Scarfaces of Armenia

[Hakob]

Albanatsi turq, you’re still here?

[arakeretzig]

so out of official number of 150k repbulican members only 60k voted for them. embarrassing.. now all serjiks and company can do is blabber their mouth.

[Gevz]

What is funny is...only merkel and us embassy congratulated pashinoglu....basically means he is a nobody.

pashinoglu fks hakobs mother on a daily.

[Hakob]

What is funny is...only merkel and us embassy congratulated pashinoglu....basically means he is a nobody.

pashinoglu fks hakobs mother on a daily.

Հա հա …
Քո ալբանացի մաման քունեմ թուրքի բալա։
Բթամիտ անասուն։
Ժողովուրդ էս ապուշի թուրք լինելը կասկած չկա, սրա նման մեկ էլ մենակ բաքվում են հաշվում թե Փաշինյանին ով շնորհավորեց ով չե։
Հիմար, էդքան անհամբեր ե՞ս, սպասի նոր խորհրդարանը Փաշինյանին կնտրի ու էն ժամանակ շնորհվորողներին հաշվի։
As soon as I posted my opposition to LGBT this idiot comes running.
Աղջի սեռժօկ, բիծու կլրիս էդքան սիրահարվալ ե՞ս…

[Hakob]

Հե հե հե՜…
Չեն կարում հանգստանան է՜…
Ոռները էնպես ա մռմռում որ ոչ մի ձևով չի անցնում։
Կարծում էին թե մի 100 տարի, կամ ինչքան Հայաստանը դեռ կհերիքեր թալանվելու, իրանց տեղն ու տիրությունը վերջնական ա։
-«Ինչքան ուզենք էնքան կխփենք»։
-« Էս երկրի իրական տերը մենք ենք, Սեռժ Ազատիչը անփոխարինելի»։
Հա հա հա՜…
Մոռացել էին որ Հայ ժողովուրդը 4000 տարի իրանց նման հազարների ա տեսել ու վրայիցը թափ թվել։
ԶԻԼ ի շոֆեռը եկել իրա կլանով երկրի տնտեսությունը կոկորդից բռնել ու երբ ուզենար թուլացնում շնչել էր տալիս, երբ ուզենար սեղմում խեղդում էր, իրա 50% ը պահանջում։
Էս բոլորը սկսվեց ալբանացի օպպորտունիստից, որը կյանքով հերոսացող տղերքի հաշվին հերոս կարգեց ինքը իրան։
Եկավ ու տեղերը փոխվեց ԿԳԲ իչնիկ Լևոնի հետ։
Իզուր չի, որ մինչև հիմա հենց նեղն են ընկնում Լևոն բոբոյով են վախեցնում, առանց հասկանալու որ հիմա արդեն լրիվ ուրիշ ա։ Լևոնը ժողովրդի խեռին չի։
Ժողովուրդը ելլել ա հենց իրանց փոխելու։
Էլ պըրծ…

[Vrej1915]

Ինչի է ընդունակ Հայաստանի նոր քաղաքական դասակարգը

ՄԱՆՎԵԼ ՍԱՐԳՍՅԱՆ, ՌԱՀՀԿ տնօրեն

19.01.2019 | Մեկնաբանություն



Հայաստանի տապալված քրեաօլիգարխիկ վարչակարգի կադրային կազմի` քաղաքական ասպարեզից հեռանալը այդ դաշտն ազատեց հասարակական-քաղաքական այն նոր խավի ներհոսքի համար, որը համախմբվել էր «թավշյա» հեղափոխության ալիքի վրա: Ներկայացուցչական եւ գործադիր իշխանությունները նոր կադրային համալրում ստացան: Ազգային ժողովի արտահերթ ընտրությունները գծագրեցին այդ նոր կադրային համալրման անձնակազմը: Խորհրդարանի առաջին նիստն ի հայտ բերեց պատգամավորական անձնակազմի ընդունակությունների հակասականության փաստը: Բոլոր երեք խմբակցությունների պատգամավորների ելույթներն ու վարքագիծը կտրուկ քննադատության ենթարկվեցին հանրության կողմից: Չափից ավելի մեծ անվստահություն կա նաեւ կառավարության առանցքային դեմքերի նկատմամբ: Համարվում է, որ պատասխանատու մի շարք պաշտոններ զբաղեցնում են մասնագիտական փորձ չունեցող եւ անհայտ գործիչներ:

Նոր կադրային կազմը ստիպված է աշխատել նախկին իրավաքաղաքական համակարգի պայմաններում: Ընդ որում` նոր վարչապետը մերժում է նախկին իշխանությունների կառավարչական գործելակերպը: Հետեւաբար` հրատապ է դառնում այն հարցը, թե ինչպես են ընկալում նոր կադրերը պետական կառավարման արդի ձեւերի արմատավորման առանցքային խնդիրները: Տիրապետո՞ւմ են արդյոք պահանջվող յուրահատկություններին ու որակներին:

Իրավիճակը բարդանում է նրանով, որ նոր իշխանությունները քրեաօլիգարխիկ վարչակարգից ժառանգություն մնացած տեղեկատվության զանգվածային միջոցների կողմից մանրադիտակային հսկողության եւ կոշտ ճնշման տակ են: Խուսանավումների դաշտը նոր կադրերի համար խիստ նեղ է: Հեղափոխական գործընթացների շրջանում հասարակությանը տրված բարձրագոչ խոստումները տեղ չեն թողնում նույնիսկ ամենահամեստ մանիպուլյացիաների համար: Մեծ նշանակություն ունի նաեւ նոր իշխանություններից հասարակության ակնկալիքների բնույթը. այդ ակնկալիքները միշտ չէ, որ ողջամիտ են:

Հայաստանի հասարակությունը շարունակում է դեռ շատ առումներով գտնվել նախկին վարչակարգի կողմից պարտադրված արժեքների ու ավանդույթների ճիրաններում: Մասնավորապես` քաղաքացիների մի զգալի հատվածի համար հետաքրքիր չեն օրինականության գործողություններն այն դեպքերում, երբ հարցը վերաբերում է նախկին վարչակարգի ներկայացուցիչների նկատմամբ նոր իշխանությունների հարաբերություններին: Նրանց ավելի շատ հետաքրքրում է «ուժեղ իշխանությունը»` յուրովի ըմբռնմամբ:

Կարո՞ղ են արդյոք նոր կադրերը կողմնորոշվել նոր իրավիճակի բոլոր այդ կտրուկ փոփոխություններում: Շատ քչերը կարող են նրանց օգնել` այսօր այնքան էլ շատ չեն այն մարդիկ, որոնք լավ են հասկանում, թե ինչի եւ ում հետ գործ ունեն:

Պետական կառավարման համակարգի նախկին կադրային կազմը միանգամայն ճանաչելի էր: Գործող կլեպտոկրատական վարչակարգն ինքն էր թելադրում կադրերի ընտրության սանդղակը: Իշխանության ճամբարն իրեն գնահատում էր իբրեւ «ինքնանգին» երեւույթ` երկիրը նրա համար սեփական բարեկեցության ապահովման պաշարամիջոցների շտեմարան էր: Երկու տասնամյակ շարունակ տեղի էր ունենում հայկական պետության գոյության հետպատերազմական շրջանի պայմաններին համապատասխանող կադրերի բնական ընտրություն: Այդ կադրերի քաղաքական հաղթարշավի սկիզբը կարելի է հարաբերակցել 1997 թվականին, երբ «հայրենիքի պաշտպանների» դրոշի ներքո յուրացվեց այն տարիներին տակավին աննշան Հայաստանի հանրապետական կուսակցությունը: Այն ժամանակ «պաշտպանների» կորպուսն ազդարարեց, որ ստանձնում է երկրի պատասխանատվությունը: Այդ կորպուսը կարելի է անվանել «ռազմական օլիգարխիա»:

Հենց վերջիններս երկրի քաղաքական կյանքում արմատավորեցին Ղարաբաղյան շարժման ալիքի վրա կազմավորված եւ 1990 թվականից կառավարող Հայոց համազգային շարժում կուսակցությանը քաղաքականությունից դուրս մղելու գործընթացը: Այդ կառավարող կուսակցության կադրային կազմը շատ արագ ցույց տվեց հետպատերազմական համախտանիշների հաղթահարման հարցում իր անգործունակությունը եւ 1998 թվականին ինքնահեռացվեց երկրի քաղաքական կյանքից: Հայաստանի քաղաքական համակարգի փոխակերպման եւ իշխանության կադրային կազմի յուրահատկությունների ու որակների ձեւավորման հետագա ողջ գործընթացը միայն այդ զարգացումների տրամաբանական շարունակությունն էր: Այսօր արդեն, «հետին թվով», կարելի է վստահորեն բնութագրել այդ կադրերի յուրահատկություններն ու որակները:

Տվյալ հոգեբանական տեսակն իր սաղմնային վիճակում ուներ միանգամայն բանական սկիզբ` պատերազմի հերոսների փառքը յուրացնելու ձգտում: Հետպատերազմական ժամանակի համախտանիշներից մեկը դարձել էր քաղաքականորեն ակտիվ գործիչների համատարած հակվածությունը իրենց հերոսական որակների կրող ճանաչելու գործունեությամբ: Հերոսի կերպարը հավասարազոր էր համարվում համապարփակ ինդուլգենցիայի, որի միջոցով հնարավոր է արդարացնել ցանկացած իր արարքը` լինի դա իշխանության իր իրավունքի հաստատման ձգտում, թե` հանցագործության իրավունքի:

Այդպիսի գործիչների, ըստ էության` պոլիտիկանություն անող կրիմինալի` իշխանության հաստատվելու դեպքում նման գործելակերպը բավականաչափ արդյունավետ էր: Պետություն կազմակերպելու եւ կառավարելու սեփական ունակություններում ցանկացած անզոր իշխանության անվստահությունը հասարակությանն ու անզոր իշխանությանը ստիպում է այդ իրավունքը պատվիրակել պոլիտիկանություն անող կրիմինալին`ինքնահաստատման գռեհիկ կամքով օժտված եւ «մեր դեմ խաղ չկա» սկզբունքով ապրող մարդկանց:

Այսպիսով՝ հանցագործներն ակամա դառնում են պահանջարկված, ու երբեք բաց չեն թողնում իրենց հնարավորությունը: Ուստի անձնուրաց գործիչների կողքին տրամաբանորեն հայտնվում էին հերոսների փառքը յուրացրած հանցագործները: «Թվալ» կատեգորիան հեշտությամբ գերազանցում էր «լինել» կատեգորիային: Հետպատերազմյան տարիներն ավելի շատ հնարավորություններ մատուցեցին հերոսի լուսապսակին տիրանալու համար, քան պատերազմը: Դրա համար պահանջվում էր միայն ունենալ իշխանական լծակներ՝ «վերաձեւելու» փառքը: Դա պատերազմի խեղկատակների աստեղային ժամն էր:

Հենց այս երեւույթին էր Հայաստանը բախվում անկախ պետականության ողջ ընթացքում: Հերոսի փառքը յուրացնողները յուրացնում էին պետական իշխանության լծակները, ազգային հարստությունը եւ արդյունքում՝ նաեւ հասարակության ազատ կամքը: Հասարակությունը դուրս էր մղվում սեփական ճակատագրի վրա ազդելու հնարավորությունից: Կամքի տեւական ճնշումն առաջ էր բերում հասարակության մեջ անզորության յուրահատուկ զգացում: Բայց սոցիալական եւ քաղաքական իրականության հանդեպ անզորության զգացումն առանձնահատուկ կատեգորիա է: Այն սահմանում է մարդու եւ հասարակության բարոյական գնահատականների աքսիոմատիկ հիմքը: Որոշակի պայմաններում նման գնահատականներն առաջին գիծ են մղում անձի պատրաստակամությունը՝ ցանկացած ուժի մեջ գտնելու պաշտպան, որը կարող է նրան ազատել: 2016-ի ապրիլյան պատերազմն ամեն ինչ իր տեղը դրեց. բռնավթիչների գաղափարական պղպջակը պայթեց, իսկ հասարակությունը գիտակցեց, թե իրականում ով կարող է լինել իր պաշտպանը:

Հասարակության նման հոգեբանական տրամադրվածության արդյունքը մենք տեսանք ապրիլի-մայիս ամիսներին: Այս անգամ բռնազավթիչների ճամբարը դուրս մղվեց պետական կառավարման համակարգից: Խոշոր սեփականատերերի ու գործարարների դերում նրանք «տեղավորվեցին» հասարակության խորքում: Հիմա ժամանակ առ ժամանակ խոսում են իրենց իրավունքների մասին, որոնցից նախկինում զրկում էին մնացածներին: Երբեմն խոսում են հասարակության պահանջները փոխհատուցելու պատրաստակամության մասին: Նրանց հետ ամեն ինչ պարզ է: Պարզ չէ միայն, թե հոգեբանական որ տեսակին են պատկանում դրության ներկայիս տերերը եւ ինչի են նրանք ընդունակ: Առաջ ասում էին, որ բուրժուազիան տապալվում է պրոլետարիատի կողմից: Իսկ ի՞նչ են իրենց համարում ներկաները:

Հետագա հոդվածներում մենք կփորձենք հետեւել Հայաստանի հասարակական-քաղաքական գործընթացների զարգացմանը

[Vrej1915]

Լիսկան է բեմադրել իր դեմ մահափորձը և ասել, որ տան Բուդաղյանների անունը. ամբաստանյալը սենսացիոն հայտարարություն է արել

Տաթեւ Խաչատրյան http://www.armtimes.com/hy/article/158391


Սյունիքի նախկին մարզպետ Լիսկա մականունով հայտնի Սուրիկ Խաչատրյանի դեմ 2015 թվականին տեղի ունեցած ենթադրյալ մահափորձի գործով ամբաստանյալներից մեկն այսօր դատարանում սենսացիոն հայտարարություն է արել: Ամբաստանյալ Գարեն Աթաջանյանն այսօր առաջին անգամ դատարանում հայտարարել է, որ իրականում տեղի ունեցածը ոչ թե մահափորձ էր, այլ Սուրիկ Խաչատրյանի կողմից կազմակարպված բեմադրություն: Ի դեպ, նախաքննության սկզբում նման տեղեկություն փոխանցել էր նաեւ Գորիսի ոստիկանապետը:

Այս գործի շրջանակում նախաքննության սկզբում ձերբակալվել էր նաեւ Արա Բուդաղյանը, սակայն հետագայում նրա նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվեց:

Ենթադրյալ դեպքը տեղի էր ունեցել 2015 թվականի մայիսի 20-ին. Կապան-Գորիս ավտոճանապարհին անհայտ անձինք կրակոցներ էին արձակել Լիսկայի մեքենայի ուղղությամբ: Մեքենայում եղած 3 անձանցից որեւէ մեկը՝ Լիսկան, նրա վարորդը եւ օգնականը, չէի տուժել, թեեւ կրակոցների մեծ մասը դիպել էր մեքենային, այդ թվում՝ դիմապակուն: Դեռեւս այդ ժամանակ մամուլում տեղեկություններ էին շրջանառվում, որ տեղի ունեցածը ոչ թե մահափորձ է, այլ՝ բեմադրություն:

Այս դեպքից հետո ձերբակալվեցին, ապա կալանավորվեցին Արա Բուդաղյանը (մի քամի ամիս անց նա ազատ արձակվեց եւ նրա նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվեց), Հենրիկ Ավագյանը եւ Գարեն Աթաջանյանը: Գործը 2016 թվականից գտնվում է դատարանում եւ այժմ դատարանն անցել է ամբաստանյալների հարցաքննությանը:

Ամբաստանյալ Գարեն Աթաջանյանի պաշտպան Վահան Հովհաննիսյանը պատասխանել է սույն գործի վերաբերյալ մեր մի քանի հարցերին:

- Պարոն Հովհաննիսյան, այժմ դատաքննությունը ի՞նչ փուլում է:

-Հ իմա արդեն հասել ենք ամբաստանյալների հարցաքննությանը, մեկ ամբաստանյալը նախորդ դատական նիստին ցուցմունք տվեց, այսօր ցուցմունք է տվել իմ պաշտպանյալ Գարեն Աթաջանյանը:

- Իսկ կարո՞ղ եք մանրամասնել, թե ինչ ցուցմունք է ձեր պաշտպանյալը տվել:

- Նա ցուցմունք տվեց հետեւյալի մասին, որ 2015 թվականին մյուս ամբաստանյալը հանդիպում է ունեցել Սյունիքի մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանի հետ եւ նրա հետ պայմանավորվածություն է ձեռք բերել, որ կազմակերպեն սպանության փորձի նմանակում: Դրա նպատակը եղել է այն, որ ըստ իմ պաշտպանյալի՝ դրա դիմաց մարզպետը պետք է լուծեր մյուս ամբաստանյալ Հենրիկ Ավագյանի՝ Սյունիք գյուղում առկա խնդիրները, դիմում գրել տար գյուղապետին, գյուղապետի փոխարեն նստեր Հենրիկ Ավագյանը, իսկ մարզպետի շահագրգռվածությունը այն է եղել, որ գործի մեջ ներգրավվեն Բուդաղյանները եւ եւս մեկ անձ, որի մասին այսօր միայն իմ պաշտպանյալը ցուցմունք տվեց: Դա էլ ասեմ՝ ինչպես է կատարվել: Նախաքննության ավարտական փուլում քննիչը մարզպետի հետ միասին այցելել է «Դատապարտյալների հիվանդանոց» ՔԿՀ, որտեղ գտնվել է իմ պաշտպանյալը, մի պահ քննիչի դուրս գալուց հետո իմ պաշտպանյալը մենակ է մնացել մարզպետի հետ, վերջինս թղթի վրա գրել է անուն ազգանուն՝ Մաքսիմ Հակոբյան, որն այդ ժամանակ հանդիսացել է Քաջարանի պղնձամոլիբդենային գործարանի տնօրենը: Ասել է, որ պետք է տաս նաեւ Մաքսիմ Հակոբյանի անունը, որ իբր պատվերը ստացել եք ոչ միայն Բուդաղյաններից, այլ նաեւ Մաքսիմ Հակոբյանից: Իմ պաշտպանյալը հրաժարվել է, որից հետո մարզպետը ասել է, որ այս հարցը համաձայնեցված է Սերժ Սարգսյանի հետ եւ եթե դու Մաքսիմ Հակոբյանի անունը չես տալիս, ապա ցմահ մնալու ես բանտում, այսինքն, այնպիսի բաներ ենք բանտում քո նկատմամբ անելու, որ դու մինչեւ մահանալդ մնաս բանտում:

- Պարոն Հովհաննիսյան, ի վերջո սպառնալիքիներից հետո այդ անունները ձեր պաշտպանյալը տվե՞լ է, թե՝ ոչ:

- Ոչ, չի տվել:

- Ըստ էության, քննի՞չն է կազմակերպել ՔԿՀ-ում նրանց հանդիպումը:

- Ոչ, գնացել են քննիչի հետ միասին «Դատապարտյալների հիվանդանոց»՝ առանց պաշտպանական կողմին տեղեկացնելու եւ այդ հանդիպումից հետո ձեւակերպվել է առերեսման ինչ-որ արձանագրություն, որ իբր թե մարզպետը եւ իմ պաշտպանյալը պետք է միմյանց հետ առերեսվեին, իմ պաշտպանյալը բնականաբար հրաժարվել է, ձեւակերպել են հրաժարման արձանագրություն եւ դուրս են եկել հիվանդանոցից: Այս ամեն ինչը կարող էր դիտարկվել սուբյեկտիվ, որպես մեկ անձի տված ցուցմունք, բայց կա մեկ շատ կարեւոր հանգամանք: Դեռեւս գործի առաջին հատորում հենց նույն դեպքի օրվա ժամանակի դրությամբ առկա է օպերատիվ-հետախուզական միջոցառման վերաբերյալ գրություն, որը Գորիսի ոստիկանապետն ուղղում է Գորիսի մարզային վարչության պետին, բովանդակությունը հետեւյալն է, որ ձեռք բերված օպերատիվ տվյալների համաձայն՝ մարզպետի դեմ սպանության փորձը իրականում տեղի չի ունեցել, այլ տեղի է ունեցել նմանակում, որը կազմակերպել է հենց մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը, իր վարորդի, օգնական Զարզանդ Նիկողոսյանի եւ թիկնապահի հետ միասին: Այսինքն՝ դեպքի հենց առաջին օրը ոստիկանապետն ասում է, որ այստեղ տեղի է ունեցել նմանակում, սակայն ամբողջ քրեական գործի նախաքննության, դատաքննության ընթացքում այդ գրությանը որեւէ ուշադրություն չի դարձվել, որեւէ քննչական կամ դատավարական գործողություն չի կատարվել, կարծես թե այդ գրությունը ընդհանրապես չի եղել: Բացի այդ դրան գումարվում են մի շարք այլ հանգամանքներ, որոնց մասին հիմա չեմ ուզում ասել, որովհետեւ հետագա դատական քննության փուլում է դա բացահայտվելու՝ կապված դեպքի վայրի, փորձաքննությունների հետ եւ այլն:

- Պարոն Հովհաննիսյան, իսկ Սուրիկ Խաչատրյանի մեքենայի վրա առկա հրազենային վնասվածքների վերաբերյալ փորձաքննությունն ի՞նչ եզրակացություն է տվել:

- Դրա մասին եմ ասում, վնասվածքները հենց դիմապակու վրա էին, նշանակված կար փորձաքննություն, եւ շատ հեղհեղուկ եզրակացություն էր տվել: Ես միջնորդեցի, որպեսզի նշանակվի կրկնակի փորձաքննություն, նշանակվեց եւ ստացանք նույն եզրակացությունը: Հիմա ես միջնորդելու եմ, որպեսզի դատարանում նշանակվի կրկնակի փորձաքննություն այլ փորձագիտական հիմնարկում, պարզապես հիմա չեմ ուզում բացահայտել այդ թերությունների մասին, որոնք ակնհայտորեն վկայում են, որ այդտեղ սպանության փորձ լինել չէր կարող:

- Այսինքն՝ այս ամեն ինչը բեմադրվել էր նրա համար, որպեսզի մեղադրյալի աթոռին հայտնվեին Բուդաղյանները եւ Մաքսիմ Հակոբյանը:

- Այո:

- Ձեր պաշտպանյալը առաջին անգա՞մ է նման հայտարարությամբ հանդես գալիս:

- Այո, վախեցել է նախկինում այս մասին բարձրաձայնել շատ հայտնի պատճառով, ինքն էլ ասեց, թե ինչու, որովհետեւ նախաքննության ընթացքում իրենց խանութի վրա հարձակում էր տեղի ունեցել դիմակավորված, որը հետագայում բացահայտվեց, պարզվեց, որ մարզպետի օգնականն էր դա արել, բացի այդ եղել են նաեւ սպառնալիքներ իր ուղղությամբ եւ ըստ իր ցուցմունքի՝ տվյալ ժամանակահատվածում բոլորը վախենում էին մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանից եւ իր կողմից հայտնած տեղեկությունները այսպես թե այնպես արդյունք չէին տալու, հետեւաբար եւ վախեցել է եւ անիմաստ է համարել այդ մասին ասել:

- Սուրիկ Խաչատրյանը դատարանում հարցաքննվե՞լ է:

- Սուրիկ Խաչատրյանին հնարավոր չի եղել դատարան ներկայացնել, քանի որ դատաքննության ընթացքում ինքը արդեն Հայաստանի Հանրապետությունում չի գտնվել:

[Vrej1915]

Ես ոչ մեկին չեմ առևանգել, ոչ մեկի գլխին ատրճանակ չեմ պահել. Սամվել Ալեքսանյանը՝ Համլետ Ղուշչյանի հայտարարության մասին

07.04.19

https://www.tert.am/am/news/2019/04/07/Samvel-Aleksanyan/2967236

ԻՐԱԴԱՐՁԱՅԻՆ
Ես ոչ մեկին չեմ առևանգել, ոչ մեկի գլխին ատրճանակ չեմ պահել: Այս մասին ԵԿՄ այսօրվա համագումարում, պատասխանելով Tert.am-ի հարցին, ասաց ԱԺ նախկին պատգամավոր, գործարար Սամվել Ալեքսանյանը՝ անդրադառնալով հեռուստամեկնաբան Համլետ Ղուշչյանի հայտարարությանը:

«Քրեական գործ է հարուցվել չէ՞, սպասեք: Ես ոչ մեկին երբեք չեմ առևանգել»,- ասաց նա:

Հիշեցնենք, որ հեռուստամեկնաբան Համլետ Ղուշչյանն օրերս հայտարարել էր, որ Սամվել Ալեքսանյանն իրեն առևանգել է և ատրճանակն իր գլխին է պահել: Համլետ Ղուշչյանի՝ Սամվել Ալեքսանյանի կողմից իրեն առևանգելու վերաբերյալ հայտարարության հիման վրա հարուցվել է քրեական գործ:

Սամվել Ալեքսանյանը թեմայի վերաբերյալ այլ հարցերի չցանկացավ պատասխանել:

Նշենք նաև, ԵԿՄ համագումարի սկզբում Սամվել Ալեքսանյանը «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի կողքին էր նստած, սակայն նրան հորդորեցին հեռանալ, քանի վարչապետի անվտանգության աշխատակիցները պետք է նստեին այդտեղ:

Հարցին՝ առաջին անգա՞մ է ոտքի վրա և պատվավոր տեղերում չի նստում, Սամվել Ալեքսանյանը պատասխանեց՝ ոչ, առաջին անգամ չէ, և այս ամենն իշխանափոխության հետ կապ չունի:

[Vrej1915]

Նոր Խայտառակ Սկանդալ: Լիսկան է բեմադրել իր դեմ մահափորձը

[Vrej1915]

Ով էր մահափորձի հեղինակը. վարչապետի անակնկալ հայտարարությունը

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան

11.04.2019


Ստրասբուրգում հայ համայնքի հետ հանդիպմանը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին հարց են ուղղել «տրանսգենդերային» աղմկոտ պատմության, մասնավորապես այդ կապակցությամբ ԱԺ ԲՀԿ-ական պատգամավոր Վարդան Ղուկասյանի հայտարարության վերաբերյալ:

Հարցին ի պատասխան, իր հերթին աղմկոտ հայտարարություն է արել Նիկոլ Փաշինյանը, հիշեցնելով 2007 թվականին Վարդան Ղուկասյանի դեմ կատարված մահափորձը, երբ նա դեռեւս ՀՀԿ, ոչ թե ԲՀԿ շրջանակից էր:

«Երբ ԱԺ պատգամավորը խոսում է ու դրանից հետո հարց է առաջանում՝ ինքը հասկանու՞մ է ինչ է խոսում, թե ոչ: Այդ նույն պատգամավորի նկատմամբ ժամանակին մահափորձ էր եղել, ինչ որ մեկն ասել է՝ դրան պետք է գյուլլել ու գնացել է գյուլլելու: Հիմա, իր տրամաբանությամբ, ճի՞շտ է արել, թե ոչ: Իհարկե, սխալ է արել: Մենք կփորձենք բացահայտել, թե այդ պատգամավորի դեմ ով է մահափորձ արել ու կդատենք: Նա էլ կարող է հազար պատճառ բերել, ասել՝ ես ուզում էի խփեի, սենց էր, սենց էր, սենց էր: Ասում ենք՝ ոչ, Հայաստանում հարցերը լուծվում են օրինականության շրջանակում», հայտարարել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը:

Փաշինյանը փաստորեն հայտարարել է Վարդան Ղուկասյանի դեմ տարիներ առաջ գործված մահափորձի բացահայտման մասին: Այդ հայտարարությունն իսկապես անակնկալ է: Ինչու՞ է իշխանության այդ բարձր մակարդակով հայտարարվում գրեթե 12-ամյա վաղեմության մահափորձը բացահայտելու մասին: Վարդան Ղուկասյա՞նն է դիմել իրավապահներին, որ վերաքննեն դեռեւս 2008 թվականից կասեցված գործը, թե՞ նոր իշխանությունն է ինչ-ինչ շարժառիթով ձեռնամուխ լինում այդ գործին, ինչը այդ դեպքում կարող է նշանակել, որ դա գուցե բացում է նաեւ նախկին իշխող համակարգի այլ գործողությունների մի ամբողջ շղթա:

Բանն այն է, որ Գյումրու այն ժամանակ քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի դեմ մահափորձը տեղի ունեցավ Հայաստանի համար ներքին շրջադարձային ժամանակաշրջանում՝ 2007-08 թվականների ընտրական փուլին ընդառաջ, երբ պետք է տեղի ունենար նախագահի փոփոխություն՝ Ռոբերտ Քոչարյանի սահմանադրական ժամկետը սպառվելու պատճառով: Այդ ժամանակ իշխող համակարգը կիսվում էր երկու մասի՝ ՀՀԿ եւ դրան զուգահեռ ստեղծվող ԲՀԿ, որի ստեղծման գործում ըստ այդ շրջանի մամուլի հրապարակումների եւ այլ նշանների, աշխույժ դերակատարում ուներ Ռոբերտ Քոչարյանը: Ընդ որում, ԲՀԿ-ն վայելում էր իրական մեծ ժողովրդականություն, հատկապես ընդդիմադիր դաշտի գործնականում զրոյացվածության պայմաններում:

Ներհամակարգային դիմակայության այդ շրջադարձային փուլում հանկարծամահ եղավ նաեւ ՀՀԿ նախագահ, վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը: Հենց նրա մահից օրեր անց ՀՀԿ խորհրդի նիստից Գյումրի վերադառնալիս էլ տեղի էր ունեցել Վարդան Ղուկասյանի դեմ մահափորձը: Ղուկասյանը ծանր վիրավորվել էր եւ նրա վիճակը ծայրահեղ ծանր էր: Մահափորձի հետեւանքով զոհվել էին նրա երեք թիկնապահներ:

Նիստը, որից Գյումրի էր վերադառնում Վարդան Ղուկասյանը, քննարկել էր Անդրանիկ Մարգարյանի փոխարեն ՀՀԿ նոր նախագահ առաջադրելու հարցը եւ այդ պաշտոնին առաջադրել Սերժ Սարգսյանին, որը 2006-ին էր անդամակցել ՀՀԿ-ին: Ըստ մամուլի, ՀՀԿ-ում միարժեք չի եղել այդ որոշումը, եւ այն ժամանակ եղան անանուն աղբյուրին հղումով հրապարակումներ, թե ՀՀԿ մի որոշակի թեւ դիտարկել է կուսակցության նախագահի պաշտոնում Հովիկ Աբրահամյանի առաջադրման տարբերակը, որն այդ ժամանակ փաստացի փոխվարչապետ էր: Ընդ որում, հրապարակվում էին տեղեկություններ, թե հենց Վարդան Ղուկասյանին են հորդորել առաջադրել Աբրահամյանի թեկնածությունը, ինչը սակայն նա չի արել:

Ղուկասյանն իր հերթին ՀՀԿ անդամ է դարձել Սերժ Սարգսյանի անդամության փուլում՝ 2006 թվականին, թեեւ նա գործնականում բավական սերտ հարաբերություն է ունեցել Ռոբերտ Քոչարյանի հետ: Ի դեպ, տարիներ անց Քոչարյանը հայտարարեց, որ այդ շրջանում մի շարք պաշտոնյաների հորդորել է ՀՀԿ մտնել՝ կուսակցությունն ընտրությունից առաջ ուժեղացնելու համար: Եղե՞լ է Վարդան Ղուկասյանն այդ թվում, թե՞ ոչ:

Միաժամանակ հստակ էր, որ ԲՀԿ-ն ստեղծող Քոչարյանի համար կարեւոր էր նաեւ ՀՀԿ վերահսկողությունը, քանի որ Սերժ Սարգսյանն էլ ՀՀԿ-ն էր դիտարկում իր իշխանական ծրագրերի իրականացման հենք: Ընդ որում, այդ համատեքստում հնարավոր է ենթադրել, որ նախագահ Քոչարյանն օրինակ կնախընտրեր, որպեսզի ՀՀԿ Խորհրդի նախագահի կարգավիճակ ունեցող Սերժ Սարգսյանի փոխարեն, կուսակցության նախագահի պաշտոնը զբաղեցներ հենց Հովիկ Աբրահամյանը, որը մեծ հաշվով ՀՀԿ-ն ավելի կառավարելի վիճակի կբերեր հենց Ռոբերտ Քոչարյանի, քան Սերժ Սարգսյանի համար:

Ի վերջո, հաղթեց Սերժ Սարգսյանը, եւ 2007 թվականի խորհրդարանի ընտրությունից հետո Ռոբերտ Քոչարյանը գնաց ՀՀԿ գրասենյակ նրան շնորհավորելու:

Արդյոք այդ ներքաղաքական կարեւորագույն փուլում խմորումները որեւէ կերպ առնչություն կարող էին ունենալ Վարդան Ղուկասյանի դեմ մահափորձին:

Մյուս կողմից, այլ գնահատականներով, մահափորձը կարող էր կապված լինել Գյումրու քաղաքապետի անձնական բիզնես գործունեության հետ: Նա փաստացի Գյումրու տերն էր, ընդ որում գործում էր միջոցների առաջ խտրություն չդնելով, հայտնվելով տարբեր աղմկոտ պատմություններում: Կար ենթադրություն, որ նրա դեմ մահափորձը կարող էր պայմանավորված լինել հենց անձնական, ոչ թե քաղաքական նկատառումներով, իսկ քաղաքական պահը՝ ՀՀԿ Խորհրդի նշանակալի նիստից վերադարձը կարող էր ընտրված լինել այսպես ասած «հետքը» քաղաքականի վրա տանելու համար:

Մի քանի տարի անց Սերժ Սարգսյանը մերժեց Վարդան Ղուկասյանին Գյումրու քաղաքապետի պաշտոնում, առաջադրելով ԲՀԿ թեկնածու Սամվել Բալասանյանին եւ հայտարարելով, որ դա իր թեկնածուն է: Վարդան Ղուկասյանը որոշ ժամանակ անց համալրեց ԲՀԿ ճամբարը եւ ներկայում պատգամավոր է ԲՀԿ ցուցակով: