Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Artsakh]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Yes of course it's up to them! The world is (and has always been) at the service of ex-ottoman slaves!

Dear "lampron", would you please elaborate as to what you had in mind with that statement? Are you saying that Armenians are "ex-ottoman slaves"?

If so, that just simply means that you are genetic garbage. If you review history enough, you'll find out that Armenians are in fact are not only "NOT accustomed to foreign rule", but in fact in fact perhaps amongst the most freedom loving peoples in history, and not to end it there, amongst the most willing to sacrifice everything to achieve that freedom. So in other words, we know the worth and value of independence very much--unlike other peoples who've simply had that honor bestowed amongst them with or without their liking. A nation having suffered genocide, to go and rebel and throw out the Bolshevik red Army, with Turks amongst the frontlines, should go to show even the most "odaramol" what Armenians are made of. No matter how much of a "pro-Russian" I personally am, we must keep in mind that it is in fact the USA that keeps Russia at bay and from re-establishing the Soviet Union, or, in blunt terms, from turning not only Armenia, but also other former soviet republics, into one of its provinces. All I can tell you, it's not all black and white... We must channel through all these exterior factor in furtherance of our interests and goals as a nation...

[Eddo211]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Yes of course it's up to them! The world is (and has always been) at the service of ex-ottoman slaves!

Russia has alot to say, it is up to them and its allies.

The world dealt you 4 Aces to the looser Turkey after WWI........and gave us the dead man's hand (2 Aces 2 Eights)

But guess what.....you might have an ace but Armenia has moved up to a Jack, you jackass. This why Turkey is terrified of future of Armenia.

[Artsakh]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Russia has alot to say, it is up to them and its allies.

The world dealt you 4 Aces to the looser Turkey after WWI........and gave us the dead man's hand (2 Aces 2 Eights)

But guess what.....you might have an ace but Armenia has moved up to a Jack, you jackass. This why Turkey is terrified of future of Armenia.

All I Can say is that these days I hear a lot of chatter of how " the pro westerners would abandon the frontlines to the Turks" in the event of actual conflict, but I can only merely point one to the facts of actual history that have actually occurred where the pro-Russian Bolsheviks abandoned the fronts to the Turks and left ordinary unarmed Armenians at their mercy. I'm not one to accept the notion that Russia, or any other nation for that matter, is Armenia's salvation...I'll just point you to the words of Yegishe Charents... (if you know what they are, that is)...

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Որտեղ Հայաստանին կհասցնի Ռուսաստանին սպառնացող ահաբեկչական վտանգը

23 Սեպտեմբերի 2015,

http://www.yerkir.am/news/view/93244.html

Մահմեդական Բայրամի տոների նախօրեին Մոսկվայում հանդիսավորությամբ բացվել է 1904թ. կառուցված և վերանորոգման արդյունքում 20 անգամ մեծացված Եվրոպայում ամենամեծ մզկիթը, որտեղ միաժամանակ կարող է նամազ անել 10 հազար մահմեդական: Մզկիթի բացմանը մասնակցել են Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը, Ղազախստանի նախագան Նուրսուլթան Նազարբաևը, Պաղեստինի առաջնորդ Մահմուդ Աբասը, ինչպես նաև Ռուսաստանի մուսուլմանաբնակ ֆեդերալ սուբյեկտների` Թաթարստանի, Չեչնիայի, Ինգուշեթիայի, Դաղստանի ղեկավարները։ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը բացման արարողության ժամանակ մեջբերումներ է արել Ղուրանից, Թուրքիայի նախագահին ողջունել թուրքերենով: Վերջինիս հետ կայացած հանդիպման ժամանակ Պուտինը հայտարարել է, թե Ռուսաստանը չափազանց գոհ է Թուրքիայի հետ ներկայիս միջպետական կապերի զարգացման մակարդակից:

Թե նման մեծության Մզկիթի կառուցումը, թե այն Բայրամի նախօրեին բացելը և թե Էրդողանին հաճոյանալուն ուղղված Պուտինի քայլերն ինքնանպատակ չեն: ՌԴ նախագահը փորձում է Ռուսաստանը ներկայացնել որպես մահմեդական և հատկապես թյուրքախոս աշխարհի հանդեպ ամենալոյալ և միջկրոնական երկխոսության ու հանդուրժողականության հարթակ հանդիսացող երկիր:

Ռուսաստանում բնակվում է ավելի քան 25 մլն մահմեդական, որոնք հաշվի առնելով հատկապես Թաթարստանի մեծությունը, հսկայական տարածքներ են զբաղեցնում: Գաղտնիք չէ, որ կենտրոնական իշխանությունների համար անջատողականության հետ կապված հիմնական գլխացավանքն առաջացնում են հենց մահեմդական բնակչություն ունեցող ֆեդերալ սուբյեկտները` Չեչնիան, Ինգուշեթիան, Դաղստանը, ինչպես նաև Թաթարստանը և պատահական չէ դրանց ղեկավարների ներկայությունը մզկիթի բացման արարողությանը: Մայրաքաղաքում Մզկիթի կառուցումն առաջին հերթին ուղղված է տնտեսական ներկայիս վատթարացող վիճակում ներքին անջատողականության կրոնական բաղադրիչը չեզոքացնելու իշխանությունների մղումներով:

Վերոնշյալ գործոնը սերտորեն կապված է Մերձավոր Արևելքում ստեղծված իրավիճակի և հատկապես իսլամական ծայրահեղականության` օր օրի ահագնացող վտանգով, ինչը հղի է միջազգային ահաբեկչությունը կրկին Ռուսաստան տեղափոխելու վտանգով: ՌԴ ԱԳՆ ներկայացուցիչ Իլյա Ռոգաչևը օրերս հայտարարել է, որ առայժմ Ռուսաստամի համար իսլամական ծայրահեղականությունը սպառնալիք է ավելի շուտ գաղափարական առումով` թերևս նկատի ունենալով հենց կրոնի գաղափարական ազդեցությունը: Ըստ որոշ տվյալների` «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման գրոհայինների շարքերում հիմնականում հենց մահմեդական ՌԴ մոտ 2500 քաղաքացի կա, որոնց շրջանակը կարող է աճել: Բայց իրական վտանգը, որ Մոսկվայի համար արդեն դառնում է շոշափելի, ահաբեկչական ակտեր իրականացնելու նպատակով այդ զինյալների Ռուսաստան վերադառնալու հեռանկարն է: Գաղափարախոսությանտեսանկյունիցսահմաններչկան «Իսլամականպետության» ընդլայնմանհամար: ԵվայստեղխոսքըչիգնումՌուսաստանիմիայնհարավայինշրջանն երիմասին: Նրանցուշադրությանօբյեկտկարողենդառնալմուսուլմանական բոլորշրջանները»,- ասել է Ռոգաչևը: Այս տեսանկյունից կրոնական զգացումները հարգելու նման ժեստերով երկրի մահմեդական հանրույթի համակրանքն ու վստահությունը շահելու միջոցով Մոսկվան ձգտում է նվազագույնի հասցնել այդ ռիսկերը և արդարացնել վերահսկողությունն ուժեղացնելու հետագա միջոցառումները: Անվտանգության առումով դրան գնալը դառնալու է անխուսափելի` հաշվի առնելով Սիրիայում ռազմական կոնտինգենտ և զինտեխնիկա տեղակայելու և այդպիսով ԻՊ-ին պատերազմ հայտարարելու Մոսկվայի քայլը:

Մասամբ նաև դրանով է պայմանավորված Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Էրդողանին Պուտինի կողմից անսպասելի ջերմ ընդունելությունը մի իրավիճակում, երբ աշխարհաքաղաքական ու էներգետիկ գրեթե բոլոր հարցերում Մոսկվան և Անկարան ունեն տրամագծորեն հակառակ դիրքորոշումներ և շահեր: Պուտինը չի կարող հաշվի չնստել իսլամիստ ծայրահեղականների հետ Էրդողանի վարչակազմի ունեցած գրեթե անթաքույց կապերի և նրանց վրա ունեցած ազդեցության հետ, հետևաբար խնդիր ունի Անկարայի միջոցով չափավորելու նրանց շրջանակներում հակառուսական տրամադրությունների ուժեղացումը: Դրանով Մոսկվան ուժեղացնում է Անկարայի դիրքերը նաև իր հետ հարաբերություններում, փոխարենը, վերջինիցս, թերևս ակնկալելով հնարավորինս լոյալ վերաբերմունք Սիրայում իր գործողությունների հանդեպ: Չի բացառվում, որ հանուն դրա Մոսկվան պատրաստակամություն հայտնի լոյալություն դրսևորել Անկարայի հանդեպ քրդական հարցում, և համակերպվի հարավկովկասյան ճակատում Անկարայի որոշակի ակտիվացման հետ: Դրա համար Ռուսաստանն ունի երկու կարևոր պատճառ: Առաջինը «Թուրքական հոսք» գազատարի շինարարության հարցում վերջապես Թուրքիայի հետ չստացվող բանակցություններում ճեղքում ապահովելն է, որը Մոսկվայի համար ռազմավարական նշանակություն ունի: Երկրորդը իր նկատմամբ կիրառվող տնտեսական շրջափակման ազդեցությունը հենց Թուրքիայի և մահմեդական երկրների հետ տնտեսական սերտ համագործակցությունը խորացնելու միջոցով թուլացնելու նպատակն է, որտեղ Թուրքիան Մոսկվայի համար անփոխարինելի երկիր է:

Այլ կերպ ասած` կարծես թե ուրվագծվում են ի հեճուկս Արևմուտքի և սեփական անվտանգության նկատառումներից ելնելով մահմեդական երկրների հետ նոր` ոչ ֆորմալ ալյանս կազմելու` Ռուսաստանի ձգտումները: Պատահական չէ, որ արդեն իսկ պլանավորվել է ՌԴ նախագահի պաշտոնական այցը Իրան, որը կարող է շրջադարձային լինել ոչ միայն Իրան-Ռուսաստան հարաբերությունների, այլև աշխարհաքաղաքական լուրջ վերադասավորումների առումով: Այս խորապատկերում առաջ է գալիս Հայաստանի տեղն ու դերը վերանայելու, հստակեցնելու, նոր փոփոխություններում ադեկվատ ճկունություն դրսևորելու խնդիրը: Որովհետև այս զարգացումները իրենց մեջ Հայաստանի համար ինչպես դրական հեռանկարներ են պարունակում, այնպես էլ` լրջագույն ռիսկեր:

Գևորգ Դարբինյան

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Հայկական զինուժը սպառնում է կանգ չառնել

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 25 Սեպտեմբերի 2015,


Սեպտեմբերի 24-ի գիշերը Ադրբեջանը Հայաստանի Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի երեք խաղաղ բնակիչ է սպանել: Սպանությունը տեղի է ունեցել սահմանամեիձ գյուղերի ինտենսիվ հրետակոծության միջոցով: Արդեն մոտ մեկ ամիս Բաքուն որդեգրել է հրադադարի խախտման լիովին նոր մարտավարություն՝ հրետակոծվում են Հայաստանի խաղաղ բնակավայրերը, թիրախ են դառնում խաղաղ բնակիչները: Ընդ որում, այդ մարտավարությունը Բաքուն կիրառում է սեպտեմբերի 1-ին Ադրբեջան ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի այցից եւ ռուս-ադրբեջանական զենքի վաճառքի նոր գործարքի շուրջ պայմանավորվածությունից հետո:

Եթե նախորդ շաբաթներին հաջողվում էր խուսափել զոհերից, ապա սեպտեմբերի 24-ի գիշերը հայկական կողմից զոհվել է երեք խաղաղ բնակիչ՝ երեք կանայք:
Պատահականություն է արդյոք, որ խաղաղ բնակչության համար աննախադեպ քանակի այդ զոհերը եղել են հենց սեպտեմբերի 24-ին՝ Նյու Յորքում Արցախի հակամարտության թեայով Նալբանդյան-Մամեդյարով հանդիպման նախօրեին: Հանդիպումը տեղի է ունենալու ՄԱԿ գլխավոր Ասամբլեայի շրջանակում:

Ադրբեջանական կողմի գործողությունների կապակցությամբ հայտարարություն է տարածել Հայաստանի ՊՆ-ն, որտեղ բավական սպառնալից տողեր կան ուղղված նաեւ Ադրբեջանի սահմանամերձ գյուղերի խաղաղ բնակչությանը: Մասնավորապես, կա բավական բազմիմաստ հորդոր` չդառնալ վահան ադրբեջանական զինուժի համար: Այլ կերպ ասած, հայկական զինուժը սպառնում է կանգ չառնել Ադրբեջանի խաղաղ բնակչությանը թիրախավորելու առաջ:

Հայաստանի զինված ուժերը տեւական ժամանակ զերծ են մնացել խաղաղ ադրբեջանցիներին թիրախավորելուց, սակայն եթե Բաքուն շարունակում է Հայաստանի բնակավայրերի հրետակոծումն ու արդեն դա հանգեցնում է զոհերի, ապա Հայաստանի զինված ուժերին այլ բան չի մնում, քան տալ համարժեք պատասխան: Իսկ համարժեքը տվյալ պարագայում չի կարող չներառել նաեւ խաղաղ բնակավայրերի թիրախավորումը:

Տեղեկություն է տարածվել, որ հայկական զինուժը ոչնչացրել է հակառակորդի մեկ հենակետ, Ադրբեջանն ունեցել է հինգ զոհ եւ մի քանի վիրավոր: Գիշերվա ընթացքում արդյոք հայկական կողմը իրականացրել է այլ ռազմական օպերացիաներ, պարզ չէ: Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը հայտարարություն է տարածել, որ համանախագահները կապի մեջ են Երեւանի ու Բաքվի հետ եւ կոչ են անում դադարեցնել թե հարձակումները, թե պատասխանը:

Ինչպես միշտ լուռ է Հայաստանի այսպես ասած «ռազմավարական դաշնակիցն ու անվտանգության երաշխավորը»՝ Ռուսաստանը եւ ՀԱՊԿ-ը: Ավելին, ուշագրավ գրառում էր արել Ֆեյսբուք սոցցանցի իր էջում կինոռեժիսոր Տիգրան Խազմալյանը: Մոտավորապես այն ժամերին, երբ գնդակոծվել են հայկական բնակավայրերը, Խզմալյանը գրառում է արել, որ Պռոշյան փողոցով անցնելիս տեսել է, թե ինչպես կառավարական ամառանոցից դուրս է եկել Հայաստաում ՌԴ դեսպանի մեքենան ու շարժվել դեսպանատան ուղղությամբ:

Թե ինչ էր անում դեսպանը կառավարական ամառանոցում, դժվար է ասել: Ամառանոցում է ապրում Սերժ Սարգսյանը, բարձրաստիճան պաշտոնյաներից այնտեղ է բնակվում նաեւ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը: Ու՞մ մոտ էր ՌԴ դեսպանը այն ժամերին, երբ գնդակոծվում էր Հայաստանի տարածքը:
Ի դեպ, հետաքրքիր է, որ սեպտեմբերի սկզբին էլ, երբ Լավրովի այցից անմիջապես հետո Ադրբեջանը սկսեց հրետակոծել Տավուշի մարզի բնակավայրերը, Հայաստանում ՌԴ դեսպանն այցելել էր պաշտպանության նախարարություն:

Ակնհայտ է, որ Ռուսաստանն իր լռությամբ խրախուսում է Ադրբեջանին: Անշուշտ, հնարավոր է բարձրաձայն դատապարտել եւ խրախուսել ստվերային խողովակներով, քաղաքականության մեջ դա նույնիսկ կիրառվող պրակտիկա է: Սակայն այն, որ իրավապայմանագրային հիմքերով Հայաստանի «ռազմավարական դաշնակիցն ու անվտանգության երաշխավորը» լռում է, երբ ոչ միայն հրետակոծվում է Հայաստանի տարածքը, այլ զոհեր են լինում խաղաղ բնակչության շրջանում, արդեն իսկ խոսուն ուղերձ է ագրեսիվ գործողությունների հեղինակին: Բանն այն է, որ այդօրինակ լռությունն ուղղակի վկայում է, որ Հայաստանը հանձնված է բախտի քմահաճույքին:

Այդուհանդերձ, առանցքային հարցը թերեւս մնում է այն, թե արդյոք Բաքվի հրետակոծությունները հետապնդում են զուտ ընդհանրական շանտաժի նպատակ՝ հատկապես բանակցային հերթական հանգրվանին ընդառաջ, դիրքային առավելություն ստանալու համար, թե՞ պարզապես ձեռնարկվում են կոնկրետ գործողություններ շատ կոնկրետ նպատակով, այն է՝ շարունակել ճնշումը Հայաստանի սահմանամերձ գյուղերի բնակչության վրա, հոգեբանորեն նախապատրաստել այսպես ասած «խաղաղության պահանջ» եւ ըստ այդմ թեթեւացնել տարածաշրջան ռուս խաղաղապահների մուտքի վերաբերյալ Հայաստանի իշխանության որեւէ քաղաքական որոշում:

Այդ որոշումը թեթեւացնող քաղաքական թիկունքի հարցը թերեւս լուծված է վաղուց, եւ այդ առումով Հայաստանի քաղաքական ուժերը լիովին հավանություն կտան ռուս խաղաղապահների մուտքին: Դրա վկայությունն է այն, որ գրեթե ոչ մի ուժ մտքով իսկ չանցավ ոչ միայն դեմ արտահայտվել, այլ նույնիսկ հարցադրումներ անել Դուշանբեում ՀԱՊԿ Վեհաժողովին խաղաղապահների վերաբերյալ Սերժ Սարգսյանի առաջարկների կապակցությամբ:

Տվյալ պարագայում խնդիրն այն է, թե արդյոք այդ ծրագրին իրապես դեմ է նաեւ Միացյալ Նահանգները, թե դեմ է ընդամենը հայտարարությունների մակարդակով, իսկ գործնականում ամենեւին դեմ չի լինի, որ Հայաստանի շահերը հերթական անգամ տապակվեն ռազմավարական դաշնակցի թավայում, հարյուրամյա հնության ձեթի մեջ, որից հետո գոնե Հայաստանի հասարակության աչքերը կարող են մեկընդմիշտ բացվել:

Ի դեպ, հետաքրքիր զուգադիպությամբ, սեպտեմբերի 24-ին կարծես թե որոշակիացել է, որ սեպտեմբեերի 28-ին Նյու Յորքում կլինի Օբամա-Պուտին հանդիպում: Ամերիկյան կողմը հայտարարել է, որ հանդիպման նախաձեռնությունը Պուտինինն է: ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղարը հայտարարել է, որ քննարկման թեման կլինի Սիրիան: Ինչքանո՞վ այն կշոշափի Արցախի խնդիրը, պարզ չէ:
Չի բացառվում, որ Ռուսաստանը երկակի խաղ է խաղում եւ փորձում է Սիրիայի հարցում իր կշիռը կամ կապիտալը ավելացնել Արցախի հարցում իրավիճակը սրելով, այսպես ասած պահեստային խաղաքարտեր ունենալու համար: Ինչպես ռուս փորձագետներն են նշում, Պուտինը փորձում է Սիրիայում ամրապնդվել Ղարաբաղի միջոցով: Ի՞նչ խաղաքարտեր կունենա Օբաման:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....uLRJ5awJ.dpuf

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Սա արդեն պատերազմ է, մասշտաբային պատերազմ

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 25 Սեպտեմբերի 2015,


Սեպտեմբերի 24-ին Հայաստանի սահմանամերձ բնակավայրերի հերթական հրետակոծությունը հանգեցրել է զոհերի եւ վիրավորների: Ադրբեջանն արդեն մոտ մեկ ամիս շարունակ թիրախ է դարձրել խաղաղ բնակչությանը: Եթե մինչ այդ հաջողվում էր զերծ մնալ զոհերից, ապա սեպտեմբերի 24-ին՝ Նյու Յորքում արտգործնախարարների մակարդակով բանակցության նախօրեին, Հայաստանի խաղաղ բնակչությունը տվեց երեք զոհ: Զուգադիպություն էր, թե Ադրբեջանն այդ օրը ուղղակի հենց թիրախավորված էր կրակել, դժվար է ասել: Դժվվար է ասել նաեւ, թե ինչն է Ադրբեջանի գործողությունների բուն շարժառիթը եւ նպատակը:

Բաքուն գնում է վա բա՞նկ՝ գժտված լինելով Արեւմուտքի հետ եւ չկարողանալով հույս կապել թուլացող Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի հետ, թե՞ Ռուսաստանը գցում է Բաքվին՝ փորձելով պայմանավորվել Արեւմուտքի հետ ու հանձնել Բաքվին: Թե՞ շարունակվում է Արեւմուտքի դեմ ռուս-թուրք-ադրբեջանական պատերազմական շանտաժը:

Հնարավոր է գրեթե ցանկացած սցենար: Հայկական կողմը պետք է պատրաստ լինի ամեն ինչին, ընդհուպ տարբերակի, երբ կա ընդհանրապես Արեւմուտք-Ռուսաստան-Ադրբեջան-Թուրքիա համաձայնեցված խաղ, ինչի հավանականությունը շատ քիչ է կամ ավելի շուտ նշաններն ու նախադրյալները բացակայում են, սակայն միայն բոլոր հավանական եւ անհավանական սցենարներին պատրաստ լինելու դեպքում է հնարավոր կառուցել օպտիմալ պաշտպանություն՝ թե դիվանագիտական, թե ռազմական:

Առայժմ Հայաստանի պարագայում աշխատում է միայն ռազմականը, իր խնդիրները լուծում է միայն բանակը: Դա ակնհայտորեն քիչ է, որովհետեւ բանական էլ իր խնդիրները լուծելու հարցում պահանջելու է ավելի ու ավելի մեծ ռեսուրս: Ադրբեջանն ընդլայնում է հրադադարի խախտման սահմանները: Խաղաղ բնակչության մահաբեր հրետակոծությունը փաստացի պատերազմ է, մասշտաբային պատերազմ, որը կարող է լինել ուղղակի ժամանակի մեջ բավական ձգված եւ ընդամենն այդքանով աննկատ: Բայց այդ պատերազմը չգիտակցելն աղետալի կլինի:

Հետեւաբար, Հայաստանի զինուժը այլեւս ոչ թե սահման է պահում, այլ ուղղակի տարածք եւ կյանքեր: Դա նշանակում է, որ անվտանգության միջոցառումները պահանջելու են հակառակորդի նկատմամբ ավելի մասշտաբային գործողություններ: Ադրբեջանը պատերազմը տեղափոխել է Հայաստանի տարածք, թեկուզ ոչ ցամաքային՝ հրետանային, բայց տեղափոխել է Հայաստանի տարածք: Հայկական զինուժին այլ բան չի մնում, քան առնվազն նույն կերպ, իսկ գուցե նաեւ անհամաչափորեն պատերազմը տեղափոխել Ադրբեջանի տարածք:

Զուտ մարտական տեսանկյունից կասկած չկա այդ խնդդիրը լուծելու հայկական բանակի ունակության հարցում, բայց բանն այն է, որ դա արդեն լոկ ռազմական խնդիր չէ: Ադրբեջանն օրինակ, լոկ ռազմական խնդիր չէ, որ իրականացնում է Հայաստանի տարածքը հրետակոծելով: Դա ռազմա-քաղաքական փաթեթ է: Հայաստանը չի կարող պատասխանել միայն ռազմականով, քաղաքական բաղադրիչը անխուսափելի է:

Քիչ հավանական է, որ Բաքուն ընդամենը վա բանկ է գնում: Հազիվ թե Ալիեւը դիմի ինքնասպանության, նման սադրանքի դիմելով առանց Մինսկի խմբի ազդեցիկ համանախագահներից որեւէ մեկի աջակցության: Վերջին ամսվա ընթացքում բավական ինտենսիվացել էին ռուս-ադրբեջանա-թուրքական շփումները, ինչը հիմք է տալիս կարծելու, որ Ալիեւը վայելում է ՌԴ աջակցությունը այդ գործում, որպես ռուսական սպառազինության խոշոր գնորդ, որի վերաբերյալ նոր պայմանագիրը համաձայնեցվեց հենց օրերս:

Դա նշանակում է, որ Հայաստանի պատասխան փաթեթն էլ անխուսափելիորեն պետք է լինի ռազմա-քաղաքական: Այստեղ էլ առաջանում է ամբողջ խնդիրը, քանի որ Հայաստանը ռազմա-քաղաքական այն համակարգում է, որը Ադրբեջանի դաշնակիցը կամ աջակիցն է:

Դրա հետեւանքով է մեծ խզվածք առաջացել Հայաստանի իրականացրած արտաքին եւ տնտեսական քաղաքականության ու պաշտպանական խնդիրների միջեւ: Քանի դեռ Ադրբեջանից եկող մարտահրավերները փոքր, լոկալ բնույթի էին, այդ խզվածքը իրեն քիչ էր զգացնել տալիս: Եթե Ադրբեջանը աստիճանաբար մեծացնում է մասշտաբն ու բնույթը, ապա խզվածքը կսկսի զգացվել էապես: Այդ պարագայում անհնար կլինի լուծել պաշտպանական խնդիրները առանց արտաքին եւ տնտեսական քաղաքականության էական վերանայման:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....aGnVypjl.dpuf

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Իրավիճակը սահմանին կտրուկ փոխվել է

ՀԱՅԿԱԶՆ ՂԱՀՐԻՅԱՆ, Գլխավոր խմբագիր
Մեկնաբանություն - 26 Սեպտեմբերի 2015,


Ադրբեջանական զինուժը հակամարտության գոտու երկայնքով դիմել է ագրեսիայի, որի հետեւանքով Հայաստանի սահմանամերձ բնակավայրերում զոհվել են խաղաղ բնակիչներ: Երեկ ԼՂՀ հյուսիս-արեւելյան ուղղությամբ հարձակման զոհ են դարձել հայկական զինուժի 4 զինծառայողներ, կան վիրավորներ:

Մինսկի խումբը նախօրեին այս իրադարձությունների կապակցությամբ հայտարարություն է տարածել, որում հավասարության նշան է դրված կողմերի գործողությունների միջեւ: Սովորաբար, հայ-ադրբեջանական սահմանին լարվածության կապակցությամբ Մինսկի խումբը տարածում է նման հայտարարություններ, բացառությամբ այս տարվա հունվարյան իրադարձությունների, երբ հստակ մատնանշվեց մեղավոր կողմը՝ Ադրբեջանը: Դա փաստացի Ադրբեջանին պատժելու «որոշում» էր, որն իրականացրել է հայկական զինուժը:

Այնուամենայնիվ, Մինսկի խմբի երեկվա հայտարարության մեջ ուշագրավ էր այն արտահայտությունը, թե համանախագահները չեն կարողանում որոշել, թե ով է առաջինը սկսել: Այս հանգամանքը գրավել է շատերի ուշադրությունը, եւ այն կարող է նշանակել նոր հանգամանք «կարգավորման գործընթացում»:

Բանն այն է, որ համանախագահներն այսպիսով փաստացի «թույլ են տալիս» սահմանային գործողությունները: Եթե նախկինում արված հայտարարությունները եւ իրադարձությունները տեղավորվում էին «բանակցային գործընթացի» իմիտացիայի տրամաբանության շրջանակներում, ապա ներկայում արդեն նշմարվում են նոր քաղաքականության տարրերը: Որո՞նք են դրանք:

Սահմանային վերջին լարվածությանը նախորդեցին մի շարք իրադարձություններ: Ռուսական եւ արեւմտյան մամուլում ակտիվացան հրապարակումները Ղարաբաղում ինչ որ «հանգուցալուծման» հասնելու վերաբերյալ: Ի մի բերելով փորձագիտական շրջանակների տեսակետները, կարելի է հանգել հետեւյալին:

Ռուսաստանը փորձում է սերտացնել հարաբերություններն Ադրբեջանի հետ եւ պատրաստ է նրան զիջումներ անել մասնավորապես Ղարաբաղում: Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը համաձայնության են հանգել Ղարաբաղում ռուսական զորքերի ներկայության հարցում, եւ ներկայում հայկական կողմին պետք է հարկադրել «խաղաղության»:

Ռուսական քաղաքական ու փորձագիտական շրջանակները չեն էլ թաքցնում, որ ներկայում առեւտուրն ընթանում է Հայաստանի կողմից զիջվելիք տարածքների շուրջ: Նրանք ասում են, որ Մոսկվան չի կարող իր շահերն ավելի ցածր դասել Հայաստանի շահից: Ըստ այդմ, Հայաստանը պետք է գնա միակողմանի զիջումների հանուն Ռուսաստանի տրամադրած «լայն անվտանգության»:

Ռուսաստանը վերջին տարիներին Ադրբեջանին մատակարարել է ժամանակակից սպառազինություն, զուգահեռ Հայաստանին չտրամադրելով նույնիսկ արդեն վճարված զենքը: Ըստ տեղեկությունների մի քանի տարի առաջ հայկական կողմը վճարել է բավական մեծ գումար զենքի համար, սակայն այդ զենքը մինչ այժմ Հայաստան չի բերվել:

Բացի այդ, անորոշ է մնում վերջերս հայտարարված ռուսական 200 մլն դոլար վարկով սպառազինություն ձեռք բերելու հարցը: Փաստացի, զենքի անհամաչափ մատակարարումներով Ռուսաստանը փորձում է ճնշում գործադրել հայկական կողմի վրա, բացի այդ՝ Ադրբեջանին շանտաժի ենթարկել Հայաստանին խոստացված զենքով:

Փորձագետները նաեւ սրանով են պայմանավորում սահմանին վերջին օրերի լարվածությունը, որը նպատակ ունի հայկական կողմի վրա հոգեբանական լուրջ ճնշում գործադրել՝ Ղարաբաղում տարածքային զիջումների եւ ռուսական զորքի մուտքի համար:

Այսինքն, բացահայտ խոսվում է այն մասին, որ Հայաստանի դեմ ագրեսիան համատեղ իրականացնում են Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը: Սա իհարկե նոր չէ, սակայն այս մասին արդեն շատերն են խոսում, այդ թվում Հայաստանում: Ընդ որում, արդեն պաշտոնապես հաստատվել է, որ ՀԱՊԿ-ը եւ Ռուսաստանը չեն պատրաստվում կատարել իրենց պայմանագրային պարտավորությունները Հայաստանի հանդեպ:

Դուշանբեի ՀԱՊԿ վեհաժողովում Սերժ Սարգսյանն առաջարկեց ստեղծել ՀԱՊԿ խաղաղարարների պատրաստման կենտրոն: Ըստ ամենայնի, այս առաջարկը պատասխան էր «խաղաղապահներին» Ղարաբաղում տեղակայելու պահանջին: Սերժ Սարգսյանի առաջարկը լռության մատնվեց, իսկ Հայաստանի տարբեր շրջանակներ հայտարարեցին, որ մեզ խաղաղապահներ պետք չեն: Իր հերթին, Մինսկի խմբի մյուս համանախագահը՝ ԱՄՆ-ն, կտրուկ դեմ արտահայտվեց խաղաղապահների թեմային, Ռուսաստանին զգուշացնելով հերթական արկածախնդրությունից:

Սա հնարավորություն է հայկական կողմի համար՝ հարաբերություններ ստեղծել այն կենտրոնների հետ, որոնց շահերը համընկնում են Հայաստանի շահերին: Մասնավորապես, խոսքը Եվրատլանտյան կառույցների ու Իրանի մասին է, որոնք կտրուկ դեմ են Ղարաբաղում ռուսական զորքերի ներկայությանը: Իսկ թե ինչ է նշանակում այդ ներկայությունը՝ դժվար չէ ենթադրել ոչ վաղ անցյալի փորձից՝ հայ բնակչության դեպորտացիա, տարածքների հանձնում եւ հայկական բանակի զսպում:

Այսպիսով, կարելի է արձանագրել, որ համաշխարհային նոր քաղաքականության արդյունքում ստեղծվել է նոր իրավիճակ Ղարաբաղի խնդրի շուրջ: Այս խնդիրը բարձրանում է աշխարհքաղաքական նոր զարգացումների մակարդակ: Քիչ ինչ համարձակ ու «կոպիտ» բնորոշումներով դրանք հանգում են հետեւյալին՝ միջազգային քաղաքականության մեջ «Ղարաբաղի խնդիրը» փոխարինվում է Ղարաբաղյան հակամարտության գոտի հասկացությամբ, որտեղ «թույլատրվում» են սահմանային բախումները:

Ի՞նչ է սա եւ կարո՞ղ է արդյոք Հայաստանը համարժեք գտնվել այս նոր իրավիճակին: Հայկական բանակն իր դիրքորոշմամբ ու գործողություններով ցույց է տվել, որ համենայնդեպս փորձում է համարժեք լինել նոր զարգացումներին: Հայաստանի ԱԳՆ-ն վեր է ածվել ռուսական ԱԳՆ-ի կցորդի եւ անիմաստ է խոսել որեւէ համարժեքության մասին: Հայաստանի քաղաքական ու տնտեսական համակարգերը բացարձակապես անպետք են եւ վեր են ածվել բալաստի, որից շտապ պետք է ազատվել: Ընդ որում, չի բացառվում, որ այս խնդիրը լուծվի «դրսից», քանի որ այն խանգարում է նոր գործընթացներին:

Ղարաբաղյան հակամարտության գոտում ստեղծվել է նոր իրավիճակ, որը եւ բացառիկ հնարավորություն է, եւ խոշոր վտանգ: Ամեն ինչ կախված է Հայաստանի քաղաքականության արդյունավետությունից: Հայաստանը այս իրավիճակից կարող է դուրս գալ կամ լիովին նոր հնարավորություններով, կամ կորցնել ամեն ինչ:

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....MhdJW2r6.dpuf

[Vrej1915]

Re: Russians will manage, what they do best: turn their friends into enemies....

Ստոր խաղ հայ զինվորի արյան վրա

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Մեկնաբանություն - 26 Սեպտեմբերի 2015,


Սեպտեմբերի 25-ի երեկոյան ադրբեջանական հրետակոծության հետեւանքով զոհվել է 4 հայ զինվոր: Վերջին երկու օրերին հայկական կողմը Ադրբեջանի հրադադարի խախտումների հետեւանքով տվել է 7 զոհ՝ երեքը խաղաղ բնակիչ:

Ստեղծված իրավիճակում նկատվում է «նորամուծություն»՝ հայկական կողմի պաշտոնական հաղորդագրություններն ու դրանց ուղեկցող ոչպաշտոնական տեղեկատվական հրապարակումները, նաեւ սոցցանցային ստատուսների տեսքով, ընդգծում են, որ հայկական կողմին հարվածել են թուրքական զինատեսակով, շեշտվում է նաեւ, որ այդ զինատեսակը թուրք-նատօ-ական արտադրանք է:

Փաստացի, հայ զինվորի կամ Հայաստանի խաղաղ բնակչի կյանքի գնով տարվում է Հայաստանի հանդեպ Ռուսաստանի դաշնակցային դավաճանությունն արդարացնելու ստոր խաղ: Բանն այն է, որ Հայաստանին կորուստներ պատճառած զինատեսակի ծագման վայրի մատնանշման նպատակը ամենեւին Թուրքիային վնասելը չէ, Թուրքիայի հանդեպ Հայաստանի հանրության բացասական վերաբերմունք ձեւավորելը չէ: Այդ վերաբերմունքը մեղմ ասած առանձնապես դրական չի էլ եղել, որպեսզի այժմ դառնա բացասական:

Խնդիրն անկասկած Ադրբեջանին ռուսական զենքի վաճառքն արդարացնելն է, ցույց տալով, թե տեսեք՝ Ռուսաստանը իհարկե զենք է վաճառում, բայց հայ զինվորի վրա այդ զենքը չէ, որ կրակում է: Տեղի է ունենում հայ զինվորի կյանքի վրա կառուցված ստոր քարոզչական խաղ:

Ռուսաստանը հանդիսանալով Հայաստանի «ռազմավարական դաշնակիցը», ռազմա-քաղաքական բլոկի դաշնակիցը, անվտանգության իրավա-պայմանագրային գործընկերը կամ երաշխավորը, միլիարդավոր դոլարների սպառազինություն է վաճառում Ադրբեջանին, հանդիսանալով Բաքվի սպառազինության 80 տոկոսի մատակարարը: Ընդ որում, վաճառվում է գերազանցապես հարձակողական սպառազինություն: Մոսկվան որեւէ հիմնավորում չի ներկայացրել այդ կապակցությամբ, բացի այն, որ արածը բիզնես է:

Այսինքն, Հայաստանի առաջ դաշնակցային պարտավորությունները փոխանակվել են փողի հետ, այլ կեպ ասած՝ տեղի է ունեցել դաշնակցային շահերի հանդեպ պարզ դավաճանություն, որովհետեւ դավաճանությունը հստակ իրավական կատեգորիա է, իսկ Ռուսաստանը Հայաստանի առաջ ստանձնել է անվտանգության ապահովման իրավական պարտականություն:

Ադրբեջանին սպառազինության վաճառքն ուղիղ կապ ունի հրադադարի խախտման դեպքերի հանդեպ ՌԴ եւ ՀԱՊԿ լռության հետ: Դա պայմանն է, որով Ադրբեջանը գնում է զենքը: Եթե Մոսկվան ձայն հանի, Ադրբեջանն այն չի գնի: ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը հասել էր Բաքու, որպեսզի Ադրբեջանին համոզի նոր խմբաքանակ զենք գնել արեւմտյան պատժամիջոցների տակ գտնվող ՌԴ ռազմարդյունաբերական համալիրից:

Չափազանց հատկանշական է, որ հենց այդ ռուս-ադրբեջանական պայմանավորվածությունից հետո Ադրբեջանը վերսկսեց Հայաստանի ու Արցախի հանդեպ ագրեսիվ գործողությունները, որդեգրելով խաղաղ բնակավայրերի պարբերական թիրախավորման նոր մարտավարությունը:

Այլ կերպ ասած, ռուս-ադրբեջանական ռազմա-տեխնիկական գործարքը բացարձակապես լոկ բիզնես չէ, այն քաղաքականություն է, որի համար իրենց կյանքով վճարեցին 4 հայ զինվոր եւ երեք խաղաղ բնակիչ: Այդ քաղաքականության համար վերջին մի քանի տարում, ընդ որում ռուսական զենքից, իրենց կյանքով վճարել են տասնյակ հայ զինվորներ: Իրավիճակի լրջությունը հասկանալու համար բավական է հիշել, որ անգամ Սերժ Սարգսյանն ի վերջո ստիպված էր բավական բաց ասել, որ երբ Ռուսաստանը զենք է վաճառում Ադրբեջանին, անկախ այդ զենքի գործածումից, հայ զինվորները հոգեբանորեն համոզված են, որ այդ զենքից են սպանում իրենց:

Եվ արդյոք ռուս-ադրբեջանական ռազմա-տեխնիկական գործարքի այսպես ասած ինֆորմացիոն հովանավորության շրջանակում չէ «թուրքական զենքից» սպանելու հանգամանքը, միլիարդավոր դոլարների ռուսական զենքի նոր խմբաքանակի վաճառքը արդարացնելու համար: Կրկնեմ՝ վաճառք, որի շուրջ սեպտեմբերի 1-ին Լավրովի հետ պայմանավորվածությունից հետո Ալիեւը սկսեց հրադադարի ինտենսիվ խախտման նոր փուլը

- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....QYt09EbB.dpuf