Announcement

Collapse

Forum Rules (Everyone Must Read!!!)

1] What you CAN NOT post.

You agree, through your use of this service, that you will not use this forum to post any material which is:
- abusive
- vulgar
- hateful
- harassing
- personal attacks
- obscene

You also may not:
- post images that are too large (max is 500*500px)
- post any copyrighted material unless the copyright is owned by you or cited properly.
- post in UPPER CASE, which is considered yelling
- post messages which insult the Armenians, Armenian culture, traditions, etc
- post racist or other intentionally insensitive material that insults or attacks another culture (including Turks)

The Ankap thread is excluded from the strict rules because that place is more relaxed and you can vent and engage in light insults and humor. Notice it's not a blank ticket, but just a place to vent. If you go into the Ankap thread, you enter at your own risk of being clowned on.
What you PROBABLY SHOULD NOT post...
Do not post information that you will regret putting out in public. This site comes up on Google, is cached, and all of that, so be aware of that as you post. Do not ask the staff to go through and delete things that you regret making available on the web for all to see because we will not do it. Think before you post!


2] Use descriptive subject lines & research your post. This means use the SEARCH.

This reduces the chances of double-posting and it also makes it easier for people to see what they do/don't want to read. Using the search function will identify existing threads on the topic so we do not have multiple threads on the same topic.

3] Keep the focus.

Each forum has a focus on a certain topic. Questions outside the scope of a certain forum will either be moved to the appropriate forum, closed, or simply be deleted. Please post your topic in the most appropriate forum. Users that keep doing this will be warned, then banned.

4] Behave as you would in a public location.

This forum is no different than a public place. Behave yourself and act like a decent human being (i.e. be respectful). If you're unable to do so, you're not welcome here and will be made to leave.

5] Respect the authority of moderators/admins.

Public discussions of moderator/admin actions are not allowed on the forum. It is also prohibited to protest moderator actions in titles, avatars, and signatures. If you don't like something that a moderator did, PM or email the moderator and try your best to resolve the problem or difference in private.

6] Promotion of sites or products is not permitted.

Advertisements are not allowed in this venue. No blatant advertising or solicitations of or for business is prohibited.
This includes, but not limited to, personal resumes and links to products or
services with which the poster is affiliated, whether or not a fee is charged
for the product or service. Spamming, in which a user posts the same message repeatedly, is also prohibited.

7] We retain the right to remove any posts and/or Members for any reason, without prior notice.


- PLEASE READ -

Members are welcome to read posts and though we encourage your active participation in the forum, it is not required. If you do participate by posting, however, we expect that on the whole you contribute something to the forum. This means that the bulk of your posts should not be in "fun" threads (e.g. Ankap, Keep & Kill, This or That, etc.). Further, while occasionally it is appropriate to simply voice your agreement or approval, not all of your posts should be of this variety: "LOL Member213!" "I agree."
If it is evident that a member is simply posting for the sake of posting, they will be removed.


8] These Rules & Guidelines may be amended at any time. (last update September 17, 2009)

If you believe an individual is repeatedly breaking the rules, please report to admin/moderator.
See more
See less

Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

Collapse
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

    Turkish PM Recep Tayyip Erdogan calls on French President Francois Hollande to explain why he previously met one of the Kurdish activists shot dead in Paris.



    12 January 2013

    Turkey questions Hollande contacts with dead Kurdish activist

    Turkish PM Recep Tayyip Erdogan has called on French President Francois Hollande to explain why he previously met one of the Kurdish activists shot dead in Paris on Thursday.
    One of the three women killed was Sakine Cansiz - a co-founder of the Kurdistan Workers' Party (PKK) - a group proscribed by the European Union.
    Mr Hollande has said that he and other politicians had regularly met one of the women, without saying which one.
    Turkey has fought the PKK for 25 years.
    Some 40,000 people have died, but the Paris shootings came as Ankara sought peace talks with the group.
    Thousands demonstrated in central Paris on Saturday to demand action over the deaths of the activists who were found shot dead at the Kurdish information centre in Paris on Thursday. According to French media they had been shot in the head or neck.
    'Immediate' answers
    At a meeting in Istanbul, Mr Erdogan said Mr Hollande should "immediately disclose" why he met members of "this terrorist organisation, what was discussed, to what end he was in communication with these terrorists".
    "How can you routinely meet with members of an organisation labelled a terrorist group by the European Union and being sought by Interpol? What kind of politics is this?" he added.
    He said Turkey notified France as recently as November that Sakine Cansiz was in Paris, but French authorities had taken no action.
    Turkey has frequently complained that European countries have failed to co-operate in its fight against the PKK.
    It is regarded by Turkey, the US and European Union as a terrorist organisation, because of its attacks on Turkish security forces and civilians.
    Ms Cansiz, who was detained and tortured in Turkey in the 1980s, is said to be close to jailed PKK leader Abdullah Ocalan.
    A second woman has been named as Fidan Dogan, 32, who worked in the information centre. She was also the Paris representative of the Brussels-based Kurdistan National Congress.
    The third, named as Leyla Soylemez, was a young activist.
    The PKK took up arms in 1984, demanding greater autonomy for Turkey's Kurds, who are thought to comprise up to 20% of the population.
    In 2012 it stepped up its attacks, leading to the fiercest fighting in decades, but violence has subsided in recent months.
    Mr Erdogan has suggested the killings had been designed to sabotage peace talks between Turkey and the PKK.

    Comment


    • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

      Քրդական պետությունն ու Արեւմտյան Հայաստանը


      Նաիրա Հայրումյան
      Քաղաքականություն - Երկուշաբթի, 14 Հունվարի 2013, 13:51

      Քրդական պետության ստեղծումն իրականություն է դառնում, իսկ Հայաստանում ոչ միայն պաշտոնական, այլ նաև փորձագիտական կարծիքներ չեն հնչում այդ հարցի վերաբերյալ, թե Երևանն ինչպես պետք է վերաբերվի քրդական գործոնին և ինչ միջոցառումներ են այժմ ձեռնարկվում, որպեսզի նոր հարևանի ի հայտ գալու փաստի առաջ չկանգնենք:
      Այն, որ հարևան կարող է հայտնվել, արդեն չեն հերքում նաև սահմանների վերաձեւմանման հակառակորդները: Իրաքյան ու սիրիական քրդերը չեն քաքցնում միավորվելու մտադրությունը, իսկ Անկարան անում է ամեն ինչ, որպեսզի նրանց չմիանան թուրքական քրդերը:
      Աբդուլլահ Օջալանի հետ Էրդողանի բանակցություններն ուղղված են նրան, որպեսզի թուրքական քրդերի ցանկությունները սահմանափակվեն ինքնավարությամբ ՝ թույլ չտալով խոսել անկախության մասին: Թուրքական լրատվամիջոցներում հրապարակված թուրք-քրդական հարաբերությունների «ճանապարհային քարտեզը» վկայում է, որ Թուրքիան պատրաստ է կամ ինքնավարություն տալ քրդերին, կամ էլ մտադիր է թույլ տալ Օջալանին ու նրա կողմնակիցներին անցնել նոր ստեղծվող քրդական պետություն:
      Միայն այն բանի համար, որ Քրդստանի անկախությունը չանցնի Թուրքիայի տարածք, Էրդողանը պատրաստ է տապալել Ասադին Սիրիայում, միլիոնավոր դոլարներ ներդնել իրաքյան Քրդստանում, նույնիսկ Վաշինգտոնում փետրվարին լոբբինգ անել անկախ Քրդստանի ստեղծման համար, սակայն միայն ներկայիս Իրաքի ու Սիրիայի տարածքում՝ առանց Թուրքիայի:
      Համաձա՞յն է ԱՄՆ-ը Թուրքիայի այդ մոտեցման հետ: Հավանական է, որ ոչ: Դա ելնում է Թուրքիայի էքսպանսիան զսպելու ու տարածաշջանում ԱՄՆ լիակատար վերահսկողությունը հաստատելու քաղաքականությունից:
      Հայաստանն այդ նախագծերում, հավանաբար, նույնպես ներգրավված է: Ամեն դեպքում, վտանգ կա, որ քրդական պետության մեջ կներառվեն նաեւ Արեւմտյան Հայաստանի տարածքները, որտեղ այժմ քրդեր կամ էլ հավատափոխ հայեր են բնակվում: Ոչ ոք հստակ որեւէ բան չգիտե գլոբալ նախագծերի մասին՝ դիտարկվո՞ւմ է արդյոք Թուրքիայի մասնատումը, քրդական պետության ստեղծումը եւ մեկ համալիրի մեջ Հայաստանի երկու մասերի միավորումը: Ամեն դեպքում, նախագիծը դոգմա չէ, եւ այն փոխվում է շահագրգիռ պետությունների քաղաքականությունից ելնելով:
      Հայաստանն ի՞նչ է ձեռնարկում քրդերի հետ հարաբերությունների հաստատման ուղղությամբ, որպեսզի թույլ չտա Արեւմտյան Հայաստանի տարածքների ներառումը քրդական հավանական պետության մեջ, եւ ի՞նչ է անում Թուրքիային սեփական տարածքային հավակնությունները ներկայացնելու ուղղությամբ: Այդ քայլերը կամ ծուլորեն են արվում, կամ էլ ընդհանրապես չեն արվում: Սակայն նույնիսկ Երեւանից հրապարակային հայտարարությունների բացակայության պայմաններում Անկարայում հասկանում են այդ սպառնալիքը, եւ պատահական չէ, որ վերջին շաբաթվա ընթացքում Թուրքիայում 3 հարձակում է իրականացվել հայերի վրա:
      Թուրքիան կարծես թե զգուշացնում է Հայաստանին: Եթե քրդերի հետ Էրդողանը որոշել է խոսել բլիթի լեզվով՝ փորձելով հաշտվել նրանց հետ, ապա հայերի նկատմամբ շարունակվում է սպառնալիքի ու ահաբեկման քաղաքականության կիրառումը: Թուրքիան ամեն կերպ աջակցում է նոր ջարդերի հանդեպ հայերի վախի տրամադրությունները եւ այդպես փորձում է զսպել հայերին:
      Հասկանալի է, որ այս բոլոր միտումները՝ քրդական ու հայկական, տարածաշրջանում չեն ձեռնարկվել եւ համաշխարհային քաղաքականության մաս են, որն ակնհայտորեն փորձում է կանգնեցնել օսմանյան նախագիծը: Սակայն եւ քրդերը, եւ հայերը պետք է պարզեն, թե որքանով է ձեռնտու քաղաքական կոնյուկտուրան, ինչպիսի սպառնալիքներ է այն ներառում եւ ինչ հեռանկարներ են բացվում: Սակայն այս ամենը Հայաստանում դեռ դիսկուրս չի դարձել:
      Չի բացառվում, որ քրդական հարցն իր գագաթնակետին կհասնի 3 տարի անց, երբ կնշվի հայոց ցեղասպանության հարյուրերորդ տարելիցը, եւ սահմանների վերաձեւումը տեղի կունենա հայերին տարածքային փոխհատուցում տալու համատեքստում: Այդ դեպքում Թուրքիայի բարկությունը ուղղվելու է ոչ այնքան քրդերի ու Արեւմուտքի, որքան հայերի դեմ: Հայաստանին հստակ երաշխիքներ են պետք, որ աշխարհաքաղաքական փոփոխություններն իր դեմ չեն աշխատի: Հավանական է, որ հենց դրա լույսի ներքո է խոսվում ԱՄՆ-ից Հայաստանի ռազմական օգնություն խնդրելու հավանականությունը:

      Comment


      • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

        ANALYSIS
        14.01.13

        Border matters: Possible emergence of independent Kurdistan in Mideast expected to have bearing on Armenia



        By NAIRA HAYRUMYAN
        ArmeniaNow correspondent


        The events currently unfolding in the Middle East could lead to a major redrawing of the boundaries in the region, with the emergence of a new state, Kurdistan, in the Kurdish-populated areas of Iraq, Syria and Turkey. Some international experts already speak openly about such a possibility. And such a prospect will have a bearing on Armenia as well, since potentially it may get a new neighbor.

        Iraqi Kurdistan is de facto independent, Syria’s Kurdish-populated areas are also close to achieving independence from Damascus, and their reunion is no longer deemed as a fancy scenario. At present, the Turkish government is doing everything to prevent the Turkish Kurds from joining the growing national-liberation movement of Kurds in the Middle East.

        The Kurdistan Workers’ Party, better known as PKK, has long been fighting for autonomy in Turkey, and for 40 years Ankara has waged an uncompromising struggle against Kurdish separatism.

        Sensing the danger recently, however, Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan has decided to resume talks with the PKK leader, Abdullah Ocalan, who is now serving a life sentence in a Turkish jail. According to Turkish media, Ocalan allegedly assured Ankara that his party was fighting not for independence and establishment of Kurdistan, but only for autonomy within Turkey.

        Apparently, Turkey can grant autonomy to its Kurds and facilitate the creation of Kurdistan on the territories of Syria and Iraq. Some reports indicate that Erdogan contemplates a visit to Washington next month for the lobbying of this issue.

        However, the killing of three Kurdish female activists in Paris, France, a few days ago was, apparently, aimed at disrupting the Turkish-Kurdish reconciliation plan. More and more experts now are inclined to believe that eventually Turkey will be divided.

        It is not completely clear now on what areas a possible Kurdish autonomy in Turkey could be established – if it could at all – or what lands an emerging independent Kurdistan could claim from Turkey, but some Armenian experts already now fear that the plans may also affect the territories of historical Armenia that are now under Turkish control. Technically, Kurdish lands are situated south of so-called Western Armenia, but the issue of historical Armenian lands in Turkey will not be avoided in the event of a major revision of borders in the region.

        Officials in Ankara acknowledge that Turkey is in for hard times in view of the approaching year 2015 – the centennial of the Ottoman-era Armenian Genocide that successive Turkish governments have refused to admit. The possible recognition of the Armenian Genocide on its 100th anniversary by the United States will inevitably lead to territorial claims to Turkey from Armenia.

        Turkey clearly understands this and the tide of what look like ethnically motivated attacks against Armenians in Turkey in recent days is more proof to this point. Three ethnic Armenians have fallen victim to apparent racist attacks in Istanbul lately. An elderly woman and a man who taught at a local Armenian school have been brutally murdered, with their throats cut, while another woman escaped with a severe injury after a taxi driver attacked her only because she spoke Armenian.

        This is likely to lead to an exacerbation in Armenian-Turkish relations as well. Official Yerevan has not made any statement in this regard yet, but Armenia is seeing large-scale preparations for the 100th anniversary of the Armenian Genocide, which in itself is a strong message and challenge to the more powerful neighbor.

        Director of the Yerevan-based Modus Vivendi think tank, former Ambassador to Canada Ara Papian thinks that Armenia needs to be developing its relations with Kurds. This alliance, he says, is needed in any case – no matter if the Kurds manage to dismember Turkey, if they achieve autonomy in Turkish territory or will just continue fighting for independence as they are now.

        Yerevan has never made any formal territorial claims to Turkey, but Armenia still does not recognize the current borders of the Turkish Republic formed under the 1921 Treaty of Moscow. This is also enshrined in the Constitution of the Republic of Armenia.

        Meanwhile, voices in support of another international document, the Treaty of Sevres that was signed between the Ottoman Empire and the Allies at the end of World War I, are getting louder within the public and political circles of Armenia. Turkey subsequently refused to ratify the treaty that implied the establishment of so-called Wilsonian Armenia, the boundary configuration of the Armenian state drawn by the then U.S. President Woodrow Wilson to incorporate some of the formerly Armenian-populated areas of the Ottoman Empire and provide democratic Armenia with an outlet to the Black Sea.

        Comment


        • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

          Պետականության թուրք-քրդական «մոդելը» բախվելու է Արևմուտքի շահերին


          Ամերիկյան կանխատեսումներում ավելի ու ավելի համառորեն են առկայծում այն պնդումները, որ 21-րդ դարում Մերձավոր Արևելքում առաջատար քաղաքական դերակատար են դառնալու քրդերը կամ, ավելի ճիշտ, քրդական ազգային շարժումը, որն, անտարակույս, կհանգեցնի քրդական պետության ստեղծման:
          Իհարկե, մեկ միասնական կամ երկու-երեք քրդական պետության ստեղծումը արմատական փոփոխություններ կառաջացնի տարածաշրջանային աշխարհաքաղաքականության մեջ: Այսպես, քաղաքական հաջողության նույնիսկ սկզբնական փուլերում քրդական պետականությունն իրենից կներկայացնի մի ինչ-որ դաշնություն, բավական մասնատված պետական-քաղաքական կազմավորում: Բայց դա չի նսեմացնում նոր մարտահրավերների ու սկզբունքորեն նոր աշխարհաքաղաքական իրավիճակի առաջացման նշանակությունը, առավել ևս, որ այդ պետական կազմավորումը վերահսկելու է ջրի, նավթի ու գազի կարևորագույն ակունքներ: Քրդական պետականությունը, միաժամանակ, կկանգնի տարածաշրջանային մեկուսության վտանգի առջև, քանի որ ելք չունենալով դեպի ծով, կգտնվի Առաջավոր Ասիայի կենտրոնական գոտում` շրջապատված կա՛մ թշնամական երկրներով, կա՛մ ոչ այնքան բարեկամական:
          Նույնիսկ ԱՄՆ-ի և Արևմտյան ընկերակցության որոշակի աջակցության պայմաններում, քրդերն ստիպված կլինեն իբրև առաջատար տարածաշրջանային գործընկերներ ընտրելու կամ Իրաքն ու Սիրիան, կամ Թուրքիան: Սխալ չի լինի պնդել, որ, չնայած Թուրքիայի հետ տևական թշնամական հարաբերություններին, քրդերը պետական և քաղաքական իմաստով միշտ ավելի կապված են եղել թուրքական պետականության հետ:
          Ներկայում քուրդ ժողովրդի բնակության տարածքի մեծ մասը գտնվում է ժամանակակից Թուրքիայի սահմաններում, որն ավելի հրապուրիչ է քրդերի համար իբրև ավելի աշխարհիկ պետություն` անգամ ներկա կրոնական միտումների պայմաններում: Տնտեսական առումով Թուրքիան դարձյալ ավելի հրապուրիչ է և աշխարհատնտեսական ու աշխարհաքաղաքական առումով ավելի մոտ է գտնվում Եվրոպային և նրա հետ շատ պայմանավորվածություններով է շաղկապված:
          Հարկ է նշել, որ ներկայումս քրդական քաղաքականության ռազմավարական խնդիրներից մեկը Հյուսիսային Իրաքի խոշորագույն նավթահանքերի լիակատար վերահսկողությունն է, իսկ դա առճակատում է ենթադրում Իրաքի և ամբողջությամբ վերցրած արաբական պետությունների հետ։ Դրա հետ են կապված տարածքային առանձնացման խնդիրները, և այս առումով քրդերը պետք է ունենան համոզիչ արտաքին աջակցություն, ինչը կարող է ցուցաբերել ոչ թե Իրանը, այլ հենց Թուրքիան, որը շահագրգռված է Իրաքյան Քրդստանի կառավարության հետ տնտեսական և քաղաքական համագործակցությամբ։
          Իրանը, միանգամայն անիմաստ կերպով, այն աստիճանի է փչացրել հարաբերությունները քրդերի հետ, հատկապես իրաքցի քրդերի (նաև ԱՄՆ¬ի արտաքին ազդեցությամբ), որ նրանց հետ հարաբերությունների արագ բարելավման հույսեր չի կարող ունենալ։ Իրանն այդպես էլ չկարողացավ օգտվել մի այնպիսի կարևոր գործոնից, ինչպիսին քրդերի պատկանելությունն է իրանական աշխարհին, թեև իրանցի շատ քաղգործիչներ ու քաղաքագետներ նախազգուշացնում էին, որ «իրանական գործոնն» ինքնըստինքյան չի գործելու, և անհրաժեշտ է հետևողական քաղաքականություն վարել։ Իրանը վաղեմի և կայուն դիրքեր ունի Թուրքական Քրդստանում` այստեղ ունենալով գործակալական ընդարձակ ցանց, բայց դա չի նշանակում, թե հասկանալի պայմանավորվածություններ ու սկզբունքային պարտավորություններ կան, նախ և առաջ, քրդական աշխատավորական կուսակցության հետ։
          Այս իմաստով, Իրանը ձգտում է շարունակել իր «փորձված», բայց արդեն «ժամկետանց» քաղաքականությունը՝ քրդական քաղաքական կազմակերպությունները համարելով ոչ թե գործընկերներ, այլ սոսկ դրածոների ու գործակալների նման մի բան։ Քուրդ առաջնորդներն ընդունում են խաղի այդ կանոնները, բայց դա քրդերի ու Իրանի մերձեցում չի նշանակում։ Ընդհակառակը, Իրաքում ԱՄՆ¬ի ու նրա դաշնակիցների պատերազմից հետո և Իրաքում քրդերի պետական նոր կազմավորման ստեղծմամբ քրդական հանրությունը մի տեսակ մեկուսացավ Իրանից։ Հնարավոր է, ավելի ուշ հեռանկարում՝ մի 20-30 տարի հետո, քրդական պետականությունն ու Իրանը կնախընտրեն մերձեցումն ու համագործակցությունը, բայց ներկա պահին ոչ մի հույս չկա, թե հարաբերությունները կկարգավորվեն և նոր պայմանավորվածություններ ու պարտավորություններ ձեռք կբերվեն։
          Մշակութաբանական խնդիրների լուծմամբ մեծ հաջողությունների է հասել հատկապես Թուրքիան, որը երկար տարիներ քարոզչություն է ծավալել թուրքերի ու քրդերի ազգային ու մշակութակրոնական միասնության իմաստով, «հիմք ընդունելով» ծագումնաբանական և հնագիտական հետազոտությունների ամենավերջին արդյունքները։
          Արաբական պետությունները բավական տարօրինակ դիրք են բռնել քրդերի նկատմամբ, բառացիորեն անտեսելով նրանց քաղաքական նկրտումներն ու պահանջները, հետաքրքրություն հանդես չբերելով քրդերի հանդեպ իբրև քաղաքական և աշխարհաքաղաքական գործընկերների։ Արաբ քաղգործիչների մեկուսականությունը քաջ հայտնի է։ Օրինակ, արաբները նույնպիսի քաղաքականություն են վարում Հարավային Կովկասի առնչությամբ, իսկ Հյուսիսային Կովկասն ու Կենտրոնական Ասիան համարում են իսլամական արմատականներ «նետելու» վայր։
          Ներկայում ոչ մի նշան չկա, թե արաբական պետությունները քրդերին կհամարեն գործընկերներ։ Արաբ քաղգործիչները պատրաստ են կատարելու տարածքային զիջումներ, միայն թե հեռու մնան քրդական հարցից։ Սադամ Հուսեյնի գահընկեցությունից հետո արաբների կայսրապետական հավակնությունները սպառվեցին։ Մոտ ապագայում արաբները ո՛չ որևէ ծայրամասային խնդրի, ո՛չ էլ քրդերի հետ գլուխ դնելու ցանկություն չեն ունենա։
          Ժամանակակից Թուրքիայի արևելյան շրջաններում, փաստորեն, կանոնավոր բնույթի պատերազմ է։ Հիմա դա Աֆղանստանից հետո երկրորդ խոշոր ռազմական բախումն է։ Քրդական ազգային շարժումը դարձել է Թուրքիայի տնտեսական և սոցիալական զարգացումը խոչընդոտող լուրջ գործոն։ Դրա հետ մեկտեղ, քրդերը ներկայացված են Թուրքիայի կառավարման բոլոր ոլորտներում ու տարածաշրջաններում, այդ թվում` խորհրդարանում, հարավ-արևելքի տեղական շատ մարմիններում։ Միաժամանակ, քրդական շարժման «լոյալության» և «լեգիտիմության» մեծացմանը զուգընթաց ահագնանում են զինված շարժումն ու զինված բախումները։ Դա բավական տարօրինակ է, սակայն, երևի թուրքերի ու քրդերի երկխոսությունը ենթադրում է հարաբերությունների հենց նման բնույթ։
          Կասկած չկա, որ Արևմտյան ընկերակցության ազդեցությունը, չնայած քրդական զինված շարժման դատապարտմանը, հսկայական դեր է խաղացել քրդերին աջակցելու հարցում և արգելք է հանդիսանում քրդերի նկատմամբ բացահայտ ցեղասպանության իրականացման ճանապարհին։ Հնարավոր է, որ քրդերը գիտակցաբար և համերաշխորեն ընտրել են «իռլանդական ուղին», որի համաձայն ազգային շարժումը բաժանվում է երկու մասի՝ զինված և օրինական եղանակների։
          Այդուամենայնիվ, թուրք քաղաքական վերնախավը ձեռնամուխ է եղել քրդերի հետ հետագա հարաբերությունների ձևավորման տարբերակների մշակմանը, ուշադրության առնելով այնպիսի հեռանկարներ, ինչպիսիք են թուրքական պետականության կրոնական բաղադրիչների ուժեղացումը, ՆԱՏՕ¬ից ու Եվրոպական ընկերակցությունից կտրվելը, Թուրքիայի հարևան տարածաշրջաններում ընդհարումների ուժեղացումը, ուժերի համաշխարհային դասավորության արմատական փոփոխությունը, ուշադրության են առնվում նաև Թուրքիայի զարգացման տարբեր սցենարներ։ Ընդ որում, Թուրքիայի գլխին կախված է սպասվող լճացման և «ուշացած ճգնաժամի» խորացման, ազգային մշակութային ու տարածաշրջանային անկման կամ երկրի տրոհման վտանգը, հնարավոր արտաքին զինված հակամարտությունները։
          Քաղաքական և տնտեսական ճգնաժամի կարևոր նշան են դարձել Թուրքիայի շահերին ներհակ հակամարտությունների մեջ երկրի ներգրավման երկյուղները։ Ինչ¬որ չհիմնավորված պատճառներով, թուրքերն սկսել են վախենալ արտաքին սպառնալիքների սցենարից, թեև հազիվ թե մեկը կարողանա տրամաբանված բացատրություն տալ այդ տրամադրություններին, ավելի շուտ զգացողություններին։
          Ամեն դեպքում, թուրք քաղգործիչներն ու գեներալները սկսել են հասկանալ, որ Թուրքիայի առջև ընտրություն է կանգնած. կա՛մ միլիոնավոր քրդերի ոչնչացման գնով պետությունը ոչնչացնել, կա՛մ պահպանել պետությունն ավելի քան անընդունելի զիջումների գնով։ Այդ թեման, ինչ խոսք, շատ նրբություններ է պարունակում, և թուրք քաղգործիչներն ու փորձագետները չեն կարող այն հրապարակային ձևով շարադրել։
          Բայց, այսպես թե այնպես, Արևմուտքի երկրներում աշխատող թուրք փորձագետները ակնարկներ են անում, որ Թուրքիան կանգնած է վիթխարի փոխզիջման, այսինքն` պետության նոր ձևաչափի՝ թուրք¬քրդական երկբաղադրիչ պետության ստեղծման հեռանկարի առջև։ Այդ դեպքում Թուրքիան հնարավորություն կունենա ոչ միայն պահպանելու տարածքային ամբողջականությունը, այլև, ավելին, կլանելու մյուս քրդաբնակ տարածությունները։ Դրանով շատ հարցեր կլուծվեն Թուրքիայի պատմության տասնամյակների ու հարյուրամյակների համար, եթե այդ հարյուրամյակներին վիճակված է լինել։
          Ներկայում դեռ կան ուժեր, որոնք ընդունակ են թույլ չտալու այդ ծրագրի իրականացում։ Դրանք են, առաջին հերթին, ԱՄՆ-ը և նրա դաշնակիցները` Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան, Գերմանիան և Իսրայելը։ Կասկած չկա, որ այդ նախագծի դեմ ավելի ակտիվորեն հանդես կգա Իրանը, և պակաս ակտիվությամբ` արաբական պետությունները։ Թուրքիայի այդպիսի նշանակալի զորեղացման դեմ հանդես կգան շատ պետություններ, որոնք հիմա գտնվում են սուր առճակատման մեջ։ Այդ պետությունները կնախընտրեն համապարփակ աջակցություն ցուցաբերել քրդերին, կպաշտպանեն պետականություն ունենալու նրանց իրավունքը, այդ թվում` Թուրքիայում։ Արևմտյան ընկերակցության և Մերձավոր Արևելքի պետությունների կիսատ-պռատ լուծումներն ամենևին ձեռնտու չեն քրդերին, քանի որ օրակարգում քուրդ ժողովրդի բուն գոյատևման հարցն է։
          Ռուսաստանը կաշխատի դարձյալ չմիջամտել այդ գործին, և կնախընտրի սպասողական դիրք բռնել, բայց, այդուամենայնիվ, կպաշտպանի թուրք-քրդական պետության ստեղծում թույլ չտալու որոշումը։ Նման խոշոր ու կայուն պետության ստեղծումը, առավել ևս Ադրբեջանի հետ միավորված պետության, n 1 սպառնալիքը կդառնա Ռուսաստանի համար, էլ չենք խոսում Հարավային Կովկասի, Մերձավոր Արևելքի, Իրանի, Բալկանների ու Կենտրոնական Ասիայի մասին։ Ամերիկացիները, եթե դեռ ի վիճակի կլինեն վարելու տարածաշրջանային գործուն քաղաքականություն, ստիպված կլինեն ոչնչացնելու ցանկացած սցենար, որքան էլ դա ծախսատար լինի։
          Շահագրգիռ պետությունների համերաշխության նման մեծ կարողության պարագայում, առհասարակ շատ հեշտ կլինի ձախողել այդ նախագիծը, նկատի ունենալով նաև թուրք-քրդական հակասությունների հանգամանքը։ Սակայն թուրքերն ունեն հսկայական քաղաքական ու դիվանագիտական փորձ, Արևմուտքի և Արևելքի հետ հարաբերությունների ավանդույթներ և կաշխատեն չեզոքացնել տարբեր պետությունների ջանքերն ու դիրքորոշումները։
          Բնականաբար, առաջին հերթին քննության կառնվի Թուրքիայի, Իրաքի և Սիրիայի քրդաբնակ տարածքները Թուրքիայի հովանու ներքո և թուրք-քրդական պետության կազմում միավորելու հեռանկարը։ Իհարկե, Իրանն այդ նախագծին կհակադրի հնարավոր ամեն ինչ, այդ թվում նաև այնպիսի հնարքներ, ինչպիսին Իրանական Քրդստանին իրական ինքնավարության տրամադրումն է։ Ի դեպ, Իրանը միակ պետությունն է, ուր քրդերի հողերը 21-րդ դարի գալուստից դեռ շատ առաջ Քրդստան էին կոչվում, իսկ քրդական ազգանուններն ու տեղանունները պաշտոնական էին համարվում Իրանի շատ քաղաքներում։
          Իրանում քրդերը, իբրև իրանական ժողովուրդ, միշտ ճանաչվել են որպես ինքնուրույն ազգ, անգամ երբ նրանք առավելապես պատկանել են իսլամի սուննիական թևին։ Անտարակույս, Իրանը բարդ վիճակում կհայտնվի, բայց, դրա հետ մեկտեղ, Իրանական Քրդստանը կարող է դառնալ «թուրք-քրդական նախագծի» փլուզման ուժեղագույն գործոն, ընդ որում, Արևմտյան ընկերակցության և արաբական պետությունների չեզոք կամ նույնիսկ դրական վերաբերմունքի դեպքում։
          Ինչ-որ չափով, թուրք-քրդական պետության մոդելը, ավելի ճիշտ, այդ մոդելի շատ ուշացած նախնական սխեման, արդեն ստեղծվել է Թուրքիայի և Իրաքյան Քրդստանի փոխհարաբերությունների ձևավորման տեսքով։ Իրաքյան Քրդստանի կառավարության տրամաբանությունը լիովին հասկանալի է և կապված է Իրանի և իրաքյան շիամետ կառավարության ուժեղ ճնշման պայմաններում մեկուսության հաղթահարման խնդրի լուծման հետ։ Էլ ո՞ւմ հետ համագործակցեն իրաքցի քրդերը, եթե ոչ Թուրքիայի, առավել ևս, որ առայժմ դա չի հարուցում ԱՄՆ-ի ու նրա արևմտյան գործընկերների ուժեղ դիմադրությունը։
          Դրա հետ մեկտեղ, Իրաքյան Քրդստանի կառավարության դիրքորոշումը խիստ եսասիրական է, քանի որ նպատակ է հետապնդում ստեղծելու ոչ մեծ, բայց կառավարելի քրդական պետություն, որի վերահսկողության տակ լինելու են հսկայական քանակությամբ նավթ ու գազ, առանց այդ հարստությունը մյուս քրդերի հետ կիսելու։ Իհարկե, Բարզանիի կառավարությունը ձգտում է իր ազդեցությունը տարածել սիրիական և թուրքական, ինչպես նաև իրանական քրդերի վրա, բայց միայն քաղաքական ռեսուրսների վերահսկողության նպատակով, ինչն անհրաժեշտ է միջազգային հարաբերությունների կառուցման համար։
          Սիրիացի քրդերի առնչությամբ Բարզանիի ներկայիս ակտիվությունը հեռագնա նշանակություն ունի և կազմված է Իրաքյան Քրդստանի ինքնիշխանության ճանաչմանը միտված փաստարկների կուտակման հետ։ Բարզանին բավական ուժեղ լոբբինգ է նախաձեռնել Վաշինգտոնում, և «Կ-սթրիթում» արդեն գոյություն ունի Իրաքյան Քրդստանի օգտին աշխատող լոբբինգային ֆիրմաների գործունեության ավանդույթ։ Այդ լոբբինգը դեռևս գործունեության լայն ճակատ չունի, ու երևի առայժմ խնդիր ունի առաջին քայլերն անելու ԱՄՆ-ում քրդական շահերի պաշտպանության ճանապարհին։ Եվրոպայում և Ռուսաստանում քրդերի շատ կազմակերպություններ, որոնք ստեղծվել էին որպես Քրդստանի աշխատավորական կուսակցության բաժանմունքներ, աստիճանաբար ընկնում են Իրաքյան Քրդստանի կառավարության ազդեցության տակ։
          Նշաններ կան, որ Իրաքյան Քրդստանը դիտմամբ սրում է հարաբերությունները Բաղդադի հետ, նպատակ ունենալով օրախնդիր դարձնել ինքնիշխանության ճանաչման հարցը։ Ընդ որում, միանգամայն ակնհայտ է, որ ԱՄՆ-ը, Մեծ Բրիտանիան և Ֆրանսիան կողմ են Իրաքյան Քրդստանի անկախության գործի արագացմանը, ինչը կապված է նավթ արտահանող երկրների կազմակերպությունից (ԿկժԽ) և Իրանի շիական դաշինքից «անկախ» նավթի ակունքի ստեղծման վիթխարի նախագծի իրականացման հետ, որը նպատակ ունի «քրդական» նավթը «անկախ» երթուղով հաջողությամբ մղելու Միջերկրական ծովի արևելյան ափ, այսինքն` դեպի Սիրիայի ու Լիբանանի նավահանգիստներ։
          Նկատի ունենալով այդ խնդիրներն ու հեռանկարները, խոսք անգամ չի կարող լինել Հյուսիսային Իրաքում նավթարդյունահանման և հաղորդուղիների զարգացման գործում Թուրքիայի որևէ ազդեցության ու մասնակցության մասին։
          Այսպիսով, պետականության թուրք-քրդական «մոդելը», այսպես թե այնպես, բախվելու է Արևմուտքի ու Մերձավոր Արևելքի առաջատար պետությունների շահերին։ Հնարավոր են նաև այլ սցենարներ կամ դրանց զարգացման տարբերակներ։

          Comment


          • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

            Թուրքիայում փորձում են պարզել ճարտարապետ Սինանի ազգային պատկանելությունը

            19:12, 30 Հունվար, 2013
            ԵՐԵՎԱՆ, 30 ՀՈՒՆՎԱՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Թուրքիայում ազգայնամոլական տրամադրություններն այնքան են ուժեղացել, որ այժմ անգամ փորձում են պարզել մի քանի հարյուր տարի առաջ Օսմանյան Կայսրության ժամանակաշրջանի ռահվիրա ճարտարապետ Սինանի ազգային պատկանելությունը: Ինչպես հաղորդում է «Արմենպրես»-ը` վկայակոչելով թուրքական «Դողան» լրատվական գործակալությունը, այս մասին հայտարարել է Թուրքիայի խորհրդարանում միակ քրդական «Խաղաղություն եւ ժողովրդավարություն կուսակցության» (ԽԺԿ) համանախագահ Գյուլթան Քըշանաքը` կուսակցության խմբակցության ժողովում «թուրքական պետության ղեկավարության մեջ ազգայնամոլական մտածելակերպի» քննադատության ժամանակ:

            Քուրդ քաղաքական գործիչն ասել է, որ Թուրքիայում այնքան է արմատացած ազգայնամոլությունն ու թրքականությունը գերակա համարելու սովորույթը, որ այդ մտածելակերպը գործում է անգամ այդ երկրի ներկայիս իշխանության մեջ: Քննադատելով թուրքական խորհրդարանի Ժողովրդահանրապետական կուսակցության (Աթաթուրքի հիմնադրած) պատգամավոր Բիրգյուլ Այման Գյուլերի խորհրդարանում արած այն հայտարարությունը, որ «թուրք ազգն ու քուրդ ժողովուրդը չեն կարող հավասար լինել», ԽԺԿ համանախագահն ասել է, որ այսօրվա Թուրքիայի ղեկավարները նման են 1930-ականներին «թուրք ռասսայի գանգը սահմանողներին»:
            «Թուրքիայի ազգայնական ղեկավարությունը գերեզմանից հանել եւ ուսումնասիրել է ճարտարապետ Սինանի գանգը` պարզելու նրա իրական ազգությունը: Այժմ Սինանը գերեզմանոցում պառկած է առանց գանգի», -ասել է քուրդ գործիչը: Նա հավելել է, որ «եթե թուրք քաղաքական գործիչները շարունակեն նման մտածելակերպը, ապա նրանք չեն կարող քաղաքական ազդեցություն ունենալ երկրի ապագայի վրա»:

            «Վերջին 100 տարվա ընթացքում Թուրքիայի ունեցած խնդիրների հիմքում հենց այդ մտածելակերպն է ընկած: Դա բոլորին թուրքացնելու համար ստեղծված մտածելակերպն է: Թուրքիան պետք է առերեսվի իր այդ ռասիստական մտածելակերպի հետ», -հայտարարել է Քըշանաքը:

            Թուրքիայի ղեկավարությանը խիստ անհանգստացրել էին Ստամբուլի «Ակոս» թերթի հայազգի խմբագրապետ Հրանտ Դինքի համարձակ հայտարարություններն այն մասին, որ Թուրքիան միայն թուրքերին չի պատկանում, քանի որ Օսմանյան կայսրության ժամանակներից ի վեր երկրի կյանքում մեծ դեր են ունեցել նաեւ հայերը: Նա, մասնավորապես, ապացույցներ է բերել այն մասին, որ Օսմանյան Կայսրության ժամանակշրջանի ճարտարապետ Սինանը, որը համարվում է թուրքական ճարտարապետության հիմնադիրը, եւ որի կառուցած շատ շենքեր Թուրքիայում այժմ էլ հանդիսանում են համաշխարհային ճարտարապետության նմուշներ, ազգությամբ հայ է, հայ է նաեւ Աթաթուրքի հոգեզավակ Սաբիհա Քյոքչենը, ով Թուրքիայի առաջին կին ռազմական օդաչուն է եւ ում անունով է կոչվում Ստամբուլի օդանավակայաններից մեկը: Դա հանդիսացել է 2007 թ-ի հունվարի 19-ին թուրք ազգայնական շրջանակների կողմից Դինքի դավադիր սպանության պատճառներից մեկը:

            Comment


            • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

              For all those interested in the (pre)history of "Kurdistan" and the state of Kurdish Studies, I would recommend Garnik Asatrian's article "Prolegomena to the Study of the Kurds." It's a pretty long article but provides a very useful examination of all aspects of Kurdish Studies, including its politicization. The abstract sells the article as objective even though the introduction begins with Asatrian stating that the field of Kurdish Studies has "produced an industry of amateurs, with few rivals in other domains of Orientalistic knowledge." That would be a no-no on "neutral-point-of-view" Wikipedia, wouldn't it?

              Kurdish nationalists -- and we've seen our fair share on these forums -- as well as Western academics who like to label the Zaza, Yazidi, and other Kurmanji-speaking minority groups in the region as Kurds will definitely not be pleased with this article. I should add that one of these "amateurs" (as Asatrian might refer to him) is a British journalist named Onnik Krikorian who has been reporting on the Kurds since at least the 1990s (he's been based in Armenia for a while now but before that I believe he reported from the Kurdish-inhabited parts of Turkey). Here are some of his interviews with various Armenian, Kurdish, and Yazidi representatives and scholars, including one with Asatrian.

              If you have access to a major academic database, the article can be found in the journal Iran and the Caucasus (2009).

              Comment


              • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

                Originally posted by TomServo View Post
                ...the introduction begins with Asatrian stating that the field of Kurdish Studies has "produced an industry of amateurs, with few rivals in other domains of Orientalistic knowledge." That would be a no-no on "neutral-point-of-view" Wikipedia, wouldn't it?
                Actually, Asatrian's words sounds like something I once wrote on Wikipedia.

                Is there such a thing as "Kurdish studies" (unless it is part of a creative writing course )? Kurdish "history" makes Azerbaijan's identity inventions seem almost reasonable.
                Last edited by bell-the-cat; 02-07-2013, 07:48 PM.
                Plenipotentiary meow!

                Comment


                • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

                  Originally posted by bell-the-cat View Post
                  Actually, Asatrian's words sounds like something I once wrote on Wikipedia.

                  Is there such a thing as "Kurdish studies" (unless it is part of a creative writing course )? Kurdish "history" makes Azerbaijan's identity inventions seem almost reasonable.
                  What troubles me is that if legitimate academics can be duped by such propaganda, how long will it be until we see the emergence of a similar Azerbaijan-related field? Right now the propaganda is limited to charlatans like Svante Cornell and Zeyno Baran but with a little more influence et l'argent we might see an "industry of amateurs," to use Asatrian's words.

                  Comment


                  • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

                    TURKEY MAY BE DIVIDED BY 2030, A KURDISH STATE COULD BECOME A REALITY: U.S. INTELLIGENCE REPORT 11.12.2012

                    Turkey Kurdistan,kurds in Turkey,kurdistan Turkey,Diyarbakir,Ocalan,PKK,kurdistan,vancity,Diyarbakir city,southeastern turkey,kurds in Istanbul,batman,mardin,mardincity,Diyarbakir,Semdinli,Tunceli,Bostanici,Cizre,Adana,Batman,Mardin


                    Map: Ekurd.net ~U See Related Articles December 11, 2012

                    WASHINGTON,- A new report from the U.S. National Intelligence council
                    claims the possible formation of Kurdistan state by 2030.

                    The report by the National Intelligence Council said that greater
                    pressures on Turkish territorial integrity could be the main impetus
                    behind the emergence of a Kurdish state, together with greater
                    fragmentation of Iraq and Syria.

                    "In event of a more fragmented Iraq or Syria, a Kurdistan would not
                    be inconceivable," said the report, released Tuesday.

                    One of six scenarios presented in the report consisted of a rising
                    Kurdistan, which in turn affects Turkey's territorial unity by carrying
                    a risk of separation.

                    Turkey will also play an increasing role in the international arena
                    and will have a wider influence in global affairs, the report said.

                    The report suggested that European countries should keep the
                    possibility of Turkey's accession going, as well as the negotiations.

                    The National Intelligence Council's Office of the Director of National
                    Intelligence report called "Global Trends 2030: Alternative Worlds"
                    said the division may happen until 2030.

                    Currently, Kurds in Turkey fighting for a separate homeland are in
                    the offensive since July led by the separatist Kurdistan Workers'
                    Party (PKK).

                    The predicted Kurdistan may include Kurdish regions in Iraq, Syria
                    and Iran, according to the report.

                    Since it was established in 1984, the PKK has been fighting the
                    Turkish state, which still denies the constitutional existence of
                    Kurds, to establish a Kurdish state in the south east of the country.

                    By 2012,www.ekurd.net more than 45,000 people have since been killed.

                    But now its aim is the creation an autonomous region and more cultural
                    rights for ethnic Kurds who constitute the greatest minority in
                    Turkey. A large Turkey's Kurdish community, numbering to 25 million,
                    openly sympathise with PKK rebels.

                    The PKK wants constitutional recognition for the Kurds, regional
                    self-governance and Kurdish-language education in schools.

                    Turkey refuses to recognize its Kurdish population as a distinct
                    minority. It has allowed some cultural rights such as limited
                    broadcasts in the Kurdish language and private Kurdish language courses
                    with the prodding of the European Union, but Kurdish politicians say
                    the measures fall short of their expectations.

                    The PKK is considered as 'terrorist' organization by Ankara, U.S. Also
                    the PKK continues to be on the blacklist list in EU despite court
                    ruling which overturned a decision to place the Kurdish rebel group
                    PKK and its political wing on the European Union's terror list.

                    Comment


                    • Re: Prospects of a Kurdish state and what it means for Armenia

                      Des dizaines de milliers de Kurdes manifestent à Strasbourg
                      Le Monde.fr avec AFP | 16.02.2013 à 18h13


                      De 10 000 à 45 000 Kurdes, selon la préfecture et les organisateurs, ont défilé samedi 16 février dans les rues de Strasbourg en faveur de la libération en Turquie du leader du PKK emprisonné Abdullah Öcalan, et pour réclamer "justice" après l'assassinat à Paris de trois militantes kurdes. Les manifestants, venus de plusieurs pays d'Europe (notamment d'Allemagne, de France et du Bénélux), portaient des banderoles proclamant "Kurdistan libre" et de grands portraits d'Abdullah Öcalan.
                      En tête du cortège, des dizaines de femmes arboraient sur des t-shirts blancs les portraits des trois militantes kurdes assassinées à Paris le 9 janvier dans les locaux du Centre d'information kurde (CIK), surmontés de l'inscription "sans femme, pas de paix". "Nous exigeons la justice, nous demandons des comptes", proclamait une banderole. "Nous n'avons plus confiance dans les autorités françaises car un mois et demi après ces meurtres, on ne connaît toujours pas les commanditaires, on ne sait rien", a expliqué Mahmoud Erol, de l'Association culturelle de Mésopotamie.

                      Un Turc de 30 ans qui dit appartenir depuis deux ans au PKK (Parti des travailleurs du Kurdistan, interdit en Turquie) a été mis en examen et écroué à Paris dans cette affaire. Par ailleurs, les manifestants entendaient protester contre la récente interpellation de 17 Kurdes à Bordeaux et Toulouse (sud-ouest) dans le cadre d'une enquête antiterroriste sur des tentatives d'extorsion de fonds pour le financement du PKK.

                      Les Kurdes d'Europe ont l'habitude de manifester en nombre chaque année à la mi-février à Strasbourg, pour commémorer l'arrestation d'Abdullah Öcalan le 15 février 1999. Le PKK est considéré comme un mouvement terroriste par la Turquie, l'Union européenne et les Etats-Unis. En 1984, il a déclenché une rébellion sécessionniste dans le sud-est de la Turquie, région pauvre et sous-développée, peuplée majoritairement de Kurdes. Le conflit a fait plus de 45.000 morts depuis cette date, selon l'armée.

                      Comment

                      Working...
                      X