Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

[Artashes]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Vrej 1915 --- still haven't been able to access (too much work, not enough time + computer weak) but --
Josh Gippert (spell ?) is "who" to bird dog. He in collaboration with at least 2 others is how to find "the" book.
As far as I know, that is the latest and best scholarship. Could be mistaken but I think it attempts to address the "70" languages relationship plus the north south split between Caucaian Albanian and contemporary Albanian.
Arran was a son of Hay. That story is a late one in our dealings with the original "Albanians", and not the starting point by a wide margin.
The Kura river boundary was only established after much water passed under the bridge.
We had many ancient settlements deep into what's now Russia and as far as the British isles. We watched the Russians come into those lands, the Albanians, and both the angles and saxons, not to mention many others.
Before any mongoloids or hybrid mongploids(turks) came to baku , the sons and daughters of Hay lived there.
With your computer skill you should(I assume) be able to find book and also easily verify our presence in what is now called Russia before the Russians appeared.
Artashes

[bell-the-cat]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

As I was struggling with this frickin highly intuitive computer device I believe I came across Bell the Cat talking to someone about a book that's just published or soon to be published. Because my brain went flat I can't remember any names or title but here is the story --- a Georgian gal finds a skin with writing on it in Alexandria Egypt. The originanal writing has been scraped off and new writing done. The Georgian gal determines the original writing is old Udi or related. Some one else finds old manuscript in Armenia with similar writing and alphabet. Another person (name made me think -- German/Joo -- ) writes a book concerning this.
Have to stop there because of scholarly controversy. Need to read this book first before I can say more without getting into trouble. Am hoping you or Bell can tell me name of book and author and if yet published.
Have more to say but this post is so long I'm getting sleepy. Will say more shortly.
Artashes

Just nowsaw your post.
I think I came across an online copy of that book, or an abbridged version of it, in 2011. If I remember it rightly, the language they found on the early medieval manuscript from Egypt was rather different from that which was found in the late medieval manuscript with the Caucasian Albanian alphabet in the matenaderan collection, and there were more letters in its alphabet. So some researchers have decided to call it "Old Udi" rather than "Caucasian Albanian". But the book is a collective work and some of its authors still called it Caucasian Albanian.
Some of those involved may have an agenda. For example, some years earlier the "Caucasian Albanian alphabet" entry on Wikipedia was changed to "Old Udi". This was before even a single author had put the words "Old Udi" down onto print.

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Самоубийственная толерантность и ксенофилия

Вот уже лет десять, как Баку усиленно насаждает новый бренд закавказских турок-«азербайджанцев» – толерантность. Модное это словечко, означающее доброжелательное отношение к представителям иной религии или нации, носителям других культуры и мировоззрения, эксплуатируется на всех уровнях, от президента Азербайджана Ильхама Алиева (этот даже умудрился призвать Европу поучиться у Азербайджана толерантности) и шейх-уль-ислама Пашазаде, до натренированных на использование идеологических штампов полуграмотных завсегдатаев многочисленных форумов в интернете. В интернете даже появилось ироничное название закавказских турок – «толеранты», нередко используемое и в более грубой форме – «толерасты».

Проблема, однако, не в этом. Дело в том, что большинство закавказских турок искренне поверили в распространяемую руководством Азербайджана ложь. Между тем, бесстрастные цифры статистики (даже азербайджанской) утверждают совсем другое. Не буду в данной статье затрагивать проблему живших в Азербайджанской ССР армян – количество которых в 1979 году, согласно официальной статистике, превышало цифру в 475 тысяч человек – для этого нужна отдельная работа. Рассмотрим динамику демографических изменений других народов, проживающих в Азербайджане.

Так, согласно официальным данным переписи Азербайджанской республики, количество русского населения в ней за период с 1979 по 2009 годы сократилось ровно в четыре раза: с 475300 до 119300 человек. Объяснить данное колоссальное сокращение русского населения оттоком из Азербайджана невозможно: здесь необходимы другие определения, наиболее подходящим из которых представляется выражение «массовое» или «паническое» бегство. Для этого у проживающих в Азербайджане русских были серьезные причины, в том числе: погромы армян и других христиан в Азербайджане, уничтожение христианских кладбищ в Баку и других городах Азербайджана, транспаранты на митингах «Русские, не уезжайте! Нам нужны рабы и проститутки» и внесенные в Конституционный акт о независимости Азербайджана строки об оккупации и колонизации Азербайджана Россией. Люди, долгое время прожившие рядом с закавказскими турками, прекрасно понимают последствия подобных действий.

Но, может, русские в Азербайджане представляют исключение? Отнюдь. Попробуем разобраться с другими некоренными народами, проживающими в этой республике. Количество украинцев в Азербайджане за период с 1979 по 2009 год сократилось с 26400 до 21500. Сегодня украинцы в Азербайджане проживают в основном в смешанных семьях, полностью мимикрируя под закавказских турок. Количество евреев в «толерантном» Азербайджане за этот же период сократилось с 35500 до 9100 человек.

На первый взгляд непонятно выглядит положение с автохтонными народами Азербайджанской республики, однако это «непонятно» отражает не истинное их количество, а решаемые Баку политические задачи.

Так, начиная со второй половины ХХ века в Азербайджане «исчезли» талыши, наиболее, пожалуй, многочисленный из автохтонных народов республики. В той же переписи 1979 года талыши просто не указаны. Затем, в 1989 году они неожиданно вновь «возродились», в количестве 21200 человек, и до 2009 года увеличились ровно до 112 тысяч. Чудесное «воскресение» талышей связано с перестройкой в СССР, когда скрыть более чем миллионный народ в Азербайджане стало невозможно. Интересно, что коррумпированные чиновники в Азербайджане воспользовались сложившейся политической конъюнктурой, и брали у талышей по 50 советских рублей за «восстановление» национальности в паспорте. Тем не менее, плотина замалчивания наличия этого крупного народа была прорвана, чем и объясняется взрывной «рост» талышей: от нуля до 112 тысяч. В действительности, как уже было сказано, талышей в Азербайджане свыше миллиона, а по некоторым данным – около полутора миллионов человек.

Не менее интересны и коллизии, связанные с лезгинами и лезгинскими народностями: крызцами, цахурцами, рутульцами, хиналугцами и так далее. Во-первых, необходимо отметить, что количество лезгин в Азербайджане практически «не растет». Увеличение численности лезгин с 158 тысяч в 1979 году до 180 тысяч в 2009 году можно считать насмешкой над действительностью. И это при том, что на самом деле лезгин в Азербайджане не менее 750 тысяч. Что еще интереснее, в 2009 году в Азербайджане неожиданно «появились» крызцы – 4400 человек, и хиналугцы – 2200 человек. Ждут своей «очереди на возрождение» рутульцы и будухцы, пока еще спрятанные в графе «другие», а «взлеты» и «падения» количества цахурцев могут объяснить только во властных коридорах Баку. В действительно все они – крызцы, хиналугцы, цахурцы, рутульцы, будухцы – являются лезгинами, и их «возрождение» в Азербайджане направлено на раскол целостного лезгинского народа.

«Не растет» еще один автохтонный народ Азербайджана – аварцы. Больше того, согласно официальной статистике, численность аварцев с 1999 по 2009 годы сократилась на тысячу с лишним человек, с 50900 до 49800. При этом, согласно данным аварских национальных организаций, численность этого народа в Азербайджане достигает 200 тысяч человек.
Трудно представить, что все эти люди бежали из Азербайджана вследствие экономических неурядиц. ВВП Азербайджана только в ХХI веке увеличилось более чем в 4 раза, и, по логике, население не должно покидать государство, темпы экономического развития которого, согласно утверждениям его президента, не имеют аналогов в мире. Но… бегут далеко не все.
Так численность закавказских турок – «азербайджанцев», в период с 1979 по 2009 годы практически удвоилась, достигнув с 4708800 до 8172000. Если в 1979 году процент закавказских турок от общего населения Азербайджана составлял 78,13, то в 2009 году их в Азербайджане было уже 91,6%. Сегодня процент закавказских турок в Азербайджане уже перевалил за 93, а сама республик заняла одно из ведущих мест среди мононациональных государств мира.

Тем не менее, мы имеем достаточно оснований утверждать, что значительная часть населения Азербайджана этнически и религиозно толерантна. При этом, отмеченная толерантность имеет исторические традиции и носит жертвенный характер. Речь, как, наверное, можно понять, идет об автохтонных народах этой республики.

Начиная с ХIII – ХIV веков территорию современной Азербайджанской республики стали захлестывать волны пришлых кочевых тюркских племен, нашедших у местных аборигенов приют и традиционное гостеприимство. Со временем некогда обездоленные пришельцы овладели властью на этой земле, и, как это бывало везде, куда приходили турки, стали выдавливать и/или подвергать насильственной ассимиляции приютившие их автохтонные народы. Процесс этот принял поистине чудовищные размеры после провозглашения независимости Азербайджанской республики, имевшего место без согласия и даже ведома автохтонных народов. А неизжитая толерантность талышей, лезгин, аварцев и так далее, равно как и выраженная ксенофилия (любовь к инонациональному, предпочтение чужого своему собственному), помогают закавказским туркам решить задачу по искоренению автохтонных народов.

В Азербайджане сложилась неестественная ситуация, когда ксенофобия и племенной расизм закавказских турок встретились с этнической толерантностью и ксенофилией коренных народов. Непротивление одних воспринимается другими как удобная возможность выдавливания и ассимиляции первых, а также право уничтожения их национально ориентированных лидеров. Действие не вызывает адекватного противодействия, третий закон Ньютона в отношениях между закавказскими турками и автохтонными народами не срабатывает. А это означает, что толерантность и ксенофилия автохтонных народов имеет самоубийственный характер. Поймут ли они это? Не поздно ли? Вот вопросы, от ответов на которые зависит будущее автохтонных народов Азербайджанской республики.

Левон МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

http://voskanapat.info/?p=521

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Անկախ Դաղստան

Իգոր Մուրադյան
Քաղաքականություն - Կիրակի, 13 Հունվարի 2013, 15:46

2013 թվականը դառնալու է լեզգի-ավարական ազգային-ազատագրական շարժման վերելքի նոր ժամանակաշրջան այդ ժողովուրդների հողերի վերամիավորման համար: Որքան կարելի է հասկանալ վերջին երկու տարիների իրադարձություններից ու տեղեկատվությունից, Մոսկվան մինչ այժմ այդպես էլ չի մշակել Հարավային Դաղստանի վերաբերյալ ավարտուն քաղաքականություն, ինչը բացատրվում է Դաղստանում ստեղծված բավական ծանր իրավիճակով, ինչպես նաեւ Ադրբեջանի հետ առավել պարտավորեցնող հարաբերություններ հաստատելու մարող հույսերով:
Ռուսաստանի ու Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունները ժամանակ առ ժամանակ խորհրդակցություններ են անցկացնում այդ խնդրով, սակայն այդ շփումները չունեն վստահելի բովանդակություն: Այդ պայմաններում, Ռուսաստանին կարելի է հականալ, քանի որ նրա համար Սամուրի երկու ափերին հակամարտային խոշոր օջախների առաջացումը բավական լուրջ սպառնալիք է ազգային անվտանգությանը: Դրանից, անկասկած, կօգտվեն Արեւմուտքի ու Արեւելքի որոշակ պետություններ:
Սակայն ներկայիս վիճակի շարունակումն անհնար է, քանի որ Ադրբեջանում լեզգի եւ մանավանդ ավար ժողովուրդերի վրա կախված է կոշտ ասիմիլյացիայի եւ արտաքսման անմիջական սպառնալիք: Միաժամանակ, լեզգիներին ու ավարներին դուրս են մղում Ադրբեջանի վարչակազմից եւ զինված ուժերից, այսինքն փաստացի տեղի է ունենում զինաթափում: Ադրբեջանի էմիսարները Դաղստանում աշխատանքներ են տանում դաղստանյան ժողովուրդներին իրար դեմ հանելու ուղղությամբ:
Ներկայում պարզվում է, որ ադրբեջանցիներից տասնամյակից ավելի ստանալով բավական մեծ գումարներ, լեզգի հեղինակություններն ու հասարակական գործիչները նրանց հասկացնել են տվել, որ «շնորհակալություն փողի համար, սակայն մենք կշարունակենք մեր ժողովրդի ազատության համար պայքարը»:
Ավարների պարագան միշտ ավելի բարդ է եղել, պատմական-ավանդական որոշ պատճառներով, եւ թեեւ ավարները ավելի շատ են ինտեգրվել Ադրբեջանի իշխանական կառույցներին, սակայն նրանց մեջ էլ են նոր տրամադրություններ առաջացել: Երկու տարի առաջ Ադրբեջանում առաջացել է ավարների բավական ճյուղավորված կազմակերպություն, «Ավարցիները լեռնային եւ հպարտ ժողովուրդ են» տարօրինակ անվամբ, որը կառավարվում է Դաղստանի ուժեղ կլանների կողմից, եւ որը դառնում է գլխավոր սպառնալիքը Ադրբեջանի անվտանգության համար, հյուսիս-արեւմտյան շրջաններում:
Այդ կազմակերպության առաջնորդներից մեկը՝ Էլմար Մեհթիեւը, այսպես է արտահայտել Ադրբեջանում ավարների շահերը. «Ադրբեջանում ավարներին ընկալում են որպես մեր ժողովրդի երկրորդական մաս, ինչ որ տեղ՝ վնասակար եւ ոչ լիարժեք մաս: Սակայն ավար բնակչությունն այդ շրջաններում ավար ժողովրդի առանձնահատուկ մասն է, եւ վերջին շրջանում վերականգնվել են կլանային կառույցները, որն ինքնին լուրջ սկիզբ է: Ներկայում կարեւոր է Ադրբեջանի ու Դաղստանի տարածքում բնակվող ավարների լիակատար համերաշխությունը, որը դեռեւս ձեռք չի բերվել: Ավարներն ու Դաղստանի այլ ժողովուրդները Ադրբեջանի ավարներին երբեք չեն ընկալել որպես երկրորդական խմբեր, որոնք ժամանակավոր ներկա են այդ հողերում: Դրա վրա են հույս դնում ադրբեջանցիները, եւ գուցե նաեւ ռուսները, սակայն դա մոլորություն է, եւ նրանք դրանում շուտով կհամոզվեն»:
Ադրբեջանի ներկայացուցիչները փորձում են բաժանել ավարներին ու դարգիններին, եւ դա որոշ արդյունք է տվել: Դարգինները փորձում են Դաղստանը չներգրավել Ադրբեջանի հետ կապված խդիրներին, սակայն երիտասարդ սերունդը նախընտրում է համերաշխությունը ավարների հետ:
Մոսկվայում սկսել են հասկանալ, որ ավարական եւ լեզգիական շարժումների վերահսկողությունը պատրանք է: Ավելի շուտ կարելի է վերահսկել իսլամական արմատական խմբերին, քան տվյալ քաղաքական-քաղաքացիական խմբերին, որոնք մեծացնում են սեփական սոցիալական բազան, հասարակական եւ քաղաքական շփումները, այդ թվում միջազգային: Այսպես թե այնպես, Մոսկվան պետք է որոշում ընդունի, թե ինչ կերպ է ձեւավորելու իր վերաբերմունքն այդ խնդրին:
Անհրաժեշտ է համարձակ եւ ոչ ստանդարտ քայլ, որն է Դաղստանին անկախություն շնորհելը, կամ ինքնիշխան Ավար-լեզգիական հանրապետության ստեղծումը՝ ճանաչված Ռուսաստանի եւ այլ շահագրգիռ պետությունների կողմից:Այդ պետությունն, անկասկած, կստանա արտաքին հզոր աջակցություն Հայրենիքի վերամիավորման, այսինքն՝ Ադրբեջանի հյուսիսային շրջանների միավորման, պայքարում:
Ո՞րն է Ռուսաստանի շահն այդ ուղղությամբ: Իսլամական արմատական տրամադրությունների վերակողմնորոշումը դեպի ազգային-ազատագրական շարժում: Հարցի լուծումից, այսինքն օտար լծից լեզգիների ու ավարների ազատագրումից հետո, այդ պետությունը կամ շարունակելու է ինքնուրույն գոյությունը, կամ ասոցացվելու է Ռուսաստանի հետ, քանի որ այդ երկու ժողովուրդները շահագրգռված են Ռուսաստանի հետ սերտ կապերով:
Ներկայում այդ խնդրի միջազգայնացման կարեւոր փուլն է, եւ Ռուսաստանը չպետք է բաց թողնի լեզգի-ավարական ազգային-ազատագրական շարժման զարգացման այս շրջադարձը:
Ի դեպ, էթնո-ժողովրդագրական եւ քաղաքական տարբեր գործընթացների հետեւանքով Դաղստանում տեղի է ունենում ուժերի դասավորության եւ դիրքորոշումների փոփոխություն, ինչն այսպես թե այնպես հանգեցնելու է նոր առաջնահերթությունների (թեեւ սա ավելի քան նուրբ թեմա է):
Աշխարհքաղաքական դիրքերի պահպանումը ոչ միշտ է նշանակում տարածքների անիմաստ ու բանալ պահպանում, այլ երբեմն ենթադրում է հին եւ ակտուալությունը կորցրած քաղաքական տարածության վերակառուցում: Ռուսաստանը կառչում է փոքր հողակտորներից, միաժամանակ կորցնելով հսկայական տարածաշրջաններ, եւ նաեւ ողջ երկիրը: Ե՞րբ վերջապես Ռուսաստանը կգլխավորեն քաղաքական գործիչներն ու հայրենասերները, եւ ոչ թե առեւտրականներն ու ծաղրածուները:

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

ԼՂՀ բանակը պետք է պատրաստ լինի փրկել Ադրբեջանի ժողովուրդներին

Իգոր Մուրադյան
Քաղաքականություն - Չորեքշաբթի, 09 Հունվարի 2013, 13:17

Լեզգի-ավարական նախագծի նոր սցենար
Լեզգի-ավարական նախագիծը ձեռք է բերում միջազգային նշանակություն, լեզգիների պատվիրակությունն արդեն եղել է Եվրոպայում, եւ նման այցերը լինելու են ավելի հաճախակի եւ ներկայացուցչական: Եվրոպայում հասկացել են, որ նախկինի պես չի հաջողվի ձգձգել այդ հարցի քննարկումը, եւ այն դարձել է առաջատար ինստիտուտների մի շարք փորձառու վերլուծաբանների հետազոտության առարկան:
Եվրոպայում հայկական կազմակերպությունները ավելի շատ ակտիվություն են ցուցաբերում, ուշադրություն չդարձնելով անգաժավորված եվրոպացի ֆունկցիոներների «հարցերին»: Լեզգի-ավարական թեման ոչ միայն մարդասիրական նախաձեռնությունների ասպարեզ է, այլեւ ցուցադրելու, որ մարդու իրավունքները մենաշնորհ չեն Արեւմտյան հանրության եւ Արեւմուտքի համապատասխան պետությունների ու կազմակերպությունների համար, որոնք պետք է հրաժարվեն արբիտրի եւ գնահատականների «օրենսդրի» դերից: Տվյալ հարցում հայկական կազմակերպություններն, անշուշտ, կարող են նշանակալի դեր խաղալ՝ իրավապահ գործունեության նշանակության, տրամաբանության եւ խնդիրների վերանայման ու վերաիմաստավորման ուղղությամբ:
Պետք է ասել, որ Արեւմուտքի համար իրավապահ գործունեության մենաշնորհի հնարավոր «ճեղքումը» հավասարազոր է գաղութային կայսրության աղետի եւ փլուզման: Ներկայում Արեւմուտքի գլխավոր խնդիրներից մեկը մարդու իրավունքի եւ ազգերի (էթնիկ հանրության) իրավունքի նույնականացումը թույլ չտալն է: Ռուսաստանը շարունակում է սպեկուլյացիաներն այս խնդրով, քանի որ զգուշանում է նույնատիպ սպառնալիքներից:
Եվրոպական ողջ տարածքում չկան ավելի խտրականության եւ ռեպրեսիաների ենթարկված ժողովուրդներ, քան լեզգիները, ավարները եւ թալիշները: Դա ճանաչվելու է եւ դառնալու միջազգային քաղաքական հարցի առարկա: Ցավոք, ԱՄՆ-ում այդ ժողովուրդների ձայնը դեռեւս լսելի չէ, չնայած բազմաթիվ խնդիրներին, որ ամերիկացիները բարձրացնում են ժողովրդավարության եւ մարդու իրավունքների պաշտպանության շրջանակներում: Խնդիրն այն է, որ ԱՄՆ-ում հայերի հասարակական-քաղաքական ակտիվության իրական կենտրոններն, ի տարբերություն Եվրոպայի, կապված են այլ քաղաքական-գաղափարախոսական շրջանակների հետ եւ ունեն տարբեր քաղաքական նպատակներ: Սակայն, ամերիկյան հայերն էլ չեն կարող երկար ժամանակ անտարբեր մնալ լեզգիների, ավարների եւ թալիշների ճակատագրին, քանի որ դրա հետ են կապված Հայաստանի եւ ողջ տարածաշրջանի անվտանգության հարցերը:
Ռուսաստանը ներկայում «կանաչ լույս» է տվել այդ ժողովուրդների ազգային-ազատագրական պայքարին, սակայն նրա գործողությունները հիմնականում կապված են կոռումպացված քաղաքական գործիչների ու հատուկ ծառայությունների ղեկավարների շահերին: Մոսկվայում մոբիլիզացրել են տվյալ ուղղությամբ հնարավոր բոլոր մասնագետներին, որոնք ոչ միայն խորհրդատվություն են տրամադրում պետական կառույցներին, այլեւ համարվում են հատուկ ծառայությունների սպաներ: Դա, անշուշտ, լավ է, քանի որ վկայում է Ռուսաստանի նպատակների լրջությունը, սակայն Մոսկվայի ակադեմիական ինստիտուտների առաջատար մասնագետները խոստովանում են, որ տվյալ հանգամանքը հնարավորություն է տալիս արգելակել այդ ազգային շարժումը:
Այնուամենայնիվ, լեզգի եւ ավար մտավորականությունը, լոյալ մնալով Ռուսաստանի հանդեպ, ձգտում է դուրս գալ վերահսկողությունից, որդեգրելով սեփական ժողովուրդների իրավունքների հռչակման «այլընտրանքային» միջոցներ: Շատ մտավորականներ հասկանում են, որ ազգային պայքարը ծավալելու միջոցներից մեկը Երեւանում քաղաքական «վերահեռարձակիչ» ստեղծելն է, ինչն արվում է, բայց շատ դանդաղ ու անարդյունավետ: (Սակայն, այդ մարդկանց տրամադրությունները Մոսկվայում հակասական են. Եթե կատարում եք ձեր ծառայողական պարտականությունները, ապա սովորեք տեղադրել գաղտնալսող սարքեր, որպեսզի ձեր հայ գործընկերներին զգուշացնեք հնարավոր տհաճությունների մասին: Ճիշտ է, ամեն ինչ բարեկամաբար, բոլորը դա լավ են հասկանում, նույնիսկ ձեր ղեկավարությունը):
Քաղաքական միջոցների կողքին, իմաստավորվում է նոր սցենարը, այսինքն՝ այդ ժողովուրդների ազատագրման զինված պայքարի սկիզբը: Նման իրավունք կա ՄԱԿ-ի կանոնադրական փաստաթղթերում, դրանք ոչ ոք չեղյալ չի արել, թեեւ շահագրգիռ առաջատար պետությունները փորձում են մոռացության տալ եւ կասկածի ենթարկել խտրականության ենթարկված ժողովուրդների այդ անօտարելի իրավունքը:
Ռուսաստանը հասկանում է, որ տվյալ սցենարները կապված են իր անվտանգության խնդիրների հետ եւ, իհարկե, դրան արձագանքելու է մեղմ ասած ոչ միանշանակ: Սակայն, կարող է առաջանալ Դաղստանում արմատական շարժման, որն ունի ապակառուցողական եւ հակազգային բնույթ, չեզոքացման ծրագիր, ազգային-ազատագրական շարժման ծավալման ճանապարհով: Միայն Մոսկվայի քաղնախագծողների եւ հատուկ ծառայությունների ղեկավարների ի բնե սահմանափակությունն ու անձնական շահագրգռության բացակայությունը թույլ չեն տալիս ձեռնամուխ լինել այդ խնդիրների իրագործմանը:
Էթնո-քաղաքական խնդիրների ոլորտի ռուս առաջատար մասնագետները, որոնք երկար տարիներ աշխատել են պետական կառույցների համար երաշխավորագրեր մշակելու ուղղությամբ, միանշանակ ընդունում են, որ իրենց հայկական ծագմամբ գործընկերները ժամանակին կարեւոր դեր են խաղացել Հյուսիսային Կովկասի ժողովուրդների մտավորական շրջանակների էթնո-քաղաքական գիտակցության ձեւավորման հարցում: Հենց հայկական ծագմամբ փորձագետներն են մնում այդ ուղղությամբ կարեւոր մշակումների մասնակիցը:
Ռուսաստանի հայկական կազմակերպությունները պետք է հրաժարվեն ինքնաապահովագրումից եւ անցնեն Ադրբեջանի ցեղասպան քաղաքականության դեմ պայքարող ժողովուրդներին համակողմանի աջակցելու խնդիրների լուծմանը: Այսպես թե այնպես, Վրաստանը պետք է հրաժարվի այդ ժողովուրդներին աջակցության հակառուսական բնույթից, եւ աջակցի Ադրբեջանի խտրականության ենթարկված ժողովուրդներին, որոնք ավելի սերտ են կապված Վրաստանին, քան Հայաստանին:
Նեոօսմանիզմի, որի նպատակներից մեկը Վրաստանը կլանելն է, ճակատագիրը որոշվում է ոչ միայն Հարավային Կովկասում, այլեւ Հյուսիսային Կովկասում: Լեզգիներն ու ավարցիներն արդեն զենք են վերցրել, եւ վստահ են արտաքին աջակցության ծավալման մեջ: Այդ կապակցությամբ, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության զինված ուժերը պետք է պատրաստ լինեն փրկել այդ ժողովուրդներին Ադրբեջանի ցեղասպանական գործողություններից:

[Vrej1915]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Azerbaijan: Baku Keeps Lid on Ethnic Minorities
September 5, 2012

EurasiaNet Commentary

A neatly refurbished school in the village of Dygyah near the town of Lenkoran stands as a symbol of affluent times in Azerbaijan, fueled by the Caucasus country’s energy boom. One thing, however, hasn't changed: in a village where almost the entire population is Talysh, an Iranian-speaking minority group, all instruction in schools is in the official language, Azeri.

Officials estimate the number of Talysh in Azerbaijan at 70,000, but some experts say their numbers go as high as 500,000. Whatever the case, Talysh are heavily represented in the regions of Lenkoran, Astara and Lerik in the southeast of the country, with a significant number also living also in the capital city of Baku. Yet the situation in schools in Talysh-majority areas is similar to that in Dygyah, where there is virtually no instruction in the Talysh language.

Azerbaijan is party to the Council of Europe Framework Convention on the National Minorities, which provides for the protection and promotion of the rights of ethnic minorities. Meanwhile, Azerbaijani law provides for the maximum of two hours per week of non-compulsory Talysh language lessons in schools. The provision is mostly ignored, due to severe shortages of teachers and teaching materials.

There is not much else in the way of promoting the Talysh culture. Twice a week, the state radio-TV station, Araz, broadcasts a 15-minute program in Talysh, but according to Arif Yunus, an Azerbaijani expert, few Talysh are aware of the show’s existence, and still fewer tune in. in addition, the only Talysh-language newspaper, Tolishi Sado (The Voice of Talysh), prints just a couple of hundred copies per issue, and officials keep a close eye on the publication.

Novruzali Mammadov, a former editor, was arrested in 2007 on separatism charges after he published a fairly innocuous article on the history of the Talysh. Mammadov died in prison while serving his 15-year sentence. Human rights defenders characterize the case as politically motivated. And just this past June, the editor’s successor, Hilal Mammadov, was arrested charges of treason and espionage for Iran.

So far these developments have not triggered significant protests among the Talysh population. The Talysh are generally considered to be the most integrated of Azerbaijani minorities. Like Azeri Turks, most of them are Shi’a Muslims, and the rate of inter-marriage is high. As a result, ethnic or cultural identity is often fluid. At present, social and economic problems seem to have more traction among Talysh than the question of identity. This, however, may change in the wake of Hilal Mammadov’s arrest.

The clampdown on Talysh advocates has come at a time of generally decreasing official tolerance for dissent and civic activism. In the aftermath of the Eurovision song contest, President Ilham Aliyev made menacing remarks against civil society leaders, journalists, bloggers and human rights defenders for 'spoiling the country's image' before the international community. Hilal Mammadov’s case has also sent a chilling signal to other ethnic minorities, notably the Lezgin, who live mainly in the northern regions of Azerbaijan, adjacent to the Russian autonomous republic of Dagestan.

As for the Talysh, some observers believe the Aliyev’s administration policies could end up stoking separatist sentiment where otherwise there would not be any problem. The arrest and death of Novruzali Mammadov, and the detention of Hilal Mammadov removed two prominent advocates of moderation from the political scene. The two Mammadovs consistently rejected separatism and advocated for the protection of ethnic minorities' rights within a democratizing Azerbaijani state. Their forced removal could embolden more radical Talysh activists, especially those living abroad, mainly in Western Europe and Canada.

There exists a possibility that the government’s persistent tendency to link Talysh activism to Iranian-backed separatism could create a self-fulfilling prophecy. Iran has long sought to build friendly constituencies within Azerbaijan, and an ethnically close minority, such as Talysh, is an obvious target. There is not much love lost, however, between overwhelmingly secular Talysh activists and the Islamic Republic, which discriminates heavily against its own ethnic minorities, including the Talysh.

For example, to back up their separatism charges against Hilal Mammadov, authorities in Baku cited his contacts with Ali Abdoli, an Iranian citizen of Talysh origin. The absurdity of the accusation lies in the fact that Abdoli himself is a staunch opponent of the Islamist regime in Iran. To the extent, however, that the Talysh activists' rather modest demands are met with repression in Azerbaijan and indifference in the West, which prioritizes Azerbaijan's cooperation on security and energy matters, they may find themselves with nowhere else to turn to for support but Iran.

It would not be difficult for Aliyev’s administration to keep the Talysh happy. All it needs to do is implement the country’s own legislation, and its international commitments, particularly those stemming from the Council of Europe’s Convention on the Rights of National Minorities. That’s a small price to pay to guarantee long-term social stability in portions of Azerbaijan that border Iran.

[Artashes]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

And forgot to say --- a great deal of controversy and difference of opinions is taking place now. In my attempt to follow numerous points of view much information can be gleaned from all sides. Most or at least many are manipulating for personal agenda legitimate info..
One of the things I came across is a visual comparative analysis of all words in Caucasian Albanian/Balkan Albanian. There is sharp differences of merit of this but I think it's either an uncanny coincidence or...
Artashes

[Artashes]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

In reference to above post number 78.
Am not sure if I'm doing this right but here goes ---
Title? --- the Caucasian Albanian Palimsests of Mount Sinai Monumenta Palaeographica Medi Avei: series IBERO-Caucasica/SIBE 2 XXIV+530 --- hardback, Brepois. ISBN 978-2-503-53116-8
Vrej1915 does any of that make sense to you?
I'm not sure but think maybe Wolfgang Schultz may also have put out another scholarly (book, paper?) adjacent to questions you asked me. Am looking into that also. He is an acknowledged Udi scholar I think.
Artashes

I am not sure if this specific book is going to satisfy all points brought in question but think from this piece of scholarship light on the multitude of tongues and Caucasian/Balkan connect can be found by seeking parifial scholarly endeavors. Much reading is evolved. You mentioned you(Verj1915) liked reading. I'm going to get a "kindle?) soon.
Artashes

[Artashes]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

In reference to above post number 78.
Am not sure if I'm doing this right but here goes ---
Title? --- the Caucasian Albanian Palimsests of Mount Sinai Monumenta Palaeographica Medi Avei: series IBERO-Caucasica/SIBE 2 XXIV+530 --- hardback, Brepois. ISBN 978-2-503-53116-8
Vrej1915 does any of that make sense to you?
I'm not sure but think maybe Wolfgang Schultz may also have put out another scholarly (book, paper?) adjacent to questions you asked me. Am looking into that also. He is an acknowledged Udi scholar I think.
Artashes

[Artashes]

Re: Artsakh, Lezgistan, Avaristan, Taloshistan

Sorry, I did not knew.
I was saying, I had never read, that we were the indigenous people north east of the Kur river.
I was interested if you had sources.
I similarly never read any link whatsoever linking Caucasian and Balkanian 'Albanians', even in their origins, or in their original migrations.
I have a slight idea about indo-european migrations, and the different theories about them, but have a rather good idea about our national history, and as a matter of fact, being one of the oldest nations with the Persians and the Greeks, why should we trust more others than our sources?
At least ours are continuous since at least Ardashisyan dynasty...
So, to my knowledge, and according our classical knowledge, we Armenians are the result of the indigenous Ourartean and proto-Armenian (Hayasa/Nayiri...) tribes, and the mix of 'Armen' tribes (usually presented as coming in from the west, but this is still object to lot of academic disputes, even the '%' newcomers addition to the end product turns out to be largely disputed...)
Anyway, this is not the matter.
We were there much before all others, specially much before the nowday Georgians, so azaris and Turks are not even a matter, since their arrival is pretty well documented and not a subject of academic dispute, put aside their internal caricatural propaganda.
But to my knowledge, while the ethnographic borders of Armenia on the western, and southern sides are very complicated, exceeding largely the borders of Medz and Pokkr Hayks, plus I, II, III, IV Hayks (nowdays Yozgad, etc... being ethnically mix and for some times under armenian principalities, independent of the main Armenian Kingdoms)..., on the North West, in all sources, generally we admit that Armenians were limited by the Kur river.
I never read that originally, the Shirvan plain and the Absheron peninsula was inhabited by the Armenian ethnos.
Of course there were Armenian principalities and fortified towns in Vartashen, Goudgashen, Shamakh, Terpend, etc... for some periods, with sizable populations, but these were people having emigrated, with their princes/meliks, from mainly Oudik, Arsakh and Syounik, due to political events, invasions, etc... as were the case with the case of Kakhet (nowday georgianised population is directly related to Artsakh, with replication of original village and topographic names, still existing in modern Artsakh), or the princes of Vanant, Dourouperan and Dayk princes who emigrated due to Byzantine policy to the Balkans with entire populations...
Or on a totally different scale the emigration of Bagratide/Roupinians to Kilikia and Crimea after the fall of Ani....

But this does not change the fact, that the ethnos living north of the Kur was different, mainly named by us as Aghvans, with actual remains probably like the Udis, Tzakours??.... of course no link in any manner with the central asian nomads that came in later, much later, while there were arabs, persians, etc... before.
The Talysh are a people having coexisted with the Aghvans, since their place was south of Paydagaran, and had no direct contact with the Aghvans land.
At least, this is my knowledge.
And as you see, I like reading, and would be very interested, if you can give me sources indicating otherwise

Jost Gippert, Wolfgang Schultz, Zaza Aleksidze, and J P Mahe' --- somewhere in this group is a large book
About "Old Albanian" (controversy). Maybe printed around 2010. Computer action is destroying my brain.
But I think in this book that I'm going to find(sooner or later) is much relevant scholarship on several of points you inquired of me. I think I need to get a "kindle" to read with . Am continueing to get sources you requested but besides my ultra weak computer skills am running up against racism, nationalism, and scholarly Hissy fits to name a few obstacles. Am continueing in Ernest.
Vrej 1915 do you know what book I'm speaking of?
Artashes