When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

[Vrej1915]

The USSR is returning so fast, that I won't be surprised...., even some ex-komsomol will manage to change 'Mayr hayasdan' with Stalin's statue....

Total disgrace, in total silence.....

http://www.lragir.am/index/arm/0/society/view/98630

" Ահա այս մարդու արձանը Երևանի կենտրոնում կանգնեցնելու մասին է որոշում ընդունել Երևան քաղաքի ավագանին: Հիմա ԽՍՀՄ երեսնական թվականները չեն (համենայնդեպս՝ առայժմ), Երևան քաղաքի ավագանու անդամներին այս որոշմանը դեմ լինելու համար չեն ձերբակալի, չեն գնդակահարի, ժողովրդի թշնամի չեն հայտարարի, ավագանու անդամությունից չեն զրկի: Գուցե արժե՞ տեղի-անտեղի «արժեհամակարգ» բառը հոլովելուց առաջ խորհել Հայաստանի բնակչության արժեհամակարգի մասին: Թե՞ «հին դարմանը քամուն չտալու» բանաձևը այդ արժեհամակարգի հիմքերից մեկն է: - See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/soc....MQkBBFv5.dpuf "

------
Sarcastic part: the promoter of this bright servility are the "Republicans/Hanrabedagan", who claim every here and there their supposed ideology inherited from Njdeh. Of corse, most of them have no idea of at least a chapter of his ideology...

Nevertheless, by now, they are erasing the statue of the very enemy of their supposed "spiritual father", a chakal named Anastas Mikoyan, who's name must have been synonimus to infamy, for every normal Armenian.

The man who personally adds 700 names, by his personal initiative, to the execution list, for one and unique crime: Armenian Patriotism (= friends of Njdeh, aka-Tashnaks).

Shame on us ....

[Mher]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

The USSR is returning so fast, that I won't be surprised...., even some ex-komsomol will manage to change 'Mayr hayasdan' with Stalin's statue....

Total disgrace, in total silence.....

http://www.lragir.am/index/arm/0/society/view/98630

" Ահա այս մարդու արձանը Երևանի կենտրոնում կանգնեցնելու մասին է որոշում ընդունել Երևան քաղաքի ավագանին: Հիմա ԽՍՀՄ երեսնական թվականները չեն (համենայնդեպս՝ առայժմ), Երևան քաղաքի ավագանու անդամներին այս որոշմանը դեմ լինելու համար չեն ձերբակալի, չեն գնդակահարի, ժողովրդի թշնամի չեն հայտարարի, ավագանու անդամությունից չեն զրկի: Գուցե արժե՞ տեղի-անտեղի «արժեհամակարգ» բառը հոլովելուց առաջ խորհել Հայաստանի բնակչության արժեհամակարգի մասին: Թե՞ «հին դարմանը քամուն չտալու» բանաձևը այդ արժեհամակարգի հիմքերից մեկն է: - See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/soc....MQkBBFv5.dpuf "

------
Sarcastic part: the promoter of this bright servility are the "Republicans/Hanrabedagan", who claim every here and there their supposed ideology inherited from Njdeh. Of corse, most of them have no idea of at least a chapter of his ideology...

Nevertheless, by now, they are erasing the statue of the very enemy of their supposed "spiritual father", a chakal named Anastas Mikoyan, who's name must have been synonimus to infamy, for every normal Armenian.

The man who personally adds 700 names, by his personal initiative, to the execution list, for one and unique crime: Armenian Patriotism (= friends of Njdeh, aka-Tashnaks).

Shame on us ....

You probably know more about the man and the era than I do, but I believe Mikoyan was also responsible for saving the lives of many important Armenians like
general hovanness bagramyan. There is also statues of Shahumian around Armenia. I think its simply a matter of Armenians being proud of important Armenians and being more forgiving of their communist crimes because they were Armenian.

I do agree that the Republican party does not stand for Njdeh and if Njdeh was alive he would be absolutely against the move.

[Vrej1915]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

You probably know more about the man and the era than I do, but I believe Mikoyan was also responsible for saving the lives of many important Armenians like
general hovanness bagramyan. There is also statues of Shahumian around Armenia. I think its simply a matter of Armenians being proud of important Armenians and being more forgiving of their communist crimes because they were Armenian.

I do agree that the Republican party does not stand for Njdeh and if Njdeh was alive he would be absolutely against the move.

There are lot of Bolshevik statues remaining in Armenia, only in Yerevan you do have Shahumyan, Myasnikian, Kay (Hayk Pjchkian), etc.....
They date back to soviet era, and they are "part of the heritage", and none as ill famed as Mikoyan....
Even in soviet years, no one had the idea to put his statue, so there must be a reason for....
There is nothing positive from his heritage for Armenia, his place is in Baku or Moskwa.

If it is fame that we are after, then might have chosen Artem, the avionics genius, who's "only" bad legacy for Armenia was the Migs that bombed us...or better put Stalin's statue, after all, his genes were inherited from an Armenian father, infesting his georgian maid.... and by a big luck, nowdays, even Georgia is forbidding his statues....

Unfortunately, the real reason, is to please the ex-Tchekist, ex-KGB nik, new FSB tzar....
Shamefull servility.
It is just very sad, that Serjik uses Daron Markarian's signature to implement it, a man's who's father , Antranik Markarian, a Mshetzi, was jailed during soviet era, for "nationalism" (anti-bolshevism, tashnak, etc...), a man who's well timed death gave him PM's seat, before turning President.

Not only Njdeh, who never deserved a coffin, thanks among others to that chakal named Anastas (Anasdvadz), but Antranik Markarian must turn arround in his coffin.

[Vrej1915]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

Անաստաս Միկոյան. ինչ է արել նա Հայաստանի համար եւ ինչու նրա արձանը պետք է դրվի Երեւանում
Մայիս 04, 2014

http://news.am/arm/news/207511.html

Խորհրդային տարիների հայտնի պետական գործիչ, հակասական կերպար հանդիսացող Անաստաս Միկոյանի արձանը Հայաստանի մայրաքաղաքում տեղադրելու Երեւանի ավագանու որոշումը բուռն հակազդեցություն է առաջացրել սոցիալական ցանցերում ու հասարակության մեջ:

Այս առնչությամբ Հայաստանի ազգային արխիվի տնօրեն Ամատունի Վիրաբյանը NEWS.am-ի հետ զրույցում, մասնավորապես, նշեց. «Լենինյան եւ ստալինյան շրջանի կարկառուն պետական գործիչ Անաստաս Միկոյանի արձանը չպետք է տեղադրվի Երեւանում, քանի որ նա Հայաստանի համար ոչինչ չի արել, հակառակը՝ անմիջական մասնակցություն է ունեցել ստալինյան ռեպրեսիաներին»: Նրա խոսքով՝ այդ մասին իրենց արխիվում փաստաթղթեր կան: «Մահացածների ոսկորները պետք է հանգիստ թողնել, շատ բարդ խնդիր է: Միկոյանն իհարկե մասնակցել է բռնադատումներին, դեր է խաղացել որոշակի, այս մարդկանց պետք է հանգիստ թողնել, ոչ արձաններ դնել, ոչ փողոցներ անվանել, թողնել այդ հարցը ապագա սերունդներին, իրենք մեզնից խելացի են: Միկոյանը մեծ քաղաքական գործիչ է, խորհրդային մասշտաբի, սակայն ի՞նչ է արել նա Հայաստանի համար, բացարձակապես ոչ մի բան»,- ասում է ազգային արխիվի տնօրենը:

Նրա խոսքով` ընդհակառակը Անաստաս Միկոյանը նպաստել է, որ ավելի շատ հայերի գնդակահարեն:«Հեռագիր է գնացել Երեւանից Մոսկվա, որ Հայաստանում 500 մարդ ձերբակալելը քիչ է, պետք է դարձնել 1000 մարդ, իսկ Մոսկվան էլ դարձրել է 1500։ Կամ դատական նիստեր կազմակերպել, ցույց տալ, որ ժողովրդի թշնամիները Հայաստանում վխտում են, վնասում են տնտեսությանը եւ այլն, եւ այլն։ Էդպիսի շատ փաստաթղթեր կան իր ստորագրությամբ»,- ավելացնում նա:

Սակայն սա միակ աղաղակող փաստը չէ` ընդդեմ պետական գործչի: Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանը NEWS.am-ի հետ զրույցում ներկայացնում է ռուսական արխիվից փաստաթղթեր, որոնցում հստակ ասվում է, թե ինչ դիրքորոշում է ունեցել Միկոյանը Ղարաբաղի հարցում: «1920 թ. մարտի 22-ին տեղի է ունեցել Շուշիի հայերի ահռելի կոտորածը, որից հետո քաղաքում հայ չի մնացել, քաղաքն էլ հրդեհվել է: Այս համագումարի մասին է, որ Շուշիի հայկական կոտորածներից հետո բոլշեւիկները, այդ թվում Միկոյանը, կենտրոնին տեղեկացնում են, իբրեւ հայերը «վճռականորեն արտահայտվել են Ադրբեջանի հետ լիակատար միասնականության օգտին»: Կարելի է վստահ լինել, որ Միկոյանը հստակ գիտեր, թե ինչպես է ձեռք բերվել Ղարաբաղի հայության 1919 թ. համագումարի որոշումը եւ թե իրականում ո՞րն էր այդ որոշումը: Միկոյանը Բաքվում է եղել այս հեռագրերը ուղարկելուց մեկուկես տարի առաջ, եւ Բաքվի հայության սարսափելի կոտորածը նրա աչքի առաջ է կատարվել, մասամբ՝ նաեւ բոլշեւիկների, Բաքվի կոմունայի, ուրեմն նաեւ՝ իր մեղքով:

Սակայն Միկոյանը, չբավարարվելով այդքանով, իր պարտքն է համարել 1920 թ. հուլիսի 29-ին միայն իր ստորագրությամբ եւս մի հեռագիր ուղարկել Օրջոնիկիձեին. «Ղարաբաղի եւ Զանգեզուրի հարցով մենք զայրացած ենք Կենտրոնի քաղաքականությամբ: Դու նույնպես պնդիր Կենտրոնում մեր տեսակետը: Մենք դեմ չենք Հայաստանի հետ խաղաղությանը, բայց ոչ մի դեպքում Ղարաբաղի ու Զանգեզուրի գնով» (Телеграмма А.Микояна Г.Орджоникидзе. 29.06.1920 // РГАСПИ, ф.64, оп.1, д.17, л.134):

Հավատու՞մ էր արդյոք Միկոյանը իր ուղարկած հեռագրերի շրջանակներում Ղարաբաղի եւ Զանգեզուրի բնակչության անվտանգ ապագային 1918-20 թթ. Բաքվի, Նուխի-Արեշի, Ղարաբաղի հայերի սարսափելի կոտորածներից հետո եւ ինչպե՞ս էր պատկերացնում Հայաստանն առանց այդ տարածքների: Թե՞ դաշնակցության հանդեպ ատելությունն այնքան մեծ էր, որ նա գերադասում էր շրջանցել Հայաստանի ցանկացած միջամտություն Ղարաբաղի ու Զանգեզուրի ճակատագրերի որոշմանը: Պետք է ենթադրել, որ Ադրբեջանի բոլշեւիկներն շտապում էին դեպքերն արագացնել, որովհետեւ ընթացքի մեջ էր Սեւրի պայմանագիրը (այն ստորագրվեց 1920 թ. օգոստոսի 10-ին) եւ նրանք ուզում էին օր առաջ լուծած լինել Ղարաբաղի եւ Զանգեզուրի հարցը՝ փաստի առաջ կանգնեցնելով Սեւրի պայմանագրի վրա աշխատողներին: Իսկ Սեւրի պայմանագրով կոնկրետ Անդրկովկասի երկրների՝ Հայաստանի, Վրաստանի եւ Ադրբեջանի սահմանները պիտի որոշվեին այս պետությունների ուղղակի բանակցություններով, հակառակ դեպքում դաշնակից պետությունները խնդիրը պետք է լուծեին հատուկ ստեղծվող հանձնաժողովով: Հարց է ծագում՝ ինչու՞ Միկոյանն էլ շահախնդիր էր Ղարաբաղի ու Զանգեզուրի հարցը լուծել առանց Հայաստանի մասնակցության՝ հօգուտ Ադրբեջանի»,- ասում է ազգագրագետը` պնդելով, որ այսպիսի փաստերից հետո անկարելի է նման գործչի արձանը տեղադրել Երեւանի կենտրոնում:

Հարց է առաջանում` արդյոք Երեւանի ավագանին այս մասին չգիտեր, կամ որ արժանիքների համար է որոշում կայացրել Անաստաս Միկոյանի արձանը տեղադրել մայրաքաղաքում:

Քաղաքապետարանի մամուլի ծառայությունից հրաժարվեցին մեկնաբանել Անաստաս Միկոյանի արձանը տեղադրելու մասին որոշումը` պատճառաբանելով, որ դա Երեւանի ավագանու որոշումն է, ոչ թե քաղաքապետարանի: Ի դեպ, ավագանու անդամ է նաեւ Երեւանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, որը նույնպես կողմ է քվեարկել այս նախաձեռնությանը: Հատկանշականն այստեղ այն է, որ Երեւանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի հայրը, Հայաստանի նախկին վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը խորհրդային տարիներին այլախոհ է եղել եւ պայքարել է խորհրդային կարգերի դեմ ու այսօր ստացվում է, որ որդին մեծարում է իր հորը բանտերը նետած իշխանության, բռնությունների խորհրդանիշ հանդիսացող խորհրդային գործչին՝ նրա արձանը Երեւանում տեղադրելով:

Երեւանի Ավագանու որոշման մեջ Անաստաս Միկոյանի կենսագրությունը ներկայացված է «շատ գեղեցիկ եւ սահուն»` առաջացնելով մի շարք հարցեր: Օրինակ` ինչպես կարող է Միկոյանը 1924թ.-ին ավարտել Գեւորգյան ճեմարանը, իսկ 1920-1926թթ. աշխատել Ռուսաստանում: Իսկ թե ինչ է արել Միկոյանը Հայաստանի համար, կենսագրության մեջ ոչինչ նշված չէ: Այսպիսի կենսագրության հիման վրա էլ Երեւանի ավագանու անդամները, բացառությամբ ՀՀԿ-ական Հայկ Դեմոյանի եւ «Բարեւ Երեւան» դաշինքի երեք անդամների, ապրիլի 30-ին որոշում է կայացրել արձանը տեղադրելու մասին:

NEWS.am-ի հարցին` ինչու եք կողմ քվեարկել արձանը տեղադրելուն` Երեւանի ավագանու Հանրապետական խմբակցության անդամ Սմբատ Լպուտյանը հրաժարվեց պատասխանել, իսկ Հովհաննես Թոքմաջյանն էլ ասաց. «Կողմ եմ քվեարկել` հաշվի առնելով երրորդ համաշխարհային պատերազմը կանխելու առիթով նրա մատուցած ծառայությունները»: Մեր հարցին` միայն ա՞յս արժանիքի համար, Թոքմաջյանը բարկացավ. «Ասացի` ինչի համար եմ կողմ քվեարկել, իսկ մյուսների բերված փաստարկները ընդամենը քննարկումներ են, որոնք անհրաժեշտ է հետազոտել, չեմ բացառում, որ նման բան եղել է, սակայն պետք է հաշվի առնել տվյալ ժամանակաշրջանը»: Անկախ ամեն ինչից Թոքմաջյանը համոզված է, որ արձանը տեղադրվելու է, քանի որ ավագանին այդպես է որոշել: Թե երկրորդ համաշխարհայինի տարիներին ինչ է արել Միկոյանը Հայաստանի համար, ավագանու անդամն այդպես էլ չպատասխանեց:

Ի դեպ կենսագրականում այդ մասին ոչինչ չկա, իսկ հասարակությունը շարունակում է սոցկայքերում գնահատականներ տալ ավագանու այս որոշմանը` անուղղակի հարց ուղղելով Երեւանի գլխավոր ճարտարապետ Տիգրան Բարսեղյանին, որն այս ամենի հեղինակն է: Թե ինչու է քաղաքի գլխավոր ճարտարապետը որոշել Իսահակյան-Կորյուն փողոցների միջանկյալ պուրակում տեղադրել Միկոյանի արձանը, մեզ պարզել չհաջողվեց, հատկապես երբ մենք ունենք ազգային շատ հերոսներ, որոնց արձաններն այսօր Հայաստանում չկան:

Աիդա Հովհաննիսյան

[bell-the-cat]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

I think this one has gone for good. Has been replaced by a monument to Yerevan consumerism: a big video screen carrying advertisements.

[Vrej1915]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

http://hetq.am/arm/news/54419/mikoyani-ardzany-orpes-hishecum.html/

Միկոյանի արձանը որպես հիշեցում

5 մայիսի, 2014
Նունե Հախվերդյան

Երեւանի քաղաքապետարանը ապրիլի 30-ի նիստում որոշում է ընդունել տեղադրել Անաստաս Միկոյանի արձանը: Որոշման մեջ նշված է, որ այս գաղափարի հիմքը «Հայաստանի Հանրապետությունում պետական եւ հասարակական նշանավոր գործիչներին նվիրված հուշարձանների իրականացման կարգն է»:

Իհարկե, քաղաքապետարանը քաջ գիտե, որ լենինյան ու ստալինյան շրջանի բարձրաստիճան պաշտոնյա Անաստաս Միկոյանը Հայաստանի Հանրապետության նշանավոր գործիչ չի եղել, քանի որ հանրապետություն չկար: Անգամ եթե քաղաքապետարանը նկատի է ունեցել 1918-20թթ. Հայաստանի առաջին հանրապետության գոյությունը, դա թույլ չի տալիս ենթադրել, որ բոլշեւիկ Միկոյանը ավանդ է ունեցել հանրապետության կայացման գործում (նույնիսկ ճիշտ հակառակ դերակատարում է ունեցել):

Սակայն, ինչպես տեղի է ունենում մեր իշխանությունների տարբեր որոշումներում ու հրահանգներում, կարեւորվել է ոչ թե Անաստաս Միկոյանի ով լինելը, այլ նրա հայ լինելը:

Շատերը համարում են, որ հայկական գեները անվիճելի առավելություն են, եւ սովորաբար տարբեր հայերի արձանների բացումները, հիշատակման միջոցառումները միշտ անցել են սահուն ու ընդունվել որպես օրինաչափություն (դե հայ է, բա չմեծարե՞նք):

Փոքր, շրջափակված ապրող ազգերին հատուկ նման դիրքորոշումը ոչ միայն նեղացնում է աշխարհընկալումը, այլեւ ուղղակիորեն թակարդը գցում: Երբ մարդը հանվում է պատմական համատեքստից ու ներկայացվում որպես պարզապես այս կամ այն ազգության ներկայացուցիչ, բավականին անհեթեթ վիճակ է ստեղծվում, քանի որ անհասկանալի է, թե որոնք են այդ մարդու արժանիքներն ու թողած հետքը:

Անաստաս Իվանովիչ Միկոյանն այն կերպարը չէ, որը ստալինյան բռնաճնշումներից, հազարավոր մարդկանց սպանություններից ու «կարմիր տեռորից» դուրս է եկել մաքրագործված: Արխիվային փաստերը առավել քան խոսուն են: 1937-38թթ. Ժողկոմխորհրդի փոխնախագահ Անաստաս Միկոյանը Խորհրդային Հայաստանը «հակասովետական տարրերից ազատելու» գործում գերագնահատել է նախատեսված պլանը ու նամակ ուղարկել Մոսկվա`խնդրելով գնդակահարման ու ձերբակալման ենթակա հայաստանցիների քանակը 1500-ով ավելացնել:

Պոետ Բորիս Պաստերնակը այդ մարդկանց «վայրագություններ անելու մանդատ ստացած» է անվանել: Նրանք ոչ́ լավն են, ո́չ` վատը, պարզապես ունեն այդ մանդատն ու իրենց գործն անում են ջանասիրաբար, վերադասից չքարկոծվելու (անգամ գովասանքի արժանանալու) համար:

Ենթադրենք` քաղաքապետարանը «Վիկիփեդիա» չի կարդում ու արխիվային փաստաթղթերով չի հետաքրքրվում: Օրինակ՝ չգիտի, որ Միկոյանը Խորհրդային Հայաստանի հողերի կրճատման կողմնակիցն է եղել, Արցախի հարցում էլ հստակ դիրք է ընդունել`ընդգրկել Ադրբեջանի կազմում:

Երեւանի քաղաքապետարանն ավելի շուտ հավերժացնում է ոչ թե իրական քաղաքական գործիչ Միկոյանին (որին հավերժացնելու գաղափարը ոչ մի տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում), այլ Միկոյանի ձեռքին եղած ամենաթողության մանդատը: Այսինքն` այն, ինչն այսօրվա Հայաստանի Հանրապետությունում նույնքան կարեւոր է, որքան ԽՍՀՄ-ի ամենամռայլ, սարսափելի ու արյամբ հագեցած տարիներին:

Խորհրդային մտածելակերպից չազատված իշխանությունները, թերեւս, մտածում են` ինչ ուզում ենք՝ անում ենք, բայց այդ անելը վավերացնող փաստաթուղթ թող լինի ձեռքերիս: Եվ Անաստաս Միկոյանի արձանն էլ նման քարակերտ մանդատ կդառնա, որն, ի դեպ, հաստատ սոցռեալիստական ոճով արված կլինի, քանի որ արվեստի այդ մոնումենտալ ոճը լավագույնս է ներկայացնում զոհերի վրայով իշխանական բուրգի գագաթին հասնելու ճանապարհը:

ԽՍՀՄ-ի փլատակները հանգիստ չեն տալիս շատերին, բռնապետական ձգտումներ ունեցող Ռուսաստանն, օրինակ, մի քանի տարի առաջ հանրային լայն հարցումներ էր կազմակերպել Ռուսաստանի պատմության ամենանշանակալի կերպարը որոշելու համար: Ռուսներն ընտրեցին Ստալինին: Եվ միայն բնազդային տագնապը ետ պահեց Ռուսաստանի իշխանություններին այդ արդյունքը գրանցելուց: Ի վերջո, կանգ առան անվնաս Ալեքսանդր Նեւսկու կերպարի վրա:

Իսկ այսօր Ռուսաստանն այլեւս Ստալինի կերպարի կարիքն ունի: Նաեւ` Հիտլերի: Դե մենք էլ հետ չմնալու համար` Միկոյանի:

Կրեմլին մոտ կանգնած քաղաքագետ Անդրանիկ Միհրանյանն, օրինակ, հոդված էր գրել՝ վստահություն հայտնելով, որ Հիտլերն իր գործունեության առաջին շրջանում հսկայական ազգանվեր գործ է արել` հավաքագրելով գերմանական հողերը: Ըստ Միհրանյանի` Հիտլերը մինչ 1939թ. բարձրագույն մակարդակի քաղաքական գործիչ է եղել:

Պատմության սրբագրումն ու խմբագրումն այսօր չափազանց ճակատային է արվում: Երեւանի գլխավոր ճարտարապետ Տիգրան Բարսեղյանն, օրինակ, հայտարարել է, որ Անաստաս Միկոյանի արձանը որոշվել է տեղադրել, քանի որ նա «քաղաքական ու պետական գործունեության բարդ ուղի է անեցել», «պարգևատրվել է շքանշաններով ու մեդալներով»։ Իրեն այդքանն է պետք, այդքանն է ասում:

Ոմանց այդ հիմնավորումը բավարար է թվում, մանավանդ հայկական ազգանվան հետ մի փաթեթով: Իսկ ոմանց համար էլ հենց այդ վիճահարույց անձի արձանը Երեւանում տեղադրելու որոշումը կարող է սթափեցնող ազդակ դառնալ, որը կդրդի ավելին իմանալ Խորհրդային Հայաստանի մութ էջերի մասին: Նաեւ` այն մարդկանց, որոնք բռնաճնշումների համակարգի մի մասն են եղել ու մինչ այսօր էլ բարձր պաշտոններ են զբաղեցնում:

Միկոյանի արձանը միայն հերթական անհեռանկարային ու անիմաստ քաղաքային զարդարանքը չի լինի: Դա այնքան մակերեսային ու ագրեսիվ որոշում է, որ չի կարող անտարբեր թողնել: Պատմական մի ահռելի շերտ գալիս ու կանգնում է մեր առջեւ:

Միկոյանը մի դարաշրջանի ներկայացուցիչ է, որտեղ սեւին սեւ եւ սպիտակին սպիտակ ասելու համար գնդակահարում էին կամ լավագույն դեպքում «ժողովրդի թշնամի» անվանելով` խաղից դուրս հայտարարում: Եվ Միկոյանն այդ կայսրության երկարակյաց գործիչներից է եղել, որին հիմա հիշելն ու հիշատակը հավերժացնելը 1937թ. վերադառնալ է նշանակում:

Վերադառնալ` բացահայտումներ անելու համար: Խորհրդային տարիներին ապրելու փորձ չունեցողները կարող են, ասենք, հայտնաբերել, որ Միկոյան ազգանունը միայն շքանշանակիր լուսանկար կամ երշիկեղենի պիտակ չէ: Միկոյանի արձանը 21-րդ դարի Հայաստանում տեղադրելը կնշանակի, որ առավել քան հասունացել է լյուստրացիայի պահանջը: Պատմությունը հո պոկե՞ր չի, որ բլեֆ անես, ու այդ բլեֆն անցնի:

Արդեն իսկ նկատվում է մեծ հետաքրքրություն արխիվների հանդեպ: Ի վերջո, հնարավոր է պարզվի, որ ոմանց բարեկամներն աքսորվել կամ գնդակահարվել են հենց Միկոյանի հրահանգով (միգուցե հենց ի՞մ պապը):

Այդ հարցը հիմա շատ արդիական է, եւ ցանկալի է, որ այն շատերի մոտ ծնվի:

Առաջին լուսանկարում՝ ձախից՝ Ա. Միկոյանը, Ի. Ստալինը և Ս. Օրջոնիկիձեն

[Vrej1915]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

05.05.14
Monument Controversy: Decision to set up statue of Soviet leader raises eyebrows in Yerevan



By SARA KHOJOYAN
ArmeniaNow reporter


A recent decision by Yerevan’s municipality to erect a monument to Soviet-Armenian politician Anastas Mikoyan in the city has elicited mixed reactions in Armenia given the legacy of Stalin’s close associate.

Many regard the initiative as an attempt to please Putin’s Russia, with which Armenia is currently engaged in closer integration as part of the Eurasian Economic Union establishment process. Others take the move in its stride, considering that Mikoyan was a prominent political figure who deserves to have his image immortalized in stone.

On April 30, the Yerevan Council of Elders approved the initiative on Mikoyan’s monument, with the ruling Republican Party’s faction (except one member Hayk Demoyan, director of the Genocide Institute-Museum) and the Prosperous Armenia Party voting for it. The opposition Barev Yerevan faction opposed the decision.

Mikoyan (1895-1978) was a Soviet statesman who occupied high posts under Lenin, Stalin as well as later under Nikita Khrushchev and Leonid Brezhnev. Many historians see his role in Stalin’s “great purge”, including in the territory of Soviet Armenia.

The decision by the Yerevan authorities to install the monument to Mikoyan (considering that Mayor Taron Margaryan’s father, late Prime Minister Andranik Margaryan was a Soviet-era dissident) caused a debate on online social networking sites where many appeared to oppose it. Critics mainly linked Mikoyan to the execution of thousands of Armenians held as “enemies of the people” during the Stalin rule. Even noting that Mikoyan was a “good diplomat”, they do not forget to stress that he put his qualities to the service of the Soviet empire and became a symbol of Soviet values.

Specialist in culture studies Vardan Jaloyan sees the decision by Yerevan’s municipality as something consistent with the current propaganda of the Soviet Empire across former Soviet countries. According to him, propaganda through such a well-known and influential Soviet political leader as Mikoyan will give Armenians the sense of being part of that Empire.

“In this regard, I believe that the decision reflects the interests of Russia, and this is perhaps what should have happened, considering the economic and political dependence of Armenia’s elite on Russia,” Jaloyan tells ArmeniaNow.

He says that the rebirth of Soviet values is taking place in Putin’s Russia, that is, the Soviet Union is being glorified as the most powerful Russian Empire that ever existed, and the logic of the initiative connected with a Mikoyan monument in Yerevan becomes clear in this light.

“In 1937, Mikoyan was sent to Armenia where he signed the verdicts and sentences passed by the Troika. Mikoyan was, in fact, the “executioner” on the high-profile cases like those involving writer Axel Bakunts, Sahak Ter-Gabrielyan and a number of other Soviet Armenian politicians,” says Jaloyan.

Those favoring the decision to erect a monument to Mikoyan view him as a powerful figure of his times.

Information security expert and prolific blogger Tigran Kocharyan is not an ardent proponent of the idea of a Mikoyan monument, still he says he cannot understand those who oppose the decision.

“One should not be afraid of a monument,” Kocharyan tells ArmeniaNow. “The best variant would be erecting a monument to both Mikoyan brothers (Anastas Mikoyan’s brother Artem was a prominent aircraft designer, who designed many of the famous MiG military aircraft).”

“Mikoyan is a controversial character, but he is a persona of global significance, he was Chairman of the USSR, the founder of light industry, he stopped the Third World War (during the Cuban missile crisis in 1962). And if we look at the monuments that are there [in Yerevan] already now, we can say something negative about everyone,” Kocharyan adds.

[Mher]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

Vrej do you know what stage the statues erection is in? Given the governments recent capitulation on several issues, I wouldn't be surprised if this can be reversed. It does seem unnecessary, a waste of resources, and an anti-Armenian move. There are much biggest issues for us to worry about, but this is something that is very unnecessary and can be defeated easily.

[londontsi]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

[Vrej1915]

Re: When do we return Lenin Statue to Lenin Square??

Vrej do you know what stage the statues erection is in? Given the governments recent capitulation on several issues, I wouldn't be surprised if this can be reversed. It does seem unnecessary, a waste of resources, and an anti-Armenian move. There are much biggest issues for us to worry about, but this is something that is very unnecessary and can be defeated easily.

I have no details on the practical side.
But the financial loss is the least important, it is question of national self esteem, national pride.
When you are practically forced to accept a traitor's statue, in the middle of your capital, erected by your supposedly independent state, the conclusion is simple.
And that is the aim of the whole operation.
This all reminds the erection of the Armenian-Russian friendship, or brotherhood monument, (by far less conflicting in Armenia, than the personality of Anasdvadz) in Yerevan, during Putin's last tour in 2013. It was decided in all hurry, installed in vital urgency, and was supposed to be inaugurated by the two presidents in person. And as a sign of humiliation, Putin did not assist to the inauguration.....

This one looks like an Ukaz, as all members of both regime parties did vote unanimously, with one exception, Hayk Demoyan, director of Dzidzernakapert museum. This guy must have had the guts, or too much historical memory, to refuse Serjik's order...

They may produce a statue in a couple of weeks if they wish.

And till now, nothing against the will of Putin was successful in Armenia, so I am not as optimistic as you are.

The most probable scenario will be chronic desacration, vendalism, or even a bomb, one day.... and as the Stalin Statue in 1962, its fall may cost the lives of innocents.
Any way, this Mikoyan statue will hardly last more, than Stalin's.
And as Stalin's, or Lenin's, it is a symbol of the return and invencibility of the Empire.