Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Vrej1915]

Հայաստանում ՌԴ դեսպանի տապալումը. չոր հայտարարություն

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
01.11.2019







Հայտարարություն է տարածել Հայաստանում ՌԴ դեսպանատունը, որով «արեւմտյան ֆինանսավորում ունեցող ՀԿ-ներին եւ ԶԼՄ-ներին» մեղադրում է հայ-ռուսական հարաբերությանը վնասելու, կապը խզելու ջանքի համար: Թե հատկապես ինչ կառույցների եւ ԶԼՄ-ների նկատի ունի ՌԴ դեսպանատունը, հայտարարության մեջ մանրամասնված չէ: Դեսպանատունն անընդունելի է համարում, որ այդ ՀԿ-ներն ու ԶԼՄ-ները քննարկում են հայ-ռուսական հարաբերության հարցը, ռազմակայանի հարցը եւ այլն:
Հայտարարությունը տարածվել է Հայաստան ՌԴ պաշտպանության նախարար Շոյգուի այցի համատեքստում, սակայն Շոյգուն ըստ երեւույթին առիթն է, իսկ պատճառը թերեւս ավելի խորն է, եթե դեսպանատունը որոշել է ձեռնամուխ լինել այդօրինակ բաց հայտարարության եւ փաստացի հավակնել Հայաստանի ներքին գործերին միջամտելուն:
ՌԴ դեսպանատան այդ հայտարարությունը հուշում է Հայաստանում ՌԴ դեսպան Կոպիրկինի «փափուկ ուժի» տեխնոլոգիայի տապալման մասին: Որովհետեւ, եթե դեսպան Կոպիրկինի այդ տեխնոլոգիան աշխատեր, ապա հազիվ թե ՌԴ դեսպանատունն ունենար այդօրինակ չոր հայտարարության անհրաժեշտություն:
Մյուս կողմից, Կոպիրկինի «փափուկ ուժի» մեթոդաբանությունը կամ տեխնոլոգիան տապալվում է նախ Ռուսաստանում: Այն չի էլ հասնում, ու թերեւս չի էլ կարող հասնել Հայաստան: Այն մնում է խցանված օրինակ Վերին Լարսում: ՌԴ դեսպանատան տարածած այդ հայտարարությանը զուգահեռ, մեկ այլ հայտարարություն տարածել էր օրինակ Սպայկա ընկերությունը: Ընկերությունը դժգոհում էր, որ ՌԴ մաքսային մարմինները խոչընդոտում են հայկական պանրի եւ գյուղմթերքի արտահանմանը: Վերին Լարսում ռուսական մաքսավորների պահվածքից դժգոհում է ոչ միայն Սպայկան, եւ հայ գործարարների դժգոհոթյունները պարբերական են: Դժգոհությունների մի ամբողջ շարք է նաեւ հենց Ռուսաստանում՝ վարորդական վկայականների հարցից սկսած, որն ըստ Հայաստանի արտգործնախարարի տեղակալ Շավարշ Քոչարյանի՝ ՌԴ տարիներ ի վեր խտրական վերաբերմունքն է Հայաստանի նկատմամբ:
«Փափուկ ուժի» կոպիրկինյան քաղաքականությունը փլուզվում է նաեւ ռուսական մեդիադաշտում, որտեղ պարբերաբար հեռարձակվում են հակահայկական երանգներով եւ բովանդակությամբ հեռուստահաղորդումներ, անդրադարձեր, հրապարակումներ եւ այլն, որոնցում այդ թվում հայկական ազգանուններով անձինք Հայաստանում տեղի ունեցած ժողովրդական հեղափոխությունը գնահատում են իբրեւ «արեւմտյան դավադրություն», թեեւ այդ հակահայկականությունը ՌԴ մեդիափորձագիտական դաշտում առկա էր նաեւ հեղափոխությունից առաջ գոյություն ունեցած իշխանության ու իրավիճակի նկատմամբ:
Ավելորդ է ասել, թե «փափուկ ուժի» վրա ինչպես է «կրակում» Ադրբեջանին մատակարարվող ռուսական սպառազինությունը:
Ահա, Հայաստան-Ռուսաստան հարաբերության հանդեպ ռուսական ոտնձգությունների այդ շքերթի պայմաններում դեսպան Կոպիրկինը որոշել է դժգոհել Հայաստանում ՀԿ-ների եւ ԶԼՄ-ների գործունեությունից: Մյուս կողմից, նրան այլ բան չի էլ մնում, այլապես ստիպված պետք է լինի դժգոհել Հայաստանի հանդեպ սեփական երկրի քաղաքականությունից:
Այստեղ սակայն, կա թերեւս բավական հետաքրքիր մի պահ, եւ դեսպանատան հայտարարությունը գուցե հենց Հայաստանի հանդեպ ՌԴ քաղաքականությունից դժգոհության դրսեւորում է: Տարօրինա՞կ է: Այո, եթե դիտարկենք ընդունված չափումների համակարգում:
Հայ-ռուսական հարաբերությունը դանդաղ, աստիճանաբար, սակայն դուրս է գալիս այդ համակարգից, այդ թվում նաեւ աշխարհակարգային փոփոխությունների բերումով: Եվ դրա որոշակի վկայություն էր նաեւ ռուսական Կոմերսանտին Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հարցազրույցը, իր մի շարք էական ձեւակերպումներով, որոնք մի կողմից թվում է հայ-ռուսական հարաբերության ավանդական տրամաբանության մեջ են, մյուս կողմից պարունակում են ՌԴ-ն պատասխանատվության առաջ դնելու շեշտադրումներ եւ միաժամանակ նաեւ խորքային անդրադարձ այն հանգամանքին, որ Հայաստանը Ռուսաստանին դիտարկում է որպես Եվրոպա, եվրոպական քաղաքակրթության մաս:
Ի՞նչ է մտածել Պուտինը, որ բավական լոյալ է Հայաստանում տեղի ունեցողի հանդեպ՝ համենայն դեպս առերեւույթ, որ անձնապես շնորհակալություն է հայտնում Փաշինյանին ԵՏՄ-ն ընդլայնելուն ուղղված ջանքի համար, եւ ինչպե՞ս է Հայաստանի վարչապետը համարձակվում պատասխանատվության առաջ դնել Ռուսաստանին: Այդ հարցը ռուսական իսթեբլիշմենտին «տանջում» է Հայաստանում հեղափոխությունից հետո, եւ ավելի ու ավելի «տանջող» առիթներով: ՌԴ դեսպանության հայտարարությունն այդ դրվագներից մեկն է, որը խորքային առումով շփոթված հարց է Պուտինին, որն իր հերթին մի կողմից չի արգելափակում Հայաստանի դեմ այդօրինակ գրոհները, մյուս կողմից աշխատում է Փաշինյանի հետ:

[Vrej1915]

Այդ բազան թողնելու են մեզ նվեր ու հեռանան. մեզ անակնկալ է սպասվում

ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ, Հարցազրուցավար
06.11.2019





Մեր զրուցակիցն է Գերագույն խորհրդի նախկին պատգամավոր, նախկին քաբանտարկյալ Ազատ Արշակյանը
Պարոն Արշակյան, Երևանում գտնվող ռուս պաշտոնյաները հայտարարել են, որ ՀԱՊԿ-ը չի արձագանքել Ադրբեջանի կողմից հարձակումներին, որովհետև հայկական կողմը չի դիմել։ Ստացվում է, որ մեղավորը Հայաստա՞նն է, որ չի դիմել։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունները, նաև Երևանում ընթացող ՀԱՊԿ ԽՎ գագաթնաժողովը։
Հայաստանն, իհարկե, մեղավոր է։ Մեղավոր է, որ թույլ է։ Հայաստանին միշտ կարելի է մեղադրել։ Մեղավոր է նրա համար, որ չի դիմել, մեղավոր է նրա համար, որ անեքսիայի է ենթարկվել, մեղավոր է նրա համար, որ Հայաստանին գերի են վերցրել։ Հայաստանը գերեվարված երկիր է ԵՏՄ-ում։ Այդ սլավոնաթուրքական միությունը մեզ համար հակառակորդ է։ Նրանք առանձին-առանձին՝ Ղազախստանը, Ղրղզստանը, Ռուսաստանը, Բելառուսը, մեր թշնամու բարեկամն են՝ կամ ռազմավարական, կամ սովորական, կամ լեզվային, կամ մշակութային, կամ կրոնական։ Մեր թշնամու բարեկամները մեր բարեկամները չեն, հետևաբար, մենք այդ միությունում որպես նվաճված, մեղավոր երկիր ենք ներգրավված։ Մեր մեղքն այն է, որ գրավվել ենք նրանց կողմից և վասալային հարաբերությունների մեջ ենք մեր թշնամու բարեկամների հետ։ Իսկ ՀԱՊԿ-ը բոլորովին էլ անվտանգության համակարգ չէ Հայաստանի համար։ Դա մեզ գերի վերցնող համակարգի հսկիչն է։ Անվտանգության համակարգը ՆԱՏՕ-ն է իր մասնակից անդամների համար։ Այդ կառույցը կոչված է որպես ժողովրդավարական երկրների անվտանգության համակարգ։ Մեր դեպքում ՀԱՊԿ-ը վտանգավոր, բռնապետական երկրների անվտանգությունն ապահովող համակարգ է։ Նման համակարգում ժողովրդավարական ուղի բռնած մեր երկիրը ինչպես կարող է այդտեղից աջակցություն, պաշտպանություն ստանալ դիմելու դեպքում։ Բա որ դիմենք, ու իրենք ասեն՝ լավ են անում, ձեզ դա քի՞չ է։ Այդպես արդեն եղել է։ Նրանք արդեն մեզ հանդիմանել են, նրանք բոլորն էլ ճանաչել են Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, չեն ճանաչում ազգերի ինքնորոշման իրավունքը։ Այսինքն՝ ՀԱՊԿ կոչվածը բռնապետությունների ինքնապաշտպանության համակարգ է։ Մենք այդտեղ ի՞նչ գործ ունենք։ Մենք այդտեղ գերեվարված ենք։
Ռուսական 102-րդ ռազմաբազան կրկնապատկում է իր ներուժը։ Սրանով Ռուսաստանն ի՞նչ ուղերձներ է հղում։
Ռուսաստանը պատերազմի է պատրաստվում ՆԱՏՕ-ի դեմ և Հայաստանը դարձնում է թիրախ։ Հայաստանի տարածքից հարձակում է լինելու ՆԱՏՕ-ի վրա, ու ինքն էլ պետք է աջակցի այդ հարձակմանը։ Ժողովրդավարական երկրների միության դեմ գործիք ենք լինելու։ Իսկ ընդհանրապես, ես ասում եմ, որ լավ են անում, որ կրկնապատկում են ներուժը, թող տասնապատկեն։ Ճիշտ այնպես, ինչպես 7-րդ բանակը իր ողջ սպառազինությունը, հանդերձանքը, շենքերը, շինությունները նվեր թողեց և հեռացավ, այնպես էլ այդ բազան թողնելու են մեզ նվեր ու հեռանան։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Յուդենիչի բանակը 1917 թվականին։ 1915 թվականին մի անգամ թողեցին Արևմտյան Հայաստանն ու հեռացան, և տեղի ունեցավ ցեղասպանությունը, երկրորդ անգամ 1917 թվականին հեռացան, և սկսվեց թուրքական հարձակումը Ռուսական Կայսրության հայկական մարզերի վրա, և վերջապես 1990-ականներին ամեն ինչ թողեցին ու հեռացան։
Մենք երեք անգամ արդեն տեսել ենք, թե ինչպես են ռուսներն իրենց պահում հայկական տարածքներում։ Ես կարծում եմ, որ Գյումրիի ռազմաբազայում նույնպես ռուսները կթողնեն իրենց զենք-զինամթերքը, ունեցվածքը մեզ, ռուսական անձնակազմը կնստի «ԳԱԶԵԼ»-ները և կհեռանա։ Մենք այդ «ԳԱԶԵԼ»-ներն իրենց նվեր կտանք, որով հեռանալու են։ Կարող ենք նաև «Սուխոյ Ջեթ» ինքնաթիռով ուղարկել։
Հեռացումը ե՞րբ կարող է լինել։
Մենք չգիտենք՝ դա երբ կլինի։ Մենք 1990 թվականին չէինք սպասում, որ ռուսական 4-րդ բանակն Արցախում «Կոլցո» օպերացիա կանի։ Մենք չգիտեինք, որ պերեստրոյկա ու ԳԿՉՊ կլինի։ Մենք չգիտենք՝ ինչ են պայմանավորվել Մակրոնն ու Պուտինը Փարիզում մի քանի օր առաջ և ինչ է նշանակում Դոնեցկից զորքերի հեռացում, երբ ուկրաինական և ռուսական զորքերն իրարից հեռանում են, որ նույնիսկ պատահական կրակոցներ չլինեն։ Բայց փաստն այն է, որ նրանք անակնկալ հեռանում են։ Մենք չգիտենք, թե ինչու Նիկոլայ 2-րդը հրաժարական տվեց։ Այդպիսի անակնկալ մեզ սպասվում է։ Ռուսական իմպերիայի հմայքը հենց դա է, որ չգիտենք, թե, օրինակ, ինչից մահացան ռուս առաջնորդները՝ Պետրոս Առաջինը, Եկատերինա Երկրորդը, Ալեքսանդր Առաջինը։ Մենք չգիտենք՝ ինչից մահացան Ստալինը, Անդրոպովը և այլն։
ՌԴ Պետական դումայի պատգամավոր Լեոնիդ Կալաշնիկովը հայտարարել է, որ Ռուսաստանը Հայաստանին այնպիսի զենքեր է վաճառում, որոնք երբեք այլ երկրների չի մատակարարում։ Սա որքանո՞վ է արդարացնում իրենց կողմից Ադրբեջանին զինելը։
Ռուսական զենքերի որակը հայտնի է, դրանք պարզ են, որակով չեն և էժան են։ Ընդհանրապես, էժան ապրանքն անորակ է լինում։ Առաջին կարգի զենքերը ՆԱՏՕ-ում է։ ՆԱՏՕ-ի բանակը զինված է ժամանակակից զենքերով՝ իրենց որակական հատկանիշներով և արդիականությամբ։ Իսկ Ռուսաստանն իր անորակ զենքերը վաճառում է իր նման երկրների։ Օրինակ՝ մեզ, Ադրբեջանի դեմ կռվելու համար, դա մեզ ոչ մի առավելություն չի տալիս։ Նրանց զենքը լավը չի։ Երկու համաշխարհային պատերազմների ժամանակ դա ստուգվել է։ Ռուսական զենքը մրցունակ չէ։ Իսկ այն պնդումները, թե «Կալաշնիկովը» ամենալավ զենքն է «Շմայսերի» բոլոր զենքերից, դա նույնպես հեքիաթ է։ «Կալաշնիկովի» իսկական անունը «Շմայսեր» է, Կալաշնիկովը կոմսոմոլի քարտուղարն է եղել, զենքից ոչ մի գաղափար չի ունեցել։ Շմայսերն է հեղինակը։
Իսկ այն զենքերը, որ վաճառում կամ նվիրում է ՆԱՏՕ-ն իր դաշնակիցներին, օրինակ, ԱՄՆ-ն տարեկան 3 մլրդ դոլարի զենք է նվիրում Իսրայելին, դրանք իսկապես որակյալ են։ Ընդ որում, ԱՄՆ-ն ոչ թե իր ռազմակայանն է ստեղծում Իսրայելում, այլ զենքն է տալիս և տեսուչներ, ուսուցիչներ, որ սովորեցնեն, թե ինչպես են օգտվում այդ զենքերից։ Թող ռուսներն օրինակ վերցնեն ԱՄՆ-ից։ ԱՄՆ-ը Իսրայելի դաշնակիցն է, ուղարկում է զենք, զինամթերքը, և միայն տեսուչներ։ Իսրայելն ինքն է իր պաշտպանությունն ապահովում, և նույնիսկ իր զենքերը վաճառում է տարբեր երկրների, այդ թվում՝ Ադրբեջանին։ Լավ զենքը նրանք են արտադրում։ Իսկ ռուսական զենքերով թող գլուխ չգովան։ Եթե իրենք զենք չտան, զենք տվող կա Հայաստանին։ Դա մի անգամ չէ, որ հայտարարվել է։ Բոլորովին վերջերս Բոլթոնը հայտարարեց, որ ինչքան պետք է, դիմեք կստանաք։
ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Կոնստանտին Զատուլինն էլ հայտարարել է, որ Հայաստանի դեմ հարձակման դեպքում կգործադրվի ՀԱՊԿ-ի մեխանիզմը։ Արժանահավա՞տ են այս հավաստիացումները։
Նայած ով է հարձակվում։ Հարձակվեցին Հայաստանի վրա, գործադրվե՞ց այդ մեխանիզմը։ «Եթե»-ներով չենք խոսում, պատմություն կա։ 1915 թվականին, 1917-ին, 1918-ին, 1920 թվականին Հայաստանի վրա հարձակում է եղել, 1990-ականներին, 2016 թվականին նույնպես Հայաստանի վրա հարձակում է եղել, բայց ոչ մի աջակցություն չենք տեսել։ Հո «Կոկա կոլա» չի՞, որ կրկին փորձենք։ Մենք համոզված ենք, որ իրենք մեզ չեն օգնի։ Օգնող լինեին՝ այդ զենքը կտային հայկական բանակին, և ռուսական բանակն այստեղ անելիք չէր ունենա։ Դա օկուպացիոն բանակ է, 1920 թվականից թուրքերի հետ միասին օկուպացրել են Հայաստանը։ Թուրքերը Ղարսն են վերցրել, սրանք՝ Գյումրին և հիմա դեմ-դիմաց կանգնած են։ Ճիշտ նույնկերպ Ռիբենտրոպ-Մոլոտովի ժամանակ Լեհաստանը կիսեցին։ Նացիոնալ-սոցիալիստներն այն մասը վերցրեցին, նացիոնալ-բոլշևիկները՝ այս մասը Լեհաստանի։ Ճիշտ նույնը եղել է 1920-ին Հայաստանում։ Արևմտյան մասը վերցրեց Թուրքիան, արևելյանը՝ Ռուսաստանը։ Օկուպացրել են և մինչև հիմա պահում են։
ՀԱՊԿ-ը թուրք-սլավոնական բռնապետների ակումբի պահապան համակարգ է։ Հայաստանը այդ երկրներից չէ. ոչ սլավոն ենք, ոչ թուրք։ Հենց որ ՀԱՊԿ-ը խառնվի մեր գործերին, նա կխառնվի թուրքական շահերը պաշտպանելու համար։ Բարեբախտություն է, որ չի խառնվում և մեծ բարեբախտություն է, որ հայկական բանակը կարողանում է ապահովել մեր անվտանգությունը։
Կեցցե հայկական բանակը, որ առանց ՀԱՊԿ-ի կարողանում է ապահովել Հայաստանի և Արցախի անվտանգությունը։ Աստված պահապան մեր բանակին, հայ զինվորին։

[Vrej1915]

Ռուսաստանը կմիջամտի՞. ԱՄՆ նոր փորձը Հայաստանում

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
06.11.2019





Մենք հետեւում ենք Հայաստանում տեղի ունեցող ներքաղաքական զարգացումներին, նախօրեին Երեւանում հայտարարել էր ՌԴ ոչ պաշտոնական դեսպան Կոնստանտին Զատուլինը: Գնահատել այդ իրավիճակը նա չէր ցանկացել, ասելով, որ Ռուսաստանի դաշնությունը չի միջամտում այլ երկրների ներքին գործերին:
Մի քանի շաբաթ առաջ Կոնստանտին Զատուլինը Արցախում էր, որտեղ կազմակերպվել էր Արցախի բարեկամների միջազգային համաժողով: Արցախ էր այցելել նաեւ Սերժ Սարգսյանը, որի գրասենյակը այդ այցի մասին հաղորդագրության մեջ հատուկ շեշտել էր, որ այցը քաղաքական նպատակ չունի, եւ այդ կապակցությամբ դիտարկումները կլինեն շահարկում: Ինչու՞ էր Սերժ Սարգսյանի գրասենյակն այդ ժամանակ անհրաժեշտ համարել կանխավ խոսել հնարավոր շահարկման մասին: Ի՞նչ էր պատրաստվում Սարգսյանն անել Արցախում, որ դրանից առաջ փորձում էր կանխել շահարկումները:
Արցախում Սարգսյանն այցելել էր Ամարաս համալիր, որ նորոգվում է նրա գլխավորած հիմնադրամի աջակցությամբ: Նրան ուղեկցել էր Կոնստանին Զատուլինը: Այդ ուղեկցումը ներքաղաքական իրավիճակին հետեւելու՞ ռեժիմով էր, ինչի մասին խոսել էր Զատուլինը նախօրեին: Արդյո՞ք Սարգսյանը Ռոբերտ Քոչարյանի աջակցությամբ լազարեւսկի կոմիտե ստեղծած Զատուլինի համար էր ընդգծել, որ այցը քաղաքական չէ, որպեսզի նա Արցախում չտա ավելորդ հարցեր:
Իսկ մինչ Զատուլինը հետեւում էր ներքաղաքական իրավիճակին, Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանը հեղափոխությունից հետո առաջին անգամ այցելել էր ՀՀԿ գրասենյակ եւ հանդիպել Սերժ Սարգսյանի հետ, իր նախաձեռնությամբ: Ընդ որում, դեսպանը պայմանավորվել է հետագա հանդիպումների համար, հետաքրքրվելով ՀՀԿ ծրագրերով:
ԱՄՆ փաստացի արձանագրել է հետհեղափոխական իրավիճակում Սերժ Սարգսյանի դերը, որը բավական վճռորոշ է նախկին իշխող համակարգի վարքագծի շրջանակում: Միաժամանակ, այդ համակարգի շրջանակում ակնառու է պայքարը առաջնորդության համար: Ռոբերտ Քոչարյանն օրինակ հայտարարել է կոնսենսուս մինուս մեկ բանաձեւը, այդպիսով ներկայացնելով Նիկոլ Փաշինյանի դեմ բոլորին իր շուրջ միավորելու հայտ: ՀՀԿ փոխնախագահ Արմեն Աշոտյանն օրեր առաջ հայտարարել էր, որ որեւէ մեկի մոտ ոչինչ չի ստացվի, եթե գործեն առանց ՀՀԿ: Արմեն Աշոտյանը նախօրեին Սերժ Սարգսյանի եւ ԱՄՆ դեսպանի հանդիպման մասնակիցների շարքում էր:
Վաշինգտոնը Սերժ Սարգսյանին ըստ ամենայնի դիտարկում է հետհեղափոխական Հայաստանում ներքաղաքական զարգացումների կանխատեսելիության ու կայունության կարեւոր դերակատար: Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը, թե մոտենում է հանրության հետ «անկեղծ զրույցի» ժամանակը, այդ դերի համար Սարգսյանի պատրաստակամությունն է: Անկախ քաղաքական դիմակայությունից, Սերժ Սարգսյանի համար Հայաստանում հետհեղափոխական կայունությունն ու կանխատեսելիությունը, նոր իշխանության արդյունավետությունը շարունակում է լինել անվտանգության որոշակի եւ թերեւս բացառիկ երաշխիք:
Նշանակու՞մ է դա արդյոք, որ ԱՄՆ Հայաստանի ներքաղաքական նոր ստատուս-քվոն դիտարկում է Քաղաքացիական պայմանագիր-ՀՀԿ պայմանական երկբեվեռ դիմակայությամբ: Հազիվ թե: Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանը կունենա դեռ շատ հանդիպումներ, ինչպես թերեւս այլ դեսպաններ:
ԱՄՆ համար գերխնդիրը կայունությունն ու կանխատեսելիությունն է, որը անհրաժեշտ գործոն է Հայաստանում տեղի ունեցած հեղափոխության ռազմավարական կապիտալիզացիայի համար: Այլապես խնդիրներ են առաջանալու ռեգիոնալ անվտանգության համակարգի վերափոխման, ըստ այդմ ռեգիոնալ անվտանգության ու կայունության գործընթացում: ԱՄՆ համար այստեղ է գլխավոր հարցը, եւ դրանում է Հայաստանի անփոխարինելի դերը:
Հատկանշական է, որ Ռուսաստանը հետեւում է: Հայաստանի ներքին կանքին ՌԴ աշխույժ միջամտությունն այն բանից հետո, երբ տապալվեց դարձյալ ԱՄՆ ջանքով ձեւավորվող Լեւոն Տեր-Պետրոսյան-Սերժ Սարգսյանի երկխոսությունը եւ Տեր-Պետրոսյանը մղվեց ԲՀԿ գիրկ, հանգեցրեց ապրիլյան քառօրյա պատերազմի գեներացման:
Կմիջամտի՞ Ռուսաստանն այս անգամ, թե՞ կգերադասի չանել դա, զերծ մնալով շատ ավելի լուրջ խնդիրների ռիսկից, քան նրանք, որոնց առերեսվեց Մոսկվան իր իսկ քաղաքականության հետեւանքով հասունացած ապրիլյան քառօրյայի հետեւանքով:

[Vrej1915]

Սպայկա ընկերության արտադրած պանիրը հետ է ուղարկվել Հայաստան. Վերին Լարսի մաքսային անցակետը փակեց հայկական պանրի մուտքը ՌԴ

Lragir.am,
07.11.2019







«Սպայկա» ընկերության նորակառույց պանրի գործարանում արտադրված հայկական ընդհանուր առմամբ 21 տոննա կապույտ բորբոսով պանիրը 24 օր ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետում հարկադիր կանգնեցվելուց հետո վերադարձվեց Հայաստան. Վերին Լարսի մաքսային անցակետը արգելեց հայկական պանրի մուտքը ՌԴ:
05.11.2019 թվականին, ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետի աշխատակիցները բանավոր հայտնել են ընկերության բեռնատարի վարորդին, որ չեն կարող բաց թողնել պանիրը ՌԴ տարածք և հետ են ուղարկելու բեռը Հայաստան, քանի որ ստացել են փորձաքննության արդյունքները, որոնց համաձայն պանրի ծագման երկիրը նշվել է՝ «Հայաստան, Առաջավոր Ասիա, Հարավ-արևելյան Եվրոպա»:
Ընկերությունը սկսած առաջին օրվանից ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետի և ՌԴ Հյուսիսային Օսեթիայի մաքսային ծառայության ղեկավարությանը նամակներ, ծանուցումներ, լրացուցիչ տեղեկություններ, փաստաթղթեր, տեսագրություններ, ԶԼՄ-ների կողմից ընկերության պանրի գործարանի բացման մասին վիդեոռեպորտաժներ է ուղարկել հավաստելու համար, որ պանիրն արտադրված է Հայաստանում:
Ծագած խնդրի մասին առաջին իսկ օրվանից տեղեկացվել է ՀՀ Էկոնոմիկայի նախարարությանը, որն աշխատում է խնդրին համակարգային լուծում տալու ուղղությամբ: Խնդրի մասին նամակ է ուղարկվել նաև Եվրասիական տնտեսական հանձնաժողովին (ԵԱՏՄ):
ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետի նման կամայական, ոչ իրավաչափ գործողությունների պատճառով ընկերությունը կրում է մեծ վնասներ՝ հարկադիր կերպով կանգնեցված պանիրը կորցրեց իր պիտանելիության ժամկետից 24 օր, ընկերությունը պանիրը չմատակարարելու համար ենթարվկեց տույժերի և տուգանքների պատվիրատուների կողմից:
Մինչ օրս մեզ չի տրամադրվել ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետի կողմից իրականացված լաբորատոր փորձաքննության եզրակացությունը: Ընկերության համար պարզ չէ, թե ինչպես Հայաստանում արտադրված պանիրը ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային ծառայողների կողմից համարվեց այլ երկրի արտադրանք:
Ընկերությունը շարունակելու է պայքարել պաշտպանելու համար իր շահերը և իրավունքները ՌԴ Վերին Լարսի մաքսային անցակետի ոչ իրավաչափ և անտրամաբանական գործողություններից, ինչպես նաև վերականգնելու իրեն պատճառված վնասները:
Ընկերությունը հրավիրում է բոլոր ցանկացողներին, ովքեր մտահոգված են սույն խնդրով այցելելու ընկերության պանրի գործարան և տեսնելու պանրի արտադրման գործընթացը:
Հ.գ. ՌԴ Մաքսային ծառայության հայաստանյան ներկայացուցիչը նույնպես եղել է Ընկերության պանրի գործարանում և ծանոթացել արտադրական ողջ պրոցեսին:
Սպայկա ընկերություն

[Vrej1915]

Ռուսները չպետք է որոշեն, թե ովքեր են մեր հերոսները. Իրենցը խուժան զանգվածն է, որ աճեցրել են Հայաստանում

Lragir.am,
12.11.2019







Ռուսները չպետք է որոշեն կամ սահմանեն, թե ովքեր են մեր հերոսները։ Այս մասին մեզ հետ զրույցում նշել է քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը՝ անդրադառնալով ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Լեոնիդ Կալաշնիկովի՝ ադրբեջանական կայքերին տված հարցազրույցին, որտեղ վերջինս հայտարարել էր, թե չի հանգստանա, քանի դեռ Արմավիրում չեն վերացրել ի պատիվ Նժդեհի դրված ցուցանակը։
«Թող չհանգստանա, թող մեռնի անհանգստությունից։ Ես ինքս խայտառակություն եմ համարում այս իրավիճակում Ստալինի մեդալ տալը։ Դրանից ստոր բան չկա աշխարհում։ Հիտլերին մեծարեն ավելի լավ է, քան Ստալինին, որովհետև Հիտլերը սեփական ժողովրդին չի կոտորել։ Եթե Ստալինն այդ իրավունքն ունի, Նժդեհն ունի ու ունի։ Իրենք չպետք է սահմանեն, թե ովքեր են մեր հերոսները։ Այդ ժամանակներն անցել են, իսկ իրենց Սերժն ու Ռոբերտն էլ հեռացել են», ասել է նա:
Դիտարկմանը, որ վերջին շրջանում ռուսական շրջանակները հաճախ են սկսել հիշել Գարեգին Նժդեհին, Շիրինյանն արձագանքեց. «Իրենց առիթ է պետք, Նժդեհը չլինի, Ռուբենին կհիշեն։ Դա Հայաստանի վրա ճնշման գործիք է, այսօր Նժդեհն է, վաղը մեկ ուրիշը կլինի։ Հետո կասեն հայ տղաները լավը չեն, Հայաստանի անտառները լավը չեն։ Բայց մենք թքած ունենք բոլորի կարծիքի վրա, մենք մեր պետությունն ենք կառուցում։ Իրենք պետք է հասկանան, որ Հայաստանում գողապետությունը վերանալու է, Սերժն ու Քոչարյանն էլ չեն լինելու։ Մեր իշխանությունն էլ պետք է արագացնի իր քայլերն այդ ուղղությամբ»:
Նա նաև նկատել է, որ եթե ռուսները մեր բարեկամներն են, չպետք է ընդունեն ՀՀ այն քաղաքացիներին, որոնք քրեական հետապնդման են ենթարկվում իրենց հայրենիքում. «Թե չէ ում ուզում են բռնել գողության, ավազակության, լրտեսության համար, բոլորը փախչում են Ռուսաստան։ Իրենք որպես դաշնակից պետություն, դրանց չպետք է ընդունեն։ Պետք է ասեն՝ գնացեք ձեր երկրի դատարանում արդարացեք։ Թե չէ այդ խուժան զանգվածն աճեցրել են, հետո ասում են՝ ինչու մեր բարեկամը չեք։ Իրենք չպետք է մեզ բացատրեն, թե ով է մեր ազգային հերոսը, ով՝ ոչ։ Հաստատ մեր հերոսը Միկոյանը չի, ոչ էլ Շահումյանը», իր խոսքն է ամփոփել քաղաքագետը:

[Vrej1915]

Վանդալիզմ. Ռուս պատգամավորը սեւ ներկ է փչել Նժդեհի հուշատախտակի վրա

Lragir.am,
13.11.2019







Ռուսաստանում Հայաստանի դեսպանատունը հայտարարությամբ է հանդես եկել՝ դատապարտելով Ռուսաստանի Արմավիր քաղաքում Հայ Առաքելական եկեղեցու տարածքում գրանցված դեպքը:
Հիշեցնենք, որ Արմավիրի քաղաքային դումայի պատգամավոր Ալեքսեյ Վինոգրադովը մտել է Հայ առաքելական եկեղեցու տարածք և Գարեգին Նժդեհի հուշատախտակը ներկել սև ներկով:
«Դեսպանատունն իր վրդովմունքն է հայտնում Արմավիրում տեղի ունեցված դեպքի կապակցությամբ: Քաղաքային դումայի պատգամավոր Ալեքսեյ Վինոգրադովի՝ Հայ առաքելական եկեղեցու տարածքում գործողությունը մեր կողմից որակվում է որպես վանդալիզմ և ինքնաիրավչության դրսևորում, ինչը հակասում է սահմանված իրավական կարգին: Այս գործողությունը չի նպաստում հայ-ռուսական երկկողմ փոխհարաբերություններին և կարող է հանգեցնել ազգամիջյան լարվածության»,- նշվում է ՌԴ-ում Հայաստանի դասպանատան հայտարարության մեջ:
Դեսպանատունը նաև ընդգծում է, որ տեղի ունեցածը ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Ռուսաստանում ապրող հայերի շրջանում լուրջ անհանգստություն է առաջացրել:
Հայկական եկեղեցու տարածքում տեղի ունեցածի մասին տեղեկությունը դեսպանատունը կփոխանցի Ռուսաստանի համապատասխան մարմիններին:
«Միաժամանակ Արմավիրի քաղաքային իշխանություններին կոչ ենք անում տեղի ունեցածին տալ համարժեք գնահատական: Այս դեպքը կպահենք մեր ուշադրության կենտրոնում: Դեսպանատունը մշտական կապ է պահում հայկական համայնքի և ՌԴ համապատասխան մարմինների հետ»,- նշվում է հայտարարության մեջ:

[Vrej1915]

Հայաստանը ՀԱՊԿ անդամ պետության կողմից Ադրբեջանին զենք վաճառելը չի դիտարկում որպես բիզնես

Lragir.am,
13.11.2019







Հայաստանի Հանրապետությունը Հավաքական անվտանգության պայմանագրի կազմակերպության անդամ պետության կողմից Ադրբեջանի Հանրապետությանը զենքի վաճառքը չի դիտարկում որպես բիզնես: «Արմենպրես»-ի փոխանցմամբ՝ այս մասին նոյեմբերի 13-ին ՀՀ Ազգային ժողովում պատասխանելով «Իմ քայլը» խմբակցության անդամ Տիգրան Կարապետյանի հարցին՝ ասաց ՀՀ արտաքին գործերի նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը:
«Այդ հարցը մշտապես մեր քննարկումների օրակարգում է՝ թե՛ խորհրդարանական, թե՛ կառավարությունների մակարդակով։ Դուք գիտեք մեր մոտեցումը՝ դրան մենք չենք վերաբերվում որպես բիզնեսի։ Դա զենք է, որն ուղղված է մեր մարդկանց դեմ և, իհարկե, այս հարցի զգայունությունը բավականին բարձր է»,- ասաց Մնացականյանը:

[Vrej1915]

Զատուլինը մերկացրեց Հայաստանի «ազգայիններին»

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
19.11.2019







ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Կոնստանտին Զատուլինը Վլադիմիր Պոզների հաղորդաշարին հյուրընկալվելիս խոսել է Արցախի հարցի իր լուծման մասին: Նա առաջարկում է ճանաչել Արցախի անկախությունը, դրա դիմաց հանձնել տարածքները: Զատուլինը այդ հարցում ոչ միայն օրիգինալ չէ, այլ նաեւ առաջին անգամ չէ, որ բարձրաձայնում է իր այդ պատկերացման մասին:
Հետաքրքիրն այս դեպքում այն է, որ այդ պատգամավորը վերջին մեկուկես տարվա ընթացքում սերտ շփման մեջ է եղել Հայաստանի նախկին իշխող համակարգի շահերը ներկայացնող ամենատարբեր գործիչների, ընդհուպ երկրորդ եւ երրորդ նախագահներ Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի հետ:

Սակայն, հատկանշական է, որ ՌԴ Պետդումայի այդ պատգամավորը մեկուկես տարի հաղորդակցվում, ինտենսիվ շփվում, ուղեկցում, Լազարեւսկի կոմիտե է բացում այն գործնականում բոլոր կարկառուն գործիչների հետ, որոնք արդեն մեկուկես տարի փրփուրը բերանին հայտարարում են, որ Նիկոլ Փաշինյանը «հանձնում է Արցախը»:
Ընդ որում, առնվազն հրապարակային հայտարարությունների մակարդակում պատկերը բացարձակապես այլ է: Եվ դրա մասին վկայում է նաեւ Զատուլինը: Վկայում, թե գործնականում ինչ քաղաքական ու բարոյական արժեք ունեն «Արցախը հանձնելու» մասին ահազանգերը: Հակառակ պարագայում, Կոնստանտին Զատուլինը պետք է որ այդ շրջանակներում լիներ ոչ թե պատվելի հյուր, այլ «մերժված», համենայն դեպս քաղաքականության եւ քաղաքավարության շրջանակում:
Առայժմ այդ շրջանակներից որեւէ մեկը որեւէ դժգոհություն չի հայտնել Կոնստանտին Զատուլինի առնչությամբ: Հետաքրքիր է, կխոսի՞ նրանցից որեւէ մեկն այս դեպքում, կհայտնի՞ որեւէ կարծիք Արցախի հարցի լուծման զատուլինյան մոտեցման կապակցությամբ:
Թեեւ, հերթի մեջ իհարկե առաջինը Զատուլինը չէ: Առաջինը, կամ գոնե Զատուլինից առաջ, Կրասնոդարցի պատգամավոր Վինոգրադովն է: Արմավիրի Դումայի այդ պատգամավորը օրերս վանդալիզմի ակտ էր կատարել Արմավիրի հայկական եկեղեու բակում Գարեգին Նժդեհի հուշատախտակի նկատմամբ, ներկելով այն սեւ ներկով:
Հայաստանում ազգայինի համար ոտքի ելած ուժերից որեւէ մեկն առայժմ չի համարձակվել որեւէ անդրադարձ կատարել ռուսաստանցի պատգամավորների այդ հայտարարության ու վանդալիզմի առնչությամբ: Նրանց ուժն առայժմ պատում է միայն Արայիկ Հարությունյանի հասցեին աղմկելու համար:

[Vrej1915]

Մոլոտովի զովացուցիչ կոկտեյլ Նիկոլ Փաշինյանի եւ ռուս լրագրողների հանդիպմանը

Lragir.am,
20.11.2019







Հայաստանում ռուսական առաջատար ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչները հանդիպել են իրենց գործընկերների, ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ: Հանդիպումների ժամանակ նրանք կրկին բարձրացրել են Նժդեհի թեման, եւ նույնիսկ հարցրել, թե Հայաստանն ինչ է անելու դրա տակից դուրս գալու համար:

Մոսկվան տեւական ժամանակ այս թեման դարձրել է Հայաստանի դեմ քարոզչական արշավի ուղղություններից մեկը, Ռուսաստանում գաղափարական ու գաղափարախոսական լրջագույն ճգնաժամի պայմաններում Երկրորդ աշխարհամարտի սակրալացման շրջանակներում: Թեման Մոսկվայի պասով վերցրել է նաեւ Բաքվի իշխանությունը, որը նույնպիսի ճգնաժամի ու փակուղու առաջ է մասնավորապես Արցախի խնդրում: Ավելին, Բաքվի իշխանությունը «լայնացրել է» այն մինչեւ Զանգեզուր, նկատի ունենալով Նժդեհի ասոցացումն այդ տարածաշրջանի հետ եւ հայտարարելով, թե Զանգեզուրն իրարից բաժանել է թյուրքական աշխարհը:

Մոսկվան ու Բաքուն խոշոր սխալ են թույլ տվել, որից հայկական կողմը կարող է եւ պետք է օգտվի ազգային խնդիրները լուծելու համար: Սա բարդ ու բազմաշերտ խնդիր է, սակայն՝ լիովին հնարավոր, 1921 թ. ռուս-թուրքական պայմանագրերի հարցն ակտուալացնելու շրջանակում:
Մինչ այդ, ռուս լրագրողների հետ հանդիպմանը Նիկոլ Փաշինյանը մի քանի էական հայտարարություն է արել:
«Անկեղծ ասած, մտածում էի, որ այդ հարցը Ադրբեջանի հետ մեր օրակարգում է առկա, որովհետև առաջին անգամ, երբ ես այդ հարցի հետ անակնկալ կերպով առնչվեցի, տեղի ունեցավ Աշխաբադում՝ ԱՊՀ Գագաթնաժողովի ընթացքում: Ինձ համար անակնկալ է, որ այդ հարցն առկա է նաև Ռուսաստանի հետ մեր հարաբերությունների օրակարգում:
«Շատ է խոսվում այն մասին, որ օրինակ, Նժդեհը ինչ-որ կապեր է ունեցել Երրորդ ռեյխի ներկայացուցիչների հետ։ Մոլոտովը (ԽՍՀՄ արտգործնախարարն էր 1939-1949թթ․) նույնպես շփվել է Երրորդ ռեյխի ներկայացուցիչների հետ։ Այդ դեպքում եկեք համատեղ հանձնաժողով ստեղծենք եւ ուսումնասիրենք ամեն ինչ։ Որեւէ մեկը Ռուսաստանում դատապարտե՞լ է դա։ Իսկ ինչու՞ ոչ։ Եթե սկսենք, ապա եկեք սկսենք Մոլոտովից։ Ի՞նչ էր նա ասում, ինչո՞ւ , ինչի՞ մասին էր պայմանավորվում, ինչո՞ւ էր պայմանավորվում։
Իսկ Ստալինը տեղեկացվա՞ծ էր՝ ինչի մասին է պայմանավորվածությունը։ Մեզ համար չկա այդ հարցը, թե ով է Նժդեհը։ Նա խոսե՞լ է նացիստների հետ։ Հնարավոր է՝ խոսել է։ Մոլոտովն էլ է խոսել, Ստալինը նույնպես խոսել է», ասել է վարչապետը։

Ստալին, Ռիբենտրոպ, Մոլոտով
Ավելին, ոչ միայն խոսել են, այլեւ եղել են դաշնակիցներ: Երկրորդ աշխարհամարտը սկսել է նացիստների ու սովետական ղեկավարների այդ «խոսակցությունից», իսկ մինչ այդ Սովետական Միությունը վճռական մասնակցություն է ունեցել նացիստական բանակի ստեղծման գործում, մատակարարելով հումք, տեխնիկա, ցորեն, ընդ որում՝ մինչեւ 1941 թ., վերապատրաստելով գերմանացի հազարավոր օդաչուների եւ ռազմական այլ մասնագետների: Ավելին, նացիստական ու սովետական բանակները համատեղ շքերթ են անցկացրել, փորձի փոխանակումներ եւ այլն: Ի դեպ, Գերմանիային պարեն և մետաղներ մատակարարող վերջին խորհրդային գնացքը սահմանը հատել է 1941 թվականից հունիսի 21-ին՝ ԽՍՀՄ-Գերմանիա պատերազմի սկսվելուց մեկ օր առաջ:

Սովետական եւ նացիստական զինվորականները միասին

Երկրորդ աշխարհամարտը սկսեց հենց այս դաշնակցությունից: Ելցինի օրոք Մոսկվան դատապարտեց Մոլոտով-Ռիբենտրոպ պակտը, Պուտինի օրոք այն հռչակվեց որպես ռուսական դիվանագիտության փայլուն նվաճում: Այսինքն, հավանություն տրվեց նացիստների հետ համագործակցությանը: Այս պայմաններում Նժդեհի մասին հարցերը պարզապես զավեշտալի են:
Հասկանալի է, որ խնդիրը Նժդեհը չէ, բայց Հայաստանի դեմ հերթական քարոզչական ուղղությունն ընտրելիս Մոսկվան խոշոր սխալ է թույլ տվել, այդպիսով հայերին տալով 1921-ի ռուս-թուրքական հակահայկական պայմանագրերի հաղթաթուղթը: Հայկական «քաղաքական միտքն» ու ԶԼՄ-ները ամենօրյա մանր հոգսերից ազատ ժամանակ կգտնե՞ն այս հարցով զբաղվելու համար:
Նիկոլ Փաշինյանը վերցրեց այդ հաղթաթուղթը, բացառիկ դիրքավորմամբ: Ժամանակն է նաեւ բացել Լենին-Աթաթուրք պակտը, որը Մոլոտով-Ռիբենտրոպ պակտի «նախերգանքն էր», եւ հատկապես 1921 թ. ռուս-թուրքական պայմանագրերի հատկապես գաղտնի արձանագրությունները:

[Vrej1915]

Ռուսաստանի դեսպանը՝ Գարեգին Նժդեհի մասին

Lragir.am,
22.11.2019







Գարեգին Նժդեհի թեման առնչություն ունի մեր ընդհանուր պատմությանը, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի պատմությանը: Այս մասին լրագրողների հետ զրույցում ասել է Հայաստանում Ռուսաստանի դեսպան Սերգեյ Կոպիրկինը:
«Այս հարցերը շատ նուրբ են: Տեսնում ենք, որ քաղաքական ու միջազգային համատեքստում պատմությունը խմբագրելու, տեղի ունեցածը վերաորակավորելու փորձեր են արվում», – ասել է նա:

Հիշեցնենք, որ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը զարմանք էր հայտնել, որ Գարեգին Նժդեհի հարցը Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների օրակարգում է: