Is Russia an ally or foe, nowadays?

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

No wonder that this is taken from lragir.am. Sold out traitors. And you call this idiot muradian an intellektual? Thanks for posting this Vrej. This is just to show how far down and degraded are people like muradian. In his words "karabakh republic has not been in existance for long time". This Artsakh government is a despicable rejim, selling it's own people(his words). He is mocking karabakh simbol and hero Balayan. he suggests that he kill himself. or bako Sahakian do that to him. He refers to Zori's letter and brings autor's words that there is no were a word about giving up Artsakh to russians, but then insists that it is all about sellout, without any actual facts. He insists that Karabakh republic does not exist and nver existed, all are under russian booths (licking russian booths).where does he see russians in Karabakh? he stepping over all the results of freedom fighters and calling the outcome of their sucrifice a horrific clounade.
How far russofobe he has to be to write this marazm? how crazy or sold he has to be?
Low, low, low and despicable Igor muradian is.
I wonder who's behind he is trying to lickk. How much is he getting payd to put such an idiotic delirium?
One day people will take him and shove deep in behind hoomever he is selling his soul to.

My very dear,
You need to take the pain, to know slightly better the history of the origins of Artsakh movement, and the who's who of it.
Zory is a hero only for those who never took part on the ground to the struggle, who are informed via the media..... He is all but a hero.
Even his immediate relatives, true patriots, took their distance from him already during early stages, before 92...

[Hakob]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Բակո Սահակյանը ատրճանակ կտա Զորի Բալայանին, հարցը հեշտ լուծելու համար
Իգոր Մուրադյան
Հինգշաբթի, 17 Հոկտեմբերի 2013,

ԼՂՀ կազմալուծման գագաթնակետը
Թեեւ ԼՂՀ անկախության մասին հռչակագիրն ընդունվել էր ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի առաջին նստաշրջանից առաջ, սակայն հասկանալի է, որ հենց այդ նստաշրջանում, 1992 թ. հունվարի սկզբին ստեղծվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը:
Նստաշրջանի առաջին օրերին մի անկեղծ պատգամավոր հարցրեց բոլորին, թե որքանով ենք մենք լուրջ վերաբերվում հանրապետության ստեղծմանը: Հնարավոր է արդեն մոռացվել է, թե ինչ է տեղի ունեցել այդ նստաշրջանում, երբ Երեւանի էմիսարները բառացիորեն սեղմեցին պատգամավորներին, ԼՂՀ-ում ՀՀՇ-ամետ ռեժիմ հաստատելու նպատակով:
Դրանից ժամանակավորապես հնարավոր եղավ խուսափել, սակայն հետաքրքիր է, որ ՀՀՇ-ի կողմնակիցները պնդում էին, որ անկախության հռչակագրում ամրագրվի Ադրբեջանի կազմում Լեռնային Ղարաբաղի մնալու հնարավորությունը: Եւ եթե որեւէ մեկը կարծում է, որ այդ մասին բոլորը մոռացել են եւ թե ով է աջակցել դրան, ապա իզուր. Այդ նստաշրջանի ոչ բոլոր մասնակիցներն են զոհվել եւ ոչ բոլորն են կորցրել հիշողությունը:
Այս հռչակագիրն այն ժամանակ բնութագրվեց որպես «հեղափոխական ռոմանտիզմ»: Ինչո՞ւ: Ոչ ամենեւին այն պատճառով, որ արմատական հռչակագիր չէին ցանկանում ադրբեջանցիները, այլ այն պատճառով, որ դա չէին ցանկանում ռուսները եւ այդպես էին մտածում Երեւանում:
ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի նախագահի մահվանից հետո Լեռնային Ղարաբաղում հաստատվեց այլանդակ ռեժիմ, որը հանգեցրեց ռազմական ամոթալի պարտությունների, Ղարաբաղից զանգվածային արտագաղթի եւ ներկայիս նրա սարսափելի վիճակին, այն միակ բանի թալանին, ինչը դեռ մնացել է՝ ընդերքը:
Սակայն դրանով այս մառազմը չի ավարտվել, դա նույնիսկ սկիզբն էլ չէր, այլ ռուսահպատակության եւ պնակալեզության հազարավոր դրվագներից մեկը: Դա դարձավ հետեւողական վարք եւ ներդրվեց ղարաբաղյան ժողովրդի մեջ, առանց նրա կարծիքը հաշվի առնելու:
Հենց այսպես կոչված պրո-ռուսական քաղաքականության հետ են կապված Ղարաբաղի մեծագույն աղետները: Արդյոք օգնել է այդ պնակալեզությունը, երբ ռուսները ձեռնարկեցին երկու պատժիչ արշավանք Ղարաբաղի հայկական բնակչության դեմ, եւ ներկայում, երբ Ռուսաստանը զինում է Ադրբեջանին: Եթե այդ պնակալեզությունն իմաստ ունի, թող Զորի Գայկովիչ Բալայանը եւ երեւանյան շատ այլ պնակալեզներ եւ «պերեդարստներ» ռուսներին խնդրեն զենք չտալ Ադրբեջանին, իրենց երեւի կլսեն:
ԼՂՀ ոչ մի պաշտոնական դեմք այդպես էլ գնահատական չտվեց վերջին այլանդակությանը, որը լցրել են ղարաբաղցիների գլխին: Այն, ինչի ներկայում վերածվել են ղարաբաղցիները, նրանց հետ կարելի է անել ինչ ասես: Դա ճակատագրին համակերպված, այսօրվա օրով ապրող, համրացած մարդիկ են: Նրանց այդպիսին դարձրել են պրո-ռուսական պնակալեզները:
ԼՂՀ-ն չկա, վաղուց չկա, դա ռուսների նպատակն էր: Նման պետության գոյությունը, որը ստեղծվել էր առանց նրանց կամքի նրանց իսկ կայսրության տարածքում, նրանց հանգիստ չի տալիս: ԼՂՀ-ն վերացնելու համար ռուսները շատ կվճարեին, կամ այդ սերվիսը կվճարեին հայկական գրպաններից: Հասկանալի է, որ տվյալ սրիկայությունն արել է Ղարաբաղի այսպես ասած խորհրդանիշն ու հերոսը:
Այս իրավիճակում ԼՂՀ նախագահը եւս մեկ անգամ հաստատեց, որ նման բան ամենեւին էլ գոյություն չունի, այլ կա ծիծաղելի էակ, առանց որեւէ իրավունքի ու ընկալումների:
Այս այլանդակության հեղինակն ասում է, թե այս նողկալի տեքստում անհնար է գտնել այն, թե ԼՂՀ-ն պետք է միանա Ռուսաստանին: Իհարկե, ինչ ԼՂՀ-ի մասին է խոսքը, եթե Ղարաբաղը նետվում է ռուսների սապոգի տակ, ողջ աշխարհի ծաղրուծանակի համար:
«Ռուսները միշտ ճիշտ են», ինչ էլ պատահի: Կարելի է վստահ լինել, որ այս պնակալեզությունը կաջակցեն ու լիովին կարդարացնեն տարբեր սրիկաներ:
Իսկ ինչպե՞ս են լուծվում նման հարցերը: Եթե Զորի Գայկովիչն ատրճանակ ունի, ապա հարցը հեշտ է լուծվում: Եթե չունի, Բակո Սահակյանը կարող էր օգնել նրան:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....xCJlLmkz.dpuf

No wonder that this is taken from lragir.am. Sold out traitors. And you call this idiot muradian an intellektual? Thanks for posting this Vrej. This is just to show how far down and degraded are people like muradian. In his words "karabakh republic has not been in existance for long time". This Artsakh government is a despicable rejim, selling it's own people(his words). He is mocking karabakh simbol and hero Balayan. he suggests that he kill himself. or bako Sahakian do that to him. He refers to Zori's letter and brings autor's words that there is no were a word about giving up Artsakh to russians, but then insists that it is all about sellout, without any actual facts. He insists that Karabakh republic does not exist and nver existed, all are under russian booths (licking russian booths).where does he see russians in Karabakh? he stepping over all the results of freedom fighters and calling the outcome of their sucrifice a horrific clounade.
How far russofobe he has to be to write this marazm? how crazy or sold he has to be?
Low, low, low and despicable Igor muradian is.
I wonder who's behind he is trying to lickk. How much is he getting payd to put such an idiotic delirium?
One day people will take him and shove deep in behind hoomever he is selling his soul to.

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Բակո Սահակյանը ատրճանակ կտա Զորի Բալայանին, հարցը հեշտ լուծելու համար
Իգոր Մուրադյան
Հինգշաբթի, 17 Հոկտեմբերի 2013,

ԼՂՀ կազմալուծման գագաթնակետը
Թեեւ ԼՂՀ անկախության մասին հռչակագիրն ընդունվել էր ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի առաջին նստաշրջանից առաջ, սակայն հասկանալի է, որ հենց այդ նստաշրջանում, 1992 թ. հունվարի սկզբին ստեղծվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը:
Նստաշրջանի առաջին օրերին մի անկեղծ պատգամավոր հարցրեց բոլորին, թե որքանով ենք մենք լուրջ վերաբերվում հանրապետության ստեղծմանը: Հնարավոր է արդեն մոռացվել է, թե ինչ է տեղի ունեցել այդ նստաշրջանում, երբ Երեւանի էմիսարները բառացիորեն սեղմեցին պատգամավորներին, ԼՂՀ-ում ՀՀՇ-ամետ ռեժիմ հաստատելու նպատակով:
Դրանից ժամանակավորապես հնարավոր եղավ խուսափել, սակայն հետաքրքիր է, որ ՀՀՇ-ի կողմնակիցները պնդում էին, որ անկախության հռչակագրում ամրագրվի Ադրբեջանի կազմում Լեռնային Ղարաբաղի մնալու հնարավորությունը: Եւ եթե որեւէ մեկը կարծում է, որ այդ մասին բոլորը մոռացել են եւ թե ով է աջակցել դրան, ապա իզուր. Այդ նստաշրջանի ոչ բոլոր մասնակիցներն են զոհվել եւ ոչ բոլորն են կորցրել հիշողությունը:
Այս հռչակագիրն այն ժամանակ բնութագրվեց որպես «հեղափոխական ռոմանտիզմ»: Ինչո՞ւ: Ոչ ամենեւին այն պատճառով, որ արմատական հռչակագիր չէին ցանկանում ադրբեջանցիները, այլ այն պատճառով, որ դա չէին ցանկանում ռուսները եւ այդպես էին մտածում Երեւանում:
ԼՂՀ Գերագույն խորհրդի նախագահի մահվանից հետո Լեռնային Ղարաբաղում հաստատվեց այլանդակ ռեժիմ, որը հանգեցրեց ռազմական ամոթալի պարտությունների, Ղարաբաղից զանգվածային արտագաղթի եւ ներկայիս նրա սարսափելի վիճակին, այն միակ բանի թալանին, ինչը դեռ մնացել է՝ ընդերքը:
Սակայն դրանով այս մառազմը չի ավարտվել, դա նույնիսկ սկիզբն էլ չէր, այլ ռուսահպատակության եւ պնակալեզության հազարավոր դրվագներից մեկը: Դա դարձավ հետեւողական վարք եւ ներդրվեց ղարաբաղյան ժողովրդի մեջ, առանց նրա կարծիքը հաշվի առնելու:
Հենց այսպես կոչված պրո-ռուսական քաղաքականության հետ են կապված Ղարաբաղի մեծագույն աղետները: Արդյոք օգնել է այդ պնակալեզությունը, երբ ռուսները ձեռնարկեցին երկու պատժիչ արշավանք Ղարաբաղի հայկական բնակչության դեմ, եւ ներկայում, երբ Ռուսաստանը զինում է Ադրբեջանին: Եթե այդ պնակալեզությունն իմաստ ունի, թող Զորի Գայկովիչ Բալայանը եւ երեւանյան շատ այլ պնակալեզներ եւ «պերեդարստներ» ռուսներին խնդրեն զենք չտալ Ադրբեջանին, իրենց երեւի կլսեն:
ԼՂՀ ոչ մի պաշտոնական դեմք այդպես էլ գնահատական չտվեց վերջին այլանդակությանը, որը լցրել են ղարաբաղցիների գլխին: Այն, ինչի ներկայում վերածվել են ղարաբաղցիները, նրանց հետ կարելի է անել ինչ ասես: Դա ճակատագրին համակերպված, այսօրվա օրով ապրող, համրացած մարդիկ են: Նրանց այդպիսին դարձրել են պրո-ռուսական պնակալեզները:
ԼՂՀ-ն չկա, վաղուց չկա, դա ռուսների նպատակն էր: Նման պետության գոյությունը, որը ստեղծվել էր առանց նրանց կամքի նրանց իսկ կայսրության տարածքում, նրանց հանգիստ չի տալիս: ԼՂՀ-ն վերացնելու համար ռուսները շատ կվճարեին, կամ այդ սերվիսը կվճարեին հայկական գրպաններից: Հասկանալի է, որ տվյալ սրիկայությունն արել է Ղարաբաղի այսպես ասած խորհրդանիշն ու հերոսը:
Այս իրավիճակում ԼՂՀ նախագահը եւս մեկ անգամ հաստատեց, որ նման բան ամենեւին էլ գոյություն չունի, այլ կա ծիծաղելի էակ, առանց որեւէ իրավունքի ու ընկալումների:
Այս այլանդակության հեղինակն ասում է, թե այս նողկալի տեքստում անհնար է գտնել այն, թե ԼՂՀ-ն պետք է միանա Ռուսաստանին: Իհարկե, ինչ ԼՂՀ-ի մասին է խոսքը, եթե Ղարաբաղը նետվում է ռուսների սապոգի տակ, ողջ աշխարհի ծաղրուծանակի համար:
«Ռուսները միշտ ճիշտ են», ինչ էլ պատահի: Կարելի է վստահ լինել, որ այս պնակալեզությունը կաջակցեն ու լիովին կարդարացնեն տարբեր սրիկաներ:
Իսկ ինչպե՞ս են լուծվում նման հարցերը: Եթե Զորի Գայկովիչն ատրճանակ ունի, ապա հարցը հեշտ է լուծվում: Եթե չունի, Բակո Սահակյանը կարող էր օգնել նրան:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....xCJlLmkz.dpuf

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Կրիվոպուսկովի «հայկական Նյուրնբերգը»
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հինգշաբթի, 17 Հոկտեմբերի 2013,


Վերջին օրերին Հայաստանում բավական ակտիվ է Ռոսսոտրուդնիչեստվո կազմակերպության ղեկավար, Հայաստանում ՌԴ դեսպանության խորհրդական Վիկտոր Կրիվոպուսկովը: Մի քանի օր առաջ նա ռուսաց լեզվի գովաբանության ակցիայի էր մասնակցել Բրյուսովի անվան լեզվաբանական համալսարանում, իսկ նախօրեին էլ ասուլիս էր տվել հայ-ռուսական գիտական ինչ որ հավաք կազմակերպելու մասին:
Գիտությունն իհարկե լավ բան է, անհրաժեշտ բան է, բայց երբ Հայաստանում գիտությամբ զբաղվում է մարդ, ով 23 տարի առաջ ի գիտություն բոլորի զբաղվել է Արցախում հայերին հալածելով, ապա այստեղ մեղմ ասած ինչ որ բան այն չէ:
Վիկտոր Կրիվոպուսկովը, ով այժմ Հայաստանում հայ-ռուսական գիտական հավաքներ է նախաձեռնում, երկու տասնամյակ առաջ Արցախում ներգրավված էր հայկական բնակչության դեմ սանձազերծված «անձնագրային ռեժիմի» հրամանատարաշտաբային աշխատանքում, հանդիսանալով սովետական ՕՄՕՆ-ի հրամանատարներից մեկը:
Թե ինչ էր «անձնագրային ռեժիմը» Արցախում, եւ թե ընդհանրապես ինչ առաքելություն է իրականացրել սովետական ՕՄՕՆ-ն այնտեղ, կհիշեն նույնիսկ նրանք, ովքեր այդ ամենի հետ առնչվել են ոչ թե հենց տեղում, այլ այդ օրերի հայկական լրահոսի միջոցով: Անձնագրային ռեժիմ կոչվածը ոչ այլ ինչ էր, քան Արցախի հայկական բնակչության հանդեպ կազմակերպված բարոյահոգեբանական գրոհ՝ հաճախակի ֆիզիկական միջամտություններով:
Սովետական ՕՄՕՆ-ն Ադրբեջանի համար զինաթափում էր Արցախը, ահաբեկում արցախցիներին, փորձում նրանց մոտ կոտրել դիմադրության հնարավոր օջախները, կամազրկել բնակչությանը:
Չստացվեց: Կամ ստացվեց մասամբ, երբ զգալի կորուստներից հետո Արցախի բնակչությունը վերջնականապես հասկացավ, որ ռուսական եղբայրության վրա հույս դնելը բերում է միայն ադրբեջանական դաժանությունը զգալուն, բերում է տարածքային ու մարդկային կորուստների, եւ հարկ է հույս դնել միայն սեփական ուժերի վրա:
Հիմա մարդը, ով եղել է Արցախի բնակչության վրա սովետա-ռուսական գրոհների հրամանատարներից մեկը, Հայաստանի բարեկամ է ձեւանում: Ընդ որում, նա կարծես թե ներողություն չի խնդրել Արցախում իր գործունեության համար, կամ իր ղեկավարած կառույցի գործունեության համար:
Բայց, մյուս կողմից ու՞մ է պետք նրա ներողությունը: Ընդհանրապես բոլոր այն մարդկանց ներողությունը, որոնք ժամանակին գործել են Արցախում հայ բնակչության դեմ: Կար ժամանակ, երբ այդ մարդկանց ուղղակի ոչնչացնում էին: Հիմա ժամանակները փոխվել են, եւ արդեն ավելի քան մեկուկես տասնամյակ որոշումներ կայացնում են մարդիկ, ում համար պետական շահ եւ արժանապատվություն ասվածը փոխարկելի արժեք է:
Դրա համար էլ Կրիվոպուսկովը տարիներ շարունակ Հայաստանում գործունեություն է ծավալում, այն դեպքում, երբ նա իրավունք չպետք է ունենար մտնել Հայաստան, իսկ մտնելու դեպքում պարզապես պետք է իրավական պատասխան տար բոլոր այն արարքների համար, որ նրա հրամանատարությամբ տեղի են ունեցել «անձնագրային ռեժիմի» անվան տակ: Եվ ոչ միայն Կրիվոպուսկովը, այլ բոլոր նրանք, ովքեր ժամանակին գործել են հայկական շահի դեմ:
Ընդհանրապես, անկախ Հայաստանին այդ հարցով երեւի թե անհրաժեշտ էր «Նյուրնբերգ», թեկուզ հեռակա դատավճիռներով՝ անպայման չէ գնդակահարության, թեեւ շատերի դեպքում իհարկե դժվար կլիներ ավելի մեղմ պատիժ մտածել, ի համեմատ այն ամենի, ինչ նրանք արել են Արցախի հայության դեմ:
Սակայն «հայկական նյուրնբերգ» չեղավ, գուցե այն պատճառով, որ այդ գործընթացը կարող էր շատ հետաքրքիր շերտեր բացահայտել հենց հայկական կողմում, բացահայտեր սովետա-ռուսական «օմօնականների» հայկական գործընկերներին, դառնալով յուրօրինակ Լյուստրացիա անկախ Հայաստանի համար:
Իսկ Հայաստանի անկախության 22 տարիների ընթացքում լյուստրացիան երբեք չի եղել գրավիչ գաղափար, ինչն էլ հիմնական պատճառներից մեկն է այն իրողության, որ Հայաստանն անկախության 22 տարիների ընթացքում այդպես էլ կենսականորեն գրավիչ չի դառնում սեփական քաղաքացիների համար:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/com....Dr6JW8Pn.dpuf

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

FIGHTING WORDS: LETTER TO PUTIN BY POPULAR PUBLICIST RAISES RADICAL IDEAS ABOUT NKR

http://www.armenianow.com/society/49222/zori_balayan_vladimir_putin_nagorno_karabakh

SOCIETY | 15.10.13 | 17:43

Photolure

By GAYANE MKRTCHYAN
ArmeniaNow reporter

Well-known publicist Zori Balayan's letter to Russian president
Vladimir Putin, which seems to suggest that Russia reclaim authority
over parts of the South Caucasus, including Nagorno Karabakh, has
stirred heated discussions in the Armenian press and social networks,
the allegation being that the public figure acted upon the instructions
of the Armenian authorities.

In Facebook social network, where citizens expressing their rebellion
and discontent are especially visible, users point out the fact that
the letter stresses Russia's interest only, while the interests and
dignity of Armenia and Karabakh are stepped over.

In his letter to President Putin Balayan brings numerous arguments in
favor of a fact that the Karabakh conflict is not Armenia's issue, but
rather Russia's, hence Russia is the one to solve it by recognizing
the Republic of Nagorno Karabakh like it was done in Gulistan. This
year marks the 200th anniversary of the Gulistan Agreement signed in
1813, at the end of Russian-Persian war won by Russia. According to
the agreement, a great number of areas went from Persia (modern day
Iran) to Russia, including the Karabakh khanate.

"We have to pull together all our courage and wisdom and, as Jan Jack
Russo said, put the hand on the 'honest heart' and sincerely admit
that the collapse of our common country started at the October dawn
with violation of the agreement between Gulistan and Turkmencha... And
taking into consideration that, as the same Russo said, 'the road
to truth is one', we all have to return to that only road, which
originated form Karabakh Gulistan. The agreement, I repeat, was signed
for eternity," Balayan wrote to Putin.

Ethnographer Hranush Kharatyan writes in Lragir.am that Balayan has
simply been trapped.

"So here is Zori Balayan, who is 'actively' concerned with the
'future of his homeland'. Realizing that the RA authorities have
irreversibly lost the future of both Armenia and Artsakh [Karabakh],
for as long as they are in power, Zori Balayan, allegedly, on their
behalf sent a petition to the 'Russian king' suggesting that 'Russia's
borders' are restored as soon as possible. Balayan, it appears, knows
something about the history of Russia that the current king of Russia
doesn't, and he is rushing to remind the worthy heir of Ekaterina,
Peter and Alexander I...that Armenia and Russia ... are not Armenia
and Russia. They are Russia," writes Kharatyan.

Hayk Khanumyan, leading NKR's National Revival party, has stated that
it is time signatures are collected in Karabakh to strip Balayan of
his Karabakh war hero title.

Heritage's Armen Martirosyan says Armenians' blood was shed for
Karabakh, and Karabakh has fought hard for its independence, hence
it cannot be gifted to some third party.

"I am calling for historians' help: is there any other ethnos or a
state in this world that would give away as a gift to someone else
the victory won by shedding its blood," Martirosyan wrote on his
Facebook wall.

Public discontent grew especially after some political and public
figures, intellectuals, stated their support of Balayan's letter.

"Yes, if there is such an opportunity that Nagorno Karabakh is annexed
to Russia, it would be an acceptable and productive settlement to
me, because after joining Russia it might further join Armenia. If
the NKR conflict is settled in that manner, most importantly the
current conflict we have with Azerbaijan would get resolved too,"
writer-publicist Razmik Davoyan told hayeli.am.

Balayan's supporters say it would be the only means to ensure the
security of Karabakh, as well as its recognition by the international
community.

"The security of Karabakh today depends only on us. And who are we
against the oil-owning country [Azerbaijan] or the USA by economic
and financial power?" says Republican Ashot Aghababayn, Karabakh
war veteran.

Balayan himself told the press that he would make a public statement
later on what had prompted him to address such a letter to the
Russian president.

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

WHAT WILL REMAIN FROM KARABAKH AFTER RUSSIAN TROOPS?

The U.S. Department of State and OSCE have stated that the Azerbaijani
elections are non-compliant. Obama has not congratulated Ilham Aliyev,
and the chief of his staff Ramiz Mehtiyev has accused the United
States of interfering with the country's domestic affairs. So, it
would be logical to expect that the United States will not recognize
Aliyev as a legitimate president of Azerbaijan.

Anti-Azerbaijani moods are gathering momentum in Russia. The Russian
police suspects an Azerbaijani of Yegor Scherbakov's murder. The
disorders that followed the murder had an ethnic Azerbaijani identity.

The Russian government is using nationalism in its foreign policy. In
summer the Russian propaganda used Hrachya Harutiunyan's case as a
potential detonator of anti-Russian moods to bend Armenia towards it.

Armenia is in the Customs Union, already, and now it is Azerbaijan's
turn. The Russian government cannot resolve its issues with Aliyev,
and the problem is Karabakh rather than energy.

Russia needs to deploy troops in Karabakh. Moscow seems to have
managed to persuade Armenia, and evidence is Zori Balayan's letter.

Now they are trying to sway Azerbaijan.

What is Moscow preparing for Karabakh? And most importantly, where in
Karabakh will the Russian troops be based? The Armenian side hopes
to see them at the line of contact while Azerbaijan insists on the
border of former Nagorno-Karabakh Autonomous Region.

The political scientist Andrias Ghukasyan says Artsakh may find
itself in a situation when the Russian forces will stand between
Artsakh and Azerbaijan, and such a solution may interest the United
States. Return of one or two territories may be considered. Commenting
on his letter, Zori Balayan also hinted that someone wants to seize
the liberated territories from Karabakh and leave "10 kilometers". And
he is inviting the Russian troops to prevent this. How many kilometers
will the Russians leave?

Both the United States and Russia want to sway Aliyev and Turkey to
a settlement of the Karabakh conflict. The United States and Russia
may not be able to agree on the price of settlement, the number of
territories and kilometers. It is possible that they have agreed but
Aliyev has not.

Meanwhile, non-recognition of elections by the United States and
anti-Azerbaijani pronouncements in Moscow are good arguments. And
they will be used very soon.

The most horrible thing is that the Armenians will pay for the
so-called settlement. The question is: "How many regions?"

Naira Hayrumyan 23:30 15/10/2013 Story from Lragir.am News:

http://www.lragir.am/index/eng/0/politics/view/31105

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Ինչո՞ւ խոսեց Բալայանը. ինքնահանձնման նախերգանք

14.10.2013

http://www.yerkir.am/am/news/56695.htm

Այն, որ Մաքսային միությանը միանալու մասին նախագահ Սարգսյանի հայտարարությունից հետո Հայաստանում պետք է վերարթնանային «ռըսի ոտի օրհնված էն սհաթի» մոտիվներով նոստալգիկ տրամադրությունները, գրեթե կասկած չէր հարցուցում: Եվ այնուամենայնիվ, թվում էր, թե անկախության անցած 22 տարիները այդ տրամադրությունները գոնե տեղավորած կլինեին ազգային պետական շահի և առհասարակ, պետական մտածողության շրջանակներում:

Պարզվում է, սակայն, որ այս առումով անցած տարիները պարզապես վատնվել են անիմաստ: Դա ապացուցեց հանրությանը քաջածանոթ գրող, հրապարակախոս Զորի Բալայանը, ով բաց նամակ է հղել ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին` վերջինիս գրեթե աղաչելով Ղարաբաղը ներառել Ռուսաստանի կազմի մեջ: Բալայանն իր այս «առաջարկը» հիմնավորում է 1813թ. Ռուսաստանի և Պարսկաստանի միջև կնքված Գյուլիստանի և 1828թ.` Թուրքմենչայի պայմանագրերով: Հիշեցնենք, որ այդ պայմանագրերով Պարսկաստանը համապատասխանաբար Ռուսաստանին հանձնեց նախ ներկայիս Հայաստանի հարավային, արևելյան և հյուսիսային շրջանները, Ղարաբաղը, հետո նաև` Երևանը և Նախիջևանը:

Եվ ահա ելնելով այդ պայմանագրերից` Բալայանը եզրակացնում է, որ ներկայիս Ռուսաստանը պարտավոր է տեր կանգնել այդ պայմանագրով իրեն որպես սեփականություն հանձնված Արցախին: «Գործնականում ողջ Հարավային Կովկասը պաշտոնապես գտնվում էր Ռուսաստանի կազմում: Այնպես որ, ճիշտ էր Ա. Սոբչակը. իրոք, չկա Ղարաբաղի խնդիր, կա Ռուսաստանի խնդիր»,- մեծ աղմուկ հանած իր բաց նամակում ասում է Բալայանը:

Սույն գրողը, ով իրեն իրավունք է վերապահում ազգային ու պետական արժանապատվությունը վիրավորող նման առաջարկով հանդես գալ մի ողջ ժողովրդի անունից, ակնհայտորեն մնացել է լավագույն դեպքում 1988 թվականում, երբ խիստ արդիական ու նույնիսկ խրախուսելի էր համարվում Կենտկոմի առաջին քարտուղարին նման նամակներ գրելը: Սակայն խնդիրը զուտ «ռուսաց թագավորին դիմելու» այս սինդրոմով տառապելու մեջ չէ:

Ակնհայտ է, որ Բալայանին ոգեշնչել է հատկապես հենց Մաքսային միությանը միանալու Հայաստանի իշխանության քայլը: Հակառակ դեպքում նրան ոչինչ չէր խանգարում Պուտինին ղարաբաղյան թեմատիկայով անհանգստացնել մինչև այդ: Թերևս հասկանալով, որ այդ միությանը միանալու պարագայում պարզապես օդից կախված է մնալու Լեռնային Ղարաբաղի ճանաչման ու Հայաստանի հետ նրա հարաբերությունների հարցը` Բալայանը Պուտինին հուշում է, որ Հայաստանին իր գիրկը վերադարձնելուց հետո պետք է նույն անել նաև Ղարաբաղի պարագայում:

Ու այդ միտքն ավելի համոզիչ դարձնելու համար նա հղում է կատարում թուրք-ադրբեջանական տանդեմի պանթուրքիստական պլաններին ու դրանցից Ռուսաստանին սպառնացող վտանգներին: Սակայն ողջ հարցն այն է, որ ղարաբաղյան հարցը համարելով Ռուսաստանի հարց, Բալայանն ընդհանրապես մոռանում է թե Հայաստանի, թե առավելևս Ղարաբաղի հարցի կամ ավելի ճիշտ` շահերի մասին:

Այնպիսի տպավորություն է, որ նամակի հեղինակը ոչ թե ինքնիշխան պետության ներկայացուցիչ է, այլ ինքնահաստատման խնդիր ունեցող Կովկասյան ինչ-որ ցեղախմբի: Աբսուրդն այն է, սակայն, որ Բալայանը դա անում է` ինչ-որ իմաստով կիրառելով պատմական մանիպուլյացիաների մեթոդաբանությունը: Երբ նա ԼՂ-ն հռչակում է Ռուսաստանի սեփականություն, օգտագործելով Գյուլիստանի պայմանագիրը, միտումնավոր անտեսում է այն հանգամանքը, որ այդ նույն տրամաբանությամբ Ռուսաստանի սեփականությունը պետք է համարվի նաև ողջ Հայաստանը: Այլ կերպ ասած` կամա թե ակամա, Բալայանն առնվազն կասկածի տակ է առնում Հայաստանի ինքնիշխանությունը, և այս տեսակետից նրա արածն այլ կերպ, քան` «դավաճանություն ազգային պետականության հանդեպ», չի կարելի որակել:

Եթե օրինակ Պուտինը հետևի Բալայանի` մոտ 15 էջ կազմող «դասախոսության» տրամաբանությանը, ապա կարող է շատ հանգիստ Հայաստանը հռչակել իր հարավային «գուբերնիաներից» մեկը: Դժվար է ասել` արդյո՞ք Բալայանը այս վտանգավոր խայծը նետում է միտումնավոր, թե սա պարզապես Ղարաբաղը ռուսական սապոգի օգնությամբ «թուրքական յաթաղանից» փրկելուն ուղղված միամիտ նախաձեռնություն է: Իրականում սա լուրջ հարց է:

Բալայանը պատահական մարդ չէ: Նա իշխանական նոմենկլատուրայի գաղափարակիրն է, ում շատ լավ են ճանաչում նաև Ռուսաստանում: Նրա խոսքը կարող է հնչել որպես պաշտոնական Երևանի ոչ պաշտոնական տեսակետ կամ առաջարկություն: Եվ եթե այս նամակը հրապարակվել է իշխանությունների գիտությամբ ու թույլտվությամբ, ինչը շատ հավանական է, ապա սա խոսում է բոլորովին այլ ու շատ ավելի վտանգավոր, տխուր եզրակացությունների տեղիք տվող իրողությունների մասին: Բայց նույն հաջողությամբ սա կարող է նաև լինել սադրիչ նախագիծ` բուն Ռուսաստանից:

Որովհետև ուղղակի թե անուղղակի, Բալայանն այս նամակով անում է այն, ինչ թե մինչև Հայաստանի կողմից ՄՄ-ին միանալու մասին հայտարարությունը, թե դրանից հետո, անում է Կրեմլի քարոզչական մեքենան` իր փորձագիտական հանրույթի միջոցով: Իսկ վերջինս իր խնդիրն է համարում համոզելը, որ բացի Ռուսաստանից, ո'չ Հայաստանը, ո'չ էլ Ղարաբաղը ապագա չունեն: Ավելին` նրանք համառորեն զարգացնում են այն գաղափարը, որ նորմալ է հանուն այդ ապագայի նաև անկախությունից ու ինքնիշխանությունից զրկվելը, որ հայերին անկախ պետականություն ունենալ պետք չէ: Սակայն եթե մինչ այսօր այս գաղափարը մեր վզին էր փաթաթվում դրսից, հիմա, փաստորեն, այն արվում է ներսից, մեր սեփական բալայանական ձեռքերով: Եվ այն փաստը, որ սույն գաղափարը հասունացվում է հենց Մաքսային միության ընդլայնմանը և Եվրասիական տնտեսական միության ստեղծման պրոցեսներին զուգընթաց, պետք է եզրակացնել, թե ինչ տեղ է վերապահվում մեզ այդ նոր աշխարհաքաղաքական բևեռում:

Հիմա ողջ հարցն այն է, թե ինչպես է բալայանական այս ինքնագործունեությանը արձագանքելու պետական իշխանությունը:

Գևորգ Աղաբաբյան

[Vrej1915]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

Արթուր Աղաբեկյանն ու Սմերչ Բալայանը
Երկուշաբթի, 14 Հոկտեմբերի 2013,


Արցախի փոխվարչապետ Արթուր Աղաբեկյանը Ադրբեջանին ռուսական ժամանակակից սպառազինության վաճառքի հետ կապված հանդես եկավ բավական համարձակ եւ շիտակ գնահատականով, հայտարարելով, որ Ռուսաստանը փաստացի Ադրբեջանին է տրամադրում Արցախի խաղաղ բնակչությանը ոչնչացնելու հնարավորություն:
Արթուր Աղաբեկյանը Արցախի հանրապետության իշխանական շրջանակից միակն էր, որ ռուս-ադրբեջանական «բիզնեսի» մասին խոսեց իրերն իրենց անունով կոչելով: Պաշտոնական Ստեփանակերտից, ու նաեւ պաշտոնական Երեւանից որեւէ այլ գնահատական չեղավ:
Այժմ, Արցախի բնակչության «զանգվածային ոչնչացման» գործընթաց է սկսել Զորի Բալայանը: Նա Ռուսաստանին կանչում է Արցախը փրկելու, իսկ արցախցիների շրջանում էլ փաստացի առաջացնում է անհիմն խուճապ, նաեւ կոտրում նրանց հավատն իրենց ուժի հանդեպ՝ սերմանելով, թե միայն Ռուսաստանը կարող է փրկել Արցախը թուրք-ադրբեջանական պլաններից:
Այնպես որ, Սմերչի կարիք չի լինի, որովհետեւ մինչ այդ Զորի Բալայանի հերոսական ջանքով Արցախի իրապես հերոս բնակիչների մոտ կարող է առաջանալ բարոյա-հոգեբանական քայքայման մի այնպիսի գործընթած, որը ցանկացած Սմերչից ավելի լուրջ հարված կլինի Արցախին:
Հետաքրքիր է, Արթուր Աղաբեկյանն օրինակ ինչ կասի բալայանական «մուսայի» կապակցությամբ: Եվ ինչ կասի ընդհանրապես պաշտոնական Ստեփանակերտից որեւէ մեկը:
Ու ոչ միայն Բալայանի, այլ նաեւ օրինակ ՀՀ ԱԺ պատգամավոր կոչվող Աշոտ Աղաբաբյանի՝ Բուռնաշի մասին, որը հայտարարում է, թե Ղարաբաղը եթե Հայաստանին միացնել չի հաջողվում, ապա միացնենք Ռուսաստանին ու պրծնենք այդ հարցից:
Արցախում կա՞ մեկը, որ կհամարի, որ անհրաժեշտ է պրծնել այդպես կարծող հայաստանցի պատգամավորներից, որոնք ուզում են արդեն երկու տասնամյակ պետականություն կառուցող Արցախից պրծնել Ռուսաստանին միավորելով:
- See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/cou....NhwEIvAn.dpuf

[Eddo211]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

"Haykakan didn't the US increase its aid to Armenia just recently?"
Yeh sure after reducing it for years i think it did increase aid a bit but it alsohas banned the import of Jermuk and Lori products. Each ofthose bans coinsides with Armenia doing something with the Russians or not doing something with the west..Its like a xxxlery store having a 50% off sale when previously raising prices by 200%.

Its funny how that stuff works......there was a carrot and a stick situation a while back as well.

[Haykakan]

Re: Is Russia an ally or foe, nowadays?

"Haykakan didn't the US increase its aid to Armenia just recently?"
Yeh sure after reducing it for years i think it did increase aid a bit but it alsohas banned the import of Jermuk and Lori products. Each ofthose bans coinsides with Armenia doing something with the Russians or not doing something with the west..Its like a xxxlery store having a 50% off sale when previously raising prices by 200%.