Is Russia an ally or foe, nowadays?

[gegev]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Russian ally-Azerbaijan challenges their monopoly in supplying gas to Europe. The two "superpowers" are increasingly engaged in fighting each others economic interests in EU. Let see who will be the winner. Given improved Iran-west relations Iran can join the project later on leaving Russia to cope with resulting disastrous economic situation, after that. I think Iran's future gas input is already, indirectly, included in that project, otherwise Shah Deniz field alone can't carry out its projected mission.

This will result in increased respect towards Armenian statehood that Russia will be forced to demonstrate unwillingly, given expected severe confrontation with the West, Azeri and Iran.

http://www.theguardian.com/business/2013/sep/19/bp-azerbaijan-100bn-dollars-gas-deal

...

This is the beginning of a major geopolitical shift in worldwide politics, which is intended to cut Russia's main economic source of influence and survival. Combined with Ukraine's and others EU association the situation for Russia can be described as catastrophic.

[hagopn]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

The only issue I see with the article is its headline. There is actually a very big carrot for a select few in Armenia. Unlike the EU, Russia is not interested in democratising Armenia or improving the lot of Armenia's population, so it has issued no requirements that would eventually change the status of the corrupt rulers and criminal gangs that run Armenia. For them, under Russian hegemony, it can continue to be business as usual.

Granted, Russians are not the best of hegemonic custodians, but they certainly are the preferred ones if there has to be a custodianship.

The "western powers" as the worse of the available devils, are advocating for Armenians only the loss of land and accumulation of more debt, therefore even more loss of economic potential domestically as well as through trade. The only forceful proposals (impositions of austere policy through what amounts to simple blackmail, really) are 1) more debt under the rubric of "further infrastructure investments" (for whose benefit, it is not yet clear), 2) give up land, 3) give up more land, and "make sure you don't forget to give up some more land while paying the interest on the loan"

[hagopn]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

You make a great point yes this does favor the oligarchs since it allows business as usual but they would have done well under the EU rules to because it would open up new markets for them as well. Its not like the west is not dominated by oligarchs you know. So long as capitalism reigns so will the oligarchs.

For a primer on Western Oligarchism, please read Media Monopoly by Ben Bagdikian as a great start.

[hagopn]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

it would be foolish to even to begin to compare Armenia with Belgium or Holland!

the reason it is necessary to stress that the present problems are the result of past and present blunders is because Armenians like to spend nearly all their time (as we have seen in this thread) blaming outsiders

the mentality of the slave becomes evident when a nation is arguing as to which foreign country will protect its interests, which implies that such a nation has no faith in itself

are the French arguing as to which foreign country will defend French interests? are the Belgians?

With Armenians and their politicians (assuming professional politicians do exist, and not wheeler-dealers who occasionally like to wrap themselves up in the Armenian flag) as well as Armenian 'intellectuals' and bishops/priests, it is obvious they have better things to do than defending Armenia -- like shish kebab eating

Aha! Found the controversial posting.

What you say has been demonstrated many times about the automatic reflex in seeking the aid of an external power, gambling on the intervention of international powers.

Christopher Walker said: "The most destructive word in Armenian history has been Christendom" - I am paraphrasing.

Yet, "Slave minded" is not the truth, however, when it comes to the core Armenian character.

Armenians are a paradox, and this discussion can go on and on.

As to the custodians:

1. Russians have a track record of letting Armenians reach to the 3.x million mark in their SSR. No other custodian has yet to demonstrate this. All other considerations aside, Russians have demonstrated this at least.

2. The EU, which militarily means the French, have only demonstrated that they are willing to abandon us. The 1922 Cilicia, the Hatay, need I say more? Germany? Perhaps not the same Germany ideologically, still harboring its many millions of Turks, Turk MPs in parliament, and so on.

3. The US? The US only has, really, one foreign policy for the region, and it is not even its own. Obama has lots of white hair.

4. The UK? LOL, Yeah, right. The UK.

I know this sounds superficial. Please shoot in detail --

At least the Russians have the advantage of proximity.

[lampron]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

2. The EU, which militarily means the French, have only demonstrated that they are willing to abandon us. The 1922 Cilicia, the Hatay, need I say more? .

if you have faith in yourself, and in those around you and your leaders, being 'abandoned' should not mean the end of the world

it is the slave that depends 100% on his master

why did France do that?

diplomacy is not about charity

could it be that the French did not trust people who had dedicated themselves to shish-kebab eating?

[Haykakan]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Hagop i live in the diaspora and have family and friends in Armenia. Most diasporan Armenians care only about themselves and feel no attachment nor much of anything regarding Armenia. Many hayastantsis are so disillusioned that they only see the bad in Armenia and the good is on autoblock somehow. Today more then ever we need to connect with what is left of our homeland yet very little is being done in this regard.

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Հայաստանը դարձել է հաղթաթուղթ ընդդեմ Ռուսաստանի
Իգոր Մուրադյան
Շաբաթ, 21 Սեպտեմբերի 2013,


Եւ այսպես, ակնհայտ նշաններ կան, որ Հայաստան-Ռուսաստան-Եվրամիություն «հակամարտության» հարցով որոշումն արդեն ընդունվել է, «հակամարտության» սյուժեն օգտագործվելու է 100 տոկոսով, եւ նույնիսկ ավելի: Միամտություն կլիներ կարծել, թե այլ կերպ էր լինելու, նկատի առնելով Եվրոպական միության քաղաքական ներկայիս հավակնություններն ու որոշակի խնդիրների շուրջ ԱՄՆ հետ որոշումները համաձայնեցնելու հղկված մեխանիզմները:
Սպասումները, որ Հայաստանը հայտնվելու է մոռացության գոտում, չեն հաստատվել, եւ դա պետք է ընդունել: Չնայած նրան, որ Շումանի հրապարակում գերիշխում էին էմոցիաները, սակայն որոշումներն ընդունում են ոչ թե չինովնիկները, այլ քաղաքական գործիչները, եւ Արեւմտյան հանրությունը հասկացել է, որ ձեռք է բերել հետաքրքիր հաղթաթուղթ Ռուսաստանի ու Արեւելյան Եվրոպայի ուղղությամբ խաղերում:
Ըստ ամենայնի, Հայաստանի վրա կենտրոնանալու են տարբեր խնդիրներ, ընդ որում կապված ոչ միայն Ռուսաստանի, այլեւ Թուրքիայի հետ: Ընդ որում, պետք է նշել, որ տվյալ սցենարները մշակվել են ավելի վաղ եւ պետք է իրականացվեին նոյեմբերին 29-ին Ասոցացման ստորագրումից հետո: Այսպիսով, նոր մշակումներ չկան, առաջացել են ընդամենն ակցիաների նոր ժամանակացույց ու հերթագայություն:
Լիովին պրագմատիկ մոտիվներին զուգահեռ, որոնք կապված են Ռուսաստանի դեմ արդեն ոչ թե ճնշման, այլ աշխարհքաղաքական շրջափակման հետ, առկա է նաեւ Եվրոպական միության վարկի ու հեղինակության հարցը: Հնարավոր է Հայաստանում քչերն են նկատել, սակայն Ռուսաստանը քաղաքական պատերազմ է հայտարարել Եվրոպական միությանը, ինչը չի եղել Հարավսլավիայում պատերազմից ի վեր:
Բացի այդ, Արեւմուտքը պետք է այս իրավիճակում Ուկրաինային ցույց տա, որ ի վիճակի է պաշտպանել իր դիրքերը, ընդ որում՝ օպերատիվ ու բավական համոզիչ: Հայաստանն Ուկրաինա չէ, եւ նրա վերաբերյալ քաղաքականության շարունակումը չի պահանջում ֆինանսական մեծ ծախսեր:
Միեւնույն ժամանակ, «սեպտեմբերի 3-ը» մեծ դեր է խաղացել Հարավային Կովկասի իրողություններն ընկալելու հարցում: Եվրոպական միության հետ տարիների բանակցությունների ընթացքում Հայաստանն այդպես էլ չի համարձակվել առաջ քաշել «փոխհատուցման մեխանիզմները» անվտանգության ոլորտում քննարկելու նախաձեռնություններ, այսինքն՝ Եվրոպական միությունն ու ՆԱՏՕ-ն, որի բազայի վրա կառուցվում է եվրոպական անվտանգության համակարգը, ոչինչ չարեցին, որպեսզի գոնե ձեռնամուխ լինեն Հայաստանի համար ազգային անվտանգության պայմաններ ձեւավորելուն:
Նկատի է առնվել, որ տվյալ քայլերը կարող են հանգեցնել Ռուսաստանի հետ դիմակայության, եւ որոշել են նրբանկատորեն շրջանցել Ռուսաստանին, սակայն հակագործընկերը պարզվեց չափազանց ընդարձակ էր՝ նրան առաջին փորձից շրջանցելու համար:
Ներկայում, տվյալ իրավիճակում արդեն կարելի է հայտնել հետեւյալ փաստը՝ անցյալ տարվա ընթացքում, ընդհուպ մինչեւ վերջին շաբաթները, Եվրոպայի քաղաքական գործիչները, ֆունկցիոներներն ու փորձագետները բավական զգուշավոր հարց էին տալիս՝ որքանո՞վ է Հայաստանի իշխանությունը վճռական Ասոցիացիայի համաձայնագիրը ստորագրելու հարցում: Այս եւ այլ, առավել նուրբ պահերը վկայում են, որ Արեւմուտքում չկար վստահություն նախագծի հաջողության հարցում, քանի որ անկասկած սպասվում էր Ռուսաստանի արձագանքը: Սակայն առավել կարեւոր հանգամանքն այն չէր, որ Ռուսաստանը կարող էր ճեղքում կատարել այդ հարցում, այլ այն, որ Հայաստանը վստահ չէր ռիսկերի ընդունելի մակարդակի վրա:
Այսպես թե այնպես, Հայաստանի եւ Արեւմտյան հանրության հարաբերությունների հետագա զարգացումը, եթե ընդհանրապես լինի, հնարավոր է պարունակելու է անվտանգության տարրեր: Այդ պատճառով, եկել է ոչ թե Եվրոպական միության, այլ նախ ՆԱՏՕ-ի հետ, կամ այլ ֆորմատով համագործակցելու ժամանակը:
Ո՞վ է իրականացնելու դեպի Արեւմուտք Հայաստանի երթուղու իտերացիան: Որքանով է Հայաստանի ներկայիս ղեկավարությունը դիտարկվում պիտանի համագործակցության եւ հետագա երկխոսության համար, թե այն արդեն օգտագործված ու սպառված նյութ է:
Արեւմտյան հանրությունում ընդունված են կանոններ, երբ շրջափակում եւ անտեսում են ոչ թե պետություններին ու ժողովուրդներին, այլ կոնկրետ քաղաքական գործիչների կամ քաղաքական խմբերի, ինչպես նաեւ նրանց ֆունկցիոներներին: Եթե ներկայիս ղեկավարությունը համարձակվի խափանել Մոսկվայի որոշումը այդ շիլաշփոթին միանալու վերաբերյալ, ապա եւս մեկ անգամ կստանա քաղաքական վստահության քվե, չնայած «սեպտեմբերի 3»-ի պասաժին, քանի որ Արեւմուտքն անհավանական հաղթաթուղթ է ստանում այսքան գայթակղիչ խաղում: Դա կարելի է ենթադրել, քանի որ Արեւմուտքին անհրաժեշտ է խնդիրը լուծել ոչ թե տեսանելի հեռանկարում, այլ այստեղ եւ հիմա:
Միեւնույն ժամանակ, Եվրոպայի եւ ԱՄՆ տվյալ դիրքորոշումը չի կարող չվերաբերել Հայաստանում պրո-ռուսական քաղաքականության հովանավորներին: Հնարավոր է դա կարող է վերաբերել բիզնեսին ու բանկային ավանդներին, ինչպես նաեւ նրանց ու նրանց սպասարկու ֆունկցիոներներին մուտքի վիզա տրամադրելուն: Նրանց անուններն ու դիրքորոշումները լավ հայտնի են:
Սակայն, չնայած Արեւմուտքի տվյալ մտադրություններին, ավելի ցանկալի կլիներ ժամանակ ձգելը: Ինչո՞ւ: Առայժմ դժվար է դա լիովին իմաստավորելը, գուցե ձգելու մեջ իմաստ կա՝ Մաքսային միության վարդագույն հեռանկարներից սթափվելու համար:
Բացի այդ, Մոսկվան պարզապես ի վիճակի չէ զսպել սեփական բազմասերիանոց հիմարությունն ու լկտիությունը, շարունակելով բանավեճը, երբ կարծես թե ամեն ինչ ավարտվել է: Այս այլանդակ վիճակից պետք է քամել այն ամենը, ինչ հնարավոր է: Ռուսներն իրենք են դա անում:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....hZQtq16w.dpuf

[bell-the-cat]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

This is flat and uninformed shallow opinion about history of armenians. Whatever our politicians think and do is the reason why we survived when we should have vanished long long time ago.

Now THAT is a flat and uninformed shallow opinion!

[hagopn]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Hagop i live in the diaspora and have family and friends in Armenia. Most diasporan Armenians care only about themselves and feel no attachment nor much of anything regarding Armenia. Many hayastantsis are so disillusioned that they only see the bad in Armenia and the good is on autoblock somehow. Today more then ever we need to connect with what is left of our homeland yet very little is being done in this regard.

I didn't feel that when I was in Montreal the day Shushi was liberated. Everyone, I mean everyone, was absolutely electrified, even those you would think were completely apathetic to Armenia and related issues. The poor folks just need to see something good happen to Armenians. Al they are exposed to is failure and more failure, starting from their education in "how to be the most accomplished victims".

I hate being dry about this, but the weight of negativity even affected Pres. Robert Kocharian at one point: He was asked by a journalist if he would care to study Armenian history a bit more thoroughly, and his reply was, "So that I will be depressed?"

The Armenian expats certainly do seem to have that attitude, especially those that went back to visit after a 20 or so year absence in the mid 90s to see a blighted country, blighted Yerevan with little left of its former glory as they would remember it. You have to see it from the perspective of people who were living in times when they made many memories. I have the same problem with my in-laws, cousins, and so on who are expats. They still feel great attachment to Armenia for the most part, but they have bittersweet feelings about it. I have met quite a few who are absolutely embittered by the soviet experience and who found the "fountain of plenty" in the US.

The story is complicated one, but there is a natural need in everyone for ownership of something that is a source of strength, security,identity, and (the least of the them) pride. Shushi truly represented a moment of strength, and the reaction I saw was fascinating. We are lacking that.

[bell-the-cat]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

if you have faith in yourself, and in those around you and your leaders, being 'abandoned' should not mean the end of the world

it is the slave that depends 100% on his master

why did France do that?

diplomacy is not about charity

could it be that the French did not trust people who had dedicated themselves to shish-kebab eating?

I imagine the French at that time (and especially after seeing so many French dead during WW1) would be thinking it was certainly not worth a single Frenchman being killed for (though many actually did die in Cilicia).

They have has always amused me, these people like Hagopn. They seem to expect the nations of the world to act in Armenia's interest out of nothing but the goodness of those nations' hearts, while all the time spewing out insults and race hate against those very same countries they expect selfless help to come from.