Regional geopolitics

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Բժեզինսկի. Ինչու ԱՄՆ-ը պետք է զինի Ուկրաինային


Մայիս 04, 2014
Ազդեցիկ քաղաքական գործիչ, ԱՄՆ-ի երեք նախագահների խորհրդական Զբիգնեւ Բժեզինսկին ընդհանուր առմամբ դրական է գնահատում Օբամայի գործողությունները կապված ուկրաինական ճգնաժամի հետ, սակայն համարում է, որ նախագահն անհապաղ պետք է դիմի ժողովրդին ու բացատրի, թե ինչու է ճգնաժամն այնքան կարեւոր ԱՄՆ-ի համար:

«Politico» ամսագրում Բժեզինսկին գրում է, որ ամերիկացի ժողովուրդը պետք է հասկանա, թե որքան մեծ է խաղադրույքը, եւ ինչու ԱՄՆ-ը պետք է օգնի Ուկրաինային, այդ թվում նաեւ զենքով, «եթե Ռուսաստանի հետ բանակցություններին անարդյունավետ լինեն»:

Բժեզինսկին Ուկրաինայում Ռուսաստանի կողմից լայնածավալ ռազմական ագրեսիա է կանխատեսում եւ ապացուցում է, որ ԱՄՆ-ը պարտավոր է օգնել Ուկրաինային դիմադրել: Բժեզինսկու կարծիքով՝ սա կարեւոր խնդիր է՝ ԱՄՆ-ի ռազմական աջակցության պայմաններում. «Ուկրաինան կպատերազմի միայն այն դեպքում, եթե իմանա, որ վաղ թե ուշ օգնություն կստանա Արեւմուտքից՝ հատկապես զենքի մատակարարման հարցում, որն անհրաժեշտ է քաղաքների հաջող պաշտպանության համար: Նրանք չեն հաղթի ռուսնեին տանկային մարտերում, չեն կարողանա հաղթել քաղաքային պարտիզանական պատերազմում: Այս դեպքում Ռուսաստանի համար պատերազմի տնտեսական արժեքը կտրուկ կաճի, եւ այն կկորցնի քաղաքական իմաստ»: Քաղաքագետը եզրակացնում էմ որ ԱՄՆ-ը ստիպված կլինի Ուկրաինային զենք տրամադրել նման պատերազմի համար՝ ներառյալ հակատանկային ականանետներ եւ անհատական հրթիռային համալիրներ:

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Saudis parade nuclear missiles for the first time in defiance of US-Iranian nuclear accord
DEBKAfile Special Report
April 29, 2014

Saudi Arabia became the first Middle East nation to publicly exhibit its nuclear-capable missiles. The long-range, liquid propellant DF-3 ballistic missile (NATO designated CSS-2), purchased from China 27 years ago, was displayed for the first time at a Saudi military parade Tuesday, April 29, in the eastern military town of Hafar Al-Batin, at the junction of the Saudi-Kuwaiti-Iraqi borders.
The DF-3 has a range of 2,650 km and carries a payload of 2,150 kg. It is equipped with a single nuclear warhead with a 1-3 MT yield.
Watched by a wide array of Saudi defense and military dignitaries, headed by Crown Prince and Deputy Prime Minister Salman bin Abdulaziz, the parade marked the end of the large-scale “Abdullah’s Sword” military war game.
Conspicuous on the saluting stand was the Pakistani Chief of Staff Gen. Raheel Sharif alongside eminent visitors, including King Hamad of Bahrain and Sheikh Muhammad bin Zayed, the crown prince of Abu Dhabi.
DEBKAfile’s military and intelligence sources report the event was deliberately loaded with highly-significant messages, the foremost of which was that the Middle East is in the throes of a nuclear arms race in the wake of the Iranian program.
1. The oil kingdom was saying loud and clear that it has obtained nuclear missiles and is ready to use them in the event of an armed conflict with Iran.
2. The message for Washington was that Riyadh adheres to its adamant objections to the comprehensive accord for resolving the Iranian nuclear question which is racing toward its finale with the six world powers led by the US. The Saudis share Israel’s conviction that this pact - far from dismantling Iran’s nuclear capacity - will seal the Islamic Republic's elevation to the status of pre-nuclear power. The result will be a Middle East war in which the Saudis will take part.
3. The participation of the nuclear DF-3 missiles in the “Abdullah’s Sword” exercise signified Riyadh’s estimate that the coming conflict will see the use of nuclear weapons.
4. By showing off their ageing Chinese missiles, the Saudis intimated that they had acquired the more advanced generation of this weapon, which they are keeping under wraps. DEBKAfile’s intelligence sources report that in recent visits to Beijing, high-ranking Saudi officials negotiated the purchase of Dong-Feng 21 (DF-21), whose range is shorter, 1,700 km, but more precise and effective in view of its terminal radar guidance system. The West has no information about when the new Chinese missiles were delivered to Saudi Arabia.
5. The presence of the top Pakistani soldier at the parade of military and nuclear hardware was meant as corroboration of Islamabad’s active role as the source of the Saudi nuclear arsenal.
6. The Saudis no longer rely on the American nuclear umbrella. They are developing their own nuclear strike force with the help of China and Pakistan.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

High-ranking Iranian cleric visits Shiraz synagogue, confirms Biblical version of xxxish homeland
DEBKAfile
May 4, 2014


Even if this was part of the Iranian president Hassan Rouhani’s campaign of smiles for the West, the visit to the Shiraz synagogue Friday night, May 1, by the head of his assistant for minority affairs, Hojat- Islam Ali Yunessi, was especially noteworthy. He was the first high-ranking Iranian cleric to visit a xxxish synagogue in a decade and, moreover, he delivered a speech in praise of Iran’s ancient xxxish community’s successful coexistence with other groups.
But most remarkably, he admitted that historical research and archeological excavations in the last 150 years had corroborated the Biblical account of the deeds of the Persian emperor Cyrus the Great (550-530 BCE).
(The Bible recounts that Cyrus issued a fabled decree for the emancipation of slaves, including the xxxish people, from Babylonian captivity, and allowed them to return to their homeland in Judah and rebuild their Temple in Jerusalem.)
That reference alone will undoubtedly be enough to bring Iran’s radical elements down on Yunessi’s head for his temerity in gainsaying precepts laid down by the founder of its Islamic Revolution. Ayatollah Ruhollah Khomeini declared the xxxish Bible a forgery because of its many contradictions of the Koran text and denounced all Persian rulers prior to his revolution as symbols of despotism and repression.
Yanessi did, however, take the precaution of pointing out that it would be a mistake to equate Judaism and Zionism because, he said, some xxxs are anti-Zionist.
According to DEBKAfile’s Iranian sources, Yanessi acted out a gesture on behalf of President Rouhani that was designed to allay Iranian xxxs’ fear of fallout from the constant denunciations of the rulers of Tehran by Israel’s leaders.
The Voice of America TV this week quoted the late Rabbi Ovadia Yosef as cursing the Iranians and hoping for their destruction. Although this quote was lifted from a speech the rabbi made many years ago, it got Iranian xxxs worried.
But Rouhani sent his ally to the synagogue most of all in the hope of winning points with American xxxs and their support for the comprehensive nuclear accord soon to be signed between Iran and the Six Powers.
The Iranian president has demonstrated notable diplomatic and tactical versatility for making sure that the accord goes through and results in the substantial easing of sanctions, urgently needed to boost the ailing Iranian economy.
Tehran is pinning high hopes on the visit to Israel this week by US National Security Adviser Susan Rice and the senior US negotiator Wendy Sherman on a twofold mission:
1. To try and talk Prime Minister Binyamin Netanyahu out of his absolute conviction that the accord to be signed, which will acknowledge Iran as a nuclear threshold state, is bad and harmful to Israel’s and world security.
2. If that doesn’t work, Rice and Sherman will try and obtain an Israeli pledge not to resort to a military strike against Iran’s nuclear facilities, an action that would scuttle the Obama administration’s entire Iran strategy.
The coming visit by these two senior American officials has caused few ripples in Israel. However, for the Iranians, so much is at stake, that Rouhani sent a prominent cleric to stand up in a Shiraz synagogue and underwrite Cyrus the Great’s acknowledgement of the xxxish homeland in Judah and their temple in Jerusalem. He considered it was worthwhile for the sake of an international accord that accepts Iran’s nuclear threshold status and averts an Israeli attack.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ukraine slides into civil war amid Merkel’s bid to bridge US-Russian differences. Putin resigns responsibility
DEBKAfile
May 3, 2014


German Chancellor Angela Merkel bid during her visit to Washington Friday, April 2, to bridge the differences between Presidents Barack Obama and Vladimir Putin over Ukraine was overtaken by events on the ground. That morning, the US-backed interim government in Kiev launched its first serious offensive to retake the eastern Ukrainian cities captured by pro-Russian militias, starting with Slavyansk. In Odessa pro-Kiev gangs started a fire which left more than 40 militiamen dead.
Moscow’s reaction Saturday came directly from Putin’s office. His spokesman Dmitry Peskov said: “Neither Russia, nor any other country, can any longer influence citizens of Ukraine’s southeast… It will be impossible now to talk them into laying down their weapons when their lives are threatened by radicals, nationalists and armed forces that obey criminal orders and murder their own people.”
It was also made clear that the May 25 election was off, as far as the Kremlin was concerned.
Those comments followed the German chancellor's failure to make any headway on Ukraine in her White House interview with Obama, say DEBKAfile’s Moscow sources.
That the Merkel-Obama talks did not go well was evident in both their remarks.The chancellor started by saying “We have a few difficulties to overcome between security and protecting privacy.” She was not only referring to the simmering scandal following last year’s revelation that the US National Security Agency was eavesdropping on her private cell phone calls; she also had in mind another intelligence issue between the two governments: future collaboration between the US and German agencies in Ukraine.
President Obama answered her with a piece of friendly advice: Germans following the Ukraine story from Russia’s perspective should “stay focused on the facts and what’s happening on the ground,” he said, and keep in mind that “there just has not been the kind of honesty and credibility about the situation” from Russian President Vladimir Putin.
Obama urged broader sanctions as the only way to make the Russian president see the light.
It was obvious that Obama and Merkel were far from being in accord on Ukraine and on how Putin should be handled. Neither Merkel nor the German BND spy agency subscribes to Obama’s unquestioning backing for the interim government in Kiev.
And on Friday, they deeply resented the fact that on the day of Merkel’s Washington visit, the Kiev regime was allowed to launch its most serious military offensive against pro-Russian militias to date, starting in Slavyansk and spiraling Saturday into heavy fighting 15 kilometers away in the eastern town of Kramatorsk and other places.
Moscow responded by declaring “no longer viable” the Geneva accords for de-escalating the crisis reached in Geneva two weeks ago by the US, Russia, the EU and Ukraine.
The German chancellor for her part viewed the timing of the Kiev offensive as an American attempt to dictate to Berlin and Europe its policy of harsh, unequivocal confrontation with President Putin - when she had come to Washington to urge Obama to start listening to the Russian president instead of turning a deaf ear.
The wide gap between them came into hard focus when a German reporter at the press conference put a (possibly planted) question to Obama: Why instead of those long, fruitless phone conversations with Putin, doesn’t he try to meet him face to face and talk the Ukraine issue over instead of telling him what to do.
The US president ignored the question.
Before deciding whether to continue to try her hand at mediating the quarrel between the two presidents, Merkel faces two tough decisions:
1. Whether or not to line up behind Obama’s policy of broadening sanctions against Russia until the Kremlin falls in behind Washington on Ukraine.
The answer to this question is negative. At home, the industrial giants that are the engines of Germany’s economic prosperity have lined up against this course. Before she went to Washington, she faced a powerful lobby of the chemical giant BASF SE, engineering group Siemens AG , Volkswagen AG , Adidas AG and Deutsche Bank AG, urging her to stand up to the US president against broader sanctions against Russia.
She can’t ignore them. Germany’s external trade is heavily weighted in favor of ties with Russia and China rather than America and a third of its gas comes from Russia. Furthermore, two former German chancellors Helmut Kohl and Gerhard Schroeder are partners in Moscow’s state energy concerns.
2. Merkel must also determine whether the BND will join US agents to guarantee the May 25 election. At Friday’s news conference in Washington, she noted that not much time is left to that date, a hint that a postponement may be useful for developing dialogue with the Russian ruler and action to cool the hotheads leading the civil violence.
But Obama ignored her comment. Clearly, after giving the Kiev government its head for a military offensive that morning, he was not prepared to give up the prospect of the Ukraine military forcing its will on the dozens of towns held by the pro-Russian militias and making them take part in the vote.
Saturday morning, when it was not quiet clear where the US-Russian-German dance over Ukraine was headed, the pro-Russian militia of Slavyansk without prior notice suddenly released 12 military observers, seven Europeans and 5 Ukrainian officers, a week after seizing them. Among them were four Germans.
Word of their release came from Vladimir Lukin, an envoy sent by Putin to negotiate the release. It was accompanied by a comment from Moscow that it would be “absurd” to try and hold an election amidst a civil war. The Russian president appeared to be signaling he was amenable to certain concessions in return for postponing or calling off Ukraine’s elections.
But when no positive reaction came from Washington, Putin took the step of disowning responsibility for the violence spiralling in Ukraine.
After entering Kramatorsk, Ukrainian “anti-terrorism center” official Vasyl Krutov told reporters Saturday afternoon: “What we are facing in the Donetsk region and in the eastern regions is not just some kind of short-lived uprising, it is in fact war.”

[londontsi]

Re: Regional geopolitics

Saudis parade nuclear missiles for the first time in defiance of US-Iranian nuclear accord
DEBKAfile Special Report
April 29, 2014

Saudi Arabia became the first Middle East nation to publicly exhibit its nuclear-capable missiles.

The long-range, liquid propellant DF-3 ballistic missile (NATO designated CSS-2), purchased from China 27 years ago,

Like anything else the meaning of untruth has a spectrum of meanings.


outright lies - misinformation - propaganda - omission of facts - economical with the truth - story from an Israeli source etc. etc..

Do we really believe such an eventually will not create massive reaction in the mass media, world powers etc..

Sort of understand Pakistan being in the pocket of Saudi Arabia but China ??? supplying Saudi Arabia with nuclear capability, why??

Would we say for money?
For political influence?
Hostility towards a third country?

Time to grow up.

.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Like anything else the meaning of untruth has a spectrum of meanings.


outright lies - misinformation - propaganda - omission of facts - economical with the truth - story from an Israeli source etc. etc..

Do we really believe such an eventually will not create massive reaction in the mass media, world powers etc..

Sort of understand Pakistan being in the pocket of Saudi Arabia but China ??? supplying Saudi Arabia with nuclear capability, why??

Would we say for money?
For political influence?
Hostility towards a third country?

Time to grow up.

.

It is an open secret, that the Pakestani bomb was financed by the Saouds.
The only question is : was there a return in that deal, and if so, would it be respected.

This is at least one of the main reasons, behind the Iranian obstination in perseverance in their own program, since they definetly have the perception of a thereat, sandwiched between Pakestan and Saoudia.

The Israeli/Palestinian question is mainly for the show, but none of the sides has real strategic reasons of confrontation.
During the Shah, they were allies, and big probability, that in a couple of decades, once the US/Iran deal is done, they may return to a similar situation, no matter the show they do play on both sides, for internal, and regional propaganda reasons.

[Haykakan]

Re: Regional geopolitics

IF WE WANT PEACE, WE MUST BE READY FOR WAR - CSTO INSTITUTE CHIEF

15:47 â~@¢ 05.05.14

The Collective Security Treaty Organization (CSTO) opened Monday a
two-day international scientific conference in Yerevan to address
the urgent security and defense issues in the region.

Nver Torosyan, the director of the organization's institute in Armenia,
described the initiative as very important in light of the peace and
security challenges in the South Caucasus.

"This is important in the implementation of self-defense operations
given the political and legal issues that may emerge, disrupting the
effective self-defense, otherwise known as security building efforts,"
he told Tert.am, adding that the timing of the conference was chosen
now, at the threshold of the May victory days (the anniversaries
of the Soviet army's victory over fascists in the Great Patriotic
War and the liberation of Shoushi during the Nagorno-Karabakh war),
to remind the public of the wartime events of the non-distant past.

"Today, we are trying to raise all the possible political and legal
problems that may emerge in such situations in future and to find
certain solutions," the Institute's director noted. "To speak more
roughly, if we want peace, we must be ready for a war. We must never
lose vigilance and be always ready to resist aggression."

Torosyan said Armenia, as a CSTO member state, acts not only a
consumer but also an initiator within the organization, as it has
proposed serious changes which have been approved. As an example,
he pointed out to the rapid reaction forces set up upon President
Serzh Sargsyan's proposal.

Armenian News - Tert.am

[Hakob]

Re: Regional geopolitics

US has classified BokoHaram as terrorist organization. The next step is to support it with arms and money, then send it to destroy a country.

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Հայաստանը հասել է աղետալի պատերազմի շեմին

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Կիրակի, 11 Մայիսի 2014,



Հաստատությունը, որը կոչվում է «զոնայի» արտաքին գործերի նախարարություն, իր առավել պոպուլյար ֆունկցիոների՝ Շավարշ Քոչարյանի միջոցով հայտարարեց, որ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ուորլիքի հայտարարության մեջ որեւէ նոր բան չկա: Եթե «զոնայի» ԱԳՆ-ն խոստովաներ, որ այդ հայտարարության մեջ կար նոր բան, ապա այդ հաստատության ղեկավար Էդվարդ Նալբանդյանին պետք էր դատել օրինակելի ցուցադրական դատով՝ արտաքին քաղաքականության տապալման եւ հայրենիքին դավաճանության համար:
Եթե այդ հայտարարության մեջ «որեւէ նոր բան չլիներ», պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը նման շտապ հայտարարություն չէր անի, որպես այդ սարսափելի բանի արձագանք: Շտապեց արձագանքել նաեւ «վիճելի տարածքների» վարչակազմը: Այսինքն, արձագանքեցին նրանք, ովքեր պատասխանատվություն են կրում արյան, այսինքն՝ պատերազմի համար:
Էդվարդ Նալբանդյանն արյան համար պատասխանատվություն չի կրում, նա ընդհանրապես ոչ մի բանի համար պատասխանատվություն չի կրում: «Զոնայի» քաղաքական ղեկավարությունը միանգամից հասկացավ, որ բանավեճի մեծացումն այս կապակցությամբ կհանգեցներ արտաքին քաղաքական տապալման ու անհեթեթության ցուցադրական քարոզչության: Պատմության ընթացքում «զոնայի» համար ամենաանվտանգ իրավիճակից նրան հասցրեցրին բառացիորեն աղետալի դրության:
ԱՄՆ գերակայությամբ անվտանգության գլոբալ համակարգը վարում էր Թուրքիայի ու Ռուսաստանի «կրկնակի զսպման» քաղաքականություն, երբ «զոնայի» նշանակությունը խիստ մեծանում ու կարեւորվում էր: Սակայն դա կպայմանավորեր ներկայիս էլիտայի ու նրա սպասարկման ոլորտի համար ոչ միայն իշխանության, այլեւ որեւէ նշանակալից հանրային դիրքերի կորստի հեռանկարը: Դա անհնար էր թույլ տալ: Ահա եւ «զոնային» հասցրին պատերազմի շեմին:
Ուորլիքի զեկույցը Ռուսաստանի ողջ համակարգի դեմ հայեցակարգային ձեւակերպված մարտահրավեր է, որ միայն Հարավային Կովկասում, այլեւ առավել լայն տարածությունում, որտեղ Ռուսաստանը փորձում է հաստատել սեփական քաղաքական գերիշխանությունը: ԱՄՆ-ն երբեք չէր հայտարարել պատերազմի հավանականության մասին, ինչը նշանակում է նրա տարածաշրջանային քաղաքականության վերանայում:
ԱՄՆ-ն հասկացնել տվեց, որ Հարավային Կովկասում կայունություն պահպանելու իր քաղաքականությունը չի կարող մնալ նախկին կատարման մեջ, քանի որ ձեռնտու է ԱՄՆ անմիջական հակառակորդներին: Եւ մինչ այդ հակառակորդները խաղում էին «չափավոր խաղեր», ամերիկացիների այդ քաղաքականությունը մնում էր նախկինը, սակայն ներկայում այն կորցրել է իմաստը:
ԱՄՆ-ն այլեւս ջանքեր չի գործադրելու տարածաշրջանում պատերազմը զսպելու համար: Ավելին, ներկայում ԱՄՆ-ն շահագրգռված է Սեւծովյան-Կովկասյան տարածաշրջանում որոշակի դիմակայության եւ լարվածության մեծացման մեջ, որպես աշխարհքաղաքական խաղի կրեատիվության ուժեղացման կարեւոր գործոն:
Այն սցենարների շարքում, որոնք շարադրվել են Lragir.am-ում, այս սցենարը ենթադրվում էր, եւ միայն այս իմաստով իրավիճակը ինչ որ նոր բան չէ: Սակայն իրավիճակն արմատապես փոխվել է, եւ եկել է նախկինում արված զգուշացումները հիշեցնելու ժամանակը:
Ի՞նչ կտա Սեւծովյան-Կովկասյան շրջանում դիմակայության աճը ԱՄՆ-ի շահերին: Նախեւառաջ, տեղի է ունենում Ռուսաստանի աշխարհքաղաքական շրջափակման ու մեկուսացման ուժեղացում: Սակայն, դրանով հանդերձ, խոսք չի կարող լինել միայն Ռուսաստանի մասին, այլեւ ընդարձակ տարածությունում ռուսական ամբողջ ռազմաքաղաքական ու տնտեսական համակարգի:
Այս համակարգի բոլոր տարրերը բախվելու են չտեսնված ճնշման եւ հարկադրված ընտրության՝ լավագույն դեպքում, եւ երեւում է՝ մեր եւ ձեր «զոնան» չի ունենալու ընտրության իրավունք ու հնարավորություն: «Զոնայի» ընտրությունն արդեն ոչ ոքի չի հետաքրքրում: «Զոնան» դարձել է համակարգի տարր, եւ նրա շահերը որեւէ կերպ հաշվի չեն առնվելու: ԱՄՆ-ն շահագրգիռ է դարձել «զոնայի» լիակատար հեռացման մեջ, որպես իր եւ իր դաշնակիցների ու գործընկերների շահերի իրացման խոչընդոտ:
Սեպտեմբերի 3-ից հետո, ընդ որում շատ արագ, ամերիկացիները կարողացան «զոնային» առաջարկել միայն մեկ անայլընտրանքային ճանապարհ՝ հարաբերությունների կարգավորումը Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ, եւ առաջարկեցին բավական առարկայական ու որոշակի, տարբեր միջոցներով ու ուղիներով: Ուորլիքի զեկույցն ընդամենն այդ նախաձեռնության շարունակությունն է, որն անցյալ տարվա աշնանը առաջ էր քաշվել միայն փորձագիտական մակարդակով:
«Զոնային» հասկացնել տվեցին, որ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների կարգավորումը եւ տարածքային զիջումները ոչ միայն հարաբերական ինքնիշխանությունը, այլեւ ընդհանրապես «զոնան» որպես էթնիկ օջախ պահպանելու միակ հնարավորությունն է:
Նման նախաձեռնության հեգնանքն այն է, որ Թուրքիայի հետ ԱՄՆ հարաբերության բարելավումը չունի ռազմավարական բնույթ եւ ժամանակավոր է: Այսինքն, «զոնայի» զիջումները» կարող են դիտարկվել կարճաժամկետ քաղաքականության ձեւաչափում, իսկ հեռանկարում ԱՄՆ-ն չի կրում որեւէ պատասխանատվություն եւ չունի որեւէ շահագրգռություն առաջարկվելիք նոր կոնֆիգուրացիայի մեջ:
Միեւնույն ժամանակ, «զոնայի» անվտանգության հարցում Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հանդեպ ԱՄՆ զսպման քաղաքականությունը պայմանավորված էր ոչ թե Ռուսաստանի, այլ «զոնայի» գործոնով, որին ԱՄՆ-ն դիտարկում էր որպես Թուրքիայի էքսպանսիան զսպելու գործոններից մեկը: Նոր իրավիճակի առաջացման արդյունքում «զոնան» լիովին կորցրել է որեւէ քաղաքական աջակցությունը Արեւմուտքից, անվտանգության մասով:
«Զոնան» ՆԱՏՕ-ի պատասխանատվության գոտում չէր եւ չուներ ֆորմալ պարտականություններ ԱՄՆ կողմից, սակայն ուներ քաղաքական լիակատար աջակցություն, ինչն ինքնին քիչ չէր, եւ կանգնած էր ՆԱՏՕ-ի հետ ինտեգրման եւ դաշինքի անդամ-պետություններից զենք ստանալու ճանապարհին: Ներկայում այս ամենը կորսված է, եւ Արեւմուտքը կողմնորոշվել է այս անհասկանալի խնդրում:
«Զոնան» հայտնվել է ԱՄՆ-ի եւ ՆԱՏՕ-ի հակառակորդի դերում, եւ արդյոք կարող է սպասել հարավսլավական սցենարի կրկնությունը: Հայտնվելով միջազգային մեկուսացման նման աղետալի վիճակում, այն դարձել է Ռուսաստանի մարիոնետը, որն առաջիկա հակամարտության ժամանակ երբեք եւ որեւէ հանգամանքներում չի ունենա միակողմանի դիրքորոշում, իսկ ՀԱՊԿ-ը դրսեւորել է ինքզինքը որպես դատարկություն, որն ընդունակ չէ պայմանավորվել անգամ պարզ քաղաքական հարցերում: ՀԱՊԿ-ը Պուտինի դռանը մոլորված «զոնաների» նախագահների հավաքատեղի է, մենակության նեղ շրջանակում, երբ ամեն մեկն իր համար է:
«Սակայն «զոնայով» բանն իհարկե չի սահմանափակվի: Արեւմտյան հանրության ռազմավարական խնդիրներից մեկը Թուրքիայի ու Ռուսաստանի միջեւ դիմակայության ուժեղացումն է, այդ պատճառով այդ նպատակի ճանապարհին վերացվելու են քաղաքական բոլոր խոչընդոտները, դիմակայության գործոնների միաժամանակյա ստեղծման պայմաններում: Այդ կապակցությամբ առավել քան ակնհայտ է դարձել պատասխանատվությունը «զոնայի» վրա գցելը:
Ծրագրերն, իսկապես, ակնհայտ են, եւ դրանք ենթադրում են «զոնայի» ռազմական պարտությունը Ադրբեջանի հետ պատերազմում արդեն Թուրքիայի աջակցությամբ, եւ Ռուսաստանի ու ՀԱՊԿ-ի ռազմական ու քաղաքական անկարողության ցուցադրումը: Դա կդառնար Ռուսաստանի համակարգի փլուզման բավական կարեւոր ու արդյունավետ լծակ: Իհարկե, Ռուսաստանը կձգտի «վիճելի տարածքները» հանձնել Ադրբեջանին եւ ձեռք բերել որոշ դիրքեր, զուգահեռ բարելավելով հարաբերությունները Թուրքիայի հետ, սակայն դա թույլ չեն տա, եւ «վիճելի տարածքները» կհանձնեն Ադրբեջանին ոչ ռուսական սցենարով:
Ներկայում զոնալ հանրությունը շփոթված է ոչ պակաս, քան նրա ղեկավարությունը, սակայն շարունակում է չհավատալ ակնհայտ բաներին, դա մեծագույն մոլորություններից փրկվելու միակ միջոցն է, որը պատմության անշրջելի կրկնության արդյունք է: Զոնայի քարոզչությունն իրեն է քաշել պոչը եւ փորձում է ձեւ անել, որ իսկապես, որեւէ առանձնահատուկ բան տեղի չի ունեցել:
Պատերազմը սպասվում է, ոմանք կդառնան քարոզիչներ, ոմանք՝ դասալիքներ, նույն բանն է ըստ էության:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....Wscvs13u.dpuf

[Vrej1915]

Re: Regional geopolitics

Ուրիշ էլ ի՞նչ սենսացիա է պետք

ԻԳՈՐ ՄՈՒՐԱԴՅԱՆ, Քաղաքագետ
Ուրբաթ, 09 Մայիսի 2014,


Տեղեկատվության ոլորտի երեւանյան վաստակավոր ներկայացուցիչներն ասում են, թե սենսացիա տեղի չի ունեցել: Սակայն, մենք կամ արդեն անընդունակ ենք զանազանել սենսացիան, կամ «զոնան» իրականում այնպիսի վիճակում է, որ սենսացիան չափազանց կլիներ: Խոսքն ավելի կարեւոր իրադարձության մասին է, քան սենսացիան, այն է՝ ԱՄՆ-ն ձեռնամուխ է եղել Ռուսաստանի դեմ ճնշման նոր ճակատ ձեւավորելուն:
Այդ իմաստով, Մինսկի խմբում ԱՄՆ ներկայացուցչի զեկույցն իսկապես անուղղակի է առնչվում «զոնային»: ԱՄՆ-ն վերջին անգամ այդ խնդիրը որպես Ռուսաստանի դեմ ճնշման լծակ կիրառել է 2001 թ. գարնանը, երբ «հրթիռների թեմայով» Ռուսաստանից զիջում ստանալու համար ծավալվեցին հարավային ուղղությամբ ՆԱՏՕ-ի ընդլայնման ծրագրերը, առաջ քաշվեց Քի-Ուեսթի նախաձեռնությունը: Այդ ժամանակից ի վեր ԱՄՆ-ն չի փորձել օգտագործել այդ խնդիրը, քանի որ տեղի ունեցան նոր գործընթացներ ամերիկա-թուրքական հարաբերությունների մասով:
ԱՄՆ-ն այդ ողջ ընթացքում նոր բնույթ էր հաղորդում Հարավային Կովկասին, այդ թվում «զոնային», որը դիտարկվում էր որպես առնվազն երկու գործառույթ կատարող գործընկեր՝ Թուրքիայի էքսպանսիայի զսպումը եւ Հարավային Կովկասում ուժերի հավասարակշռության պահպանումը:
Հետագայում այդ ռազմավարությունը փոխվեց, այն է՝ «կրկնակի զսպման» հայեցակարգը, եւ «զոնան» ձեռք բերեց ավելի մեծ ակտուալություն: Ուորլիքի այդ զեկույցը չէր լինի, եթե չլիներ սեպտեմբերի 3-ի աղետը, եւ ԱՄՆ-ն հաջողությամբ «զոնային» առաջ կմղեր եվրատլանտյան ինտեգրման ուղղությամբ, հետեւաբար՝ կլուծեր մնացյալ բոլոր հարցերը:
Իրադարձությունները տեղի են ունենում ճիշտ ժամկետներին: Ինչպես ավելի վաղ գրում էր Lragir.am-ը, Արեւելյան Եվրոպայում իրադարձությունների ազդեցության տակ ԱՄՆ-ն էապես վերանայեց իր քաղաքականությունը նաեւ Հարավային Կովկասում: Սաակաշվիլիի գաղափարներն ու ծրագրերը վերակենդանացվեցին, Ադրբեջանը դարձավ ԱՄՆ ռազմավարական գործընկերը, որի վրա արվել է տարածաշրջանային հիմնական խաղադրույքը:
«Զոնան», որը երկար տարիներ ամերիկացիները փորձում էին դիտարկել որպես հնարավոր կարեւոր գործընկեր Թուրքիայի ու Ռուսաստանի էքսպանսիայի «կրկնակի զսպման» ռազմավարության մեջ, կորցրեց ինքնիշխանությունը, եւ այդ ձեւով այն ոչ մեկին չի հետաքրքրում: «Զոնայի» նախագահ Սերժ Սարգսյանը մասնակցում է ՀԱՊԿ անհեթեթ ռազմական վարժանքների, որոնք ակնհայտորեն ուղղված են Ուկրաինայի դեմ: «Զոնայի» ղեկավարների նման պահվածքը ենթադրում է նրա անհետացումը քաղաքական քարտեզից: Ուրիշ էլ ի՞նչ սենսացիա է պետք:
Նախկինում «զոնան» ուներ շատ, բավական բարենպաստ սպասումներ՝ մասնակցություն ՆԱՏՕ-ի հովանու տակ Վրաստանի հետ համատեղ տարածաշրջանային բլոկի ձեւավորմանը, ՆԱՏՕ-ին ինտեգրվելու շրջանակներում նոր կարգավիճակի ձեռքբերումը, Եվրոպական միության հետ ինտեգրումը, ներառյալ անվտանգության հարցերը, Իրանի հետ գործընկերության զարգացումն ԱՄՆ եւ Եվրամիության մեծ շահագրգռվածության պայմաններում:
Սակայն այդ ամենը կարող էր տեղի ունենալ միայն պետական ինքնիշխանության, ոչ թե վասալ կազմավորման, հետո էլ՝ «զոնայի» ձեւաչափում: «Զոնան» կորցրել է ամենայն արժեք ցանկացած ռազմավարության համար՝ ինչպես ԱՄՆ-ի ու ՆԱՏՕ-ի, այնպես էլ Իրանի: Ոչ ոք գործ չի բռնի հավակնոտ, մեկուսացված պետության վասալի հետ: Ինքը «զոնան» ոչ միայն պարզապես մեկուսացված է, այն ջնջվել է միջազգային քաղաքականության սուբյեկտությունից:
ԱՄՆ-ն երկար ժամանակ շահագրգռված էր «զոնայի» ռազմական ու տնտեսական ուժեղացմամբ, եւ այդ պատճառով նախաձեռնություններ չէր ձեռնարկում Ադրբեջանի հետ հակամարտության հանգուցալուծման հարցում: Սակայն ներկայում, երբ վերանայվել են ոչ միայն Ադրբեջանի, այլեւ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները մերձեցման եւ նոր պայմանավորվածությունների ուղղությամբ, այլեւս իմաստ չկա շարունակել տարածաշրջանում ուժերի հավասարակշռությունը պահելու քաղաքականությունը:
Կասկած չկա, որ ամերիկացի համանախագահի զեկույցը կապված է ամենեւին էլ ոչ «զոնային» դաժանորեն պատժելու ցանկության, այլ՝ Ռուսաստանի դեմ ուժեղ ճնշման իրականացման խնդիրների հետ: Ռուսաստանը պետք է մեկուսացվի ու շրջափակվի բոլոր ուղղություններով, նախեւառաջ Սեւ ծովի ու Հարավային Կովկասի տարածաշրջանում: Սակայն ԱՄՆ-ն նման անվիճելի դիրքորոշում կարող էր ունենալ հենց այն իրավիճակում, երբ «զոնան» գիտակցաբար գնաց Ռուսաստանի վասալի վերածվելու ճանապարհով:
Ընդ որում, ամերիկացիները շատ լավ են հասկանում եւ գնահատել են «զոնայի» ազգաբնակչության հնազանդությունը, որն ի վիճակի չէ անգամ ձայն հանել, երբ իր հայրենիքից խլում են անկախությունը: Որքան էլ առեղծվածային լինի, սակայն Ռուսաստանի համար ԱՄՆ այդ քաղաքականությունը բավական բարենպաստ է, քանի որ տեղի է ունենում «զոնան» որպես իր վասալ ճանաչումը, եւ Մոսկվայում դա համարում են իրավիճակի հօգուտ իրենց զարգացում:
Ըստ էության, Ռուսաստանն էլ է «զոնան» գցում իր վրայից, քանի որ նրա գոյությունն իմաստ չունի, երբ Սեւծովյան-կովկասյան տարածաշրջանում ձեւավորվում է հզոր բլակ Թուրքիա-Ադրբեջան-Վրաստան կազմով, ՆԱՏՕ-ի եւ ԱՄՆ-ի հավանությամբ ու աջակցությամբ: Ոչ շատ վաղուց նման իրավիճակի մասին ոչ ոք նույնիսկ չէր ենթադրում, տեղի էին ունենում լիովին այլ գործընթացներ:
Իհարկե, «զոնայից» շատ բան կախված չէր Մայդանի իրադարձությունների պայմաններում, սակայն կասկած չկա, որ ունենալով հենարան Արեւմտյան հանրությունում, «զոնան» չէր հայտնվի նման ամոթալի ու աղետալի վիճակում:
Այդ զեկույցն ամերիկացիներն արել են բացարձակ ճշգրիտ, հենց այն պահին, երբ սկսվում է Ռուսաստանի մեկուսացման ու շրջափակման նոր փուլը, ավելի ճիշտ՝ նոր ուղղությունը: Պուտինի վերջին հույսը ՀԱՊԿ պատրանքային գործընկերներն ու դաշնակիցներն են, երբ բացարձակապես պարզ չէ, թե ինչ են անելու այդ դաշնակիցները, եւ կա՞ն նրանք ընդհանրապես:
Զեկույցը կազմված է սադրանքի ձեւով, հիշատակելով նաեւ Լաչինի ու վերաբնակեցված տարածքների վերադարձը, ինչը «զոնայի» համար աղետ է: Ընդ որում, հասցեատերը ոչ թե «զոնան» է, այլ Ռուսաստանը, որի հետ էլ լինելու է ցանկացած առարկայական խոսակցությունը: «Զոնայի» հետ լուրջ հարաբերությունների մեջ մտնելը պարզապես ծիծաղելի է ու անիմաստ: «Զոնայական իշխանությանը» դա բացատրվեց խիստ որոշակի, որեւէ պատրանքներ չթողնելով:
Ներկայում հասկանալի է դառնում, որ «զոնայի» քաղաքական ղեկավարությունը, ընդունելով սեպտեմբերի 3-ի որոշումը, նույնիսկ մոտավոր չէր զգում, թե ինչ աղետ է սպասվում, եւ դա խոսում է այն մասին, որ այդ ղեկավարությունը պարզապես ընդունակ չէ քաղաքականությամբ զբաղվելու, եւ ներկայում նույնիսկ նրա վարձկանները խոստովանում են իրենց շեֆերի լիակատար տապալումը:
Ընդ որում, նման իրավիճակում է հայտնվել «զոնայի» քաղաքական ողջ հիերարխիան, ներառյալ նվազագույնը երկու հարյուր մարդ, ովքեր այսպես թե այնպես պատասխանատու են «զոնայի» ճակատագրի համար:
Սեյրան Օհանյանը հայտարարել է, որ բանակը պատրաստ է պաշտպանել ամեն մի թիզ հողը: Կցանկանայինք հավատալ դրան, սակայն որպեսզի բանակը կատարի իր պարտքը, պետք է համապատասխան հրաման: Կլինի՞ այդ հրամանը: Բոլոր հրամանները գալիս են Մոսկվայից:
Այսպես թե այնպես, այս քաղաքական շրջադարձի արդյունքը պատերազմի վերսկսումը զսպող արտաքին գործոնների բացառումն է: ԱՄՆ ներկայում շահագրգռված չէ «զոնայի» հանդեպ ագրեսիվ պահվածքը սահմանափակելու մեջ, ընդհակառակը, ամերիկացիները շահագրգռված են հանգուցալուծմամբ, ինչը կհանգեցնի տարածաշրջանում Ռուսաստանի վերջին դիրքերի կորստին:
Ռուսաստանի հանդեպ ԱՄՆ-ի ու նրա գործընկերների չափավոր քաղաքականության փորձնական փուլն ավարտված է, ներկայում ԱՄՆ-ն կցանկանար Ռուսաստանին ներքաշել ռազմական հակամարտությունների մեջ, եւ որքան հնարավոր է Եվրոպայից հեռու: Սակայն «զոնայի» իշխանությունն ընդունակ չէ որեւէ ինքնագործունեության եւ հետեւելու է նրան, ինչ կցանկանա Մոսկվան: Հետդարձի կետը անցել են:
Երբ գնահատում ես ռիսկերը մեկ կողմից, լավ կլինի նայել շուրջբոլորը եւ հասկանալ այլ ռիսկերն ու սպառնալիքները:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....AIO65RTv.dpuf