Is Russia an ally or foe, nowadays?

[Hakob]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Man I don't know how many times, if ever, you've been to Armenia, if you live there or how old you are, but those people that tape themselves are a big reason why the country has changed so much. Up until 2006-07 police use to regularly stop people, specially tourists, but all people in general, and demand money. When I was there in 2005 we got stopped every few kilometers because we had an Iranian license plate.

People who would tape themselves, put on youtube in its early days, and embarrass these people were a big reason that's no longer a problem in Armenia. So take it easy before you dismiss all of them.

Now I'm not advocating for the idiots who try to provoke reactions from cops, but don't dismiss people who are a big reason for the dramatic improvements in the country

Mher read what I wrote more carefully. I am not talking about people who tape and put clips of corruption. Those are the grass roots people.
I am talking about political opposition in Armenia, be it in national assembly or in the streets.
I am not talking about angry mothers of killed soldiers, or people who lost their homes or protest about somebody puting a wall against their window. Those people do not have any political ambitions, rather only trying to defend their rights. Those hardly instigate any fake confrontations and publicise it for cheap dividents, or pretend that they represent Armenian people and are fighting for higher ideas.

[Mher]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Mher read what I wrote more carefully. I am not talking about people who tape and put clips of corruption. Those are the grass roots people.
I am talking about political opposition in Armenia, be it in national assembly or in the streets.
I am not talking about angry mothers of killed soldiers, or people who lost their homes or protest about somebody puting a wall against their window. Those people do not have any political ambitions, rather trying to defend their rights. Those hardly instigate any fake confrontations and try to publicise it for cheap dividents, or pretend that they represent Armenian people and are fighting for higher ideas.

Alright that's more reasonable
There's a fine line we need to walk between (1)preventing some of the sheepish blindly pro-western support/political opportunists and (2) just dismissing or insulting legitimate activists or condoning corruption.

[Hakob]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

1. ԻՆՉՈՒ ԵՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆՆ ՈՒ ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ ՇԱՀԱԳՐԳՌՎԱԾ ՄԻՄՅԱՆՑ ՀԶՈՐՈՒԹՅԱՄԲ
ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ ՌԱԶՄԱԿԱՆ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ. ՀԱՐՑԱԿԱՆՆԵՐ

Ռուսաստանը, Հայաստանի կառավարության համաձայնությամբ և աջակցությամբ, հզորացնում է Հայաստանում գտնվող իր 102-րդ ռազմակայանը` ավելացնելով դրա սպառազինությունն ու անձնակազմի քանակը: Մասնավորապես, ռազմակայանի ռազմաօդային բաղադրիչն ուժեղացվում է մեկ ուղղաթիռային էսկադրիլիայով (18 ուղղաթիռ): Իր հերթին, ՀՀ կառավարությունը «Էրեբունի» օդանավակայանում տեղակայված ռուսական ավիաբազային ժամանակավոր (քանի դեռ ռազմակայանը Հայաստանում է) օգտագործման համար տրամադրել է տարբեր նշանակության տարածքներ:

Ինչպես վերլուծաբանների, այնպես էլ հասարակության ուշադրությունն է գրավում ոչ միայն այս գործընթացը, այլև այն, որ Ռուսաստանը զուգահեռաբար Ադրբեջանին է մատակարարում հարձակողական և պաշտպանական սպառազինություն: Ընդ որում, ինչպես հավաստիացնում են ռուս բարձրաստիճան պաշտոնյաները, Ադրբեջանին սպառազինությունը մատակարարվում է այն հաշվարկով, որ խստորեն պահպանվի ուժային հավասարակշռությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև:

Ռուսաստանի այս գործելաոճը հարցեր է առաջացնում ինչպես քաղաքագետների, այնպես էլ հայ հասարակության մեջ: Ոմանք ասում են, որ Ռուսաստանը լայնածավալ պատերազմի է պատրաստվում, դրա համար էլ ուժեղացնում է Հայաստանի իր ռազմակայանը: Մյուսների կարծիքով, Ռուսաստանը Հայաստանի միջոցով ուժեղացնում է իր դիրքերը` հարթակ ստեղծելով Մերձավոր Արևելքում իր ազդեցությունն ընդլայնելու համար: Ոմանք էլ Ռուսաստանին մեղադրում են Հայաստանի թշնամուն զինելու և այդպիսով իր ռազմավարական գործընկերոջը դավաճանելու համար: Ուրիշները սրան հավելում են նաև այն մեղադրանքը, որ Ռուսաստանը ռազմաքաղաքական ու տնտեսական ճնշման լծակներով Հայաստանը պահում է իր ազդեցության ծիրում (խոսքը, մասնավորապես, Մաքսային միությանն անդամակցելու` Հայաստանի որոշման մասին է, որը սեպտեմբերի 3-ին հրապարակեց ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը):

Ստորև կփորձենք պարզել, թե նշված կարծիքներում ի՞նչն է ճիշտ, և ի՞նչը սխալ: Առհասարակ, ի՞նչ է կատարվում մեր և հարևան տարածաշրջաններում, աշխարհաքաղաքական ի՞նչ փոփոխությունների մասին են ակնարկում քաղաքագետներն ու քաղաքական գործիչները:

ՀԱՐԱՎԱՅԻՆ ԿՈՎԿԱՍԻՆ` ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ «ԱՉՔԵՐՈՎ»

Հասկանալու համար, թե ի՞նչ նպատակով է Ռուսաստանը հզորացնում Հայաստանում գտնվող իր ռազմակայանը, պետք է տարածաշրջանին նայել Ռուսաստանի «աչքերով», այսինքն` պարզել, թե իր շահերի դեմ ուղղված ի՞նչ նոր սպառնալիքներ է տեսնում նա: Չէ՞ որ սպառնալիքների կանխատեսման հիման վրա են մշակվում դրանք չեզոքացնելուն միտված խնդիրները, և հետո միայն տրամադրվում դրանք կատարելու համար անհրաժեշտ նյութական և մարդկային ռեսուրսները: Հետևաբար` Ռուսաստանի` Հայաստանում գտնվող իր ռազմակայանը հզորացնելը վկայում է, որ ռազմակայանի առջև դրվել են ավելի մեծաքանակ և ավելի լավ զինված հակառակորդի դեմ պայքարի խնդիրներ, քան նախատեսվում էր նախկինում: Այլ կերպ ասած` հնարավոր սպառնալիքները, որոնց պետք է դիմակայի ռազմակայանը, մեծացել են:

Ի՞նչ սպառնալիքների մասին է խոսքը: Ակնհայտ է, որ սպառնալիքը հակառակորդի այն մտադրությունն է, որի իրագործումը հակասում է սեփական շահերին: Հետևաբար` Ռուսաստանի շահերի համար սպառնալիքները կարող են հայտնաբերվել նրա հակառակորդների մտադրությունները պարզելով: Խոսքը մեր ընթերցողին քաջ հայտնի Մեծ Մերձավոր Արևելքի քարտեզի մասին է, որի հեղինակը ամերիկացի գնդապետ Ռալֆ Պետերսն է: Այդ քարտեզում արտահայտված որոշ նպատակներ կարող են ուղղված լինել ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ Ռուսաստանի շահերի դեմ: Մասնավորապես.

ՍՊԱՌՆԱԼԻՔ ԱՌԱՋԻՆ. ԱՆԿԱԽ ՔՐԴՍՏԱՆ

Անկախ Քրդստանի ստեղծում` Պետերսի քարտեզում նշված սահմաններում: Թուրքիան, ըստ այդ նախագծի, դադարում է Հայաստանի սահմանակից պետություն լինել: Դրա փոխարեն Հայաստանի արևմտյան սահմանակից հարևան է դառնում անկախ Քրդստանը, ինչը ամենևին էլ չի ենթադրում, թե այդ պետությունը Հայաստանի հանդեպ ավելի բարեկամաբար է տրամադրված լինելու, քան Թուրքիան: Քրդերը հայոց ցեղասպանությունն իրագործողներից են: Բացի այդ, քրդական պետությունը ավելի անկայուն, հետևաբար` ավելի քրեածին պետական կազմավորում է լինելու, քան Թուրքիան, որովհետև քրդերն անկախ պետականության ավանդույթ ընդհանրապես չունեն: Իսկ դա նշանակում է, որ Հայաստանի ամբողջ արևմտյան սահմանից ինչ չարիք ասես, որ չի կարող թափանցել Հայաստան` ահաբեկիչներ, ավազակներ, թմրանյութերի առևտրականներ, զինյալ կրոնական մոլեռանդներ և այլն: Կառաջանա Հայաստանի բնակչության ֆիզիկական անվտանգության և քաղաքական ինքնիշխանության սպառնալիք` մոտավորապես այնպիսին, ինչպիսին այսօր Սիրիայում է: Այդ սպառնալիքը կարող է առաջանալ նաև քրդական պետության ստեղծման ընթացքում. չէ՞ որ Թուրքիայի տրոհումն անխուսափելիորեն ուղեկցվելու է քաղաքացիական պատերազմով: Այս ամենը հակասում է նաև Ռուսաստանի շահերին, և նա, ամրացնելով Հայաստանի արևմտյան սահմանը, միաժամանակ չարիքը հեռու է պահում իր սահմաններից:

ՍՊԱՌՆԱԼԻՔ ԵՐԿՐՈՐԴ. ՄԵԾ ԱԴՐԲԵՋԱՆ

Մեծ Ադրբեջանի ստեղծում` Պետերսի քարտեզում նշված սահմաններում: Այս նպատակի իրագործումը ենթադրում է ոչ միայն Իրանի տրոհում, այլև Արցախի վերազավթում Ադրբեջանի կողմից, ինչը նշանակում է տարածաշրջանային արյունահեղ պատերազմներ` իրականում անկանխատեսելի հետևանքներով: Հավանական է, որ Արցախը և Հյուսիսային Իրանը զավթած Ադրբեջանը ուժ կունենա նաև Ռուսաստանի ազդեցության գոտուց դուրս գալու համար: Ավելին, կարող է Հյուսիսային Կովկասը Ռուսաստանի կազմից հանելու գաղափարախոսական ու ռազմաքաղաքական հարթակ դառնալ:

Նկատենք նաև, որ Մեծ Ադրբեջանի ստեղծումը կարող է իրագործվել նաև ներկայիս Ադրբեջանի Հանրապետության քայքայման և Իրանական Ադրբեջանի կողմից «կլանման» ճանապարհով: Կարելի է պատկերացնել հետևյալ սցենարը. ղարաբաղա-ադրբեջանական պատերազմի հետևանքով Հայաստանն ու Ադրբեջանը իսպառ հյուծվում են (նկատենք, որ այդ պատերազմին կարող են մասնակցել նաև Պակիստանից, Աֆղանստանից, արաբական և այլ երկրներից եկած ահաբեկիչները. Արցախյան առաջին պատերազմում Ադրբեջանը նրանց օգնությանը դիմելու հանցավոր փորձ արդեն իսկ ունի: Հայաստանը կարող է ենթակա լինել այնպիսի վտանգի, որին ենթարկվեց այսօրվա Սիրիան): Զուգահեռաբար իսրայելա-իրանական պատերազմի (որին կարող են միջամտել նաև ԱՄՆ-ը, ԵՄ-ը, Սաուդյան Արաբիան և այլք) հետևանքով տրոհվում է Իրանը, և Իրանական Ադրբեջանը կարողանում է զավթել թուլացած Ադրբեջանն ու Արցախը` ստեղծելով պետական անկախ կազմավորում:

Որքան էլ տարօրինակ թվա, նման սցենարի իրագործմանը կարող է խանգարել ներկայիս Ադրբեջանի Հանրապետության քաղաքական կայունությունն ու ինքնիշխանությունը պահպանելու ձգտումը, ինչն ապահովելու համար Ռուսաստանը կարող է շահագրգռված լինել վերջինիս սպառազինություն մատակարարելով:

Ընդհանրացնելով` կարող ենք ասել, որ հարավից վերոնշյալ սպառնալիքներին դիմակայելու համար Ռուսաստանին անհրաժեշտ են բուֆերային հզոր պետություններ` Հայաստանը և Ադրբեջանը, ուստի Ռուսաստանը հավասար չափով հզորացնում է երկուսին էլ` միաժամանակ կանխելով նրանց միջև պատերազմը:

ՍՊԱՌՆԱԼԻՔ ԵՐՐՈՐԴ. ՀԶՈՐ ԹՈՒՐՔԻԱ

Չպետք է մոռանալ, որ վերոնշյալ հեռանկարներն առայժմ քարտեզի վրա են միայն, և որ դրանց իրագործմանը կարող են նախորդել բազմաթիվ անկանխատեսելի միջանկյալ իրավիճակներ: Օրինակ` Թուրքիայի հզորացումը և միջազգային ահաբեկիչներին Հայաստանի դեմ օգտագործելու հնարավոր նկրտումները, Ադրբեջանի գործընկերությամբ Վրաստանի փաստացի «բռնազավթումը» և այլն: Սա ևս կանխելու համար Ռուսաստանին անհրաժեշտ է հզորացնել Հայաստանը:

Ռուսաստանին ձեռնտու չէ Թուրքիայի տրոհումը, ուստի այս տեսանկյունից Ռուսաստանն ու Թուրքիան գործընկերներ են: Միաժամանակ Ռուսաստանին ձեռնտու չէ Թուրքիայի նկատելի հզորացումը:

20-րդ դարի սկզբին Թուրքիան կոմունիզմ կառուցելու հարցում Ռուսաստանի «համախոհը» ձևանալու շնորհիվ ստացավ բոլշևիկների աջակցությունը` ընդդեմ Հայաստանի: Այսօր Էրդողանը փորձում է նույն հնարքը գործածել` ձևանալով Ռուսաստանի հետ ինտեգրվելու պատրաստ ղեկավար: Ի վնաս Հայաստանի` Ռուսաստանի օգնությունը ստանալու նպատակ են հետապնդում նրա այն հայտարարությունները, թե իբր Թուրքիան ցանկանում է անդամակցել Մաքսային միությանը: Եվրոպական տնտեսական գոտում գտնվող Թուրքիան իրականում երբեք չի ցանկանա անդամակցել Ռուսաստանի նախաձեռնությամբ ստեղծված որևէ միության:

Նոյեմբերի 22-ին Ռուսաստան կատարած աշխատանքային այցի շրջանակներում ՌԴ նախագահ Վ.Պուտինի հետ հանդիպման ժամանակ Էրդողանը հայտարարեց. «Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև հարաբերությունները վերջին տարիներին այնքան աշխուժորեն են զարգանում, որ կարող են շարժել այլ պետությունների նախանձը»: Ամենայն հավանականությամբ, Էրդողանը նկատի է ունեցել Հայաստանը և հենց Հայաստանի «նախանձը շարժելու» համար էլ արել է այդ հայտարարությունը:

Այսօր արդեն ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ ռուս-թուրքական հարաբերություններում ոչ միայն լուրջ հակասություններ կան, այլև փոխադարձ հակակրանք գոյություն ունի Վ.Պուտինի և Ռ.Էրդողանի միջև: Դա ակնառու էր նույն այդ այցի ընթացքում, նախ, Վ.Պուտինի` Էրդողանին ուղղված խոսքից. «Մենք ձեզ հետ վաղուց չենք տեսնվել: Մինչդեռ, առանց մեր անմիջական մասնակցության նույնիսկ, Թուրքիայի և Ռուսաստանի հարաբերությունները հաջողությամբ զարգանում են: Կարծում եմ, որ այս հանդիպման ընթացքում էլ ես և դուք չենք կարողանա ԽԱՆԳԱՐԵԼ (!!-Ա.Յ.) այդ զարգացմանը: Մեր ծրագրերում է, ընդհակառակը, նպաստել դրան: Կարծում եմ՝ դա մեզ լիովին կարող է հաջողվել: Մենք համատեղ աշխատանքի լավ ծրագրեր ունենք»:

Ակնհայտ է, որ Վ.Պուտինը, որին բնորոշ է անկեղծ և անմիջական խոսքը, ենթագիտակցորեն արտահայտել է այն միտքը, թե իր և Էրդողանի վատ հարաբերություններն իրականում խանգարում են Ռուսաստանի և Թուրքիայի հարաբերությունների զարգացմանը: Եւ իսկապես, երկու երկրների ղեկավարներն էլ հրապարակավ փորձեցին արդարանալ 2013թ. առաջին 9 ամիսների ընթացքում երկու երկրների միջև ապրանքաշրջանառության ծավալի «փոքր-ինչ» նվազման համար… (Նրանք արդարանալու կարիք չէին ունենա, եթե ներքուստ իրենք իրենց մեղավոր չհամարեին):

Պուտինի և Էրդողանի սանկտպետերբուրգյան հանդիպման ընթացքում ոչ մի կարևոր հարցի վերաբերյալ համաձայնության հասնել չի հաջողվել, չհաշված երրորդական նշանակության 5 հուշագրերն ու համաձայնագրերը: Սա դարձյալ երևում է Վ.Պուտինի խոսքից. «Մենք կարող ենք տարբերություններ (բառացի թարգմանություն է – Ա.Յ.) ունենալ առանձին հարցերի վերաբերյալ, սակայն դա չի հանգեցնում մեր հարաբերությունների ՍԱՌԵՑՄԱՆԸ (!!-Ա.Յ.), ընդհակառակը, մենք ավելի սերտորեն ենք շփվում, շփման եզրեր փնտրում»: Ակնհայտ է, որ «հարաբերությունների սառեցում» արտահայտությունն իր խստությամբ համարժեք չէ «տարբերություններ» արտահայտությանը, ուստի Վ.Պուտինը ենթագիտակցորեն արտահայտել է այն կարծիքը, որ իր և Էրդողանի լուրջ տարաձայնությունները սառնություն են մտցնում իրենց հարաբերություններում:

Իր հերթին Էրդողանն ասել է. «Մենք ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵԻՆՔ (!!-Ա.Յ.) մանրամասն քննարկելու նախևառաջ ադրբեջանա-հայկական հակամարտությունը, իրավիճակը Սիրիայում, Իրաքում, Մերձավոր Արևելքում, Եգիպտոսում: Մենք ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵԻՆՔ քննարկելու, թե ինչպես կարող ենք համատեղ ջանքերով հող ստեղծել այդ տարածաշրջանում ժողովրդավարական պետական կազմավորումների համար»: Ուշադրություն դարձրեք` Էրդողանը չի ասում` «քննարկել ենք», ասում է` «հնարավորություն ենք ունեցել քննարկելու»: Ու քանի որ փորձառու քաղաքական գործիչները նման իրավիճակներում հնարավորինս խուսափում են սուտ ասելուց, ապա կարող ենք եզրակացնել, որ իրականում տարաձայնությունների լրջության պատճառով երկու նախագահների միջև խոսակցությունը չի կարելի նույնիսկ քննարկում անվանել:

Վերոշարադրյալն ամենևին էլ տարօրինակ չի թվա, եթե հիշենք Վ.Պուտինի և Ռ.Էրդողանի միջև 2012 թ. հոկտեմբերի 8-ի միջադեպը: Թուրքական «Aydinlik» թերթի վկայությամբ Էրդողանը փորձել է Ռուսաստանի նախագահին համոզել, որ դադարի աջակցել Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադին, բայց ստացել է «չոր» և նույնիսկ կոպիտ պատասխան: Թերթը մեջբերել է նրանց հեռախոսազրույցի սղագրությունը.

«Պուտին – Եթե թեկուզ մեկ թուրք զինվոր անցնի սիրիական սահմանը, Ռուսաստանը շատ կոշտ կարձագանքի:

Էրդողան – Դա սպառնալի՞ք է: Մեզ համար դա անընդունելի է:

Պուտին – Համարեք, ինչպես ուզում եք, ես իմ խոսքն ասացի»:

Շարունակելի

ԱՐՍԵՆ ՅԱԼԱՆՈՒԶՅԱՆ
Փոխգնդապետ

[Mher]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

I'd like to add that what everybody agrees about in Armenia is the run out corruption.
That has to be fought against.
So even if any plan, like pention plan would be implemented even by angels in government, people would not thrust them. Especially if parasites like lfic or samvel or surik are part of that government.
I agree about all you guys say about corruption. There has to be hard fight against it.
It comes to my attention that unfortunetly the opposition is not really interested in it. Even the fractions who oppose in assembly. Their conduct is more of a fight for share then for thruth. Look at them. BHK, Dashnags, Orinats ergir, Jarangutyun, HHK... Does anyone of them look less corrupt to you?
My frastration comes from looking at opposition's conduct on streets.
Look at their demonstrations in front of Pak shuga. It is close to the center and easy to publicise right?
What about all other cases in all over Armenia?
My frustration also comes from seing opposition manipulate and distort facts for easy glamour and approval from their foreign sponsors, rather than down to earth grass roots hard work. In their conduct they are no less corrupt than government as they behave as if public is brainless idiots and anything said will go down as easy as they fabricate them. They are as cynical towards Armenian population as lfiks or samos.
There must be a reason why only 400 people max came in support of anti russian activists(those were rather the activists themselfs). People don't thrust them. It's like better 10 known lfiks then 1 unknown activist.

I swear this article sounds like it was written by a 2nd grade ELD student with serious disabilities. It is incredible the trash that is allowed to go on Lragir as long as its bashing Russia. http://www.lragir.am/index/eng/0/comments/view/31375
I only recognized the name because I had read this garbage before

http://www.lragir.am/index/eng/0/comments/view/31465

In all honesty Lragir and Soros's open society bullxxxx needs to be banned from Armenia
How is it legal to operate in a country where your sole purpose is to destabilize the government? When I took my US citizenship test, I had to swear I would never commit any act to promote a destabilization of the American government. Why doesn't Armenia have a right to do the same? If there is going to be a revolution in Armenia, let there be a revolution, but it should be led by Armenians, for Armenian interest, not for the profit of foreign forces

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

ԱՄՆ կխափանի Արցախի ռուսական օկուպացիան

Ուրբաթ, 06 Դեկտեմբերի 2013,

ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնական Վիկտորիա Նուլանդի Կիեւում ԵԱՀԿ արտգործնախարարների հավաքի ընթացքում արած հայտարարությունը բավական հետաքրքիր է: Նուլանդը, ինչպես հայտնի է, կոչ է արել ԵԱՀԿ-ին կրկնապատկել ջանքերը Վրաստանին, Մոլդովային եւ Լեռնային Ղարաբաղին աջակցություն ցուցաբերելու համար: Խոսելով Մոլդովային եւ Վրաստանին աջակցելու մասին, Նուլանդը հարկ է համարել նաեւ ուշադրություն դարձնել Լեռնային Ղարաբաղի իրավիճակին:
Վրաստանի ու Մոլդովայի պարագայում իրավիճակը քիչ թե շատ հասկանալի է: Այդ երկրները նախաստորագրել են Եվրամիության հետ Ասոցացման համաձայնագիրը, եւ հիմա պետք է սկսի արդեն ստորագրման տանող գործընթացը: ԱՄՆ առաջարկում է աջակցել Մոլդովային ու Վրաստանին, որպեսզի ստորագրման գործընթացը չարժանանա այն ճակատագրին, ինչ Ուկրաինայի դեպքում:
Հատկապես ուշագրավ է Ղարաբաղի վիճակին ուշադրություն դարձնելու կոչը: Արցախի խնդիրը միջազգային քաղաքական օրակարգում կրկին մտել է աշխույժ փուլ, ինչն անշուշտ պայմանավորված է Հայաստանի՝ ՄՄ-ին անդամակցելու որոշմամբ: Հատկանշական է, որ Արցախի հարցում ԱՄՆ ու Ֆրանսիան աշխույժ ջանքերի մասին հայտարարեցին սեպտեմբերի 3-ից, եւ հատկապես Զորի Բալայանի հայտնի «գյուլիստանյան թեզիսներից» հետո:
Լիակատար վերահսկողություն սահմանելով Հայաստանի քաղաքական որոշումների վրա, վերցնելով այդ որոշումների իրավունքը, Ռուսաստանը գործընթացների ծանրության կենտրոնը տեղափոխում է դեպի Արցախ: Միջազգայնորեն չճանաչված Արցախն այսօր ավելի սուբյեկտային է, քան Հայաստանը: Բայց, Հայաստանը սուբյեկտայնությունից զրկելու Ռուսաստանի քաղաքականությունն արդյունավետ չի լինի կայսերական նպատակների տեսանկյունից, եթե հաջորդիվ չի զրկվում նաեւ Արցախը: Մոսկվան այժմ այդ ճանապարհին է եւ այդ խնդիրն է քննարկում Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի հետ, քանի որ խնդիրն անկարող է լուծել առանց նրանց աջակցության:
Դա է թերեւս պատճառը, որ ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնականը ԵԱՀԿ-ին հիշեցնում է Արցախի մասին: ԱՄՆ եւ Ֆրանսիայի աշխույժ ջանքով կազմակերպվեց Ալիեւ-Սարգսյան հանդիպում: Այժմ փորձ է արվում շարունակել այդ հանդիպումները: Այլ կերպ ասած, Մինսկի խմբի ամերիկացի եւ ֆրանսիացի համանախագահներն ինչ որ կերպ փորձում են սուբյեկտայնություն հաղորդել Հայաստանին, թեկուզ արհեստական, որպեսզի հնարավոր լինի ձեռնարկել Արցախի հանդեպ ռուս-թուրք-ադրբեջանական գերիշխանության կամ առավելության միտումները կանխարգելելու արդյունավետ քայլեր:
Հայաստանում ու Արցախում իշխանությունների մակարդակով միջազգային քաղաքական սուբյեկտությունից հրաժարվել են վաղուց: Արցախն իր սուբյեկտությունը պահում է բացառապես ռազմա-քաղաքական կարեւոր գործոն լինելու հանգամանքի շնորհիվ: Երբ այնտեղ հայտնվեն ռուսական կամ ՀԱՊԿ զորքերը, Արցախը կկորցնի այդ վերջին պահող հանգամանքն էլ: Հայաստանի ու Արցախի իշխանությունները վաղուց են տվել իրենց համաձայնությունն այդ հեռանկարին: Բարեբախտաբար կա երկու վեկտոր, որի ուղղությամբ ռուսական այդ պլաններն ունեն խոչընդոտներ՝ Թուրքիա-Ադրբեջան, եւ Արեւմուտք:
Եվ եթե Թուրքիային ու Ադրբեջանին Ռուսաստանը հույս ունի ավանդաբար խաբել հայկական խայծով՝ ի դեմս Հայաստանի, ինչի վերաբերյալ էլ ակտիվորեն բանակցում են Թուրքիայի հետ՝ Դավութօղլուն համաձայնել է դեկտեմբերի 12-ին ժամանել Երեւան ՍՏՀԿ նիստին մասնակցելու, ապա Արեւմուտքի հարցում արգելքը ավելի կարծր է եւ ի բարեբախտություն ինքզինքը հանձնած Հայաստանի՝ անհաղթահարելի:
Նուլանդի հայտարարությունը վկայում է, որ եթե Հայաստանի հարցում Վաշինգտոնը մարտավարական զիջման է գնացել Ռուսաստանի հանդեպ, ապա Արցախի հարցում այդ զիջումը բացառվում է, որովհետեւ Արցախը ներկայում ոչ միայն Կովկասի, այլ նաեւ ավելի լայն իմաստով հենման կետ է աշխարհաքաղաքական որեւէ սցենարի համար: Առավել եւս այն, որը բավական տեւական ժամանակ փորձում է խաղարկել Բարակ Օբամայի վարչակազմը Թեհրանի հետ հարաբերության առումով՝ դեռեւս Օբամայի պաշտոնավարման առաջին ժամկետից սկսած, եւ որում երկրորդ ժամկետի ընթացքում կարծես արձանագրում է որոշակի առաջընթաց:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....G9dCIC7q.dpuf

[Hakob]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

I swear this article sounds like it was written by a 2nd grade ELD student with serious disabilities. It is incredible the trash that is allowed to go on Lragir as long as its bashing Russia. http://www.lragir.am/index/eng/0/comments/view/31375
I only recognized the name because I had read this garbage before

http://www.lragir.am/index/eng/0/comments/view/31465

In all honesty Lragir and Soros's open society bullxxxx needs to be banned from Armenia
How is it legal to operate in a country where your sole purpose is to destabilize the government? When I took my US citizenship test, I had to swear I would never commit any act to promote a destabilization of the American government. Why doesn't Armenia have a right to do the same? If there is going to be a revolution in Armenia, let there be a revolution, but it should be led by Armenians, for Armenian interest, not for the profit of foreign forces

I can only add that those (naira Hayrumian and inc.) are the ones between the legs of their sponsors, doing you know what. But accuse Armenian population of such, because in general more and more people see them for what they are. Trash...

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Դավութօղլուն ու Մամեդյարովը գալիս են Ղարաբաղից տարածք վերցնելու
Նաիրա Հայրումյան
Շաբաթ, 07 Դեկտեմբերի 2013,


Դեկտեմբերի 12-ին Թուրքիայի ԱԳ նախարար Ահմեդ Դավութօղլուն մտադիր է ժամանել Երեւան: Չի բացառվում, որ կժամանի նաեւ Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Մամեդյարովը, համենայնդեպս հայտարարվել է, որ Սեւծովյան տնտեսական համագործակցության կազմակերպության անդամ երկրների բոլոր պատվիրակությունները ժամանելու են Երեւանյան նիստին:
Երկու նախարարների այցը տեղի է ունենում մի ժամանակաշրջանում, երբ եւ հայ-թուրքական հարաբերություններում, եւ ղարաբաղյան կարգավորման մեջ տեղի է ունենում «պարանի ձգում»: Եւ Արեւմուտքը, եւ Ռուսաստանը փորձում են օգտագործել հայկական խնդիրներն իրենց շահերում:
Արեւմուտքը ցանկանում է բացել Հայաստանի հաղորդակցությունները Թուրքիայի ու Իրանի հետ, չփոխելով Ղարաբաղի ստատուս-քվոն, քանի որ Հայաստանի հաղորդակցությունն Ադրբեջանի հետ արդեն չի հետաքրքրում Արեւմուտքին: Այս դեպքում դեր է խաղում Հայաստանի ունեցած աշխարհքաղաքական զսպման դերը:
Ռուսաստանը փորձում է նախեւառաջ բացել Ադրբեջանի հետ հաղորդակցությունները, Հայաստանով Իրան եւ Թուրքիա մուտք ունենալու համար: Մյուս կողմից, Ռուսաստանը Հայաստանի սահմանները պահում է իր վերահսկողության տակ եւ դրանք փորձելու է «բացել իր պայմաններով», թույլ չտալով Հայաստանի տնտեսական եւ հաղորդուղիների դիվերսիֆիկացիա:
Թուրքիան փորձում է խաղալ այս երկու տրենդների վրա եւ հասնել իր նպատակներին՝ Ղարաբաղից պոկել մի քանի շրջան եւ նվազեցնել Արեւմուտքի ճնշումը, որը կարող է մեծանալ 2015 թ.: Դրա համար Թուրքիային անհրաժեշտ է Ռուսաստանի ճնշումը Հայաստանի վրա, ինչը լիովին հնարավոր է, եթե Ադրբեջանը համաձայնվի բացել հաղորդակցությունները Ղարաբաղի մի քանի շրջանները հանձնելու դիմաց:
Չնայած ինքնիշխանությունը եւ ռազմավարական բոլոր ակտիվները Ռուսաստանին հանձնելու անհագ ցանկությանը, Հայաստանն այնուամենայնիվ մնում է աշխարհքաղաքական կարեւոր գործոն եւ կարող է վարել սեփական խաղը: Դրա համար չպետք է «գող փիսոյի» պես մի տիրոջից մյուսի մոտ վազել, այլ՝ պաշտպանել սեփական շահերը:
Իսկ Հայաստանի շահերը պարզ են՝ առանց նախապայմանների հաղորդուղիների բացումը հարեւանների հետ, Ղարաբաղի ստատուս քվոյի պահպանումը եւ Թուրքիայի հանդեպ պահանջների ուժեղացումը:
Դավութօղլուի եւ Մամեդյարովի այցը Երեւան կոչված է ստեղծել «բարի կամքի» անտուրաժ, որի դիմաց Հայաստանից կպահանջեն «նվերներ»: Սակայն այցի պատասխանը կարող է լինել միայն պատասխան այցը, եւ ոչ թե «դժվար որոշումները» հողերը հանձնելու եւ զորք մտցնելու վերաբերյալ: Հայաստանի հանրությունը պետք է դա ցուցադրի Թուրքիային, ինչպես ցուցադրեց Ռուսաստանին դեկտեմբերի 2-ին:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....1SvoycAw.dpuf

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Պետական դավաճանության մեղադրանքը
Նաիրա Հայրումյան
Շաբաթ, 07 Դեկտեմբերի 2013,


Պուտինի այցից հետո Հայաստանում ստեղծված իրավիճակը հիշեցնում է քաղաքական համակարգի հոգեվարք, որը մինչ այժմ կառուցվում էր ռուսական սխեմայով, ընդ որում՝ բացառապես Ռուսաստանի շահերի շրջանակում:
Հոգեվարքը սկսել է այն բանից հետո, երբ ակնհայտ է դարձել երեք խոշոր նախագծերի տապալումը, որոնք Ռուսաստանը չէր առաջարկել, եւ որոնք փաստացի շրջափակվեցին Հայաստանի պրո-ռուսական օլիգարխիկ ուժերի կողմից:
Նախ, խոսքը ֆրանսիական Կարֆուր հիպերմարկետների ցանցի մուտքի մասին է, որը պետք է հանգեցներ առաջին անհրաժեշտության ապրանքների գների նվազեցմանը: Հայաստանի իշխանությունն այդպես էլ թույլ չտվեց Կարֆուրի բացումը, պահպանելով ոչ միայն Սամվել Ալեքսանյանի մենաշնորհները, այլեւ թույլ չտալով արեւմտյան խոշոր ընկերության մուտքը:
Երկրորդ շահավետ գործարքն առաջարկել է ԱՄՆ-ն՝ Որոտանի կասկադի վերաբերյալ, սակայն Հայաստանի իշխանությունը չի հաստատել այն: Ամերիկյան ընկերությունը մտադիր էր ներդնել 180 մլն դոլար, ժամանակակից տեխնոլոգիաներ եւ նվազեցնել էլեկտրաէներգիայի ինքնարժեքը: Սակայն Հայաստանը Մոսկվայի ցուցումով թույլ չի տալիս «օտարների» մուտքը:
Սակայն ամենաճչացող օրինակը Իրանի հետ հնարավոր էներգետիկ նախագծերն են, մասնավորապես էժան գազի մատակարարումը: Իրանի դեսպանը չի բացառել, որ բանակցության արդյունքում Հայաստանը կարող էր ռուսականից կրկնակի էժան գազ ստանալ՝ 100 դոլարով, այն դեպքում, երբ ներկայում Ռուսաստանը գազ է մատակարարում 189 դոլարով: Սակայն Հայաստանը հրաժարվում է Իրանի հետ շահավետ գործարքից:
Հայաստանի քաղաքացիները եռակի թանկ են վճարում կենսական անհրաժեշտության ապրանքների, գազի ու էլեկտրաէներգիայի համար միայն այն պատճառով, որ Հայաստանի ներքին կյանքի բոլոր ոլորտներն ուզուրպացրել են Ռուսաստանի ազդեցության գործակալները, որոնց այլ երկրներում կանվանեին պետական դավաճաններ, քանի որ նրանք դեմ են գնում ազգային շահերին:
Ընդդիմությունը, որը խուսափում է Ռուսաստանի հետ կապված հարցերից, Պուտինի այցից հետո ակտիվացել է: Խորհրդարանում երեկ հնչեց այն, ինչ պետք է հնչեր նախքան Պուտինի այցը եւ գազի պայմանագրի ստորագրումը: Սակայն հայկական ընդդիմությունը սովորել է իշխանությանը պոստֆակտում մեղադրանքներ ներկայացնելուն, երբ արդեն գրեթե անհնար է ինչ որ բան փոխել: Բացի այդ, ընդդիմությունը չի կարողանում հստակ ձեւակերպել իշխանության հանդեպ մեղադրանքը եւ առաջարկել սեփական տարբերակը, եւ դա հոգեվարքի նշան է:
Հոգեվարքի մեջ է նաեւ իշխանությունը՝ Գալուստ Սահակյանը, արդարացնելով պարտադիր կուտակային բաղադրիչի ներդնումը, սակրալ արտահայտություն է արել՝ «նույնիսկ եթե հայերը չեն հավատում սեփական ապագային, յուրաքանչյուր հայ պետք է իր ներդրումն անի տնտեսության մեջ»: Սա պետական ռեկետի վերջին փուլն է՝ յուրաքանչյուր հայից խլել վերջին լուման, Ռուսաստանին ու օլիգարխներին տալու համար:
Ընդդիմադիր գործիչներն իշխանափոխության կոչ են անում, հայտարարելով, որ ներկայիս իշխանությունն ընդունակ չէ լուծել երկրի խնդիրները: Սակայն, քանի դեռ ընդդիմությունը վախենում է իշխանությանը պետական դավաճանության եւ պետական լիազորությունները Ռուսաստանին ու նրա ազդեցության գործակալներին հանձնելու մեջ մեղադրելուց, նրա գործողությունները լինելու են ընդամենը դեմագոգիա:
Համընդհանուր գործադուլի կոչը պետք էր հնչեցնել նախքան գազի վերաբերյալ պայմանագիրը, սակայն ոչ ոք այդ մասին չէր խոսում: Ժողովուրդը չի գնա քաղաքական գործիչների հետեւից, եթե նրանք ցույց չեն տալիս խնդիրների արմատը եւ խուսափողականություն են դրսեւորում:
Ընդդիմությունը եւ ակտիվիստները պետք է բարձրացնեն պետական դավաճանության հարցը, քանի որ միայն այդ կերպ կարելի է բնութագրել Հայաստանի գիտակցված մեկուսացումը շահավետ նախագծերից:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....K0JPrkbk.dpuf

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

http://www.armenialiberty.org/media/video/25192475.html

for Armenian understanders, interview of Iran's Ambassador, exposing the lies of Movsisyan....
Iran must be furious about Armenian capitulation.....
I do not remember any such public exposure from Iran, even after multiple "Armenian" bad gestures...., such as the diametr of the pipe, etc...

[Hakob]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

I see clearly How Iranian ambassador makes a series of vague and conflicting interviews. On dec. 4 he said that Iran could supply gas to Armenia sufficiently, stating at the same time that Iran sells gas with international prices(around $500).
After our energy minister said that Iranian gas is much more expensive then russia's, ambassador said in another interview, that Iran could sell it with lower price too. In a latter interview he said that Iran "theoretically" could sell gas to Armenia cheaper than russia (Lower then $100, his words?), Armenian government has never negotiated for gas with Iran, bla bla, at the same interview mentioning that Iran has been supplying gas since 1998 as friendly neighbor. So, Armenia has built a pipeline with Iran and has been buying gas for all those years without any negotiations? Iran has been offering natural gas to us for unbelievable prices and our government did not accept it?
Iranian ambassador mentioned that Iran has been selling gas to armenia as a barter deal. Gas for electricity. No money has been involved.
Criticizers try to overlook this. It means even if 1 cent (which is just for say, Iran never lowers her prices for anyone), the amount of gas is directly related to the electricity they buy. In other words, Iran would dictate the amount of gas for electricity exchange and if people in Yerevan froze in winter or not.
Instead the whole issue is that with russian cheap supply, Armenia is in a better shape to negotiate and dictate better terms for itself in gas for electricity deal with Iranians.
Also, regardless of everything. Even if Iran would sell gas with the price of $100 (which is crazy), what do you guys think of tying our countries' energy security with a country that is under severe trade sanctions from our would be partners and any give and take between us is not looked with pleasure either from Washington or brussels (lragir.am, I am talking about your masters). Take into account the possibility of war between west and Iran, which would be devastating for us. To suffer another 92-94.
I applause our government's energy policies. Good job guys. Armenia has succeeded in keeping nuclear plant open against all odds and all neighbor's protests. Wiped out years of debt in energy and secured low priced supply...
The only problem is for a patriotic government, to look inside at core corruption and clean itself (I hope, they will have the resolve and guts), so eventually our population will live in better conditions and some of other problems which are within us could be taken care of...