Armenian Georgian Relations

[Haykakan]

Re: Armenian Georgian Relations

Georgia: Saakashvili, Chakhalyan Face Off In Akhalkalaki

By Civil.Ge
October 26, 2013


(Civil.Ge) - `Where are you running you coward separatists?' President
Saakashvili was shouting and following back a small group of men, who
were responding by shouting insults back on him.

The scene played out in Akhalkalaki, a predominantly ethnic Armenian
populated town in Samtskhe-Javakheti region, which outgoing President
Saakashvili visited on October 25.

As Saakashvili was visiting Armenian church in Akhalkalaki, a local
activist Vahagn Chakhalyan was waiting outside the church together
with a small group of his allies.

Chakhalyan, who was with one of the Akhalkalaki-based groups which
staged several protest rallies in 2005 against withdrawal of the
Russian military base from the town and which was calling for autonomy
for the Javakheti region, was arrested in July 2008. Chakhalyan was
imprisoned on what he claimed were trumped up charges related to
weapons, armed hooliganism and acts against public order.

In January 2013 he was released as a result of broad amnesty issued by
the current government. Chakhalyan's release was condemned by
President Saakashvili and his UNM party, describing him as `the enemy
of the Georgian state' and `inspirer of separatism in Javakheti'.

After visiting the church, President Saakashvili himself approached
Chakhalyan, who was protesting against presence of Saakashvili there.

`Hello, I listen,' Saakashvili told Chakhalyan while shaking hands.

`What shall I say, you took four years and a half of my life,'
Chakhalyan told Saakashvili referring to his imprisonment and then
started complaining about what he called absence of Armenian
literature from curriculum of local schools and also raised the issue
of those churches, which remain disputed between the Georgian Orthodox
Church and the Armenian Apostolic Church.

`What was happening here on your behalf it should be a matter of
accountability in line with the law; whether it was done on your
behalf or you gave an order, I do not know; the law, the court has to
decide it,' Chakhalyan said, but the context what he was meaning was
unclear from the available video footage of the conversation.

Saakashvili interrupted Chakhalyan and responded angrily: `Are you the
one who should put me on the trial?.. You criminal should put me on
the trial?'

`I came here and I am ready to listen to every citizen, but I am not
going to let people like you lecture me on morality. Now let me tell
you what I have done in Akhalkalaki. What I have done was that I cut
the ground from under feet of separatists like you,' Saakashvili said
and added that his government built roads and secured gas and
electricity supplies and developed infrastructure in the region.

`Separatists like you who are going to separate Georgia into pieces
and puppies of GRU [Russian military intelligence] will not lecture me
in morality; you were sitting in jail on six [criminal] charges,'
Saakashvili said shouting at Chakhalyan.

`No, no, don't insult me,' Chakhalyan was telling the President, who
continued hitting out at Chakhalyan, saying: `I am not going to let
criminals like to lecture me in morality.'

`Misha go away; go Misha... Do you want me to tell it to you in
Turkish?' Chakhalyan told Saakashvili and started chanting together
with his small group of supportersa swear word in Turkish.

Evoking a Turkish theme by Chakhalyan was apparently in reference to
Saakashvili's recent trips to Sakarya and Samsun provinces of Turkey
in September and October, meeting there Turkish citizens of Georgian
descent and granting to some of them Georgian citizenship.

As Chakhalyan was moving away from Saakashvili, he and his supporters
were also chanting in Georgian: `Misha go to Turkey, Misha go to
Turkey.'

Saakashvili followed them, shouting: `Come here, where are you running
you cowards? Come here; are you running you coward separatists?'

`Look, only five separatists are now left and that's what we did;
there were much more of them; run away you coward separatists; your
patron GRU base is no longer here,' the outgoing president said.

While visiting Akhalkalaki municipality, Saakashvili also met local
Armenian communities in number of villages telling them in Russian: `I
love Akhalkalaki residents very much.'

Later on the same day he made a live televised statement from the
presidential palace in Tbilisi, saying that the Samtskhe-Javakheti
region was actually out of central government's control before he came
into power almost ten years ago; he also said that he is proud that it
was made possible to enhance Georgian language programs for locals in
the region and to develop various infrastructure projects there to
help integrate it to the rest of Georgia. He again criticized GD for
releasing Chakhalyan from prison (he was released together with
thousands of others under the broad amnesty) and suggested that
Chakhalyan was now acting with the support of the authorities.

`I know that there are people in the Georgian government who have
suspicious links with the interests of our invader [referring to
Russia],' he said. `But I do not believe that the incumbent government
wants to undermine interests of Georgia.'

`I want today's incident to be the last one,' he said. `And let's not
spoil what has been achieved in previous years just out of spite.'

`Presidents will change - and I will not be the president in several
days or weeks, the governments will change too, including the
incumbent one, but we should not do anything that can harm Georgia,'
he said.

http://www.eurasiareview.com/26102013-georgia-saakashvili-chakhalyan-face-akhalkalaki/

[Vrej1915]

Re: Armenian Georgian Relations

Հայկական գյուղերը հայաթափվում են հայ-վրացական չլուծված սահմանային հարցի պատճառով
Լարիսա Փարեմուզյան

19:43, 17 հոկտեմբերի, 2013
Հայ-վրացական 225 կմ երկարությամբ հյուսիսային սահմանի 65կմ սահմանագծի սահմանազատման խնդիրը վերջին տարիներին այդպես էլ չի լուծվում` Հայաստանի և Վրաստանի անհամաձայնության պատճառով: Չհամաձայնեցված հատվածներն են Բավրա եւ Ջիլիզա գյուղերի մոտ գտնվող փոքրիկ տեղանքի, Սադախլո բնակավայր-Դեբեդ գետի, Խոժոռնի գյուղի, Ախքյորփի-Չանախչի-Բրդաձոր հատվածները: Սահմանի այս հատվածի ճշտմամբ է պայմանավորված Ջիլիզա գյուղի սահմանային անցակետի բացումը, որը կապահովի Ջիլիզայի և սահմանամերձ վրացահայ գյուղերի բնակիչների շփումը:

Ջիլիզայի գյուղապետ Մհեր Վարդանյանը սահմանային անցակետի բացումը կարևորում է ոչ միայն Ջիլիզայի զարգացման, այլև վրացահպատակ գյուղերի հայապահպանման տեսանկյունից: Գյուղապետը վստահ է, որ անցակետի բացումը ձախողում է հենց Վրաստանի կառավարությունը: Հարևան գյուղերից ընդամենը Շուլավեր գետակով սահմանազատվող Ջիլիզայի բնակիչները կարծում են, որ Վրաստանն իր խիստ սահմանային ռեժիմով խոչընդոտում է սահմանակից հայ գյուղացիների շփմանը եւ հայաթափում սահմանային հայկական գյուղերը:

«Մեր գյուղի և դպրոցի ամբողջ պրոբլեմը պայմանավորված է փակ սահմանով: Երբ սահմանը բաց էր, Վրաստանի սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներն իրենց միրգն ու բանջարեղենը փոխանակում էին մեր անասնապահական մթերքների հետ, և գյուղացիները միմյանցից գոհ էին մնում»,- ասում է Ջիլիզայի դպրոցի տնօրեն Սաթենիկ Թունյանը: Գյուղի դպրոցում ներկայումս սովորում է 15 աշակերտ: Դպրոցը տարրական դասարաններ չունի, 5-9-րդ դասարաններում սովորում է 6, իսկ 10-12-րդ դասարաններում` 9 աշակերտ:

Սաթենիկ Թունյանն ասում է, որ դպրոցի աշակերտները հագուստի խնդիր չունեն. «Վորլդ Վիժն» կազմակերպությունն ամեն տարի երեխաներին ապահովում է ձմեռային տաք և ամառային հագուստներով ու կոշիկներով:


Հոկտեմբերի 15-ին` մեր այցելության պահին, դպրոցի ուսուցչանոցում աշակերտներին բաշխում էին «Ունիսոն» ՀԿ-ի ուղարկած ձմեռային տաք կոշիկները: «Սևան Ամիրյանցն է ուղարկել»,- ասաց դպրոցի տնօրենը: Դպրոցը տեղակայված է գյուղապետարանի շենքում, դասասենյակները կահավորած են նոր կահույքով և տաքացվում են կենտրոնացված կաթսայատան միջոցով: Դպրոցն ունի 4850 կտոր գրականությամբ գրադարան: «Գրադարանից օգտվում են աշակերտները, գյուղի թոշակառուները, ինչպես նաև սահամանապահ ուղեկալի սահմանապահները:

Նախկինում գրադարանից օգտվում էին նաև Օփրեթ և Աղքյորփի գյուղերի բնակիչները»,- ասաց գրադարանավարուհի Հերիքնազ Վարդանյանը: Սաթենիկ Թունյանն ասաց, որ երբ սահմանը բաց էր, Ջիլիզայի դպրոցում սովորում էր 56 աշակերտ: «Չանախչի, Խոխմել, Օփրեթ 8-ամյա դպրոցների, անգամ Աղքյորփու միջնակարգ դպրոցի աշակերտները միջնակարգն ավարտում էին մեր գյուղի դպրոցում: Հիմա Վրաստանի կրթության նախարարությունը հայ երեխաների ուսման համար 550 լարի վարձ է սահմանել: Կոնկրետ Խոժոռնի գյուղում ապրող իմ հարազատներից մեկը 5 երեխա ունի, նրանցից 3-ը դպրոց չեն գնում` ուսման վարձի պատճառով»,- նշեց նա:

Սահմանային անցակետը բացելու դեպքում մենք կարող ենք սահմանի այն կողմում գտնվող հայ երեխաներին հայկական կրթություն տալ: Մինչդեռ Վրաստանը, մեզ համար անհասկանալի իրավունքով, ամեն ինչ անում է հայ երեխաներին կրթության իրավունքից զրկելու համար»,- ասաց Սաթենիկ Թունյանը:

Աշակերտուհի Վարդանուշ Հալիվորյանը Չանախչի գյուղից Ջիլիզա է եկել 2010թ. դեկտեմբերին: Վարդանուշը ուսման վարձի պատճառով 2 տարի Չանախչիում դուրս է մնացել դպրոցից: Նա հիմա 19 տարեկան է, սովորում է Ջիլիզայի դպրոցի 12-րդ դասարանում: Վարդանուշի մայրը Չանախչի գյուղից է, հայրը ծնունդով Ջիլիզայից է: «Վրաստանում հայ գյուղացիների վիճակը օրեցօր վատանում է: Մենք Չանախչիում գրանցված չէինք, իսկ դպրոց գնալու համար 550 լարի պետք է բանկում վճարեինք և կտրոնը տայինք դպրոցի տնօրինությանը: Որպես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի` մենք Չանախչիում իրավունք չունեինք օգտվել սեփականության իրավունքից: Պապիկս Վրաստանի քաղաքացի էր, երբ նա մահացավ, նրա սեփական հողատարածքը արգելեցին մեզ տրամադրել: Մեր վիճակը ավելի վատացավ Չանախչիում: Էլի 10 մեզ նման երիտասարդ ընտանիքների հետ մենք դուրս եկանք Չանախչիից»,- ասաց Վարդանուշը:

Վարդանուշն ասաց, որ շատ է սիրում Ջիլիզան. «Ես այն կարծիքին եմ, որ Հայաստանի կառավարությունը պետք է ամեն ինչ անի Ջիլիզայի ուժեղացման համար»: Դպրոցի տնօրեն Սաթենիկ Թունյան էլ հայտնեց, որ 2014թ. դպրոցը կրկին առաջին դասարան չի ունենա, 2015թ. դպրոց կհաճախի մեկ առաջին դասարանցի: «Երեք տարի հետո մենք կունենանք 5-6, լավագույն դեպքում՝ 7 աշակերտ»,- ասաց տնօրենը: Նա ափսոսանք հայտնեց, որ Ջիլիզայի աղջիկները դրսում են ամուսնանում: Գյուղում դեռ մի 5-6 չամուսնացած տղա կա: Երեք տղա ամուսանացել է, նրանց երեխաներն էլ դպրոց հաճախելու համար դեռ փոքր են:

Մինչ դպրոցի տնօրենը մտահոգված է դպրոցի ապագայով, գյուղապետ Մհեր Վարդանյանը հետևում է գյուղի ռեզերվային ջրագծի վերանորոգման աշխատանքներին, որ ձմռանը մայր ջրագծի վթարի դեպքում սահմանակից հայկական գյուղերից մեկուսացված և Ալավերդուց 30 կմ հեռու գտվող Ջիլիզան հանկարծ ջրամատակարարման խնդիր չունենա:

[Vrej1915]

Re: Armenian Georgian Relations

Հատվում են հայ-վրացական սահմանի անտառները
Լարիսա Փարեմուզյան

19 հոկտեմբերի, 2013
«Հայանտառ» ՊՈԱԿ-ի Ջիլիզայի անտառտնտեսության տնօրինության հսկողության տակ գտնվող հայ-վրացական հյուսիսային սահմանի երկայնքով սփռված 15 հազար հեկտար հատուկ` սահմանային և ռազմական նշանակության անտառները ՀՀ անտառային օրենսգրքի համաձայն՝ պետք է ենթարկվեն սահմանափակ հատումների: Ջիլիզայի անտառները, սակայն, համատարած հատվում են և դարձել են բնափայտի արտադրության աղբյուրներ: Դրա արդյունքում՝ սահմանային պաշտպանական նշանակություն ունեցող անտառները նոսրանում են: Հոկտեմբերի 16-ին Ալավերդի-Ջիլիզա ճանապարհի 20-25 կմ-ի վրա գտնվող և ճանապարհին հարող անտառների մի քանի հատատեղերում մարդիկ անտառահատումներ էին իրականցնում: Ակնհայտ էր, որ այն չի համապատասխանում անտառների համատարած սանիտարական հատումների սահմանված պահանջներին:


Սանիտարական հատումները կատարվում են անտառների սանիտարական վիճակի բարելաման, վնասատուների և հիվանդությունների բացասական ազդեցության հետևանքով կենսունակությունը կորցրած կամ ցցաչոր և չորացած ծառերի ոչնչացման նպատակով: Հատումից հետո անտառային հրդեհներից խուսափելու համար ծառերի տերևներն ու ճյուղերը պետք է հեռացվեն հատատեղերից, որից հետո իրակացվում են անտառավերականգնման աշխատանքներ:


Ջիլիզայի անտառներում համատարած հատումների են ենթարկվում առողջ ծառերը: Հատատեղերում մենք ընդամենը մի քանի կոճղերի վրա հանդիպեցինք կարմիր կնիքի: Հատված ծառերի տերևների ու ճյուղերի չորացած հսկա կույտերը անտառում պոտեցիալ վտանգ էին ստեղծում հրդեհների համար: Իսկ անտառավերականգնման աշխատանքների մասին խոսք լինել չի կարող: Սահմանի անտառներում ստեղծված վիճակից մի եզրահանգում կարելի անել` Ջիլիզայի անտառտնտեսության տնօրեն Արամ Բարոյանը և նրա ենթակայությամբ աշխատող 4 անտառապետերը «Հայանտառ» ՊՈԱԿ-ի կողմից իրենց գործում նշանակվել են ոչ թե անտառապահպանման և անտառավերականգնման աշխատանքները կազմակերպելու , այլ սահմանային նշանակության անտառները ոչնչացնելու համար:

[Vrej1915]

Re: Armenian Georgian Relations

5 ARMENIAN CHURCHES WITH UNCERTAIN FATE TO BE REPAIRED IN GEORGIA

10:57, 11 September, 2013

YEREVAN, SEPTEMBER 11, ARMENPRESS. Church ceremonies and Sunday
Liturgies are offered in all the 46 churches of the Georgian Diocese of
the Armenian Apostolic Church. In a conversation with "Armenpress" the
Director of the Press Service of the Georgian Diocese of the Armenian
Apostolic Church Susanna Khachatryan stated this. "There are also
"disputable" churches (5 in Tbilisi and 1 in Akhaltsikhe) along with
the churches functioning under the Georgian Diocese of the Armenian
Apostolic Church. They all are Armenian churches, but the Georgian
side admits that, for instance, Norashen has Armenian origin, but
demands some sort of scientific grounds," the Director of the Press
Service of the Georgian Diocese of the Armenian Apostolic Church
Susanna Khachatryan said. In addition she noted that she is hopeful
that the activity of the trilateral committee (the Patriarchate of
Georgia, the Ministry of Culture of Georgia, and the Prelacy of the
Georgian Diocese of the Armenian Apostolic Church) will result in
the positive regulation of the issue.

Also she underscored that within the framework of the visit of the
Georgian Prime Minister Bidzina Ivanishvili to Armenia, the Georgian
PM stated that as historical-cultural monuments the "disputable"
churches must be repaired.

Article by Ani Nazaryan

© 2009 ARMENPRESS.am

http://armenpress.am/eng/news/732519/5-armenian-churches-with-uncertain-fate-to-be-repaired-in-georgia.html

[Vrej1915]

Re: Armenian Georgian Relations

04.07.2013
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎՐԱՍՏԱՆԻ ՆՈՐ ԱՐՏԱՔԻՆ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆՈՒՄ

Руский


Գուլբաաթ Ռցխիլաձե
Եվրասիայի ինստիտուտի ղեկավար (Վրաստան),
«Հայաստան. աշխարհաքաղաքական և ինտեգրացիոն հեռանկարներ»
միջազգային կոնֆերանսում ունեցած ելույթի հիման վրա

Վրաստանը նոր արտաքին քաղաքականություն է ձևավորում 2012թ. տարեվերջին կառավարության փոփոխությունից հետո, սակայն «նոր քաղաքականություն» եզրը չպետք է հասկանալ որպես Վրաստանի արտաքին քաղաքական գերակայությունների արմատական, առավել ևս՝ լիակատար փոփոխություն։ Կարելի է նույնիսկ վիճել, թե որքանով կարելի է երկրի ներկայիս արտաքին քաղաքական գիծն առհասարակ նոր անվանել։ Կարելի է նշել այդ գծի շրջանակներում առկա հակասությունները, բայց Վրաստանի արտաքին քաղաքականության մեջ, անշուշտ, ի հայտ են եկել այնպիսի կարևոր ուղղություններ, որոնք չկային նախկին կառավարության օրոք։

Բ.Իվանիշվիլու կառավարությունը ցանկություն է ցուցաբերում շարունակելու ՆԱՏՕ-ին և եվրոպական կառույցներին ինտեգրվելու նախկին գիծը, ինչպես նաև ռազմավարական գործընկերությունը ԱՄՆ-ի հետ, որը սահմանված է 2009թ. հունվարի համապատասխան խարտիայով։ Բայց այս ամենը հռետորաբանության մակարդակում է մնում, քանի որ Վրաստանը ոչ մի հնարավորություն չունի ինքն իրենով ինտեգրվելու ԵՄ-ին և ՆԱՏՕ-ին. նրան այնտեղ պետք է հրավիրեն, իսկ նման հեռանկար առայժմ չի երևում։ Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ-ի հետ ռազմավարական գործընկերությանը, նոր, ավելի ուժեղ շարժ այդ ուղղությամբ նույնպես չի կանխատեսվում։

Ուժի մեջ է մնում նախկին ղեկավարության՝ ԱՊՀ-ից Վրաստանի դուրս գալու մասին որոշումը։ Հավանաբար, Վրաստանը ծանրակշիռ չէր թվա, եթե ցանկություն հայտներ կրկին վերադառնալ այդ կազմակերպություն, թեև ինչ-որ բան կորցնում է այնտեղ իր տեղը կորցնելով (օրինակ, անվճար տեղերը վրացի ուսանողների համար ԱՊՀ երկրների բուհերում և զանազան այլ «մանրուքներ»)։ Փոխարենն անսասան է մնում, և դա զարմանալի չէ, անջատված վրացական տարածքների՝ Աբխազիայի և Հարավային Օսիայի հանրապետությունների չճանաչման գիծը։ Վրաստանն անհաշտ վերաբերմունք է ցուցաբերել երրորդ երկրների կողմից այդ հանրապետությունների ճանաչմանը, ինչն, անշուշտ, խանգարում է Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորմանը։

Այնուամենայնիվ, նոր կառավարությունը, հիանալի հասկանալով, որ դա վրաց ժողովրդի սոցիալական պատվերն է, հայտարարել է, որ ցանկանում է կոնկրետ միջոցներ ձեռնարկել այդ կարգավորման համար։ Մեր ինստիտուտն անցյալ տարի, ընտրությունների նախօրեին, սոցիոլոգիական հարցախույզ է անցկացրել ողջ Վրաստանում, հարցման է ենթարկվել ավելի քան 3 հազար մարդ։ Բ.Իվանիշվիլու կողմնակիցների, իսկ նրանք ակնհայտ մեծամասնություն են կազմում, ավելի քան 80%-ը տրամադրված է եղել ո՛չ հօգուտ արևմտյան, ՆԱՏՕ-ական վեկտորի։ Դա, պայմանականորեն ասած, «ռուսամետ» ընտրազանգվածն է։ Կա դրական արձագանք Մոսկվայի կողմից, և երկխոսությունը տարբեր ուղղություններով, ներառյալ դիվանագիտականը, արդեն ընթանում է։ Փոխըմբռնման և բանակցությունների հետագա հաջողության համար հիանալի հիմք ստեղծեց Վրաց Ուղղափառ եկեղեցու պատրիարք Իլյա Երկրորդի այցելությունը Մոսկվա սույն թվականի սկզբին։ Այս ամենն էապես տարբերվում է Սաակաշվիլու վարչակարգի նախկին սադրիչ գծից և Վրաստանի արտաքին քաղաքականության մեջ նոր բաղադրիչ է հանդիսանում։ Նոր գծի գլխավոր կանխադրույթն այն ձևակերպումն է, որն ամրագրված է երկրի արտաքին քաղաքականության մասին հատուկ փաստաթղթում, որն էլ նախօրեին արժանացել էր խորհրդարանի հավանությանը։ Երկրի ղեկավարությունը, մասնավորապես, կարծում է, որ Վրաստանը չպետք է դիմակայության պատճառ հանդիսանա Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև հարաբերություններում։ Թերևս, ավելորդ է ապացուցել, որ նման մոտեցումը խիստ կարևոր է Վրաստանի համար։

Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման և համագործակցության շարժիչ ուժը, ծանրագույն՝ տարածքային խնդրի առկայության պայմաններում, կարող է լինել միայն իրական տնտեսական շահագրգռվածությունը Վրաստանի և ռազմավարական շահը Ռուսաստանի կողմից։ Այս համատեքստում հրատապ է դառնում նաև վրաց-հայկական հարաբերությունների խորացումը։ Բանն այն է, որ, ինչպես հայտնի է, Հայաստանը դաշնակցային հարաբերություններ ունի Մոսկվայի հետ և ՌԴ-ի հետ ընդհանուր սահման չունենալու պատճառով որոշակիորեն կախված է այն գործընթացներից, որոնք տեղի են ունենում Վրաստանում։ Հետևաբար, Հայաստանը կարող էր հավելյալ ամրացնել ռուս-վրացական երկխոսության դրական պատկերը։ Վրաստանի վարչապետ Բիձինա Իվանիշվիլին, թերևս, հասկանում է սա, և պատահական չէ, որ այս տարվա հունվարին այցելեց Երևան։ Ավելին, տեղական լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում նա խոսել է հայկական արտաքին քաղաքական փորձի մասին, երբ լավ հարաբերություններ են հաստատվում ինչպես Ռուսաստանի, այնպես էլ Արևմուտքի հետ։

Ըստ Բ.Իվանիշվիլու, Վրաստանը նույնպես պետք է կարողանա այնպես անել, որ վերականգնի բարեկամական հարաբերությունները Ռուսաստանի և միաժամանակ լավ հարաբերություններ պահպանի ՆԱՏՕ-ի հետ, ձգտի դեպի ՆԱՏՕ և լինի ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ մյուս երկրների ռազմավարական գործընկերը։

Ներկայիս վարչապետի այս հայտարարությունն անառողջ իրարանցում առաջացրեց Ազգային շարժման «մնացուկների» մեջ։ Դրա ներկայացուցիչները տագնապ բարձրացրին, թե նման հայտարարությունները նշանակում են Վրաստանի արտաքին քաղաքականության արմատական շրջադարձ և նոր գերակայությունների ձևավորում։ Ազգային շարժման ներկայացուցիչներից մեկը, որ պատգամավոր է, հայտարարեց, թե քանի որ Հայաստանը երբեք ցանկություն չի հայտնել մտնելու ՆԱՏՕ և այլընտրանքային՝ ՀԱՊԿ ռազմական դաշինքի անդամ է, դրա համար էլ, իբր, սպասվում է Վրաստանի արտաքին քաղաքական գծի արմատական փոփոխություն։ Սակայն պատգամավորը մոռանում է, որ ոչ միայն Հայաստանը, այլ նաև հետխորհրդային տարածքի ուրիշ ոչ մի երկիր ՆԱՏՕ մտնելու ցանկություն չի հայտնել։ Ինչ վերաբերում է Բալթյան երկրներին, որոնք արդեն այդ դաշինքում են, նրանց փորձը ցույց է տալիս, որ ՆԱՏՕ անդամ լինելն անվտանգության երաշխիք չի տալիս, քանի որ այդ երկրները ցայսօր գտնվում են մշտական վախի և սթրեսային իրավիճակում՝ երկյուղելով արևելյան հարևանից։

Միակ բացառությունն Ուկրաինան էր Յուշչենկոյի և Տիմոշենկոյի օրոք, որը ՆԱՏՕ մտնելու հայտ էր ներկայացրել։ Բայց այս երկրում ևս ձախողվեց այսպես կոչված նարնջագույն հեղափոխությունը, որ ոգեշնչվել էր Վրաստանի «վարդերի հեղափոխությունից»։ Ուկրաինայի ներկայիս իշխանությունը հրաժարվեց դեպի ՆԱՏՕ ձգտումից և հայտարարեց չեզոքության քաղաքականության մասին։ Իհարկե, շարունակվում է Եվրամիությանն Ուկրաինայի միանալու խոսակցությունը, բայց դա փոքր-ինչ այլ թեմա է։ Չի կարելի ՆԱՏՕ-ն և Եվրամիությունը նույն փաթեթում դիտարկել։ Թեև, արժե դիտարկել ԵՄ-ի կամ մեկ այլ միավորման նպատակահարմարությունը Վրաստանի համար։

Բոլոր դեպքերում, Վրաստանը միայնակ է մնում հետխորհրդային տարածքում, երբ փորձում է մտնել ՆԱՏՕ, և դրանով իսկ մեկուսացման մեջ է գտնվում։ Այդ իրավիճակը նորմալ չէ, իսկ մեր արտաքին քաղաքականությունն անհամարժեք է, երբ փորձում ենք ապացուցել հյուսիսատլանտյան դաշինքին միանալու մեր ցանկությունը։ Որոշ ուժեր, սրա հետ կապված, հենվում են պլեբիսցիտի վրա, որը զուգահեռաբար անցկացվել էր 2008թ. հունվարի 5-ի կեղծված ընտրությունների հետ, և հայտարարում են, թե, իբր, վրաց ժողովուրդը համարյա թե միաձայն ցանկություն է հայտնել միանալ ՆԱՏՕ-ին։

Հայաստանի օրինակն իրականում հետաքրքիր է նաև նրանով, որ Հայաստանը երբեք չի խոսել ՆԱՏՕ-ին միանալու իր մտադրության մասին։ Չնայած դրան, այն լավ հարաբերություններ ունի Արևմուտքի երկրների հետ։ Հայաստանի հարաբերությունները հիանալի են նաև Ռուսաստանի, Իրանի Իսլամական Հանրապետության հետ։ Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանի հետ հարաբերություններին, ապա դրանք սառեցված են Ղարաբաղի պատերազմի պատճառով, պաշտոնական շփումներն ընդհատված են նաև Թուրքիայի հետ, թեև դրանք կայուն են։ Մի խոսքով՝ Հայաստանն ամենևին էլ չի գտնվում միջազգային մեկուսացման կամ նման մի վիճակի մեջ։

Հետևաբար, Բիձինա Իվանիշվիլու դիրքորոշումն այս փուլում միանգամայն ճիշտ և ընդունելի է։ Նրա հայտարարությունը կարող է չնշանակել, թե Վրաստանի արտաքին քաղաքականությունն արմատապես փոխվելու է։ Բայց այն կարող է դառնալ դեպի ավելի հավասարակշռված և իրատեսական քաղաքականության շրջադարձի սկիզբը և հրաժարում արմատականությունից, ինչը չէինք կարող ասել նախկին իշխանության արտաքին քաղաքականության մասին, որը լիովին կտրված էր իրականությունից։ Իսկ նոր իրավիճակում Հայաստանն անխուսափելիորեն դառնում է ավելի մեծ ուշադրության առարկա վրացական դիվանագիտությունում։

Որոշ հայ վերլուծաբաններ կարծում են, թե ցանկալի կլիներ, եթե Հայաստանի գործընկերներն ազդեին Իրանի վրա Հայաստանն Իրանի հետ կապող երկաթուղու կառուցման հարցում, ինչպես նաև Թուրքիայի վրա՝ այլ հարցերում։ Իսկ ես գտնում եմ, որ Հայաստանը կարող էր ինքն ազդել որոշ գործընթացների վրա, այդ թվում և Իրանի հետ երկաթուղու կառուցման հարցում։ Հարավային հարևանի հետ Հայաստանը կապող ավտոմայրուղին ևս վերակառուցման կարիք ունի։ Հայաստան-Իրան հարաբերությունները շատ կարևոր են, բայց կարևոր են նաև Հայաստանի հարաբերությունները Վրաստանի հետ, դրա համար էլ հայկական դիվանագիտությունը պետք է աշխուժանա այս ուղղությամբ։ Հայաստանը և Վրաստանը պետք է համագործակցեն միմյանց հետ։ Դա պետք է լինի համագործակցություն «հանուն» որոշակի դրական նպատակների, այլ ոչ թե «դեմ» ինչ-որ մեկին։ Հայաստանն, իմ կարծիքով, ինքնուրույնության (ինքնիշխանության) ավելի բարձր մակարդակ ունի, քան Վրաստանը, քանի որ Հայաստանի գործերում երրորդ կողմի ակնհայտ միջամտություն չի նկատվում, ինչը տեսնում ենք Վրաստանի պարագայում (միայն Քութայիսում Վրաստանի խորհրդարանի շենքում ԱՄՆ դեսպանի ներկայությունն ինչ ասես արժեր, երբ քվեարկվում էին կարևորագույն սահմանադրական փոփոխությունները. ես ինքս նախկին դիվանագետ եմ և շատ լավ գիտեմ, որ նման փաստն այլ կերպ, քան կոպիտ միջամտություն ինքնիշխան պետության ներքին գործերին, չի կարող գնահատվել), ուստի ձեր երկիրը կարող է և պետք է ավելի աշխույժ քաղաքականություն վարի, այսօրվա դրությամբ հայկական դիվանագիտությունն այնքան էլ ակտիվ չէ։

Մասնավորապես, Հայաստանը կարող էր ազդել Աբխազիայի տարածքով Ռուսաստան-Վրաստան-Հայաստան երկաթուղային հաղորդակցության վերաբացման հարցում։ Աբխազական կողմը քաղաքական բնույթի առարկություններ ունի, իսկ նախագիծը զուտ տնտեսական է, խիստ շահավետ ինչպես Վրաստանի, այնպես էլ Հայաստանի ու հենց Աբխազիայի համար։ Բնականաբար, Ռուսաստանը Հայաստանի, իսկ հետագայում նաև Իրանի, այսինքն՝ նաև Հնդկական օվկիանոսի հետ կապող երկաթուղին ռազմավարական առումով պակաս կարևոր չէ նաև Ռուսաստանի համար։ Բայց հավանաբար որոշակի խթան է հարկավոր այս ուղղությամբ։ Բ.Իվանիշվիլու կառավարությունն արդեն նշաններ ցուցաբերել է, թե պատրաստ է դիտարկել այս հարցը։ Առարկություններն, առաջին հերթին, հնչեցին Սուխումից։ Հետևաբար, Հայաստանը, որն իր կապերն ունի Աբխազիայում՝ գոնե հանձին հայ սփյուռքի, պետք է բացատրական աշխատանք տանի Աբխազիայի ներսում, գուցեև Ռուսաստանում։ Արժե համոզել գործընկերներին, որ երկաթուղին հարձակողական սպառազինություն չէ և ինքնին ոչ մի վտանգ չի ներկայացնում։ Երկաթուղին հաղորդակցության տեսակ է, որն առևտրային կապեր է ապահովում, տնտեսության աճ։ Աբխազական կողմի երկյուղներն իզուր են, իսկ շահը բոլորի համար՝ ակնհայտ է։ Վրացական կառավարության վրա բոլոր կողմերից ճնշում են գործադրում, ներառյալ նախկին իշխանությունը, որպեսզի հավանություն չտա երկաթուղային հաղորդակցության վերսկսմանը (եթե անգամ աբխազները համաձայնեն), ուստի Թբիլիսիի համար այնքան կարևոր է Երևանի աջակցությունը։

Կարծում եմ, որ Հայաստանն իսկապես շահագրգռված է ռուս-վրացական հարաբերությունների կարգավորմամբ։ Նրա նշանակությունը Ռուսաստանի համար դրանով չի նվազի, այլ հակառակը, կմեծանա. Հայաստանը դուրս կգա իր ներկայիս անկլավային վիճակից և կդառնա լիարժեք դերակատար Կովկասյան տարածաշրջանում։ Վրաստանի նոր կառավարությունը երկկողմանի հարաբերությունների և գործընկերության խորացման հնարավորություն է, իսկ հեռացող նախագահ Սաակաշվիլին, որին, ի դեպ, մեկ անգամ չէ, որ «մեղադրել» են հայկական ծագում ունենալու մեջ, ոչինչ չի արել այդ ուղղությամբ։ Ավելին, վերջին ժամանակներս անգամ վնասել է մեր հարաբերություններին։ «Իմեդի» հեռուստաալիքին մարտի 22-ին տված հարցազրույցում, օրինակ, նա կտրականապես դեմ է արտահայտվել Աբխազիայի տարածքով անցնող երկաթուղու բացմանը՝ իր դիրքորոշումը պատճառաբանելով նրանով, որ երկաթուղին «կփակի» Ադրբեջանը։ Միևնույն ժամանակ, նա գովաբանել է Կարս-Ախալքալաք-Բաքու նախագիծն ու կողմ է եղել դրա իրագործմանը։ Սաակաշվիլու ելույթի սադրիչ բնույթն ակնհայտ է։

Կուզենայի ընդգծել, որ Վրաստանի և Հայաստանի միջև խորքային հակասություններ գոյություն չունեն։ Որոշ խնդրահարույց պահեր, ինչպես, օրինակ, եկեղեցական գույքի հարցը, պետք է լուծեն շահագրգիռ կողմերը, սույն պարագայում՝ հայ և վրաց եկեղեցիները, առանց խնդրի ավելորդ քաղաքականացման և հուզականացման։ Ոչ ճիշտ մոտեցումն այս հարցին նախանցած տարի հանգեցրեց այնպիսի իրավիճակի, որը չնպաստեց երկկողմանի հարաբերությունների բարելավմանը և մեր կապերի զարգացմանը։

Ամփոփելով, կարելի է նշել հետևյալ հիմնական պահերը.

1. Վրաստանի նոր արտաքին քաղաքականությունը, բացի այն, որ փորձում է ինտեգրվել արևմտյան քաղաքական կառույցներին՝ հաշվի առնելով Ռուսաստանի հետ հարաբերություների կարգավորման անհրաժեշտությունը, բնականաբար, աշխուժացնում է գործընկերությունը Հայաստանի հետ, որը դաշնակցային հարաբերություններ ունի Ռուսաստանի հետ;

2. Ապակառուցողական ուժերի կողմից Աբխազիայի տարածքով անցնող Ռուսաստան-Վրաստան-Հայաստան երկաթուղային հաղորդակցության վերաբացման գաղափարին ակտիվորեն դիմակայելու համատեքստում անհրաժեշտ է աշխուժացնել հայկական դիվանագիտությունն ինչպես Վրաստանի, այնպես էլ Ռուսաստանի հանդեպ;

3. Ռուսաստանի հետ Վրաստանի երկաթուղային հաղորդակցության բացումն անհրաժեշտ և շահավետ է ինչպես Վրաստանի, այնպես էլ Հայաստանի համար։ Երկարաժամկետ հեռանկարում այդ հնարավորությունը շահավետ է նաև Ռուսաստանին և Իրանին։ Շահավետությունն ակնհայտ է նաև աբխազական կողմի համար, որի հետ պետք է վարել համատեղ բացատրական աշխատանք, համոզել, որ խոսքը զուտ տնտեսական նախագծի մասին է;

4. Ռուսաստանի և Վրաստանի մերձեցումը որևէ կերպ չի վերացնում Հայաստանի՝ որպես դաշնակցի, նշանակալիությունը Ռուսաստանի համար, ընդհակառակը, բարձրացնում է նրա աշխարհաքաղաքական դերը, երկիրը դուրս բերում անկլավային վիճակից և դարձնում լիարժեք դերակատար տարածաշրջանում;

5. Աբխազիայի տարածքով անցնող երկաթուղու վերաբացման հետևանքով Ադրբեջանը որևէ կերպ չի հայտնվում մեկուսացման մեջ, ի հակակշիռ այն բանի, ինչ վերջերս «Իմեդի» հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում հայտարարեց Միխայիլ Սաակաշվիլին։ Իրականում Ադրբեջանը պահպանում է դեպի Փոթի և Բաթում նավահանգիստներ, ինչպես նաև դեպի Թուրքիայի ցամաքային սահմաններ ունեցած ելքը, բացի այդ, լրիվ թափով ընթանում է Կարս-Ախալքալաք-Բաքու երկաթուղու շինարարությունը, որը Վրացական երկաթուղու և վրացական նավահանգիստների մրցակիցն է;

6. Հայաստանը պետք է մեծ ուշադրություն հատկացնի ենթակառուցվածքային նախագծերին, նրա շահերից են բխում, ի թիվս այլ բաների, երկաթուղային հաղորդակցության կարգավորումն ու հուսալի ավտոճանապարհն Իրանի հետ։


«Գլոբուս» վերլուծական հանդես, թիվ 6, 201

[Mher]

Re: Armenian Georgian Relations

Ivanishvili on His Possible Resignation After Presidential Election
Civil Georgia, Tbilisi / 24 Jun.'13 / 03:14



PM Bidzina Ivanishvili has suggested that he might quit his post and go into third sector after the presidential elections this October – that is even sooner than the date he was previously indicating to.

“After the October [presidential] elections there will be completely different situation in Georgia and the government will no longer need my assistance,” he said on June 23.

Like in his previous remarks on the issue, the PM again reiterated that if he sees that his resignation causes negative consequences for the country, “then of course I will not quit.”

He made the remarks while commenting on Sunday his statement made in an interview with the Estonian newspaper, Postimees, in which he says that he will resign after the presidential elections in October, 2013.

In October 2011, when he first announced about his political goals, Ivanishvili said that he was intending to stay in politics for two or three years. After becoming the PM he said in November 2012 that he would quit his post and politics in spring 2014 “if things go perfectly”, but if “the worst case scenario plays out” he would stay for full term and would even run in next elections.

In an interview with the Estonian newspaper, Postimees, which was recorded on June 19, PM Ivanishvili said: “I am going to quit the politics soon. I will stay no more than several days immediately after Saakashvili quits and new presidential elections are held [in October, 2013]. We have a good team; a very interesting president will be elected from our [team]; there is a very interesting speaker of the parliament [Davit Usupashvili] and I have an idea about who could replace me [on PM’s post].”

Asked about these remarks, Ivanishvili told journalists on June 23: “I’ve made such statements for many times previously. You remember my first statement [in October, 2011] where I was saying that I was going to stay in politics from two to three years and at the same time I was clarifying in the same [statement]… that I am not going to leave the country.”

“Quitting politics by me does not mean that I am leaving the country or shunning away from difficulties and responsibilities or from my [pre-election] promises. I will quit the politics when there is no need for me to be [in the politics] and I will engage in more difficult and more needed processes and that is development of the society. My greatest dream is to have a European type society in twenty years. The government with all of its branches – judiciary, parliament and executive – is part of the society, like you [journalists] are also part of the society; experts, analysts, NGOs are also part of one body and that is the society; development of only one part of this body – the government, will not help development of the entire country; the society has to develop, the society is crucial,” he said.

“Therefore I will take care of development of the society for rest of my life. I want to remain active for twenty more years… It will take about twenty years to have the European type of society. The society should learn to elect the best and the society should be able to control the government.”

“I am not going anywhere and I am not running anywhere. I will quit when I first and foremost explain well to my team members and when they understand well that quitting the politics by me will not harm anything and when the society also understands it well. But if question marks remain and if there is a threat that this move will cause [negative consequences] for the country, then of course I will not quit,” Ivanishvili said.

Asked if that might happen this October, he responded: “I think it will be possible.”

“After the October [presidential] elections there will be completely different situation in Georgia and the government will no longer need my assistance. Development of the society will be more needed,” Ivanishvili said, adding that joining the third sector would serve as an important momentum for the civil society, “which should define the country’s strategy and development.”

“I repeat that when I quit [the politics] it will mean that I am going from easer place to more difficult one,” he said, adding that he will do it only after “sorting everything out” in the government.

“If there is even a slight sense of instability and if it triggers questions that it can cause [negative consequence] then of course I won’t quit,” the PM said.

“I think that after the October elections there will be completely different situation in Georgia and there will be no need for me to stay in the politics and if there is still such need by that time, I will definitely stay,” he added.

Asked who will replace him if he quits, Ivanishvili responded: “It’s early to speak about it now.”

Commenting on PM’s remarks made in the interview with the Estonian newspaper, President Saakashvili said earlier on June 23 that “politics is not a kindergarten.”

“That’s a very serious issues, which is related to human’s fate, Georgia’s long-term development and future,” Saakashvili said, adding that where Georgia will be is what matters the most rather than where individual politicians will be.

http://www.civil.ge/eng/article.php?id=26204

[Eddo211]

Re: Armenian Georgian Relations

Georgia is trying to isolate Armenia.....I agree with the president.

[Lernakan]

Re: Armenian Georgian Relations

Poor tie-eater at it again

Saakashvili Tells EaP Meeting Participants Why He's Against of Reopening Abkhaz Railway

Civil Georgia, Tbilisi / 13 Feb.'13 / 19:40



President Saakashvili told the ministers and dignitaries from Eastern Partnership (EaP) countries, including Armenian Foreign Minister Edward Nalbandian, that he was against of reopening railway via breakaway Abkhazia as it would pose threat to Georgia and lead to Russian “expansion in the Caucasus”.

Saakashvili also said that at the time when Russia took over the Armenian railway, Moscow probably already had its “insidious plan” and “calculations about Georgia’s elections”; he also added that Moscow probably had its “favorite” candidate with the latter having “concrete commitments” before Russia.

When PM Bidzina Ivanishvili visited Armenia in January, he said that his government was ready to launch work on reopening of the railway between Georgia and Russia via breakaway Abkhazia, which would also link Armenia with Russia; Ivanishvili, however, also noted that the issue was complicated because of troubled relations between Georgia and Russian and because of “uneasy relations with our Abkhaz brothers”.

President Saakashvili, who voiced his opposition to the idea of reopening of the Abkhaz railway for number of times since PM’s remarks, again raised the issue while hosting in the presidential palace participants of an informal Eastern Partnership ministerial meeting in Tbilisi, involving high ranking officials from Armenia, Azerbaijan, Belarus, Moldova and Ukraine; European Commissioner for Enlargement and European Neighbourhood Policy Štefan Füle and Vice President of the European Commission Siim Kallas were also present. Earlier on February 13 participants of the meeting from six countries of the Eastern Partnership held discussions on the issue of transport.

“On the one hand we have very close and warm relations with Armenia and I am grateful to Armenia, especially for its solidarity expressed towards Georgia in difficult circumstances in 2008 [during the August war],” President Saakashvili said, adding that Georgia did its best to help Armenia with solving transportation issues, including through reopening of Larsi border crossing point with Russia.

“But today the issue of reopening of railway through Abkhazia has been put on the agenda again. I do not want Armenia to face any kind of problem in respect of transportation of cargo in the future. I simply want them to know what my position about this railway is,” Saakashvili said.

“First of all we know that the Russian railway controls the Armenian railway,” Saakashvili said.

State-run Russian Railways (RZhD) took over the management of Armenian railway network under 30-year operating concession deal, which was signed in January, 2008.

“At the time when they [Russia] took over the Armenian railway and illegally seized the railway in occupied Abkhazia, there was no talk of reopening of railway [via Abkhazia], so I was asking a question: what was Russia’s plan? Why it needed Armenian railway if the railway via Abkhazia was not opened?” Saakashvili said.

“It seems that Russia had more far-sighted and insidious plan than I could have imagined,” he continued.

“They [Russia] had their calculations about Georgia’s elections; they probably had their favorite [candidate in Georgia’s elections], who had concrete commitments [before Russia]; otherwise I cannot explain why did they need to control Armenian railway and seized Abkhaz railway in the condition when [these two rail networks] were disconnected,” Saakashvili said.

With Russia’s continued occupation of Abkhazia, he said, reopening of the railway via the breakaway region would further increase Moscow’s grip over Abkhazia.

“It will be an instrument for [Russian] expansion in the Caucasus,” Saakashvili said. “Georgia will gain nothing from it; on the contrary it will complicate reintegration of Abkhazia and will create other types of military and political problems for Georgia.”

“I do not think that it is in the interests of any country in the Caucasus,” Saakashvili said. “It is only in the short-term, aggressive interests of one country.”

He also said that for the purpose of handling more cargo turnover via Georgia, including those destined for Armenia, the previous government of Georgia was intending to build a new port, Lazika, on the Black Sea coast close to Abkhazia.

President Saakashvili also spoke about the importance of EU’s Eastern Partnership initiative and especially welcomed participation of Foreign Minister of Belarus Vladimir Makey in the Eastern Partnership informal meeting in Tbilisi.

“We are very grateful to Belarus, like to other countries present here, for respecting Georgia’s sovereignty and territorial integrity in difficult circumstances. We think that dialogue with Belarus and engagement of Belarus in various European formats has a long-term importance not only for Belarus but for the entire Europe as well,” Saakashvili said.

Saakashvili also said that idea of granting Georgia a declaration on EU membership perspective was floating last year. “There is less talk about it now,” Saakashvili said. “I hope that that the chance for that is not completely lost.”

He also said that Georgia should “definitely” sign Association Agreement with EU.

“I am ready to help the Georgian government in this regard with everything possible. You know that there are many circumstances, which may turn problematic for Georgia in this regard; I am not at all happy about it,” Saakashvili said.

The President of the European People’s Party (EPP) Wilfried Martens and the Vice President of the EPP and Chairman of the EPP Group in Euronest Jacek Saryusz-Wolski released a statement on February 13 condemning February 8 incident outside the National Library in Tbilisi in which several UNM MPs were assaulted. The statement says that the conditions to continue a dialogue on Association Agreement with Georgia “are not met anymore” because, as the statement reads, “the situation continues to deteriorate dramatically” in Georgia. President Saakashvili’s UNM party is an observer member of EPP.

http://www.civil.ge/eng/article.php?id=25751

[Lernakan]

Re: Armenian Georgian Relations

A very interesting article from the Jamestown Foundation on the possible shift of Georgia's geopolitical orientation following the election win of Bidzina Ivanishvili. The path Georgia's political leadership took after the ouster of Shevardnadze was not natural to begin with. It was in total ignorance of Georgia's history and geography. But that's what you get when all these western-educated, ignorant, arrogant, young idealists the "know-it-all types" take control of the country. They are ignorant of their own history and cultural values, they ignore all the evil done by the political elite of the West over the last couple centuries yet at the same time they can very pointedly list all the wrongs done by "Russian Imperialists" and the Soviet Union (never mind that the SU was not a Russian project to begin with and Russian nationals suffered equally), they so idolize anything and everything coming from the West that it just becomes disgustingly embarassing for any self-respecting individual. How can one be a representative of a nation and at the same time be totally ignorant of its own national values while idolizing the values of foreign countries?

Now back to point although Ivanishvili is publicly claiming that he wants Georgia to become a member of Nato and the EU, I don't take this very seriously. He is just playing a delicate political game and in time his real intentions will start to reveal itself. The EU at the moment is too busy with its internal disagreements between member states to even seriously think about letting new members in. Besides the fact that allowing new member states to the Union will not please the general public of the EU member states - to say the least - now with the possible exit of Britain from the EU who knows which member states will follow? The Dutch Prime Minister M. Rutte is currently talking about taking political power away from the EU and let it become more of an economic bloc (as was the initial reason for the establishment of the union anyway). So in light of these developments, Georgia's accession to the EU seems to be something of the very very distant future.

Also notice how Georgia's EU/Nato aspirations drove them in Turkey's and Azerbaijan's lap (naturally) and contributed to the isolation of Armenia and we still have our idealists that want Armenia to follow the Georgian path. Our idealists were looking up to Saakashvili, especially in the last two years yet they were totally ignoring that Georgians themselves were sick and tired of his rule!!! They just can't understand that Armenia means nothing, absolutely nothing to the political elite of the West. If anything, Armenia for them is just an obstacle for their energy transit routes to Europe. Thank God for our mutually beneficial relationship with the Russian Federation. Were it not for this alliance....well we can all speculate on what would've happened to our young fledgling republic.

The Shift in Geopolitical Balance of Power in South Caucasus is Underway

By: Vasili Rukhadze

On January 17, during his visit to Armenia, Georgian Prime Minister Bidzina Ivanishvili stated that “Armenia provides a good example for Georgia, and it can be a source of envy in a positive sense,” for managing to have good relations with Russia and at the same time with the United States and North Atlantic Treaty Organization (NATO) member states (www.civil.ge, January 18). Setting Armenia—a country which does not aspire to NATO membership and is widely considered to be Russia’s satellite state in the South Caucasus—as an example was quite an alarming statement for Georgia, which already for more than a decade seeks to join the North Atlantic Alliance and distance itself from Moscow.

Ivanishvili, in a somewhat Machiavellian style, never misses an opportunity to pay verbal tribute to Georgia’s Euro-Atlantic aspirations, while everything that he has done since becoming Prime Minister in October 2012, clearly shows that he is shifting the country’s foreign policy orientation toward Georgia’s former master, Russia. But this is not merely change in one country’s foreign policy. As a result of Georgia’s shift, there is greater change underway in the geopolitical balance of power in the entire South Caucasus region.

Georgia, because of its sheer geographic location, is a pivotal state in the entire Caucasus—it is the only country that borders all the states and political entities in the region (with the exception of Adygea). Against the background of the ongoing Armenian-Azerbaijani conflict and subsequent blockade of Armenia by Azerbaijan and Turkey, Georgia provides the shortest land connection for Azerbaijan to its ally Turkey and for Armenia to its ally Russia. Consequently, it does matter a great deal for the Caucasian states where Georgia stands. Georgia’s foreign policy orientation largely determines which state becomes isolated in the conflict-ridden and divided South Caucasus.

As Georgia intensely moved toward the West since the 2003 Rose Revolution, Tbilisi actively cooperated with NATO-member Turkey and its Caucasian ally, Azerbaijan, in the economic, political as well as military spheres. Armenia has been left out of all major joint projects, becoming increasingly isolated in the region. Things are changing now for the benefit of Armenia, which may, this time, leave Azerbaijan isolated, indicating a shift in the geopolitical balance of power in the South Caucasus.

While Ivanishvili gradually reorients Georgia toward Russia, he simultaneously courts Moscow’s closest regional ally, Armenia, addressing Yerevan’s urgent needs and demands. Ivanishvili’s statement in Armenia was not a mere diplomatic quip to please Armenians. He went further. Ivanishvili agreed to allow teaching Armenian history in Armenian schools in Georgia (www.iveroni.com.ge, January 20). Additionally, at the request of the Head of Armenia’s Gregorian Church Karekin II, Ivanishvili’s government released from prison Vahagn Chakhalian, a political activist associated with Armenian extremist groups in Georgia. He was serving a prison term for the illegal possession of weapons, armed hooliganism and public disorder in Georgia’s predominantly Armenian-populated Javakheti region (www.civil.ge, January 25). Most importantly, Ivanishvili stated that the reopening of the Russia-Armenia railway—which passes through Georgia, including breakaway Abkhazia—would be possible (www.radiotavisupleba.ge, January 29). Currently, work is underway to address some technical problems for reopening the railway (www.armenpress.am, January 31; www.kvirispalitra.ge, January 31).

This railway has huge significance for isolated Armenia. As Armenia’s jubilant President Serzh Sargsyan correctly noted, it would end the blockade of Armenia and have crucial importance for the country’s economy and its exports (www.tert.am, February 4). However, the railway has even greater military and political significance, and not only for Armenia but also for Russia. If Moscow regains a direct rail link to its ally, Russia will be able to transport, without any obstacles, large amounts of military hardware to the Russian 102nd Military Base in Gyumri and to Armenia, in general. This will certainly further shift the military balance in the South Caucasus in Russia and Armenia’s favor. In a related development, the Russian government already announced its intention to double the number of contract servicemen at the base (www.en.rian.ru, June 19, 2012).

However, the reopening of the Russia-Armenia (North-South) railway via Georgia seems to be just a piece in much larger scheme. On January 18, Armenia announced the launch of the Southern Armenian Railway (SAR) project, with the participation of Russia, Iran, China and the United Arab Emirates (UAE). The SAR will link Armenia with Iran and further with the Persian Gulf. Most importantly, it will connect regional Black Sea ports to the Gulf (www.regnum.ru, January 18). Considering that the Russia-Armenia railway can (and will) connect with the Armenia-Iran railway, it will create a long, north-south transport corridor, stretching from Russia to the Persian Gulf. This transport corridor will have tremendous economic and geopolitical importance first and foremost for Russia, expanding Moscow’s reach all the way to the southern Middle East.

Georgia’s steps to move toward Moscow and court Armenia are also isolating Azerbaijan on various issues. Georgia’s proposal back in November 2012 to reopen the Russia-Armenia railway (see EDM, November 12, 2012) caused indignation in Baku (www.regnum.ru, November 12, 2012), which opposes any idea to break the blockade of Armenia. Nevertheless, the railway issue is already at the working stage. Moreover, in December 2012, the Georgian prime minister questioned the economic efficiency and profitability of the highly important Baku-Tbilisi-Kars (BTK) railway project, connecting Azerbaijan to Turkey via Georgia (www.geopalitratv.ge, December 22, 2012; see EDM, January 31). Although, he later recanted his statement (www.georgiatoday.ge, December 27, 2012), it showed that Georgia may no longer walk side by side with Azerbaijan. Such disagreements may grow, increasing Azerbaijan’s isolation in the region. Some in Azerbaijan now even talk about a possible regime change in Baku by Russia (www.regnum.ru, February 1).

As Georgia shifts toward Russia, the geopolitical balance of power in the Caucasus is undoubtedly changing. This process will become even more visible in the months to come. The window is closing for the United States and the European Union to show political will and strength and to activate their policies in the region. Resolute action by the West will be necessary to salvage Georgia from sliding toward Moscow and hence avert further expansion of Russia’s influence in the South Caucasus. Failure to act may result in a geopolitical picture of the region that will look quite different in couple of years.

http://www.jamestown.org/single/?no_cache=1&tx_ttnews[tt_news]=40434&tx_ttnews[backPid]=7&cHash=c297794aff6b6f1f86ee98305705850f

[Vrej1915]

Re: Armenian Georgian Relations

ARMENIA'S AMBASSADOR TO GEORGIA DISCUSSES ISSUE OF "DISPUTABLE" CHURCHES

http://www.mediamax.am/en/news/politics/6692/

Wednesday 30 January 2013 16:11
Photo: news.armeniatv.com
Armenian Ambassador to Georgia Hovhannes Manukyan

Yerevan, January 30. /Mediamax/. Armenian Ambassador to Georgia
Hovhannes Manukyan and first Deputy Minister of Culture and
Preservation of Monuments of Georgia Marina Mizandari discussed issues
of preservation and restoration of Armenian, the so-called
"disputable" churches and the issue of returning them to the Georgian
diocese of Armenian Apostolic Church.

The sides also discussed issues related to cultural cooperation
between Armenia and Georgia. In particular, steps following
discussions held within the recent official visit of Georgian Prime
Minister Bidzina Ivanishvili to Armenia were discussed.

Hovhannes Manukyan also met with Vice Prime Minister, Minister of
Energy and Natural Resources of Georgia Kakha Kaladze.

The Georgian Minister said that Armenia-Georgia cooperation in energy
sphere is one of the top-priority areas of the bilateral relations.

Kakha Kaladze expressed the readiness to continue cooperation with
Armenia.