Regional geopolitics

[Vrej1915]

Syrian air defenses spread out to target US as well as Israeli overflights

Feb 16, 2018
debka


Both US and Syria (plus pro-Iranian allies) are massing strength in the south and east for military clashes in the continuing confrontation.
Assad’s army with Hizballah and other pro-Iranian forces backed by Russia are massing for two objectives: a major offensive to capture Daraa on Syria’s southern border with Jordan; and at the Deir ez-Zour region in the east for another attempt to cross the Euphrates from west to east. US forces and allies are building up to ward off the two offensives. This time, Syria has positioned its Russian anti-air weapons for targeting incoming air strikes by US as well as Israeli air force planes. Syrian Foreign Minister Fayssal Mikdad articulated this threat when he said Wednesday, Feb. 14: “Syria will down any warplane that launches an airstrike on the SAA [Syrian Arab Army].”
US military officials are cited by DEBKAfile’s military sources as estimating on Thursday that the combined Russian, Syrian, Iranian and Hizballah army massing on the western bank of the Euphrates in the Deir ez-Zour region will make another attempt to transfer troops to the eastern bank. They are expected to go for one of the oil or gas fields held by the US-backed SDF (Syria Democratic Forces), which is composed mainly of Kurdish YPG militiamen. Their particular targets are the CONICO gas facility and the al-Omar oil fields.

That’s in the east. In the south, the Syrian, pro-Iranian, Russian-backed coalition is preparing to grab Daraa. In both operations, they are determined to come off best after major defeats in the last few days. On the night of Feb. 7, massive US air and artillery strikes thwarted a Russian-assisted Syrian, Hizballah attempt to cross the Euphrates; and on Feb. 10, after an Israeli F-16 jet was downed by a Syrian SA-17 air defense missile, Israeli warplanes bombed a dozen military positions in Syria. They included air defense emplacements, but also struck the secret Iranian Revolutionary Guards command posts that were preparing the combined assault on Daraa. Those preparations were resumed in the interim, with boosted protection against attacks from the air.

[Vrej1915]

Expanding regional rivalries: Saudi Arabia and Iran battle it out in Azerbaijan

By James M. Dorsey
-
16/02/2018


It’s the pot calling the kettle black. As Saudi Arabia accuses Iran of seeking to encircle it with its support for Houthi rebels in Yemen as well as Qatar, the kingdom and the Islamic republic are extending their bitter rivalry beyond the Middle East into the Caucasus.

The two countries’ latest battleground is oil-rich Azerbaijan, an authoritarian, majority Shia Muslim but secular former Soviet republic on Iran’s northern border with a substantial ethnic population in Iran itself. Recent Saudi overtures came amid reports that Azerbaijan’ s security services had warned the government about Iran’s growing influence in the country.

The report suggested that an informal lifting in 2013 of a ban on preaching by Islamic scholars linked to Iran that had been quietly imposed in a bid to stem the flow of Azerbaijani Sunni Muslims joining the Islamic State in Syria and Iraq had enabled the Islamic republic to make inroads.

“Iran’s religious activities have become particularly successful,” said Azerbaijani journalist Kenan Rovshanoglu in a study of religious freedom in the country.

Published by Turan, an independent news agency, the study noted that 22 of Azerbaijan’s 150 madrassas or religious seminaries were controlled by Iran.

Iran and Azerbaijan have long tiptoed around each other with both countries concerned that the other could use its religious and/or ethnic affinities to stir trouble. Azeri speakers account for at least a quarter of Iran’s population.

Azerbaijan is, for its part, worried about Iran’s close ties with Armenia. Azerbaijan and Armenia are locked into a decades-long conflict over Nagorno-Karabakh, a disputed Armenian enclave in Azerbaijan.

Iranian concerns about Azeri nationalism were fuelled when supporters of Tractor Sazi FC, a top club in Tabriz, the capital of the Iranian province of East Azerbaijan, that is a symbol of Iranian Azeri identity, chanted Azeri nationalist slogans three years ago during protests against the government’s environmental policy and alleged anti-Azeri corruption in soccer .


Azar News, leaked in 2015 a letter allegedly written by Brigadier-General Gholam-Asgar Karimian, the club’s former chairman, detailing how Traktor Sazi could be used to unite Azeris against what the general termed “racist and separatist groups.”

Azar is operated by the National Resistance Organization of Azerbaijan (NROA), a coalition of opposition forces dominated by the Mujahedeen-e-Khalq, a group that enjoys Saudi support but was tainted when it moved its operations in 1986 to Iraq at a time that Iraq was at war with Iran.

The letter said the groups were campaigning for a “study the mother tongue day.” It suggested that the mother tongue referred to was Talysh, a dying northwest Iranian language that is still spoken by at most a million people in the Iranian provinces of Gilan and Ardabil and southern Azerbaijan. The letter implied that the groups General Karimian was concerned included Azeri separatists.

The letter appeared to advocate measures to weaken the separatists by combatting widespread racist attitudes towards Azeris and improving services in East Azerbaijan. Racial attitudes towards Azeris is something Traktor Sazi knows a lot about.

“Wherever Tractor goes, fans of the opposing club chant insulting slogans. They imitate the sound of donkeys, because Azerbaijanis are historically derided as stupid and stubborn. I remember incidents going back to the time that I was a teenager,” said a long-standing observer of Iranian soccer.

Discussing Azerbaijani policy towards Iran, Elkhan Sahinoglu, head of the Center for Applied Politics at Baku’s Western Caspian University, noted that Azerbaijan had no intention of interfering in Iran’s domestic affairs, but could not “disregard the future of the Azeris who reside in Iran.”


Iran’s Islamic Revolution Guards Corp said in November that it had “dismantled a terrorist team” in East Azerbaijan that was “affiliated with global arrogance,” a reference to the United States, and its allies, including Saudi Arabia. The announcement came weeks after Iran said that it had eliminated an armed group in a frontier area of the province of West Azerbaijan that borders on Iraq, Azerbaijan and Turkey and is home to Azeris as well as Kurds.

Columnist Huda al-Husseini highlighted Saudi interest in Azerbaijan in a recent column on Al Arabiya, the television network owned by Middle East Broadcasting (MBC) in which the government reportedly obtained a majority share as a result of Crown Prince Mohammed bin Salman’s recent asset and power purge packaged as a campaign against corruption.

In an article entitled ‘Will Iran turn Azerbaijan into another Iraq?’, Ms. Al-Husseini, quoting an anti-Iranian Iraqi author, Raghd Abdel Rida al-Jaberi, asserted that Azerbaijan feared that it would follow in the footsteps of Iraq where Iran allegedly had destroyed the Iraqi military and turned Iraqis into slaves who had been convinced “that washing and rubbing the feet of Iranians who are heading to visit (Imam) Hussain’s tomb brings them closer to heaven no matter what they do afterwards.”

In a media environment that appears to be pre-occupied with supporting the government’s often sectarian-tinted, anti-Iran policy rather than reporting facts, Ms. Al-Husseini suggested that Azerbaijan President Ilham Aliyev’s recent attendance of a cultural festival in the kingdom at King Salman’s invitation was part of an effort to resist Iranian encroachment.

Military delegations from the two countries earlier this month discussed closer military cooperation including holding joint military exercises “as well as a number of other issues of mutual interest,” according to Azerbaijani media.


Azerbaijan has also over the years built close military ties to Israel, which like Saudi Arabia, is staunchly opposed to Iran. Israel and Azerbaijan discussed, prior to the 2015 international agreement that curtailed Iran’s nuclear program, using Azerbaijani airbaseshad it opted for taking out the Islamic republic’s nuclear facilities. The agreement put an end to talk about a military strike.

The bottom line is that if Iran is seeking to encircle Saudi Arabia, Saudi Arabia and Israel are trying to encircle Iran. The mirror image of Saudi Arabia’s belief that Iraq is Iran’s model for Azerbaijan is an Iranian suggestion that Lebanon is Israel’s model.

“Tel Aviv wants to Lebanonize (Azerbaijan) under a ‘new periphery doctrine.’ This means that Tel Aviv intends to create a new periphery region and encircle Iran through its presence in the (Iraqi) Kurdistan Region and Azerbaijan,” said Iranian analyst Salar Seifoddini. Mr. Seifoddini was referring to Israel’s policy of periphery that seeks to forge relations with those bordering on Israel’s enemies.

[Vrej1915]

«Ալիևի հայտարարությունից պետք է սթափվենք». Վազգեն Մանուկյան

• Lragir.am
• Քաղաքականություն - 15 Փետրվարի 2018,

«Անկախի» խնդրանքովԱդրբեջանինախագահԻլհամԱլիևի՝ԶանգեզուրնուԵրևանըգրավելումասինհայտարարություններըմեկնաբանումէՀանրայինխորհրդինախագահՎազգենՄանուկյանը:


- Պատմական տեսանկյունից Ալիևի ասածները, իհարկե, անհեթեթություն են, սակայն պետք է հիշել, որ տարբեր ժողովուրդներ իրենց պատմաբանների միջոցով նմանատիպ կարծիքներ են հայտնում այլ երկրների մասին, բայց դա պետական մակարդակի չի հասնում: Այս դեպքում գործ ունենք պետական մակարդակի բարձրացված հռետորաբանության հետ:



Պատմության տեսակետը հասկանալի է, բայց պետք է գնահատել, թե քաղաքական տեսանկյունից դա ինչ է նշանակում: Փաստորեն այդ գաղափարախոսությունը, թե իբր ադրբեջանցիները բացառիկ ազգ են, թե տերն են եղել ամբողջ այս տարածաշրջանի և այլն, տարածվում է իրենց երիտասարդության մեջ, այդպիսի դասագրքերով են դասավանդում իրենց դպրոցներում ու բուհերում, և այդ երիտասարդությունը ոչ միայն լսում է դա, այլև հավատում է դրան: Ավագ սերնդի մեջ, իհարկե, քննադատական մոտեցումն ավելի մեծ է, բայց Ադրբեջանն այնպիսի պետություն է, որ ոչ ոք չի համարձակվի դեմ խոսել: Եվ դրանով Ալիևն ազգային հարցերի շուրջ, առաջին հերթին հայերի և մեր պետության դեմ ուղղված, համախմբում է ամբողջ ժողովրդին, ինչը մեզ համար շատ վտանգավոր է: Բայց դա մի ամբողջ շղթայի ընդամենը մի օղակն է: Դրա հետ միասին Ադրբեջանն իր բանակը ժամանակակից զենքով զինելու, ռազմարդյունաբերական համալիրը, գիտությունը, նոր տեխնոլոգիաները զարգացնելու մեծ ջանքեր է թափում, միաժամանակ հսկայական լոբբիստական աշխատանք է տանում ամբողջ աշխարհում փողի և այն ամենի միջոցով, ինչը դեր է խաղում ժամանակակից աշխարհում:



Պետք է ասել, որ Ադրբեջանը բավականին շատ գործընկերներ ունի: Բաքվում կազմակերպվում են խոշոր միջազգային հանդիպումներ, մշակութային, սպորտային միջոցառումներ՝ Ֆորմուլա 1, Եվրատեսիլ և այլն: Այսինքն՝ Ադրբեջանն իր պարտությունից հետո փորձում է մաքսիմալը շահել՝ իր պետությունն ու ժողովրդին առաջ տանելով ազգային հարցերում: Չմոռանանք նաև Ադրբեջանի հզոր դաշնակցի՝ Թուրքիայի մասին:



Եվ, ի դեպ, դժվար է ասել՝ Թուրքիայի՞ ազդեցությունն է մեծ Ադրբեջանի վրա, թե՞ հակառակը: Հիշենք, որ հայ-թուրքական արձանագրությունները չվավերացնելու գործում հսկայական ավանդ ունեցավ Ադրբեջանն իր ակտիվ աշխատանքով Թուրքիայի ղեկավարության հետ: Իհարկե, Ադրբեջանը դեմոկրատական երկիր չի, Հայաստանը շատ ավելի մոտ է իրական դեմոկրատական երկիր կոչվելուն, բայց դա վճռական նշանակություն ունի՞ մյուս երկրների համար կամ վճռական նշանակություն կունենա՞ վճռական պահին:



Ինչ է, Թո՞ւրքիան է դեմոկրատական երկիր, Սաուդյան Արաբիա՞ն է դեմոկրատական երկիր: Կամ Ռուսաստանը, որ սերտ հարաբերություններ է հաստատում Ադրբեջանի հետ, հաշվի՞ է առնում նրա դեմոկրատական լինել-չլինելը: Կամ Մեծ Բրիտանիայի բրեքսիթն ի՞նչ էր, եթե ոչ ազգային քաղաքականությունն առաջ տանելու նպատակ: Նույնիսկ դեմոկրատական Ամերիկայում է դա առաջնային. հիշենք Թրամփի քաղաքականությունը՝ «Ամերիկան՝ առաջին հերթին» կարգախոսով: Ի՞նչ է, դա համապատասխանո՞ւմ է համաշխարհային գլոբալիզացիայի, դեմոկրատիայի, լիբերալիզմի ընդհանուր արժեքներին:



Սառը պատերազմի ավարտից հետո ամբողջ աշխարհում գնաց գլոբալիզացիայի, լիբերալիզացիայի ալիք, ազգային հարցերն այլևս առաջնային չէին թվում, բայց հիմա աշխարհը փոխվել է: Հիմա աշխարհում ազգային, պետական հարցերը շատ ավելի մեծ նշանակություն ունեն, և եթե մենք հույսը դրել ենք, որ Եվրոպան մեզ իր հովանու տակ կառնի, քանի որ մենք ավելի դեմոկրատական ենք, ապա պետք է գիտակցենք, որ այդ փաստարկի կշիռն այլևս այն չէ, ինչ 10-15 տարի առաջ: Դեմոկրատական երկիր լինելն առաջին հերթին մեզ է պետք, իսկ աշխարհին ցույց տալու և մեր հարցերն այդպես լուծելու համար այնքան էական նշանակություն չունի, որքան առաջ: Աշխարհը փոխվում է:



Այնպես որ Ալիևի հայտարարությունից մենք պետք է սթափվենք, մեր պետական մարմինները հսկայական աշխատանք ունեն անելու այս հարցերում, մեր պատմաբաններն անպայման պետք է արձագանքեն: Իսկ մեր երիտասարդությանը պետք է դաստիարակենք այն ոգով, ինչ մենք ունեինք 60-ական թվականներին՝ հպարտ մեր ժողովրդով, մեր պատմությամբ, երբեմն՝ չափազանցված, բայց չէ՞ որ դա հանգեցրեց այն ոգևորությանը, որը պայթեց 88 թվին: Ես կարծում եմ, որ մենք հիմա լիարժեք չենք գիտակցում աշխարհում տեղի ունեցող փոփոխությունները և դրանից բխող առաջնահերթություններն ու շեշտադրումները:

[Vrej1915]

Up to 200 Russian advisers killed in last week’s clash with US forces in Syria

Feb 13, 2018
debka



In the first military clash between US and Russian forces in Syria, more than 200 Russian “mercenaries” are reported killed, scores more injured. US military sources first reported that 100 Russian “advisers” were killed and dozens injured in a US attack on Syrian and allied pro-Iranian forces on Feb. 8. By Tuesday, Feb. 13, those figures had doubled. Moscow has not confirmed the incident or the casualties, which would be five times more than Russian official losses since it entered the war in 2015. President Vladimir Putin’s spokesman, Dmitry Peskov, declined to comment, saying the Kremlin only tracks data on the country’s armed forces. According to one Russian officer, the death toll continues to rise after scores of Russian wounded were flown to hospitals in Moscow and St. Petersburg.
DEBKAfile’s military sources reported exclusively on Feb. 9 that US special forces had struck Russian military engineers laying a floating bridge on the Euphrates River near Deir ez-Zour for Syrian army, Hizballah and other pro-Iranian forces to cross to the east bank. That engagement unfolded when US forces posted in eastern Syria repelled a Syrian-pro-Iranian attack led by T-72 and T-55 tanks on a base held by American and US-backed Syrian Democratic Forces east of the Euphrates River near the oil town of Tabiye.
The strike force was fighting under the command of Iranian Revolutionary Guards officers. It included members of the Afghan Shiite militia imported by Tehran, pro-Assad troops of the Syrian National Defense Forces, local Arab tribesmen and Russian mercenaries. Those mercenaries were provided by Wagner, a Russian private military contractor, which supplies ground forces to fight for Assad alongside the pro-Iranian and Russian combatants.

Against that fighting strength, the Americans used F-22 Raptors, F-15 Strike Eagles, Air Force AC-130 gunships, Marine artillery and Army Apache attack helicopters, as well as Special Operations forces, which stopped the multiple assault in its tracks.

[Vrej1915]

The next Iranian-Israeli engagement in Syria is due in late April, early May

Feb 12, 2018

debka




It is then that Tehran will try to move a special Russian-backed Iraqi Shiite force from southern Iraq into Syria and so expand its anti-Israel war front.
Since the Israeli Air Force hit a dozen Syrian and Iranian military targets on Saturday, Feb. 10, certain Israeli leaders have been vying for the most belligerent anti-Iran speeches (“They will never forget their next lesson” – Transport Minister Yisrael Katz; “We won’t let Iran set up a forward command” OC IDF’s Northern Command, Maj. Gen. Yoel Strick”). However, the plans Iran has in store for the next round may tax them with making good on their warnings, although one at least comes after the fact. Iran is already running three forward commands in Syria – one in Damascus, one at Abu Kamal in the east and a third outside Aleppo.
Iran’s next challenge to Israel is likely to be more extensive than a lone Iranian drone intrusion and may start far from Israel’s northern border. Russia and Iran are trying to run a two-way, cross-border military movement between Iraq and Syria, which US forces in Syria have so far frustrated.
DEBKAfile’s military sources report that the United States is in the process of establishing a new “Border Security Force” in Syria, which is composed mainly of Kurdish fighters.
Iran and Russia are meanwhile building and training an elite “rapid deployment force” based on Iraqi Shiites. One of its functions will be to expand the front against Israel in both Syria and Lebanon. It is expected that the coming crossing into Syria of the Iraqi Shiite force may be used to detach a section for service on the Lebanese-Israeli border. Last month, an Iraqi Shiite militia chief traveled to Lebanon to inspect Israeli positions on that border. .
The Iraqi group is composed of 5,000 Shiite fighters, who are undergoing special training course for combat in Syria. They were handpicked from two high-performance Iraqi Shiite militias: One is the Nujaba of Kaabil (Movement of the Part of God), which is the Iraqi version of the Lebanese Hizballah and is headed by Sheikh Akram al-Kaabi. It has four sub-units, the Ammar Ibn Yasir Brigade, the Liwa al-Hamad – Praise Brigade, the Liwa al-Imam al Hassan al-Mujtaba – Imam Hssan the Chosen, and the Golan Liberation Brigade. The other militia is the Abud al-Fadl al-Abbas Forces.

This big difference between this elite Iraqi force and the other Shiite militias Tehran deploys in Syria is that it will be equipped with an air force, according to DEBKAfile’s intelligence sources. Russian and Iranian air force officers are setting up an aviation unit called the Combat Helicopters Directorates, to consist of dozens of Russian Mil Mi-17 assault and freight choppers as well as Iranian Shaed 285 attack choppers.
The bulk of the new force is expected to be ready to start moving west in the course of April and cross over into southeast Syria in the regions of Abu Kamal and Deir ez-Zour by early May at the latest. So far, the American forces deployed in western Iraq and southeastern Syria, centering in Al Tanf, have used live air force and artillery fire to push the vanguard back from the Syrian border.
A US special operations contingent also frustrated a move in the opposite direction by Syrian and Hizballah forces trying to cross the Euphrates to the eastern bank across a floating bridge laid by the Russians. They were heading to link up with the incoming Iraqi militias. (Read DEBKAfile’s exclusive reports on Feb. 8-9). This major US operation that involved air force, artillery and commandos was somehow missed by the Israeli politicians and analysts who commented on how the US had abandoned the Syrian arena when they discussed the Israeli air offensive of last Saturday.
Despite every effort to block the Iraqi force from reaching Syria, it may find a small gap in the 1,000km long Iraqi-Syrian border and manage to slip through. Israel’s government and military leaders will then face a decision that is much harder than whether to destroy the command vehicle controlling an Iranian drone. Part of the difficulty will be that before actin, Israel will have to keep an eye on the state of relations between the US and Russia which are at a low ebb at this time and how this plays out on the ground.

[Vrej1915]

Turkish media publishes photos of 415 YPG fighters killed in Afrin

By Leith Aboufadel
-
16/02/2018


BEIRUT, LEBANON (7:35 A.M.) – The Turkish media posted a collage of pictures on Wednesday that showed the photos of more than 400 YPG fighters killed during Operation Olive Branch.

Based on the photo collage, at least 415 members of the YPG had been killed in the Afrin region of Aleppo since January 20th of this year.

While this number is rather high, it is substantially less than the 1,500 YPG fighters that have been claimed dead by the Turkish General Staff.

Meanwhile, the Turkish General Staff has acknowledged that at least 31 of their soldiers have been killed since January 20th, with the majority of their dead coming in the last ten days.

Despite their losses, the Turkish Armed Forces and their allies have managed to capture more than ten towns in the Afrin region over the 72 hours, leaving them in control of 11 percent of this area.

[Vrej1915]

Հայտնի է դարձել Սիրիայում ամերիկյան օդուժի ռմբակոծության հետևանքով զոհված 4 ռուս զինվորականների անուններ

• Lragir.am
• Քաղաքականություն - 12 Փետրվարի 2018

Փետրվարի 7-ին Սիրիայի Դեյր էզ Զորի շրջանում ամերիկյան օդուժի ռմբակոծության հետևանքով առնվազն 4 ռուս զինծառայող է զոհվել, որոնք Վագների վարձկանների մասնավոր ընկերությունն են ներկայացնում:



Conflict Intelligence Team հետազոտական կազմակերպությունը հրապարակել է նրանց անունները՝ Ալեքսեյ Լադիգին, Ստանիսլավ Մատվեև, Իգոր Կոսոտուրով, Վլադիմիր Լոգինով: Նրանցից 3-ի հարազատները rbc.ru-ի հետ զրույցում հաստատել են իրենց հարազատների մահը: Միայն Լադիգինի հարազատները չեն հաստատել տեղեկությունը:



Այսօր հայտնի է դարձել նաև, որ նույն ավիահարվածի հետևանքով զոհվել է կամավորական Կիրիլ Անանևը:



Հիշեցնենք, որ փետրվարի 7-ին ամերիկյան կոալիցիայի օդուժը ռմբակոծել էր Սիրիայի կառավարական զորքերի դիրքերը, որոնք, ըստ Պենտագոնի, մտադիր են հարձակում գործել ընդդիմադիր ուժերի դիրքերի վրա, որոնց աջակցում է ԱՄՆ-ն: Պենտագոնն ավելի ուշ հայտարարել էր, որ հարվածի տակ կարող էին հայտնված լինել ռուս զինծառայողները: Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարությունը հայտարարել էր, որ դեպքի վայրում ռուս զինծառայողներ չեն եղել:

[Vrej1915]

Սիրիայում զինապահեստի պայթյունի հետևանքով 15 ռուս է զոհվել. զլմ-եր

• Lragir.am
• Քաղաքականություն - 15 Փետրվարի 2018

Սիրիայի Դեյր էզ-Զոր նահանգում զինապահեստի պայթյունի հետևանքով 15 ռուս է զոհվել, հայտնում է The Guardian-ը՝ հղում անելով Մարդու իրավունքների դիտարկման սիրիական կենտրոնին:



Կազմակերպության տվյալների համաձայն՝ ռուս աշխատակիցները Սիրիայի կառավարական զինվորների հետ միասին փորձել են մտնել պահեստ, սակայն ական է պայթել: Ընդհանուր զոհվել է 23 մարդ:



Նշվում է, որ զոհվածները մասնավոր ընկերության աշխատակիցներն են, որոնք զբաղվում են սիրիական իշխանությունների վերահսկողության տակ գտնվող տարածքներում նավթի ու գազի հանքավայրերի պաշտպանությամբ:

[Vrej1915]

Պուտինը չեղյալ է արել բոլոր միջոցառումները. Սիրիայում ինչ-որ բան է տեղի ունենում

• • ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
  • Մեկնաբանություն - 14 Փետրվարի 2018

Կրեմլը չի խոստովանում Սիրիայում ամերիկյան ավիացիայի ու հրետանու հարվածներից բազմաթիվ ռուսների մահը, սակայն հարձակման մասին տեղեկությունից հետո Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը չեղյալ է հայտարարել ծրագրված մի շարք միջոցառումներ, իսկ երեքշաբթի առավոտյան փակ խորհրդակցություն է անցկացրել ռազմական գերատեսչության ներկայացուցիչների հետ, հայտնում են bbc-ի աղբյուրները:



Նախընտրական պայքար տանող Պուտինի օրակարգի կտրուկ փոփոխությունները, ըստ ամենայնի, սկսվել են այն բանից հետո, երբ բլոգներում ու լրատվամիջոցներում տեղեկություններ տարածվեցին, որ փետրվարի 7-ին Սիրիայի Դեր Զոր շրջանում ամերիկյան ավիացիայի հարվածներից հարյուրավոր ռուսներ են զոհվել, որոնք աշխատում են այսպես կոչված Վագների մասնավոր ռազմական ընկերության համար:



Խոսքը տարբեր տվյալներով մի քանի հարյուր մարդու մասին է, ինչպես նաեւ մեծ թվով տեխնիկայի ոչնչացման: Տարվա սկզբին նույնպես Սիրիայում ռուսական բազաների վրա հարձակումներ են եղել:



Ենթադրություններ կան նաեւ, որ «իրանական ու սիրիական ՀՕՊ միջոցների վրա» հարձակումները, որոնք իսրայելցիներն իրականացրել են «իրանական դրոնի» պատճառով, նույնպես ուղղված են ռուսական ռազմատեխնիկայի ոչնչացմանը:



Ռուսաստանը ծայրահեղ բարդ վիճակում է հայտնվել Սիրիայում: Քաղաքական մեկուսացմանն ավելացել է նաեւ կենդանի ուժի եւ տեխնիկայի կորուստը:



Ինչպես նկատում են ամերիկացի եւ ռուս փորձագետները, Մոսկվան ոչ մի կերպ չի կարող մեկնաբանել յուրայինների հետ Սիրիայում տեղի ունեցողը: Մոսկվան կամ պետք է խոստովանի, որ պաշտպանության նախարարությունը չի վերահսկում մասնավոր ռազմական կազմակերպություններին, եւ նրանք աշխատում են այլ երկրների համար ու զբաղվում նավթային օբյեկտներ գրավելով, կամ էլ ինքն է «դեմ տվել» իր «կանաչ մարդուկներին»:



Այս ամենը շատ բարդ է Պուտինի համար առավել եւս նախընտրական շրջանում: Մեկ ամսից ընտրություններ են, եւ Պուտինը պետք է որոշի, թե որ գաղափարի վրա է կառուցելու նախընտրական արշավը՝ շարունակել «կայսրության հավաքումը», թե հայտարարել, որ Ռուսաստանն առանց այդ էլ հզոր է եւ նոր նվաճումներ պետք չեն: Սա սկզբունքային հարց է:



Ներկայում կարծես թե լուծվում է ոչ միայն Սիրիայում ռուսական ներկայության, այլ նաեւ ռուսական ռազմավարության հարցը. Մոսկվան նորից կճանաչի՞ Ամերիկան որպես «միակ գերտերություն, թե կհայտարարի, ինչպես Լավրովն է ասել, որ եկել է «Արեւմուտքի տիրապետության» ավարտը:



Ի դեպ, Պուտինը հրապարակային միջոցառումները չեղյալ է արել Դոնալդ Թրամփի հետ հեռախոսազրույցից հետո: Պաշտոնապես Թրամփը զանգել է, որ ցավակցի Մերձմոսկվայում ռուսական քաղաքացիական ինքնաթիռի աղետի կապակցությամբ: Աղետի պատճառը հայտնի չէ, իսկ վարկածներից մեկն էլ ահաբեկչությունն է: Թրամփն առաջարկել է օգնել աղետի պատճառների հետաքննության գործում: Հնարավոր է, նա ինչ-որ բան գիտի աղետի մասին:



Ռուսաստանը սիրիական ճգնաժամի ժամանակ հասցրել է «գցել» իր դաշնակիցներից շատերին՝ քրդերին, Ասադին, անգամ իր սեփական մասնավոր ընկերություններին: Ռուսաստանը միայն Թուրքիային չի դավաճանում:

[Vrej1915]

Ադրբեջանը վախենում է Ռուսաստանի «հեռանալուց». Ամռանն ինչ որ բան է սպասվում

• • ՆԱԻՐԱ ՀԱՅՐՈՒՄՅԱՆ, Մեկնաբան
  • Քաղաքականություն - 15 Փետրվարի 2018

Ադրբեջանում ակտիվորեն քննարկում են ղարաբաղյան կարգավորման ինչ-որ պլան, որը, իբր, քննարկվելու է Հայաստանում ու Ադրբեջանում ընտրություններից հետո: Բաքվում նշում են, որ պլանը համանախագահներն են առաջարկել Կրակովում, եւ Հայաստանն ու Ադրբեջանը, իբր, նախնական համաձայնություն են տվել:



Պլանի մանրամասներն Արմինֆոյին տված հարցազրույցում ներկայացրել է Ադրբեջանի խորհրդարանի խոսնակ Ռասիմ Մուսաբեկովը: Ըստ այդ պլանի՝ Հայաստանն ու Ադրբեջանը շրջանակային համաձայնագիր, ավելի ճիշտ, ճանապարհային քարտեզ են ստորագրելու: Հայաստանն աստիճանաբար հանձնում է 7 շրջան Ադրբեջանի «զիջումների» դիմաց. 1-2 շրջան Թուրքիայով եւ Նախիջեւանով հաղորդակցությունների բացման համար, հետո եւս մի քանի շրջան, եւ Բաքուն Ղարաբաղին թույլ է տալիս օգտվել օդային տրանսպորտից եւ «ինքնավար» հարկային համակարգ ստեղծել: Բոլոր շրջանների հանձնումից հետո Ադրբեջանը կարող է քննարկել Ղարաբաղի «անջատման» հարցը, ասել է նա:



Ադրբեջանում, ըստ երեւույթին, պլանը ոգեւորությամբ են ընդունել: Դժգոհ է միայն նախկին արտգործնախարար Թոֆիկ Զուլֆուղարովը, ով կարծում է, որ պլանի հեղինակը Կազիմիրովն է, եւ նշում է, որ դա Ադրբեջանի պարտությունն է:



Հայաստանը չի արձագանքել Ադրբեջանի «արտահոսքին»: Համանախագահն երկրներն էլ չեն արձագանքել: Կամ նրանք կապ չունեն պլանի հետ, եւ դա հենց Ալիեւի առաջարկն է, կամ էլ բոլորը հասկանում են, թե հիմա որքան անլուրջ է խոսել պլանների մասին, երբ եւ Հայաստանում, եւ Ադրբեջանում դեռ իշխանություն չի ձեւավորվել, եւ քանի դեռ ԱՄՆ-ն նոր ռազմավարություն է ձեւավորում տարածաշրջանում:



Այդ «ճանապարհային քարտեզի» քննարկման հարցում Ադրբեջանի ակտիվությունը եւ նախագահական ընտրությունների տեղափոխությունը հոկտեմբերից ապրիլ կարող են վկայել, որ Բաքվում վախենում են այս տարվա ամռանը որոշ զարգացումներից: Այդ զարգացումները կարող են կապված լինել ոչ թե Ղարաբաղի, այլ տարածաշրջանում սեփական ներկայությունն ընդլայնելու ԱՄՆ մտադրության հետ:



Դա արմատապես կարող է փոխել իրավիճակը, եւ ԱՄՆ նոր քաղաքականությունը, եթե տարածվի Հարավային Կովկասի վրա, անպայման կազդի ղարաբաղյան կարգավորման վրա:



Տարածաշրջանում ԱՄՆ ակտիվացման առաջին «ծիծեռնակներից» մեկը կարող է դառնալ Ռուսաստանի ռազմարդյունաբերական համալիրի հետ «նշանակալի գործարքներ» անող ընկերությունների ու կառավարությունների դեմ պատժամիջոցների մասին օրենքը: Հայտնի է դարձել, որ երկրների կառավարությունները, այդ թվում՝ Հայաստանի, զգուշացվել են հնարավոր պատժամիջոցների մասին:



Ռուս ռազմական փորձագետ Պավել Ֆելգենգաուերը կարծում է, որ պատժամիջոցներն ուղղված են ոչ միայն Ռուսաստանին զսպելուն, այլ նաեւ տարածաշրջանում «վակուում» ստեղծելուն, որը կարող է լրացնել ԱՄՆ-ն: Ընդ որում, ինչպես նշում է փորձագետը, ԱՄՆ-ն պարտադիր չէ, որ վակուումը զենքի վաճառքով լցնի, դա կարող է լինել պարզապես քաղաքական ազդեցության ընդլայնում:



Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ լարվածությունը կարող է լայնամասշտաբ ռազմական կոնֆլիկտի վերածվել Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջեւ, որն էլ կարող է Ռուսաստանին ստիպել աջակցություն ցույց տալ իր տարածաշրջանային դաշնակցին: Այս մասին նշված է «Սպառնալիքների համաշխարհային գնահատական» զեկույցում, որը հրապարակել է ԱՄՆ Ազգային հետախուզության տնօրեն Դենիել Քոութսը:



Ղարաբաղին նվիրված մասում, մասնավորապես, նշվում է, որ «կողմերի մոտ փոխզիջման գնալու ցանկության բացակայությունը, կողմնակի ճնշման ավելացումը, Ադրբեջանի կայուն ռազմական արդիականացումը եւ Հայաստանի կողմից նոր ռուսական զենքի գնումը 2018 թվականին կարող են լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների հանգեցնել»:



ԱՄՆ-ն փաստացի Ղարաբաղում պատերազմի վերսկսման հավանականությունը կապում է ռուսական սպառազինության մատակարարման հետ:



Այս բոլոր հայտարարություններն այսբերգի գագաթն են միայն, իսկ «ջրի տակ» լուրջ գործընթացներ են տեղի ունենում, որոնք էլ Ալիեւին ստիպել են արագացնել ընտրությունները եւ ղարաբաղյան կարագավորման նոր «պլան» առաջարկել:



Եթե Հայաստանը համաձայնվի այդ պլանին, ԱՄՆ-ին կմնա միայն գրկել Ռուսաստանին ու հետեւել, թե ինչպես է Ադրբեջանը հաղթանակ տոնում: