Regional geopolitics

[Vrej1915]

Ինչու են Բաքվում կեղծել Թրամփի խորհրդականի խոսքերը

Lragir.am

26.10.2018


ԱՄՆ նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Ջոն Բոլթոնը ռեգիոնալ այցի շրջանակում Հայաստան այցից առաջ եղել է Բաքվում: Հետաքրքիր է, որ ադրբեջանական առաջատար ԶԼՄ-ները կեղծել են Բոլթոնի մի շարք հայտարարություններ: Օրինակ, Բոլթոնը հայտարարել է, որ Հարավային Կովկասը ԱՄՆ ռազմավարական հետաքրքրությունների շրջանակներում է, բայց ադրբեջանական ԶԼՄ-ներում դա ներկայացվել է այնպես, թե իբր Բոլթոնն ասել է, որ Ադրբեջանը ԱՄՆ-ի ռազմավարական գործընկերն է:

Հաջորդ օրինակը վերաբերվում է Ղարաբաղի խնդրին: Ըստ ադրբեջանական ԶԼՄ-ների՝ Բոլթոնն իբր հայտարարել է, որ Ղարաբաղի խնդիրը ռազմավարական նշանակություն ունի ԱՄՆ-ի համար: Այնինչ նա նման եզրաբանություն չէր օգտագործել: Նա հայտարարել էր, որ ծանոթանալու է կողմերի տեսակետներին, իսկ Երեւանում էլ ասել է, թե եթե դա հեշտ հարց լիներ՝ վաղուց լուծված կլիներ, եւ կողմերն իրենք պետք է կարողանան լուծումներ գտնել:

Իսկ երրորդ օրինակն ընդհանրապես հետաքրքիր է: Ըստ ադրբեջանական ԶԼՄ-ների, Բոլթոնի թարգմանիչը սխալ էր թարգմանել նրա խոսքերը Ռուսաստանի հանդեպ ամերիկյան պատժամիջոցների մասով եւ ներկայացրել այնպես, թե իբր ԱՄՆ-ն նոր պատժամիջոցներ չի կիրառելու Ռուսաստանի դեմ: Այնինչ, Բոլթոնը լրիվ այլ բան էր ասել:

Ինչո՞ւ են Բաքվի ԶԼՄ-ները կեղծել Բոլթոնի հայտարարությունները: Ըստ ամենայնի, ԶԼՄ-ները ներկայացրել են Ադրբեջանի իշխանության ցանկությունը, բայց դատելով իրողություններից՝ Բաքվում չեն ստացել այն, ինչ ցանկացել են:

[Vrej1915]

ԱՄՆ-ն բացեց Հայաստանի ճանապարհը. Ինչով կպատասխանեն ռուսները

Lragir.am

26.10.2018


ԱՄՆ նախագահի խորհրդական Ջոն Բոլթոնի այցը Հայաստան եւ նրա հայտարարությունները բավական հագեցած էին նախեւառաջ Հայաստանին առաջարկների առումով, որոնք շոշափում են մեր երկրի ինքնիշխանության ու միջազգային դերակատարության ուժեղացման խնդիրները:

Օրինակ, Բոլթոնը հայտարարել է, որ Հայաստանի համար հիմնարար հարցը ինքնիշխանության ամբողջական իրականացնումն ու արտաքին ազդեցությունից անկախությունն է։

«Կարծում եմ, որ ժողովրդի համար կարեւոր է համաշխարհային հարթակում լայն հնարավորություններ ունենալ եւ կաշկանդված չլինել «պատմական կաղապարներով»։

Բոլթոնը նաեւ անակնկալ հայտարարություն է արել Հայաստանին ամերիկյան զենքի վաճառքի մասով: «Ինչպես ասացի վարչապետին՝ եթե խնդիրն այն է, որ ընտրություն պետք է կատարես ռուսական և ամերիկյան ռազմական տեխնիկա գնելու միջև, մենք կնախընտրեինք վերջին տարբերակը։ Մենք կարծում ենք, որ մեր տեխնիկան ամեն դեպքում ավելի լավն է, քան ռուսականը: Այնպես որ, ուզում ենք դիտարկել այդ հնարավորությունը: Կարծում եմ, որ այն ավելացնում է Հայաստանի հնարավորությունները, երբ այն ամբողջովին կախված չէ մեկ գերտերությունից։ Ես հասկանում եմ աշխարհագրական դիրքի և պատմական իրողությունների հետ կապված հարցերը, բայց կարծում եմ՝ ժամանակն է լավատես լինելու, որ Հայաստանը կարող է ավելի տեսանելի լինել համաշխարհային ասպարեզում: ԱՄՆ-ը Հարավային Կովկասը ռազմավարական առումով շատ կարևոր տարածաշրջան է համարում։ Այնպես որ, Հայաստանի հետ հարաբերությունների բարելավելը շատ բարձր առաջնահերթություն է Թրամփի վարչակազմի համար»։

Այս ֆոնին, կարեւոր էր նաեւ Արցախի խնդրի մասով Բոլթոնի հայտարարությունը. «Խնդրի լուծումը բարդ է: Եթե այն հեշտ լիներ, արդեն վաղուց կարգավորված կլիներ: Ես իմ այցով չեմ եկել ազդարարելու ամերիկյան քաղաքականության փոփոխություն, կամ նոր լուծումներ առաջարկելու այս հարցում: Կողմերը պետք է աշխատեն միմյանց հետ, և ի վերջո նրանք պետք է կարողանան գտնել լուծումը», ասել է նա:

Դա նշանակում է, որ պարտադրանք որպես այդպիսին չկա, եւ հաստատում է այն թեզը, որ ԱՄՆ-ն ճանաչել է իրողությունները Արցախի հարցում: ԱՄՆ-ում գիտեն, որ ցանկացած պարտադրանք Արցախի հարցում Հայաստանը դարձնում է ավելի կախյալ Ռուսաստանից եւ մեկուսացված միջազգային հանրությունից, բացի այդ՝ ուժեղացնում է պրո-ռուսական շրջանակների դիրքերը Հայաստանում:

Ամերիկացի փորձառու պաշտոնյան նկատի է առել Հայաստանի իրավիճակի բոլոր նրբությունները եւ չի դնում Ռուսաստանից պոկվելու խնդիր, ընդհանրապես նման խնդիր եւ պահանջ ըստ էության գոյություն չունի: Միեւնույն ժամանակ, այս այցով ԱՄՆ-ն բացում է Հայաստանի ճանապարհը եւ ջնջում «պատմական կաղապարներից» մեկը եւ քաղաքական առումով թերեւս ամենակարեւորը, ըստ որի՝ հայերը գնալու տեղ չունեն:

Սա առանցքային հանգամանք է, որը կարող է ունենալ շղթայական էֆեկտ այլ «պատմական կաղապարներով» եւս չկաշկանդվելու համար: Խնդիրը Հայաստանի ինչ որ տեղ գնալը չէ, այլ դատապարտվածության հոգեբանության վերացումը եւ միջազգային հարթակում ինքնիշխան դիրքերի ուժեղացումը:

Հերթը Մոսկվայինն է, որի քաղաքականությունը Հայաստանի ուղղությամբ կառուցված է եղել հենց այդ կաղապարների ու վախերի վրա: Բայց բավական էր Հայաստանի նոր իշխանությունը հարաբերությունների հիմքում դներ հայկական պետական շահերի խնդիրը, եւ այդ քաղաքականությունը փաստորեն կանգնել է փլուզման առաջ: Գազի գնի եւ Ռուսաստանում ավելի շատ միրգ-բանջարեղեն վաճառելու շուրջ կենցաղային խոսակցությունները ցույց են տալիս, որ Մոսկվայում դեռ դուրս չեն եկել Հայաստանի հանդեպ կաղապարված մտածողությունից ու վերաբերմունքից:

Որը կարող է լինել Մոսկվայի համարժեք առաջարկը Հայաստանին, կամ որը Հայաստանը կհամարի համարժեք: Նախեւառաջ՝ Հայաստանի հաշվին 100 տարի առաջ կնքված ռուս-թուրքական անօրինական պայմանագրերի չեղարկումը եւ հատուցումը Կարսի, Նախիջեւանի եւ Սուրմալու-Արարատի տեսքով: Հնարավոր է չափազանցված է հնչում, բայց հայերը հեղափոխություն չեն արել գազի գինը նվազեցնելու համար:

[Vrej1915]

Հայաստանը Փարիզում Թրամփի, Պուտինի եւ Էրդողանի ներկայությամբ պետք է հայտարարի իր իրավունքների մասին

ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան

24.10.2018


Շվեյցարիայի հանրային հեռուստառադիոն (rts) հրապարակել է Հայաստանի նախագահ Արմեն Սարգսյանի հետ հարցազրույցից հատվածներ: Նոյեմբերի 11-ին Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտի 100-ամյակի առթիվ տոնակատարությունների նախօրեին Հայաստանի նախագահ Արմեն Սարգսյանը հույս ունի, որ այդ իրադարձությունները Հայոց ցեղասպանության ճանաչման առիթ կհանդիսանան:

«Ես չգիտեմ, թե ինչպես կարելի է խոսել Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասին՝ առանց անդրադառնալու այն ողբերգությանը, որ տեղի է ունեցել շուրջ 105 տարի առաջ և առանց խոսելու ցեղասպանության մասին: Երկրների ղեկավարների կողմից ճանաչումը կամ կոչը բարձր կգնահատվի իմ կողմից, Հայաստանի և ամբողջ հայ ժողովրդի կողմից», rts-ին ասել է Արմեն Սարգսյանը:

Հարցին, թե ինչ կասեր Էրդողանին, Արմեն Սարգսյանը նշել է, որ պատրաստ է երկխոսության. «Ես նախ և առաջ կասեի Էրդողանին. «Բարի լույս, պարոն նախագահ: Կարծում եմ՝ մենք միասին քննարկելու հարց ունենք: Դու Թուրքիայի նախագահն ես, իսկ ես՝ Հայաստանի: Իմ ընտանիքը, իմ նախնիները Էրզրումից, Վանից ու Բիթլիսից են: Իմ հին ընտանիքը պատմություն ունի: Ինչո՞ւ չխոսենք Թուրքիայի ու Հայաստանի միջև հարաբերությունների մասին, ինչո՞ւ չխոսենք մեր անձնական պատմությունների մասին: Մենք պետք է խոսենք ոչ միայն պատմության, այլև ապագայի մասին՝ քո ու իմ երեխաների, թոռների ապագայի, մեր երկու ժողովուրդների մասին»: Ես քրիստոնյա եմ: Քրիստոնեությունը սովորեցնում է, որ միշտ կա ներելու հնարավորություն, սակայն ներողամտությունը կարող է միայն հաջորդել ճանաչմանը»:

Հիշեցնենք, որ նոյեմբերի 11-ին Փարիզում Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտի 100-ամյակին նվիրված վեհաժողով է կայանալու, որին մասնակցելու են համաշխարհային առաջնորդները, եւ արդեն հայտարարվել է վեհաժողովի շրջանակում Դոնալդ Թրամփի եւ Վլադիմիր Պուտինի հանդիպման մասին:

Չնայած Առաջին համաշխարհային պատերազմից անցել է 100 տարի, Եվրոպայում եւ Մերձավոր Արեւելքում երկրների սահմանները եւ աշխարհակարգը կառուցվել են հիմնականում դրա ավարտից հետո ստորագրված պայմանագրերով: Մասնավորապես, խոսքը 1919 թվականի Վերսալի պայմանագրի մասին է, որը մասնատեց պատերազմում պարտված Գերմանիան:

Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո մի քանի կայսրություն փլուզվեց, այդ թվում՝ Ռուսականը եւ Օսմանյանը: Դրանց փլուզումը հանգեցրեց Հայոց ցեղասպանությանը եւ նոր սահմանների առաջացմանը, որոնք հայկական հողերը բաժանեցին Թուրքիայի եւ Ռուսաստանի միջեւ:

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից եւ Յալթայի խաղաղությունից հետո Ռուսաստանը փորձում էր ապացուցել, որ աշխարհակարգը կառուցվում է 1940-ականների պայմանագրերի հիման վրա, սակայն ԽՍՀՄ եւ սոցիալիստական աշխարհի փլուզումը 1991 թվականին աշխարհը վերադարձրին Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո ստեղծված կարգին:

Դրանից հետո շատ բան է փոխվել, հետխորհրդային նոր անկախ պետություններ են ստեղծվել, ինչպես նաեւ Իսրայելը եւ Մերձավոր Արեւելքի այլ պետություններ: Վերլուծաբաններն ասում են, որ համաշխարհային առաջնորդները փորձում են որոշել՝ հավատարիմ մնալ Վերսալի խաղաղությանը, թե վերանայել այն: Մերձավոր Արեւելքի իրադարձությունները վկայում են մի շարք պայմանագրերի վերանայման մտադրության մասին:

Այս առթիվ Արմեն Սարգսյանի հայտարարությունը համահունչ է համաշխարհային միտումներին: Հայաստանը չի մասնակցել պայմանագրերի ստորագրմանը, որոնցով որոշվել են իր ներկայիս սահմանները: Ժամանակն է ուղղելու այդ սարսափելի սխալը, եւ Արմեն Սարգսյանը կարող է այդ հարցն արծարծել Փարիզի վեհաժողովում:

Հայաստանը պետք է լինի այն պայմանագրերի ստորագրողը, որոնցով որոշվում են իր սահմանները եւ վերականգնում հայերի պատմական իրավունքները, սեփականությունն ու հայրենիքը: Նոյեմբերի 11-ին Փարիզի ֆորումը Հայաստանի դիրքորոշման հնչեցման լավագույն վայրն է:

[Artsakh]

yet another "interesting" article coming out....

----------------------------------------
Armenia's revolution loses its way

Oct. 22 (UPI) -- When national security adviser John Bolton visits Armenia this week he will encounter a country undergoing a major constitutional crisis while inflaming "frozen conflict" in Nagorno-Karabakh.

Unfortunately, this crisis is not likely to have a democratic climax, even though it possesses profound implications for U.S. foreign policy interests. Democratic failure in Armenia undermines prospects for peace there and extends Russian influence in the Caucasus because peace and democracy go together in the Caucasus while war and despotism do so, as well.



Rather than grasp that continuing the war with Azerbaijan over Nagorno-Karabakh undermines any hope of democratization, Prime Minister Nikol Pashinyan has upped the rhetoric of Armenian nationalism, demanded an independent voice for Nagorno-Karabakh in the negotiations that would stop them in their tracks and has increased the defense budget, seemingly displaying an intention to further militarize this conflict.

Pashinyan and his team have also failed to engage the United States or European Union in any significant manner. Instead, he has endlessly and repeatedly stressed his support for Russia, even to the extent of sending a "humanitarian delegation" to Syria, and has reaffirmed the importance of relations with Iran. Thus he has antagonized the states that could support Armenia and help defend it against Moscow.



Yet none of these moves have eased Armenia's relations with Russia. So absent Western support, Armenia remains vulnerable to Russian suspicions of any reforms and vulnerable to Muscovite coercion. If it so desires, it can quash reform by many means, not the least of which is to weigh in decisively on behalf of its network of supporters from the old regime. Consequently, Pashinyan has made numerous visits to Moscow to reassure Russian President Vladimir Putin, including an impromptu one earlier in October.

Yet it is quite clear that he and his team have failed to obtain Russian support for their reforms even though he has wasted his opportunities to forge closer ties with Europe and the United States.

Domestically, he has fared no better, directly provoking a head-on crisis with supporters of the old regime without expanding the democratic base or obtaining Western support. On Tuesday, Pashinyan resigned, thereby attempting to force snap elections should Parliament fail twice to nominate a new prime minister. While he will place his name forward, Pashinyan aims to not be elected. He believes an election will engender a new Parliament that ousts members of the old regime that was overthrown by the May 2018 revolution.



Yet despite choosing the electoral route, Pashinyan has given ample warning that he does not believe in a constitutional government that is accountable to the law. Instead, he has made numerous statements to the fact that he embodies the will of the people and that Parliament's legitimacy is based on that will.

Likewise, all state institutions must consist of the people's will. Addressing a huge crowd in August, he stated that, "In Armenia, there is no coalition government. In Armenia, there is no parliamentary majority. In Armenia, the ultimate power directly belongs to the people and the people carry out direct rule. This is the key meaning of the revolution that took place in Armenia."

And he called this crowd the "supreme body of the people's rule."



"This means that from now on, this government will be accountable to this square, will obey this square and all key decisions must be made here at this square."

This is populism at its most anti-democratic and evokes memories of Juan Peron or Hugo Chavez, hardly democratic icons. Similarly he has failed in his efforts to expand his democratic base or to circumvent the holdovers of the old regime, failures that have evidently eroded his popular support. Pashinyan's belief that he is above the law has led him to try and force his opponents out through extra-legal means, e.g. arresting former Prime Minister Robert Kocharyan for suppressing demonstrations on March 1, 2008 that led to the proclamation of a state of emergency, an action that was found to be legal under Armenian law.

This arrest so blatantly flouted the law that two weeks later the government had to release Kocharyan, making it look like Pashinyan is conducting a vendetta rather than actually building a democratic state.

Therefore, it is not so surprising that Pashinyan has elected to force the issue and provoke a constitutional crisis by sacking governors, trying to disband Parliament and advocating snap elections. Yet by failing to expand his base, he remains vulnerable to obstruction from old regime holdovers and Moscow's men in Armenia.

https://www.upi.com/Top_News/Voices/2018/10/22/Armenias-revolution-loses-its-way/3241540210953/

Moreover, given this rather dismal record since May, it is conceivable that the elections will not give Pashinyan what he wants. In that case, can we be confident that he will accept the ensuing stalemate or unresolved tension? Given the views he has articulated to date, we cannot be optimistic that Pashinyan is truly committed to constitutional government under law with due process and governmental accountability as pillars of the system.

If this revolution fails to lift Armenia out of the morass of corruption and war bequeathed to it by previous rulers, not only it but its neighbors will continue to suffer from the threat, if not the actuality, of war, while the cause of democratic government and U.S. interests will suffer another defeat.

Stephen Blank, an expert on Russia and the former Soviet Union, is a senior fellow at the American Foreign Policy Council.

https://www.upi.com/Top_News/Voices/2018/10/22/Armenias-revolution-loses-its-way/3241540210953/?fbclid=IwAR2VD9Vb9Yx5OYS8wuzUYP0Jf53sgCIVz1ai6C_h _zUByuhr9BiFgsiDno4

[Vrej1915]

Էլ ինչպես ասեր դեսպանը. հանրությունը շոկի մեջ է

ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան

20.10.2018


Հայաստանի հանրային, փորձագիտական եւ քաղաքական շրջանակները շարունակում են աշխուժորեն քննարկել Արցախի հարցի կարգավորման համար տարածքների հանձնման անխուսափելիության մասին ԱՄՆ արդեն նախկին դեսպան Ռիչարդ Միլզի հայտնի հայտարարությունը:

Տպավորություն է, որ Միլզը շոկի է ենթարկել հանրությանը, եւ մինչ այժմ հանրությունը տեղյակ չէր, որ Արցախի խնդրի կարգավորման գործընթացի ֆորմալ բովանդակության համատեքստում սեղանին դրված է հենց տարածքների հանձնման տարբերակ, եւ խոշոր հաշվով այնքան էլ խորքային նշանակություն չունի, թե ինչի դիմաց: Չունի, որովհետեւ Արցախի հարցը, կամ ավելի շուտ Արցախը,- որովհետեւ այն հայկական պետականության համար ոչ թե հարց է, այլ առանցք,- միանվագ լուծման ենթակա վեճ չէ, այլ պետական ռազմավարության հիմնաքար: Ըստ այդմ, ռազմավարական առումով չկա մի բան, որը համարժեք է ազատագրված տարածքներին: Ընդ որում, խոսքը նյութական, տարածքային, կշռային համարժեքության մասին չէ, այլ անվտանգային-ռազմա-քաղաքական:

Այսինքն, տարածքների հանդեպ հայ ժողովրդի կոնցեպտուալ վերաբերմունքի ձեւավորումը պետք է բխի այդ խորքից, դրանք չդիտարկելով որպես խաղաղության գին: Դրանք խաղաղության գին չեն: Դրանց հանձնումը խոշոր հաշվով լինելու է պատերազմի գին, ընդ որում պատերազմից առաջ վճարված, ինչը նաեւ նախանշելու է հետագա պատերազմում վճարվելիք ավելի ծանր գին:

Արցախի հարցի որեւէ «լուծում» չի փոխելու աշխարհքաղաքական հարաբերությունների դարավոր բնույթը, որտեղ թույլ օղակ են նրանք, որոնք որեւէ բան են ձեռք բերում իրենց հաղթանակից ամբողջությամբ կամ թեկուզ մասամբ հրաժարվելու դիմաց: Այդ օղակները չեն ստանում խաղաղություն, այլ դառնում են մյուս գոտիներում խաղաղության եւ կայունության այսպես ասած վճարվող գին, պարբերաբար վճարվող գին:

Այդ ամենի շուրջ քննարկումների, խորհելու եւ պատերազմի ու խաղաղության խորքային բնույթը դիտարկելու փոխարեն, Հայաստանի հանրությունը պատերազմի հաղթանակից անմիջապես հետո դրվել է պատերազմ, թե խաղաղություն արհեստական, պրակտիկ քաղաքականության պատմա-գեղարվեստական նկարագրությամբ համեմված դիլեմայի առաջ, որտեղ հաղթանակի մի մասից հրաժարումը մատուցվել է իբրեւ խաղաղության գին, իրականում իր խորքում ունենալով հայկական ինքնիշխան պետականության ռազմավարական հեռանկարը իբրեւ աշխարհքաղաքական «զոհաբերություն» մատուցելու մեծ ռիսկը:

Ռիսկ, որը բարեբախտաբար լոկալ ռազմական հարվածով ավարտվեց ապրիլիյան քառօրյայում, եւ պետականության ռազմա-քաղաքական խորքային կոնցեպտների շուրջ խորհելու փոխարեն հանրությանը պատմա-գեղարվեստական դիլեմայի առաջ երկու տասնամյակ կանգնեցված հասարակությունը կարողացավ արագորեն ուշքի գալ եւ պահել չեղած կոնցեպտը ենթագիտակցաբար:

Ապրիլից հետո սկսեց ձեւավորվել այդ հարցում հայկական հանրային գիտակցությունը, սակայն էլիտաները՝ չակերտավոր, թե առանց չակերտի, ամենեւին ձեռնամուխ չեղան այդ գիտակցությունը քաղաքականապես «կոնսպեկտավորելու» առաքելությանը:

Ի՞նչ է ասել ԱՄՆ հեռացող դեսպանը հայ ժողովրդին: Դեսպան Միլզը, արտահայտելով տարածքների հանձնման տրորված եւ սպառված սկզբունքը, տողատակում տարակուսանք է հայտնել, որ չկան քննարկումներ, արձանագրելով, որ ժողովուրդը դեմ է տարածք հանձնելուն եւ անգամ հղում անելով, որ ապրիլյան քառօրյան լիովին հասկանալի է դարձնում, թե ինչու է դեմ:

Որեւէ մեկն ակնկալում է, որ իր պաշտոնավարման ավարտին ԱՄՆ թեկուզ հեռացող դեսպանը ուղիղ, բաց տեքստով եւ նույնիսկ գրական հայերենով պետք է հայ ժողովրդին հորդորեր երբեք չհամաձայնել տարածք հանձնելու գնով որեւէ տարբերակի՞, ու զարմանք արտահայտեր, որ տարածք հանձնելուց բացի որեւէ տարբերակի շուրջ խորքային, կոնցեպտուալ քննարկում Հայաստանում չի եղել ամբողջ քառորդ դա՞ր:

Արդյոք հայ ժողովուրդը ակնկալում էր, որ Միլզը պետք է ամեն ինչ ասեր ուղիղ, հենց այդպես, բաց տեքստով, հայերեն: Արդյոք հայ ժողովուրդը համարում է, որ հենց ինքն է հայկական ժողովրդական հայտնի ասույթի հերոսը, ում ասում են «դուզ խոսքը»: Հայ ժողովուրդը չգիտե՞, թե ում են ասում «դուզ խոսքը», առավել եւս դեսպանները, որոնք ուղիղ խոսքի համար չեն «ծնվում»:

Էլ ինչպե՞ս ասեր հեռացող դեսպանը, որ հանրությունն անտեղի շոկի փոխարեն սկսեր տեղին մտածել եւ վերջապես, առավել եւս խորհրդարանի արտահերթ ընտրությունից առաջ քաղաքական պատվեր կամ պահանջ դներ մասնակից ուժերի առաջ, հայկական պետականության այդ կարեւորագույն բաղադրիչի առնչությամբ:

[Artsakh]

It's not strange.
It is so biased that it is evident the author is on payroll....
It can't be russians, they are not that stupid.
It is probably Kocharyan's team, or else it is the Aliyevs.
My guess would be Kocharyan.

The extent of Kocharyan's wealth are greatly exaggerated, not to mention his sway in the west and US in particular. There was a recent Kocharyan interview with Bloomberg as well. This article, coming from a western outlet, is in effect speaking against Pashinyan's rise to power in defense of Kocharyan. the question is why?

[Vrej1915]

Արցախի վերաբերյալ Փաշինյանը մոտեցումները անհարմար իրավիճակի մեջ են դնում ադրբեջանական կողմին

Աշոտ Ասատրյան

Արցախի վերաբերյալ Փաշինյանը մոտեցումները անհարմար իրավիճակի մեջ են դնում ադրբեջանական կողմին։ Մինչ այժմ տարբեր հարթակներից հող հանձնելու մասին հայտարարություններ տարածելով ադրբեջանական կողմը շոյում էր իր բնակչության ականջները ու իբր հեռու էր պահում պատերազմից, իբր իրենք անթերի քաղաքականություն են վարում, ինչի արդյունքում թուղթ ու գրիչով հարցերը են լուծելու։

Բայց Արցախի համար արվող ցանկացած քայլ հողին է հավասարեցնում այդ տեսակ հայտարարությունները։ Հիմա էլ, ԱՄՆ դեսպանի հայտարարությունից հետո ուղիղ տեքստով հայտարարվում է, որ հող հանձնելու մասին հայկական կողմը ընդհանրապես չի էլ մտածում։ Եթե նախկինում ՝ փոխզիջումներ, ասվածի տակ ադրբեջանական կողմը կարողանում էր հողեր ստանալու թեման անցկացներ , հիմա դրանք գրեթե անհնար է դարձել։

Դրան գումարվում է նաև Արցախին բանակցությունների սեղանին մոտ բերելու գործընթացը, դեպի Արցախ տանող նոր ճանապարհի շինարարությունը ու էլի լիքը քայլեր, որոնց մասին տեղեկանում են նաև ադրբեջանցիները ու իրենց աչքի առաջ պայթում է այդ հին փուչիկը հողեր հանձնելու մասին։

Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/ashot.asatr...47788128603248

[Vrej1915]

Անսպասելի շրջադարձ. Կատակն իրականություն է դառնում

Lragir.am

18.10.2018


ԱԱԾ տնօրենի և ՀՔԾ պետի միջև հեռախոսազրույցի վերաբերյալ Քննչական կոմիտեում քննվող քրեական գործի շրջանակներում Ռոբերտ Քոչարյանի ներկայացուցիչը միջնորդություն է ներկայացրել Քոչարյանին տուժողի դատավարական կարգավիճակ տալու վերաբերյալ:

Այս կապակցությամբ մի հայտնի մտավորական կատակել էր, որ եթե այսպես գնա՝ Քոչարյանը դիմելու է ՀՔԾ՝ իրեն մարտի 1-ի գործով տուժող ճանաչելու վերաբերյալ:

Եվ ահա, Ռոբերտ Քոչարյանը «ՌԻԱ Նովոստի»-ի հետ հարցազրույցում ասել է, որ իր փաստաբանները Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան ներկայացնելու հայց են պատրաստում՝ կապված սահմանադրական կարգի տապալման մեղադրանքների հետ: Ընդ որում, նա ասել է, որ տվյալ դեպքում պարտադիր չէ անցնել ներքին բոլոր ընթացակարգերը:

Քոչարյանը Հայաստանի պատմության մեջ աննախադեպ է համարել սահմանադրական կարգի տապալման մասին հեռախոսազրույցը Հատուկ քննչական ծառայության պետի եւ Ազգային անվտանգության ծառայության ղեկավարի միջեւ:

«Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի համար միայն այս փաստը միանգամայն բավարար է: Բուն քրեական գործը սարքած է, այնտեղ ոչ մի բան չկա: Ես սա անվանում եմ իրավական աղբ, դժվար է այլ բառ գտնել», ասել է Քոչարյանը:

Կատակը կատակ, բայց թերեւս հեռու չէ օրը, որ այս ընթացակարգերն անցնելով, Քոչարյանը դիմի արդեն ՄԻԵԴ՝ մարտի 1-ի գործով տուժող ճանաչվելու համար: Բանն այն է, որ մինչեւ հիմա իր հրապարակային հարցազրույցներում նա ոչ միայն հերքել է իր որեւէ քաղաքական, իրավական եւ այլ պատասխանատվությունը մարտի 1-ի համար, այլեւ արել է հայտարարություններ, որոնք կարող են «հիմք» դառնալ տուժող ճանաչվելու համար:

Մասնավորապես, նա ասել է, որ մարտի 1-ը ընդդիմության հրահրածն էր, որը դրանից հետո 10 տարի թունավորել է իրեն: Բացի այդ, Քոչարյանն ասել է, որ ինքը կապ չունի բանակի 0038 հրամանի հետ, չի իմացել, թե ինչ տեղաշարժեր են այդ օրերին կատարել բանակն ու ոստիկանության ուժերը:

Այսինքն, ըստ Քոչարյանի՝ իր դեմ գործել են ընդդիմությունը, բանակն ու ոստիկանությունը, չնայած նրան, որ ինքն է եղել գերագույն գլխավոր հրամանատարը: Նրանք իրականացրել են մարտի 1-ը, փորձելով պատասխանատվությունը բարդել իր վրա:

Թերեւս բավականաչափ փաստարկներ են այդ հարցով ՄԻԵԴ դիմելու համար, որտեղ այս օրերին մեկը մյուսի հետեւից վճիռներ են կայացվում մարտի 1-ին կալանավորված ու դատապարտված ընդդիմադիրների վերաբերյալ, Հայաստանին պարտավորեցնելով վճարել հազարավոր եվրոներ:

[Vrej1915]

[h=1]very strange article...
------------

It's not strange.
It is so biased that it is evident the author is on payroll....
It can't be russians, they are not that stupid.
It is probably Kocharyan's team, or else it is the Aliyevs.
My guess would be Kocharyan.

[Artsakh]

very strange article...
------------
Why the West Should Care About the Turmoil in Armenia

Human rights and stability in Yerevan impact the whole region.

by Wes Martin
National Security Advisor John Bolton is planning to visit the South Caucasus, a strategic mountainous region sandwiched between Russia, Turkey and Iran, which changed hands repeatedly between these imperial masters for the last one thousand years.
In Georgia, he will deal with a pro-western country still reeling from the war with Russia ten years ago. But a real challenge awaits Bolton in Armenia—a small mountainous country with a population of just under three million people.

Armenia is in a political meltdown. Prime Minister Nikol Pashinyan, who was swept into power in May, declared early elections and resigned on October 16. He will, however, continue on as acting prime minister, which essentially means that he will not be relinquishing any power.


Armenia is critical to European and American interests. Bordering Turkey to the west and Iran to the south, with only Georgia separating it from Russia and the Black Sea, Christian Armenia stood out for centuries as a strategically sensitive crossroads for jostling empires. Today, Yerevan, a historical Russian ally, also tried to keep good connections with the European Union.

One of the prime indicators of a true democracy is the peaceful transition of power from one administration to the next. However, rather than graciously accepting the responsibility of his office, Pashinyan is using his power to come perilously close to mob rule and permanently destroying his political opposition.

He is using law enforcement to do away with his political foes. The first to face charges was former President Robert Kocharyan. The charges filed this summer concern the 2008 transition of power when Kocharyan left office after an open election that was approved by the Council of Europe.

Back then, elements of the opposition rioted over the Kocharyan’s victory. In response, Kocharyan imposed martial law for twenty days, which resulted in ten deaths, including among the police. His actions were investigated and found by the European Union to be merited.

Now, ten years after numerous national and international bodies have ruled in Kocharyan’s favor, Pashinyan, who harbors a personal grudge, is claiming the constitution was violated. To turn the people against Kocharyan, Pashinyan is using the Armenian media, security, and law enforcement apparatus to conduct a scorched earth campaign against the former president.

The smoking gun is the recently leaked voice recording of a conversation between the chief of National Security Service (NSS) Artur Vanetsyan and the chief of the Special Investigative Service (SIS) Sasun Khachatryan. This compromised conversation concerned the “Kocharyan Dossier,” which exposed the abuse of power and total disregard to the rule of law by the top leaders of the Pashinyan circle.

On July 26, acting on behalf of Pashinyan, the SIS arrested former President Kocharyan. On August 13, the Court of Cassation released Kocharyan. The SIS is appealing this decision because it wants to immediately re-arrest Kocharyan and obtain a fifteen-year criminal sentence.




This problem, however, goes deeper than Kocharyan’s arrest. If he is allowed get away with this miscarriage of justice, then Pashinyan will consolidate his power in the December elections, as his My Way alliance is at a peak of popularity .

He is likely to continue until all actual and potential political opponents are destroyed. The old adage is being proven true: “Power corrupts, absolute power corrupts absolutely.” The first step in obtaining absolute power is decapitation of the opposition.

Instead, Pashinyan should be following the guidance of President Harry Truman who stated, “All power is temporary, leave it in the best condition possible.” But Pashinyan is no Truman. Unless he is brought into line by the great powers, he will continue to destroy his enemies.

This is something Bolton should keep in mind: The integrity of the Armenian government and its judicial system is at risk. The Human Rights Watch provided a very accurate assessment of this situation, stating that “resolving the issue of politically motivated prosecutions will be challenging, but very important to restore faith in Armenia’s criminal justice.”

The hypocrisy of Pashinyan was revealed during his remarks before the Carnegie Europe Research Center on July 11, when he said, “We have overcome our own fears and carried out a revolution of love and tolerance by eliminating the self-reproduced power, telling ourselves and the world that we will never allow for one person to make decisions on behalf of all of us.”

As a member of Council of Europe, Armenia is subject to European Council of Human Rights. The European Union needs to realize that Pashinyan’s actions speak louder than his words. Those actions are already in violation of human rights in Armenia, and may lead to a surge of nationalism and hostilities with Armenia’s neighbors.

Left unchecked, Pashinyan may undermine democracy in Armenia and further destabilize the Caucasus region. There is too much at stake for the European Union and the United States to remain silent and trust Pashinyan’s words.

If international pressure is not brought upon Pashinyan, then he will continue to consolidate power, and, in so doing, undermine everything that has thus far been achieved in Armenia. The West should act now.
Colonel (Retired) Wes Martin, U.S. Army Military Police has served in law-enforcement positions around the world and holds a MBA in International Politics and Business.
https://nationalinterest.org/blog/skeptics/why-west-should-care-about-turmoil-armenia-33832